Rozumiem, że to debiut i w tym przypadku wypadałoby zastosować tutaj jakąś taryfę ulgową ale tak szczerze, to nie mam pojęcia co mam o tej książce napisać ani jak się do niej odnieść. Zamierzałam doczytać ją do końca ale styl i forma przekazu (na poziomie wypracowań szkolnych) tak mnie irytowały, że poległam na 204 stronie i nawet retrospekcyjne wstawki z pamiętnika pisanego w czasie II WŚ nie były w stanie uratować tej pozycji i zachęcić mnie do jej ukończenia. Przyznaję, że potencjał acz niewykorzystany, może i jest ale wymaga bardzo solidnego dopracowania redakcyjnego i doszlifowania warsztatu pisarskiego pod każdym względem. Staram się być bardzo wyrozumiała dla debiutów ale ten tutaj nawet dla mnie był ciężki do strawienia, pozbawiając mnie ostatnich resztek i tak już mocno nadwerężonej cierpliwości.

Rozumiem, że to debiut i w tym przypadku wypadałoby zastosować tutaj jakąś taryfę ulgową ale tak szczerze, to nie mam pojęcia co mam o tej książce napisać ani jak się do niej odnieść. Zamierzałam doczytać ją do końca ale styl i forma przekazu (na poziomie wypracowań szkolnych) tak mnie irytowały, że poległam na 204 stronie i nawet retrospekcyjne wstawki z pamiętnika...

Nie dałam rady przeczytać. Temat ciekawy, ale forma i styl przypominają mi wypracowania szkolne.

Nie dałam rady przeczytać. Temat ciekawy, ale forma i styl przypominają mi wypracowania szkolne.

„To smutne, ale często ludzie doceniają innych ludzi, dopiero jak ich zabraknie.”

Prowadzicie pamiętnik? A może macie jakiś specjalny notes, w którym zapisujecie swoje głębokie przemyślenia, śmieszne anegdotki, opisujecie chwile, o których nie chcecie nigdy zapomnieć? A gdybyście na strychu rodzinnego domu odnaleźli stary zeszyt, w którym tajemnicza postać zapisała swoją historię?

Ciekawość wygrałaby, czy odłożylibyście pamiętnik na miejsce?

Zapraszam na recenzję książki pt. „Komnata Głodu i Chłodu”. Współpraca: @magda_chruscinska_autor

Na wstępie zaznaczam, że nie jest to książka dla każdego, ale! Każdy powinien ją przeczytać. Z reguły unikam szerokim łukiem tematykę II WŚ, ale nie mogłam odmówić Magdzie i postanowiłam dać szansę dla stworzonej przez nią historii. Czy żałuję? Nie. Czy polubiłam motyw wojenny? Nie. Chyba świadomość, że to wszystko działo się naprawdę… (Ba, nadal się dzieje!) Odrzucała mnie nawet w szkole od lektur z tego okresu i do tej pory to się nie zmieniło.

„(…) historii już nie zmienimy, a tym, co czynimy teraz, możemy wpłynąć na przyszłość.”

I właśnie dlatego powinniśmy zanurzać się w takich tytułach.

Wracając do meritum: Krystyna odnajduje na strychu stary zeszyt, a zapiski w nim zawarte bardzo ją intrygują. Okazuje się, że oto w dłoni trzyma dziennik nieznajomej kobiety, która opisuje swoje przeżycia podczas zamknięcia w tytułowej Komnacie Głodu i Chłodu. Dlaczego tak nazwała to miejsce? Ponieważ właśnie to czuli przetrzymywani tam więźniowie: głód tak silny, że „ludzie dzielący z tobą pomieszczenie patrzą na ciebie jak na mięso i choć raz dziennie rzucają się na ciebie z natarczywym ssaniem w żołądku” oraz niewyobrażalny chłód. Autorka zapisków widziała, jak więźniowie znikali, a na ich miejsce pojawiali się nowi, jednak zamknięcie w Komnacie nie był jej pierwszym kontaktem ze śmiercią. Niewiarygodnym cudem kobieta zostaje uratowana, jednak nadal nie jest bezpieczna – w końcu na zewnątrz szaleje wojna.

Krystyna zagłębia się coraz bardziej we wspomnienia kobiety, aż przeżycia Wiktorii (jak się okazało: jej przodkini) wpływają na jej codzienność do tego stopnia, że widuje zjawę autorki pamiętnika, co zaczyna ją przerażać.
W Komnacie mamy przedstawione dwa światy. Wspomnienia z okresu wojny mieszają się z sytuacją w obecnych czasach (a dzięki napomknięciu o katastrofie w Smoleńsku możemy zorientować się, kiedy akcja książki miała dokładnie miejsce). Chociaż nie polubiłam Krystyny, za jej uparty charakter, rozpieszczenie oraz „księżniczkowatość” (przepraszam @ !),to miło było przekonywać się, jak jej podejście do życia zmienia się wraz z upływającymi kartkami dziennika.
„Krystyna nie przeżyła w życiu nic podobnego – nikt nie chciał jej zgwałcić. O takich problemach słyszała jedynie w telewizji lub w artykułach w Internecie. Sądziła, że wina zawsze leży pośrodku.”
Muszę napomknąć o tym fragmencie. Ugodził mnie. Jako kobieta nie wyobrażam sobie, by inna kobieta miała taki sposób myślenia.
W życiu Krystyny pojawia się Maks, który zakochuje się w niej na zabój, jednak jeden szczegół z jego życia powoduje, że Krystyna czuje się oszukana i nie daje szans na wytłumaczenie się, ba czuje do niego pogardę.

„Było mu przykro przez to, czego dowiedział się od niej. Czuł się niewyobrażalnie źle. Ona nim gardziła, czego nie chciał. Oskarżyła go i błędnie oceniła, a on w dalszym ciągu bardzo ją kochał.”
Jak myślicie, czy ta dwójka doszła do porozumienia?
Od siebie dodam, że bardzo polubiłam Maksa. Trochę zagubiony student, ale zaradny facet z łbem na karku i do interesów… Nawet tych mniej legalnych. Mimo wad naprawdę go polubiłam, a Krystyna do końca mnie irytowała. Ale jak wielokrotnie wspominałam: lubię, gdy bohaterowie mnie wkurzają.
Myślę, że przeplatanie historii i teraźniejszości jest świetną zagrywką. Autorka pokazała, jak bardzo ludzie w tych czasach nie doceniają tego, co mają i jak spokój, który nas otacza, jest kruchy. Wiktoria również miała sielskie życie, chodziła dumna i pogardzała ludźmi, aż brutalne wtargnięcie do jej domu rozpoczęło piekło, które na zawsze ją zmieniło.
W książce główną Komnatą Głodu i Chłodu było miejsce, do którego trafiła Wiktoria. A co, jeśli każdy z nas ma w sobie tak subiektywny ból, który tworzy dla niego współczesną Komnatę?
„Czuję straszny chłód. Bo nie mam jej… tutaj. Nie czuję jej ciepła. Czuję straszny głód. Tak bardzo tęsknię za nią.”
Przecież nie tylko wojna przynosi cierpienie…
Bardzo mało słyszałam o tej książce, a szkoda. Zachęcam Was do sięgnięcia po tę historię, ale ostrzegam: jest prawdziwa i brutalna. Sama Autorka we wstępie wspomina na ten temat.

„To smutne, ale często ludzie doceniają innych ludzi, dopiero jak ich zabraknie.”

Prowadzicie pamiętnik? A może macie jakiś specjalny notes, w którym zapisujecie swoje głębokie przemyślenia, śmieszne anegdotki, opisujecie chwile, o których nie chcecie nigdy zapomnieć? A gdybyście na strychu rodzinnego domu odnaleźli stary zeszyt, w którym tajemnicza postać zapisała swoją...

Dawno nie miałam takiego dylematu przy ocenie książki. Może to dlatego, że mam ogromny szacunek do tematu wojny, a może dlatego, że ta książka kierowana jest do młodzieży, a już bardzo dawno z tej kategorii zostałam usunięta.🤭
Okropny pesel- ciągle rośnie.

Autorka, Pani Magda Chruścińska, już we wstępie tłumaczy, że napisała tę książkę ✨📖„(…) aby uświadomić innym, jakie okropieństwa przydarzyły się ludziom takim jak my w trakcie II wojny światowej i dlaczego powinniśmy nie dopuścić do rozpętania kolejnych konfrontacji zbrojnych”.
Dalej czytamy, że treści o charakterze wojennym nie bazują na podstawie prawdziwej historii, są jedynie fikcją literacką wykreowaną przez pisarkę, wspieraną wydarzeniami z kalendarza tamtego okresu.

A teraz kilka słów o fabule.
Trafne połączenie narracji-biegnie dwutorowo. Najpierw poznajemy główną bohaterkę-Krystynę, klasyczną nastolatkę, która „niechcący”znajduje pod deską w podłodze stary zeszyt. Brulion A5, zapisany pięknym kobiecym pismem. Jest to pamiętnik Wiktorii, która opisuje realia wojenne, w których przyszło jej żyć. I powiem szczerze, ta część najbardziej wzrusza. Kilka brutalnych scen…💔 łamie serce czytelnika.
Krystyna wiedzie swoje bujne życie nastolatki: zerwanie z chłopakiem, studniówka, przyjaźnie, miłości i dylematy dnia codziennego, ale czytanie pamiętnika –jak się okazuje prababki- wzbudza w bohaterce pewne refleksje. Mądre, rozsądne, potrzebne.

„Komnata Głodu i Chłodu” stanowi porównanie czasów II wojny światowej z XXI wiekiem. Dwie młode kobiety i ich odczucia, emocje, świat, w którym przyszło im dojrzewać. Skrajnie odmienny. Ten kontrast ma swój przekaz, i ja go odczytałam, rozumiem i popieram. Przestroga, pouczenie są jasne i klarowne.
✨📖„Chwyć mą dłoń i zabierz stad,
Pokaz świat, gdzie niczym jest zło
Uratuj mnie, nadzieję daj
Pokaż, że warto zobaczyć jutro…”

Na koniec dodam, że tak książka jest debiutem, więc trzeba to też mieć na uwadze przy ocenie całości. Troszkę nie moja „estetyka dialogowa”- pisałam o tym na początku ( język nastolatki),ale warto podrzucić tę książkę młodszemu pokoleniu.

Dawno nie miałam takiego dylematu przy ocenie książki. Może to dlatego, że mam ogromny szacunek do tematu wojny, a może dlatego, że ta książka kierowana jest do młodzieży, a już bardzo dawno z tej kategorii zostałam usunięta.🤭
Okropny pesel- ciągle rośnie.

Autorka, Pani Magda Chruścińska, już we wstępie tłumaczy, że napisała tę książkę ✨📖„(…) aby uświadomić innym, jakie...

Trochę obawiałam się lektury powieści Magdy Chruścińskiej „Komnata Głodu i Chłodu”. Nie co dzień książkę dostaje się niejako w prezencie (bo konieczność przeczytania jej i późniejszego zrecenzowania to przywilej i przyjemność, nie zapłata) i odrobinę przerażała mnie konieczność ewentualnego wytykania jej słabości i niedostatków. Z przyjemnością donoszę, że choć nie jestem  idealnym odbiorcą jej dzieła (bo powieść spodoba się przede wszystkim nastolatkom),a moje krytykanckie usposobienie doszukało się rzeczy, które można by zredagować inaczej, lepiej, „Komnata Głodu i Chłodu” to pozycja, którą przeczytałam w jeden dzień, i rzecz, z której Magda Chruścińska powinna być zadowolona i dumna.
Narracja prowadzona jest w „Komnacie...” niejako dwutorowo: czytelnik zapoznaje się z główną bohaterką, Krystyną – typową pod każdym względem nastolatką, a za pośrednictwem jej strychowego znaleziska ma też okazję poznać pamiętnikowe losy Wiktorii – kobiety, której młode lata przypadły na ponure czasy II wojny światowej. W życiu Krysi dzieje się wiele (rozstanie z chłopakiem, nowa, skomplikowana relacja z dość tajemniczym Maksem, przyjacielski kryzys, studniówka, no i matura),ale w jej codzienności coraz większą rolę odgrywać zaczyna stary rękopis. Uświadomiwszy sobie, że kobieta, której burzliwe losy poznajemy z kart pamiętnika, to jej prababka, dziewczyna dostrzega rażący kontrast okoliczności i dziejów, w jakich przyszło im żyć, i pod wpływem dramatycznych przeżyć krewnej bardziej docenia własną egzystencję.
W przedmowie do powieści autorka ostrzega przed brutalnością treści, ale wbrew pozorom wojennych okropności znalazło się w „Komnacie...” niewiele. Przeszkadzał mi trochę fabularny natłok – odniosłam wrażenie, że w utworze poruszono aż nazbyt wiele wątków, nie wykorzystawszy w pełni potencjału żadnego. Ale ostatecznie jest to powieść dla nastolatków – a oni lubią, gdy w książce ciągle coś się dzieje. Warstwa dialogowa a także korekta utworu to te aspekty „Komnaty...”, które pozostawiają autorce największe pole do dalszej pracy i popisu w przyszłości.
Obecna sytuacja w Ukrainie czyni „Komnatę...” powieścią potrzebną w kontekście inspirowania pacyfizmem młodzieży. Droga Autorko, serdecznie dziękuję Ci za książkę i zakładam, że Tato, który zaszczepił w Tobie zainteresowanie II wojną światową, jest dziś z Ciebie z dumny – swoją powieścią podtrzymujesz rodzinną tradycję i przypominasz młodym ludziom o tym, jak cenić należy bezcenną wartość – pokój na świecie.

Trochę obawiałam się lektury powieści Magdy Chruścińskiej „Komnata Głodu i Chłodu”. Nie co dzień książkę dostaje się niejako w prezencie (bo konieczność przeczytania jej i późniejszego zrecenzowania to przywilej i przyjemność, nie zapłata) i odrobinę przerażała mnie konieczność ewentualnego wytykania jej słabości i niedostatków. Z przyjemnością donoszę, że choć nie jestem...

To historia nastoletniej Krystyny, która znajduje na strychu pamiętnik z wojennymi wspomnieniami swojej prababki i poznaje makabryczną rzeczywistość czasów II wojny światowej.

Zamysł historii jest bardzo ciekawy. Naprzemienne sceny z życia przeciętnej, współczesnej nastolatki i jej problemów są zderzone z fragmentami pamiętnika - niejednokrotnie bezwzględnie brutalnymi. Często sceny są pod pewnymi względami tożsame, jeśli chodzi o okolicznosci, co podkreśla tym większy dramat i przekaz. Rękopis zdecydowanie jest najmocniejszą częścią książki, autorka nie boi się opisywać przerażających historii na podstawie faktów. Widać, że w tych momentach najlepiej się odnajdywała pisarsko, a także, że temat II wojny został mocno zgłębiony.

Trochę zabrakło mi dopracowania elementów współczesności - nie wszystkie sceny były potrzebne, a warsztat dialogowy jeszcze jest do dopracowania, bo bywał momentami dość sztywny i nieprzekonujący, ale biorę poprawkę na to, że to pierwsze podejscie pani Magdy, więc to się jeszcze wyrobi - potencjał na pewno jest! Z drugiej strony książka kierowana jest raczej dla młodzieży i podejrzewam, że docelowi odbiorcy mogą mniej przywiązywać wagę do tych szczegółów, a treściowo są tu wspomniane dotykające ich codzienne sprawy, więc jest przestrzeń do utożsamienia 😊

Podsumowując - to niezły debiut, który mimo pewnych niedociągnięć jest na pewno wart uwagi - szczególnie ze względu na solidne gorzko-pozytywne przesłanie, jakie niesie, a jest bardziej niż kiedykolwiek aktualne w obecnych czasach! Na pewno chętnie sięgnę po kolejne książki pani Magdy 😊

To historia nastoletniej Krystyny, która znajduje na strychu pamiętnik z wojennymi wspomnieniami swojej prababki i poznaje makabryczną rzeczywistość czasów II wojny światowej.

Zamysł historii jest bardzo ciekawy. Naprzemienne sceny z życia przeciętnej, współczesnej nastolatki i jej problemów są zderzone z fragmentami pamiętnika - niejednokrotnie bezwzględnie brutalnymi....

Książka porusza naprawdę ciężki temat, jakim jest problem głodu w czasie II wojny światowej. Mimo, że na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że książka jest dla młodzieży, ponieważ Krystyna, która znajduje pamiętnik jest uczennicą liceum, a owy pamiętnik należał do równie młodej kobiety - sam problem, który jest poruszany na kartkach książki raczej nie należy do młodzieżowych. Jest to pozycja, która zapada głęboko w pamięci, po której pojawia się dużo przemyśleń, w stylu: "mimo, że nasze czasy do najlepszych nie należą, to tak naprawdę mamy wszystko i nie musimy się o nic martwić"; mamy dostęp do nauki, jedzenia, wody (podstawy życia). Książka pokazuje przede wszystkim, aby nawet jeśli wydaje nam się, że mamy mało i próbujemy dążyć do coraz to więcej rzeczy - aby doceniać te najmniejsze, jak łyk wody, czy kromkę chleba. Polecam serdecznie książkę, jeśli ktoś stoi na życiowym zakręcie i nie wie co dalej zrobić. Polecam każdemu, aby po przeczytaniu tej pozycji zaczął doceniać najdrobniejsze rzeczy :)

Książka porusza naprawdę ciężki temat, jakim jest problem głodu w czasie II wojny światowej. Mimo, że na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że książka jest dla młodzieży, ponieważ Krystyna, która znajduje pamiętnik jest uczennicą liceum, a owy pamiętnik należał do równie młodej kobiety - sam problem, który jest poruszany na kartkach książki raczej nie należy do...

Książka jest bardzo ciekawa ❤ Najlepsza na zimowe wieczory z herbatka ❤ Bardzo fajnie się ja czyta ❤ polecam 🎆

Książka jest bardzo ciekawa ❤ Najlepsza na zimowe wieczory z herbatka ❤ Bardzo fajnie się ja czyta ❤ polecam 🎆

Książka jest ciekawa, warta uwagi i poruszająca. Nie jest idealna, ale ja jej to wybaczam, bo podejmuje wiele istotnych tematów i wywołuje sporo emocji. Polecam ją głównie młodzieży, szczególnie jeśli wojna jest dla Was tylko jednym z zagadnień z podręcznika. To ważny temat, o którym trzeba mówić, pisać i przypominać, jak straszne niesie ona skutki dla jednostek i całych społeczeństw.
https://korcimnieczytanie.blogspot.com/2021/07/magda-chruscinska-komnata-godu-i-chodu.html

Książka jest ciekawa, warta uwagi i poruszająca. Nie jest idealna, ale ja jej to wybaczam, bo podejmuje wiele istotnych tematów i wywołuje sporo emocji. Polecam ją głównie młodzieży, szczególnie jeśli wojna jest dla Was tylko jednym z zagadnień z podręcznika. To ważny temat, o którym trzeba mówić, pisać i przypominać, jak straszne niesie ona skutki dla jednostek i całych...

Cudowna, prawdziwa książka.

Cudowna, prawdziwa książka.