W literaturze, podobnie jak w miłości, zdumiewa nas, co wybierają inni.
Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać339
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
André Maurois
Źródło: http://fr.wikipedia.org/
Znany jako: właśc. Émile Salomon Wilhelm...Znany jako: właśc. Émile Salomon Wilhelm Herzog
19
6,9/10
Urodzony: 26.07.1885Zmarły: 09.10.1967
Pisarz francuski, autor wielu biografii i książek dla dzieci.
"André Maurois” to pseudonim, który stał się oficjalnym nazwiskiem pisarza w 1947.
W czasie I wojny światowej zaciągnął się do armii francuskiej, gdzie początkowo służył jako tłumacz, a następnie oficer łącznikowy. Jego pierwszym wydanym utworem było Milczenie pułkownika Bramble (Les silences du colonel Bramble) – krótkie opowiadania pełne dialogów filozoficznych, dla których tłem jest wojna.
W 1938 André Maurois został członkiem Akademii Francuskiej. Podczas II wojny światowej służył w armii francuskiej.
Zmarł w 1967. Pochowany został na cmentarzu komunalnym Neuilly-sur-Seine niedaleko Paryża.
"André Maurois” to pseudonim, który stał się oficjalnym nazwiskiem pisarza w 1947.
W czasie I wojny światowej zaciągnął się do armii francuskiej, gdzie początkowo służył jako tłumacz, a następnie oficer łącznikowy. Jego pierwszym wydanym utworem było Milczenie pułkownika Bramble (Les silences du colonel Bramble) – krótkie opowiadania pełne dialogów filozoficznych, dla których tłem jest wojna.
W 1938 André Maurois został członkiem Akademii Francuskiej. Podczas II wojny światowej służył w armii francuskiej.
Zmarł w 1967. Pochowany został na cmentarzu komunalnym Neuilly-sur-Seine niedaleko Paryża.
6,9/10średnia ocena książek autora
153 przeczytało książki autora
346 chce przeczytać książki autora
5fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
O losie naszym decyduje jeden gest, jedno słowo: z początku najmniejszy wysiłek wystarczyłby, żeby go zatrzymać, potem puszcza się w ruch ca...
O losie naszym decyduje jeden gest, jedno słowo: z początku najmniejszy wysiłek wystarczyłby, żeby go zatrzymać, potem puszcza się w ruch cały olbrzymi mechanizm.
5 osób to lubiByła tak piękna, że zdarzyło mi się wątpić o jej rzeczywistym istnieniu. Obracałem głowę i mówiłem sobie: „spróbuję przez pięć minut nie pat...
Była tak piękna, że zdarzyło mi się wątpić o jej rzeczywistym istnieniu. Obracałem głowę i mówiłem sobie: „spróbuję przez pięć minut nie patrzeć na nią”. Nie mogłem nigdy wytrzymać dłużej jak trzydzieści sekund.
4 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Olimpio czyli życie Wiktora Hugo André Maurois
7,3
Kipiąca faktami opowieść o porywającym i zaskakującym Wiktorze Hugo, którego w zasadzie znamy jako powieściopisarza, a to poeta, dramatopisarz, publicysta, polityk, wizjoner, nadto wielki autokreator, liryczny pyszałek, symbol i uosobienie żywiołu romantyzmu, pożeracz serc (i ciał) niewieścich, ojciec, który troje dzieci pochował za życia. I kolejne epoki dziejów Francji w życiu tego niespożytego człowieka. Dłuuuga przyjemność.
Życie Aleksandra Fleminga André Maurois
7,9
Wielu ludziom spadło na nos jabłko z drzewa, lecz tylko Newtona zainspirowało do sformułowania prawa powszechnego ciążenia; niejednemu też przelała się woda z wanny, lecz tylko jeden stworzył prawo Archimedesa; podobnie wielu bałaganiarzom zapleśniały nie umyte naczynia, lecz tylko Fleming zauważył "strefy zahamowania" wzrostu bakterii wokół nich, a to doprowadziło w rezultacie do otrzymania najpotężniejszej obecnie grupy leków tj antybiotyków. Nim jednak zajmę się jego biografią, parę słów o autorze.
Za mojej młodości (przełom lat 50. i 60) Maurois (1885 - 1967) był jednym z najpoczytniejszych pisarzy, a dzisiaj na LC znajduję (wymieniam tylko znaczące): „Dzieje Anglii” - 2 opinie; „Klimaty” - 14 (wyjątek!!!); „Lelia czyli życie George Sand” - 1 opinia; „Olimpio czyli życie Wiktora Hugo” - 1; „Trzej panowie Dumas” - 0; „Wolter” - 1; „W poszukiwaniu Marcela Prousta” - 1, a omawiana też - 1 opinia. A gdzie biografie Disraeli'ego, Byrona, Shelleya czy Balzaka? To wszystko warto przeczytać, ale zwracam szczególną Państwa uwagę na omawianą oraz na „W poszukiwaniu Marcela Prousta”. Pierwszej poświęcam recenzję, a drugą polecam czytelnikom arcydzieła Prousta „W poszukiwaniu straconego czasu”, bo książka Maurois jest nieodzownym uzupełnieniem tego wielotomowego dzieła.
To teraz ciekawostki o autorze. Andre Maurois to pseudonim, bo urodził się jako Émile Salomon Wilhelm Herzog, syn Ernesta Herzoga, żydowskiego wytwórcy tekstyliów i jego żony Alice Levy – Rueff. W 1938 został członkiem Akademii Francuskiej. Przedtem ożenił się z polsko-rosyjską arystokratką Jeanne – Marie Wanda de Szymkiewicz, która zmarła w 1924 na sepsę. Drugą żoną została wnuczka Anatole France'a, Leontine Arman de Caillavet. Podczas niemieckiej okupacji para wyjechała do Stanów Zjednoczonych, gdzie uczestniczyła w propagandzie antynazistowskiej. Pod koniec wojny Maurois wrócił do Francji i działał w partyzantce de Gaulle'a.
Jako czytelnik zapewniam Państwa, że pochłoniecie biografię Fleminga, bo nie dość, że jest świetnie napisana, to pech Fleminga Was zaintryguje. O wspomnianym pechu powiem natomiast jako fachowiec, który przepracował 10 lat w TZF "Polfa" przy biosyntezie antybiotyków. Otóż Fleming trafił na najlepszy, ale i najbardziej wredny antybiotyk, którego izolacja jest najtrudniejsza, bo najmniejsze odstępstwo od wymaganych parametrów (np pH) prowadzi do utraty własności terapeutycznych. Pierwsza udana izolacja wymagała niesamowitych środków i dlatego, dopiero po 10 latach w 1938 roku, Florey i Chain w Stanach osiągnęli sukces. W dodatku penicylinę wytwarzają pędzlaki, a nie jak w przypadku większości antybiotyków promieniowce bądź bakterie.
Niech nagminne stosowanie antybiotyków przysłuży się zainteresowaniu biografią ich twórcy.