Całkiem ciekawy kryminał . Podobała mi się historia lokatorów pewnej poznańskiej kamienicy. Każdy coś ukrywający, pozornie ludzie lekko obojętni na sąsiada okazują się bardziej ze aoba związani niż sądzimy.
Chwilami mi się dłużyło ale generalnie wciągnęło i zaintrygowało: kto i co zbroił.

Całkiem ciekawy kryminał . Podobała mi się historia lokatorów pewnej poznańskiej kamienicy. Każdy coś ukrywający, pozornie ludzie lekko obojętni na sąsiada okazują się bardziej ze aoba związani niż sądzimy.
Chwilami mi się dłużyło ale generalnie wciągnęło i zaintrygowało: kto i co zbroił.

Bardzo fajna z humorem napisana książka, kryminał.Dla mnie dodatkowym atutem jest miejsce akcji -Jeżyce w Poznaniu , miasto które lubię .

Bardzo fajna z humorem napisana książka, kryminał.Dla mnie dodatkowym atutem jest miejsce akcji -Jeżyce w Poznaniu , miasto które lubię .

Lubię komedie kryminalne, ale ta akurat mnie nie porwała. Z trzech powodów. Po pierwsze – za bardzo przegadana. 352 strony to około 100 stron za dużo na zbędne opisy sytuacji i rozmyślań głównej bohaterki. Po drugie – ta bohaterka nie daje się polubić. Życiowo naiwna i stawiająca się wyłącznie w roli gosposi przy boku swojego chłopaka. Z innych bohaterów też nikogo nie polubiłam. Zbiór zwyroli. Po trzecie rozczarowały mnie końcowe zwroty akcji, a najbardziej samo zakończenie. Strasznie to wszystko nierealne. A zastąpienie jednego capo di tutti i capi innym nie satysfakcjonuje mnie jako czytelniczkę.
Moje pierwsze spotkanie z autorką, niezbyt udane.

Lubię komedie kryminalne, ale ta akurat mnie nie porwała. Z trzech powodów. Po pierwsze – za bardzo przegadana. 352 strony to około 100 stron za dużo na zbędne opisy sytuacji i rozmyślań głównej bohaterki. Po drugie – ta bohaterka nie daje się polubić. Życiowo naiwna i stawiająca się wyłącznie w roli gosposi przy boku swojego chłopaka. Z innych bohaterów też nikogo nie...

Nie przepadam z komediami kryminalnymi, ale urzekł mnie styl autorki. Pokazała w krzywym zwieciadle relacje sąsiedzkie i różne oblicza związków, nie zawsze miłosnych. Humorystyczne przedstawienie bohaterów, trochę złościła mnie tylko postawa Gośki, jej służalczość wobec partnera. Czytało się szybko i przyjemnie.

Nie przepadam z komediami kryminalnymi, ale urzekł mnie styl autorki. Pokazała w krzywym zwieciadle relacje sąsiedzkie i różne oblicza związków, nie zawsze miłosnych. Humorystyczne przedstawienie bohaterów, trochę złościła mnie tylko postawa Gośki, jej służalczość wobec partnera. Czytało się szybko i przyjemnie.

Jako że ostatnio pogoda dosyć dobitnie daje się nam we znaki, chętnie sięgam po lekkie i przyjemne lektury. Do takiej należy również „Zbrodnia piętro niżej” Anny Kapczyńskiej, stojąca na pograniczu literatury obyczajowej i kryminału z elementami romansu. Przyznaję, że powieść ta dość szybko ujęła mnie swoim humorystycznym klimatem i tajemnicami czekającymi na to, by je odkryć.

Bohaterka powieści – Gosia, choć na pierwszy rzut oka prowadzi całkiem poukładane życie, marzy, by pewnego dnia zostać dziennikarką śledczą. Jak na ironię w starej, poznańskiej kamienicy, gdzie dziewczyna mieszka, dochodzi do makabrycznej zbrodni. Zamordowana zostaje jej sąsiadka - ekscentryczna artystka Maria Poznańska. A choć Gosi brakuje doświadczenia, obdarzona szczególną intuicją i talentem pisarskim postanawia rozwikłać zagadkę owej zbrodni. Pochłonięta sprawą coraz bardziej zagłębia się w tajemnice i sekrety swoich sąsiadów, nie zdając sobie sprawy z niebezpieczeństwa, jakie na nią czyha. W tej spokojnej kamienicy pozorna uprzejmość sąsiadów to bowiem jedynie zasłona dymna, złudna fasada, za którą kryją się różnego rodzaju grzeszki.

Z piórem autorki dotychczas nie miałam styczności, tak więc po jej książkę sięgnęłam z odrobiną niepewności i sceptycyzmu. Nie zawiodłam się jednak, gdyż lekki styl, aura tajemniczości oraz ciekawie budowane napięcie wciągnęły mnie w fabułę bez reszty. Choć mamy tu sporo bohaterów i ich poboczne wątki i historie przeplatane z aktualnymi wydarzeniami, nie musimy się martwić, że się pogubimy. Wszystko stopniowo układa się samo w spójną całość.

„Zbrodnia piętro niżej” to pierwszy tom z cyklu Agentki bez licencji, ale jestem pewna, że sięgnę po kolejne. Wam również cykl ten polecam ;)

Jako że ostatnio pogoda dosyć dobitnie daje się nam we znaki, chętnie sięgam po lekkie i przyjemne lektury. Do takiej należy również „Zbrodnia piętro niżej” Anny Kapczyńskiej, stojąca na pograniczu literatury obyczajowej i kryminału z elementami romansu. Przyznaję, że powieść ta dość szybko ujęła mnie swoim humorystycznym klimatem i tajemnicami czekającymi na to, by je...

Relacje sąsiedzkie to temat rzeka, który stanowił podwaliny do całej gamy filmów czy książek. Ukazywane często w krzywym zwierciadle, bywają trudne, śmieszne, a nieraz bardziej znaczące niż te rodzinne. Zbiór różnych osób, charakterów i upodobań nie stanowi prostego połączenia i bywa, że wywołuje konflikty czy niesnaski. Jednak tak czy inaczej z sąsiadami jakoś trzeba współpracować, żyć wspólnie pod podobnym adresem i akceptować ich takimi, jacy są. Mówi się, że to właśnie osoby mieszkające w pobliżu znają więcej naszych sekretów niż inni ludzie, bowiem są, mimowolnie, świadkami naszej codzienności. Ale czy na pewno wiemy o sąsiadach wszystko i nie są w stanie niczym nas zaskoczyć?
Gośka jest niespełnioną pisarką. Co prawda publikuje w sieci- prowadzi swojego bloga Gochalandia, jednak bez spektakularnych sukcesów. Co trochę podcina jej skrzydła, bowiem jest to dla niej nie tylko hobby, jednak nie potrafi o siebie zawalczyć. Na co dzień pracuje w gastronomii i choć nie pała sympatią do tej pracy to doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że musi w jakiś sposób zarobić na swoje utrzymanie. Mieszka z Jankiem, swoim chłopakiem, choć lepszym dla niego określeniem byłby współlokator. Nie łączy ich wielka miłość i namiętność, raczej zwykła, szara codzienność, przyzwyczajenie i wygodnictwo. To ostatnie to przede wszystkim zasługa Jacha, bowiem dzięki Gośce ma wszystko podstawione pod nos i żadne obowiązki domowe nie zaprzątają mu głowy. Dziewczyna nie ma swojej rodziny, nie posiada też oddanego grona przyjaciółek, którym mogłaby się zwierzyć ze swoich trosk i wątpliwości. Dzień mija jej za dniem, rzeczywistość nie ulega większym zmianom i wydawać by się mogło, że tak już zostanie. Przypadkowa, niewyjaśniona zbrodnia wstrząsa nią ale też daje nadzieję na spełnienie dziennikarskich marzeń. Pierwsze w jej życiu śledztwo może przynieść wiele ciekawych doświadczeń. Tylko czy Gośka na pewno jest gotowa na to, co odkryje?
Sięgając po tę książkę miałam o niej pewne wyobrażenia. Spodziewałam się lekkiego kryminału z dozą powieści obyczajowej, natomiast to, co otrzymałam przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Trudno zaszufladkować tę powieść, niemniej jednak jest ona dość wstrząsająca. Zmowa milczenia jaka panuje w kamienicy oraz specyfika jej mieszkańców są naprawdę wykreowane genialnie, w sposób od którego włos jeży się na głowie. Obraz mieszkańców jaki maluje Autorka, przybliżając nam ich codzienność, to niesamowity nakład pracy, bowiem stworzyła ona całą społeczność, niebanalną, z charakterem i mnóstwem tajemnic, o które trudno byłoby ich posądzić na pierwszy rzut oka. Narracja teraźniejsza przeplata się ze wspomnieniami sprzed wielu lat, nakreślając nam życiorysy starszych mieszkańców, ukazując ich grzeszki oraz sytuacje, które sprawiły, że są takimi, a nie innymi ludźmi. Jednak najbardziej ze wszystkiego uderza w nas prawda, gdy ją poznajemy i wcale nie mówię tu o rozwikłaniu zbrodni, a o wszystkich brudnych sekretach osób mieszkających w tej specyficznej kamienicy na Jeżycach. Pomoc przychodzi z nieoczekiwanych stron, podobnie jak zawód, który jest udziałem osób, w które trudno było zwątpić na początku. Autorka zgrabnie porusza także całą paletę form trwania w toksycznych relacjach, ukazuje różne portrety kobiet, które na pozór bardzo się od siebie różnią, łączy je jednak tkwienie w niezdrowych i działających na ich szkodę związkach. Tego typu związki mogą być naprawdę odmienne, bazować na szerokiej gamie nieodpowiednich zachowań, ale wspólnym mianownikiem jest powolne aczkolwiek skuteczne wyniszczanie jednej strony. Ta powieść to nie tylko świetnie napisana historia, która mimowolnie wciąga nas w wykreowany świat i pokazuje poznańskie Jeżyce od specyficznej strony. To także ciekawa, wielowątkowa i zmuszająca do przemyśleń opowieść o sile podobno słabszej płci i o tym, że w życiu zawsze należy walczyć. O siebie. Gorąco zachęcam Was do sięgnięcia po tę nietuzinkową pozycję, nie powinniście się zawieść.

Relacje sąsiedzkie to temat rzeka, który stanowił podwaliny do całej gamy filmów czy książek. Ukazywane często w krzywym zwierciadle, bywają trudne, śmieszne, a nieraz bardziej znaczące niż te rodzinne. Zbiór różnych osób, charakterów i upodobań nie stanowi prostego połączenia i bywa, że wywołuje konflikty czy niesnaski. Jednak tak czy inaczej z sąsiadami jakoś trzeba...

książka taka na wakacje,dość lekko się czyta chociaż mnie czasami denerwowała,jednak zakończenie jest dość nietypowe...

książka taka na wakacje,dość lekko się czyta chociaż mnie czasami denerwowała,jednak zakończenie jest dość nietypowe...

Wyobraźnia autorki nie zna granic. Takie nagromadzenie " trupów w szafie " starej kamienicy robi wrażenie. Czytałam z przymrużeniem oka.

Wyobraźnia autorki nie zna granic. Takie nagromadzenie " trupów w szafie " starej kamienicy robi wrażenie. Czytałam z przymrużeniem oka.

Lekka, niezbyt skomplikowana komedia kryminalna. Taka do przeczytania i zapomnienia.

Lekka, niezbyt skomplikowana komedia kryminalna. Taka do przeczytania i zapomnienia.

Można się przy niej nieco zrelaksować

Można się przy niej nieco zrelaksować