Rzecz o hipokryzji.Jak zwykle u Anatola France- napisana błyskotliwie.

Rzecz o hipokryzji.Jak zwykle u Anatola France- napisana błyskotliwie.

Jest to zaiste powiastka filozoficzna, lecz konfrontowane w niej doktryny legitymują się kilkunastowiecznymi metrykami. Nie jest to zatem filozofia w jej współczesnym rozumieniu, przez co można z nią obcować bez przykrości.

Nawet jeśli wtłacza France do głowy czytelnika jakieś konkretne poglądy, czyni to tak subtelnie, że ten nie ma niemal szans się w tym zorientować. Subtelność ta różna jest jednak od subtelności platońskiej, zdolnej przywieść uznanych komentatorów do całkowicie przeciwstawnych stanowisk, nawet jeśli trzecia część "Tais" jest jawnym hołdem dla greckiego filozofa.

Cała "Tais" to bardzo stanowcza deklaracja światopoglądowa - ale wyrażona z wysmakowaniem i nie bez przedniego dowcipu. Mamy tu kpinę z wiary chrześcijańskiej, w szczególności w wydaniu ascetycznym, ale to France, a jego zawsze należy czytać szerzej. W tym wypadku jest to głos przeciw idei religii w ogóle. Zdaniem francuskiego pisarza próby pogodzenia wiary z rozumem są mrzonką z góry skazaną na niepowodzenie.

Co jeszcze? Autor dobitnie wykazuje, że tylko głupcy z absolutną pewnością orzekają o rzeczach niepewnych. Za przykład służą mechanizmy powstawania dogmatów religijnych, każące się jednak - znowu szerzej - zastanawiać nad tym, jak pisana była historia w ogóle i czy nie bierze w niej góry zmyślenie. Tę akurat refleksję bardzo zabawnie można zestawić z aktualnymi kontrowersjami dotyczącymi najnowszej przecież historii Polski, gdzie dwa spolaryzowane stronnictwa - całkowicie wbrew zaleceniom France'a - nader ochoczo rozstają się z rozumem. Choć bowiem prawda nie zawsze leży pośrodku, to przecież znacznie rzadziej można ją odnaleźć na jednym lub drugim krańcu.

Jest to zaiste powiastka filozoficzna, lecz konfrontowane w niej doktryny legitymują się kilkunastowiecznymi metrykami. Nie jest to zatem filozofia w jej współczesnym rozumieniu, przez co można z nią obcować bez przykrości.

Nawet jeśli wtłacza France do głowy czytelnika jakieś konkretne poglądy, czyni to tak subtelnie, że ten nie ma niemal szans się w tym zorientować....

Powiastka filozoficzna o mocno antychrześcijańskim wydźwięku. Znakomite.

Powiastka filozoficzna o mocno antychrześcijańskim wydźwięku. Znakomite.

To jedna z tych książek, które czyta się bardzo długo (a przynajmniej tak czytało się mnie) i raczej nie sięga się po nie ponownie. Za dużo w niej filozofowania (jak dla mnie),za mało konkretnej akcji. Gdyby nie nadzieja(ciekawość),że(czy) w końcu coś się wydarzy wstrząsającego, to zakończyłbym lekturę po kilku pierwszych kartkach. Książka wyłącznie dla miłośników długaśnych dysput filozoficznych. Nie wiedzieć czemu była wydana w serii - powieści historyczne.

To jedna z tych książek, które czyta się bardzo długo (a przynajmniej tak czytało się mnie) i raczej nie sięga się po nie ponownie. Za dużo w niej filozofowania (jak dla mnie),za mało konkretnej akcji. Gdyby nie nadzieja(ciekawość),że(czy) w końcu coś się wydarzy wstrząsającego, to zakończyłbym lekturę po kilku pierwszych kartkach. Książka wyłącznie dla miłośników...

Świetna opowiastka filozoficzna, czasem staramy się nawrócić kogoś kto przewyższa nas swoimi zasadami moralnymi. Widząc coś nie zawsze dostrzegamy głębie jego postępowania.

Świetna opowiastka filozoficzna, czasem staramy się nawrócić kogoś kto przewyższa nas swoimi zasadami moralnymi. Widząc coś nie zawsze dostrzegamy głębie jego postępowania.

To już archaiczna, chociaż ciągle solidna literatura, bez zbędnych fajerwerków i łamania zasad.Kto chce się przekonać,jak drzewiej pisali starzy mistrzowie-zapraszam.To przede wszystkim ciągnąca się przez wiele stron dysputa filozoficzna,na temat walki dobra ze złem. Gdzie dobro,jak zazwyczaj wydaje się być szalone,poniżone, nieprzystające do społeczeństwa,nieatrakcyjne...a zło triumfujące w swej kuszącej postaci, szydzące,zwodnicze.

To już archaiczna, chociaż ciągle solidna literatura, bez zbędnych fajerwerków i łamania zasad.Kto chce się przekonać,jak drzewiej pisali starzy mistrzowie-zapraszam.To przede wszystkim ciągnąca się przez wiele stron dysputa filozoficzna,na temat walki dobra ze złem. Gdzie dobro,jak zazwyczaj wydaje się być szalone,poniżone, nieprzystające do społeczeństwa,nieatrakcyjne...a...

Jest też polska ekranizacja tej powieści.

Jest też polska ekranizacja tej powieści.