Otrzymujemy monografię, której znaczenie trudno przecenić. W trakcie lektury towarzyszyło mi przekonanie, że rola proponowanej do wydania pracy jest podobna do tej, jaką na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku odgrywały książki Teresy Hejnickiej-Bezwińskiej i Andrei Folkierskiej ‒ z tą różnicą, że monografie obu przywołanych autorek odnosiły się do pedagogiki jako dyscypliny naukowej, której status został zakwestionowany. Publikacja prof. Henryka Mizerka dotyczy natomiast jednej z ważniejszych dla współczesnej pedago­giki   kwestii   ‒   refleksji   (krytycznej).   [...]   dzięki   tej   pracy   kategoria   „refleksja   krytyczna” przestaje być w praktyce edukacyjnej oraz myśli pedagogicznej „modną etykietą”. Staje się zaś ugruntowaną propozycją myślenia o działaniu w sferze edukacji oraz tworzenia wiedzy pedagogicznej. Autor przedstawia pragmatyczny rodowód refleksji krytycznej (myślenie refleksyjne w rozumieniu Johna Deweya) oraz jej współczesne odczytanie. Wprowadza bardzo istotne rozróżnienie refleksyjności i refleksywności oraz ukazuje naturę refleksji krytycznej. Na nowo stawia pytania o „teoretyczność” i „praktyczność” pedagogiki, bez roszczenia sobie prawa do jedynego sposobu udzielania na nie odpowiedzi.

Z recenzji prof. dr. hab. Romana Lepperta, UKW w Bydgoszczy

Otrzymujemy monografię, której znaczenie trudno przecenić. W trakcie lektury towarzyszyło mi przekonanie, że rola proponowanej do wydania pracy jest podobna do tej, jaką na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku odgrywały książki Teresy Hejnickiej-Bezwińskiej i Andrei Folkierskiej ‒ z tą różnicą, że monografie obu przywołanych autorek odnosiły się do pedagogiki jako...