Zwrot o bliskość” Tomasza Hrynacz to poetycka opowieść o niełatwym budowaniu własnej tożsamości, pozbawiona przy tym efektownych gestów kontestacji czy niepotrzebnej maniery (...)
(...) Rzeczywistość ukazana w utworach śląskiego poety jest równie szara, a przy tym bezładna i drapieżna. Tłumi naturalną swobodę doznań bohatera tych wierszy. Wspomniany zbiorek nie jest wszakże jeszcze jednym, banalnym notatnikiem z codzienności czy też kolejną próbką kreacji podmiotu biernie poddającego się otaczającej go pustce. Wręcz przeciwnie, szarość i nieokreśloność kształtu świata, w którym egzystuje autor, wyzwala w nim zadziwiającą odwagę sprzeciwu wobec przytłaczającej siły. Bohater Hrynacza egzystuje w rzeczywistości magmowatej, a przez swój bark formy niemal śmiercionośnej.(...) Widmowy kształt rzeczywistości utwierdza bohatera tych wierszy w przekonaniu, że wszystko jest pozorem, mirażem, snem, pozbawia człowieka pewności co do własnego istnienia.
Największą zaletą twórczości Tomasza Hrynacza jest uczynienie poezji źródłem przemiany, a nie jedynie środkiem manifestowania własnej bezradności.

B. Wołowicz, Bardziej być, „Czas Kultury” 1998, nr 6.

Zwrot o bliskość” Tomasza Hrynacz to poetycka opowieść o niełatwym budowaniu własnej tożsamości, pozbawiona przy tym efektownych gestów kontestacji czy niepotrzebnej maniery (...)
(...) Rzeczywistość ukazana w utworach śląskiego poety jest równie szara, a przy tym bezładna i drapieżna. Tłumi naturalną swobodę doznań bohatera tych wierszy. Wspomniany zbiorek nie jest...