Oby w następnym tomie było do podziwiania coś poza warstwą wizualną

Oby w następnym tomie było do podziwiania coś poza warstwą wizualną

Pod kątem wizualnym "Noir burlesque" prezentuje się naprawdę okazale. Nieco gorzej jest niestety fabularnie. Przewidywalny do bólu, oklepany scenariusz - twardziel Slick wraca do miasta i daje się we znaki lokalnemu szefowi mafii, który aktualnie planuje ślub z dawną partnerką głównego bohatera. Oczywiście pojawia się wątek miłosny, nagroda za głowę w/w, a w końcu propozycja nie do odrzucenia. Wtedy, kiedy może zacząć robić się ciekawie, tom się kończy.

Pod kątem wizualnym "Noir burlesque" prezentuje się naprawdę okazale. Nieco gorzej jest niestety fabularnie. Przewidywalny do bólu, oklepany scenariusz - twardziel Slick wraca do miasta i daje się we znaki lokalnemu szefowi mafii, który aktualnie planuje ślub z dawną partnerką głównego bohatera. Oczywiście pojawia się wątek miłosny, nagroda za głowę w/w, a w końcu...

Prosta historia, ale świetnie przedstawiona graficznie. Szkoda, że taka krótka i ciekawe kiedy wyjdzie kontynuacja....

Prosta historia, ale świetnie przedstawiona graficznie. Szkoda, że taka krótka i ciekawe kiedy wyjdzie kontynuacja....

Filadelfia, lata 50. Noir najczarniejszy z najczarniejszych. Mafia, okrutni szefowie zarządzający szajką przestępców. Jest i ona - śliczna damulka z operetki. Rysowany, jakby na modłę amerykańskiego kina w stylu ,,Sin City'', gdzie czerwone sukienki czy czerwone włosy ,,oświetlają'' czerń i biel kryminalnych miast. Wieczni chłopcy szukający guza, lecz do starego miasta powraca niejaki Slick, który postanowił odwiedzić dawną kochankę, rozliczyć się z długu i wieść, w miarę poukładane życie. Ale czy to możliwe, kiedy twoja facjata wycięta jest z gangsterskich sag, a bon moty ma śmielsze od gwiazdorów kina akcji? Slick to twardziel jakich mało. Cięty, opanowany, co przyciąga niegrzeczne dziewczynki. Wpada w tarapaty, lecz nie traci rezolutności czy pewności siebie w obliczu mało pojętnych chłopców na posyłki wielkiego bossa. Który, jak twierdzi, jego największą zbrodnią, czy grzechem było rozdziewiczenie siostry irlandzkiego gliniarza. Śmiech nie znika z twarzy, kiedy widzę takich twardzieli, którzy na każde zagrożenie odpowiadają cynicznym tekstem. Wykadrowane na wzór francuskich kryminałów - lekko przypominający ,,Nie tykać łupu'' Jacquesa Beckera, choć bez francuskiego wyrachowania. Za to eleganckie, jak w dawnym kinie francuskim. Lekko sztampowe, ale można wybaczyć, bo dzisiaj noir to gatunek na wymarciu, i niemal zdechły, jak kociaki przy koszach ze śmieciami.

Filadelfia, lata 50. Noir najczarniejszy z najczarniejszych. Mafia, okrutni szefowie zarządzający szajką przestępców. Jest i ona - śliczna damulka z operetki. Rysowany, jakby na modłę amerykańskiego kina w stylu ,,Sin City'', gdzie czerwone sukienki czy czerwone włosy ,,oświetlają'' czerń i biel kryminalnych miast. Wieczni chłopcy szukający guza, lecz do starego miasta...

Komiks wtórny jak schabowy ale za to jak smakowicie podany. Czekam na następną część.

Komiks wtórny jak schabowy ale za to jak smakowicie podany. Czekam na następną część.

Nie daję oceny punktowej, bo zwyczajnie, na tym etapie nie umiem. Przecudnie narysowany, ale kompletnie pozbawiony fabuły. Pełna wypowiedź w materiale poniżej.

Nie daję oceny punktowej, bo zwyczajnie, na tym etapie nie umiem. Przecudnie narysowany, ale kompletnie pozbawiony fabuły. Pełna wypowiedź w materiale poniżej.

Sięgając po "Noir Burlesque" byłem przekonany, że to zamknięta historia, dlatego trochę się zdziwiłem, że akcja w tym komiksie idzie tak wolno. Ale od razu wciągnąłem się w tę intrygę, polubiłem głównego bohatera, który idealnie by się odnalazł w złotej erze kina noir. Graficznie jest doskonale, w końcu to Marini. Szkoda, że komiks jest taki krótki i w momencie, w którym akcja zaczyna bardziej wartko iść do przodu dostajemy informację o tym, że ten album się właśnie skończył.

Sięgając po "Noir Burlesque" byłem przekonany, że to zamknięta historia, dlatego trochę się zdziwiłem, że akcja w tym komiksie idzie tak wolno. Ale od razu wciągnąłem się w tę intrygę, polubiłem głównego bohatera, który idealnie by się odnalazł w złotej erze kina noir. Graficznie jest doskonale, w końcu to Marini. Szkoda, że komiks jest taki krótki i w momencie, w którym...

PopKulturowy Kociołek:

Głównym bohaterem komiksu jest Slick. Weteran wojenny, który po powrocie do kraju ma trudności z odnalezieniem swojego właściwego miejsca. Boryka się on również z narastającymi długami, które musi jakoś spłacić. Jego otoczenie nie pozwala mu na zbyt wielkie pole manewru. Może on stać się członkiem jednego z licznych gangów lub nawiązać współpracę z policją. Każda z tych opcji jest dosyć niebezpieczna i niezbyt perspektywiczna. Postanawia on więc pójść swoją własną indywidualną ścieżką. Ściągnie to na niego masę przeróżnych kłopotów, z którymi będzie musiał sobie jakoś radzić. W jego życiu nie mogło zabraknąć również pięknej kobiety, która może być dla niego zarówno zbawieniem, jak i przekleństwem.

Już od pierwszych stron albumu da się wyraźnie wyczuć, że autor inspiruje się amerykańskimi filmami noir z lat 50. Pogrąża on czytelnika w historii o przestępcach, skorumpowanych stróżach prawa, niebezpiecznych gangsterach, pięknych kobietach i poszukiwaniu samego siebie.
Marini w kreśleniu scenariusza nie jest jakoś nadmiernie innowacyjny. Nie stara się on na siłę zrobić coś własnego/indywidualnego, co odróżniało się od innych dzieł gatunku. Wręcz przeciwnie postanowił on sięgnąć po masę sprawdzonych schematów i ulepić z nich klasyczną mroczną opowieść, którą pochłania się z niekłamaną przyjemnością.

Na pewno albumowi nie można odmówić niesamowitego klimatu. Do pełni szczęścia brakuje jedynie nastrojowej muzyki i mieszanki zapachów papierosów i alkoholu, aby w całości zanurzyć się w opowieści. Nie jest to jednak historia idealna. Ograniczona ilość stron pierwszego albumu wymusza pewną skrótowość niektórych scen, które w kilku momentach mogą wydawać się zbyt szybko urwane. Ponadto przedstawieni tutaj bohaterowie dla wymagających czytelników mogą wydawać się za bardzo banalni. Są oni bowiem dokładną kliszą tego, co można znaleźć w klasycznych filmach noir.

Niedociągnięcia scenariusza nikną pod cudownie prezentującą się oprawą graficzną, która powinna zachwycić każdego. Artysta stawia tu na czerń i biel w kilku możliwych odcieniach. Sięga on również po bardziej wyrazistą czerwień, aby podkreślić głębię niektórych rysunków. Kreska jest mocna z wyraźnie przebijającym ołówkiem, co nadaje opowieści jeszcze intensywniejszego klimatu.

https://gameplay.pl/news.asp?ID=145150

PopKulturowy Kociołek:

Głównym bohaterem komiksu jest Slick. Weteran wojenny, który po powrocie do kraju ma trudności z odnalezieniem swojego właściwego miejsca. Boryka się on również z narastającymi długami, które musi jakoś spłacić. Jego otoczenie nie pozwala mu na zbyt wielkie pole manewru. Może on stać się członkiem jednego z licznych gangów lub nawiązać współpracę z...

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3081-noir-burlesque-tom-1

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3081-noir-burlesque-tom-1

Piękna kreska, trochę za mało wyjaśnione co i jak. Chcę drugi tom.

Piękna kreska, trochę za mało wyjaśnione co i jak. Chcę drugi tom.