Krótka, ale urocza opowieść o legendarnej Morrighan, której imię wielokrotnie przewijało się przez całą trylogię Kronik ocalałych (The Remnant Chronicles). Odpowiada na wiele pytań, które pozostały niewyjaśnione w trylogii a które bardzo mnie męczyły. Dlaczego babcia Morrighan nigdy nie wspominała jej rodziców? Kim był Harrik, który ją porwał i kim był Jafir de Aldrid, który "kupił ją za worek ziarna"? A tu nie ma przypadków i każdy szczegół jest istotny.
To piękna historia poznawania siebie i swoich uczuć w świecie, w którym nikt i nic nie może nas przygotować na to, co może się wydarzyć. Piękna, ale i dramatyczna kiedy spotykają się osoby z dwóch różnych i wrogich dla siebie światów.
Rzuca zupełnie inne światło na wszystkie fragmenty pism badanych w kronikach. W zasadzie dopiero list Adrika do Morrighan w 3 tomie daje pewne podejrzenie, że historia niekoniecznie mogła wyglądać tak, jak wierzyła w nią wcześniej Lia i babka Morrighan, która spisała swoje wspomnienia.
Główne wnioski z tej książki: dla miłości zrobimy rzeczy, o które byśmy się nie podejrzewali, nawet jeśli nie do końca rozumiemy czym ona jest. Prawda jest ciekawym zjawiskiem i coś, co jest prawdą z punktu widzenia jednej osoby, jest czymś zupełnie innym niż prawda z punktu widzenia innej.
O noweli jest bardzo mało informacji i trafiłam na nią przypadkiem a bardzo szkoda. Bez niej ta historia nie ma takiego sensu. Powinna być raczej obowiązkowym dodatkiem do trylogii a nie opcją. I szczerze mówiąc bardzo żałuję, że nie była osobnym cyklem.
Kojarzyła mi się odrobinę z klimatem Córki lasu i Synem cieni Juliet Marillier.

Krótka, ale urocza opowieść o legendarnej Morrighan, której imię wielokrotnie przewijało się przez całą trylogię Kronik ocalałych (The Remnant Chronicles). Odpowiada na wiele pytań, które pozostały niewyjaśnione w trylogii a które bardzo mnie męczyły. Dlaczego babcia Morrighan nigdy nie wspominała jej rodziców? Kim był Harrik, który ją porwał i kim był Jafir de Aldrid,...