Wielu nieszczęść moglibyśmy uniknąć, gdybyśmy potrafili szczerze rozmawiać i poszukiwać rozwiązań dobrych dla każdej ze stron. Kompromis wymaga dyskusji, pokazania jak określony problem wygląda z naszej perspektywy, poznanie cudzego punktu widzenia i na podstawie wypracowanie dobrego rozwiązania. Niestety łatwiej jest milczeć i chować urazy, które z czasem urastają do gigantycznych pretensji napędzających nienawiść różnych grup. Do takiego świata wchodzimy w „Światłach Północy” Malin Falch.
Sam fenomen komiksu skandynawskiej twórczyni polega na tym, że swoją karierę rozpoczął jako internetowa seria, która zyskała dużą popularność oraz uznanie, dzięki czemu został wydany w formie drukowanej. Sięgając po całą opowieść możemy zobaczyć jak w poszczególnych albumach rysunki oraz dynamika akcji ewoluują. W pierwszym tomie ilustracje są mniej dokładne, a sama akcja powolna. Widać jak wraz z pisaniem kolejnych scen rosną umiejętności Madin Falch. Sam cykl wielokrotnie nagradzano w Norwegii.
W komiksowej historii wejdziemy do świata skandynawskich mitów oraz obyczajów. Akcja toczy się wokół pochodzącej z małego miasteczka w Norwegii Sonji. Dziewczynka ze względu na osiągnięcie określonego wieku przechodzi rytuał, przez który ma być traktowana jak dorosła. Z tej okazji przygotowywana jest uroczystość, w której uczestniczy rodzina. Na święto w ostatniej chwili przybywa wujek będący wędrowcem i malarzem. Właśnie wrócił z dalekiej podróży i wręcza Sonji z okazji jej święta niezwykły prezent: jest to znaleziona w lezie zapinka wikingów. Okaże się, że właśnie przez ten przedmiot dziewczynka wyruszy w daleką podróż do tajemniczej, zaczarowanej krainy, w której mamy baśniowo-mityczne realia, a przez to jest bardzo brutalnie i niebezpiecznie. I tak właśnie w pierwszym tomie zaczyna się misja Sonji wyruszającej z Lottą, Tirill i Espen na wyprawę w poszukiwaniu stryja Henrika. Ma im pomóc Huldra Trill, ponieważ miejsce, do którego trafiają pełne jest groźnych trolli, zwierząt mówiących ludzkim głosem, zawistnych ludzi i wikingów walczących z trollami. Zobaczymy tu magię i zadziwiające zjawiska. Pojawią się pytania o źródła konfliktu.
Już w pierwszym tomie zobaczymy, że opowieść jest bardzo klimatyczna. Ciemne strony podsycają nastrój tajemnicy, aurę niebezpieczeństwa. Ciekawie to wygląda w zestawieniu z mangową kreską. Takie budowanie akcji za pomocą odpowiednich obrazów jest obecne w każdym tomie.
Drugi tom pt. „Uczennica wyroczni” otwiera spotkania ze stryjem Sonji. Wraca on do magicznego świata, aby odszukać siostrzenicę i uchronić ją przed niebezpieczeństwem. Zamiast tego sam już na samym początku spotykając trolle popada w tarapaty. Są co prawda bardziej cywilizowane, ale nadal nie pałają sympatią do ludzi. Do tego z ich powodu przebudził się Trym będący olbrzymim wrednym trollem pożerającym wszystko, co stanie im na drodze: ludzi, zwierzęta i trolle. Jakby nieszczęść było mało wódz wikingów nawiązuje upiorny pakt z Wyrocznią z gór i jej młodą uczennicą. Zamierza pokonać magiczne stworzenia. W tym tomie akcja przyspiesza i nawarstwiają się zagrożenia.
W trzecim tomie zatytułowanym „Siostry wrony” sprawa sporu pomiędzy Wikingami, a magicznymi mieszkańcami lasów Jotundale nabiera wyrazistości. Poznając historię Ludzi Gór i poróżnienia się między sobą pewnych sióstr zaczynamy zadawać sobie pytania o źródła konfliktu między grupami zamieszkującymi magiczny świat. Zobaczymy, że niechęć do ludzi wynika z agresywnej postawy Wikingów pragnących zagarniać coraz większe tereny. Jak bardzo zawiłe są relacje mieszkańców Jotundale odkryjemy, gdy Sonja pomoże młodej wieszczce dotrzeć do jej rodzinnej wioski ukrytej za magiczną barierą. Bohaterzy nie są tu jednoznaczni.
„Wyprawa do królestwa trolli” to tom wprowadzający nas do historii powstania magicznej wyspy i tego jak trafiają tu ludzie. Coraz bardziej widzimy, że daleko tej krainie od sielanki. Za to na każdym kroku na bohaterów czai się śmierć. A wszystko przez zawiły i trwający bardzo długo konflikt między ludami, które tu żyją. Tym razem bohaterzy wyprawiają się do Królestwa Trolli, aby uratować uwięzionego tam stryja Sonji, który dość często odwiedzał ten świat, ale nie zdawał sobie sprawy, że jego wyprawy, w czasie których malował i pisał przyczyniły się do stworzenia zagrożenia dla mieszkańców wyspy. Początkowo pokojowo nastawieni do magicznych zwierząt i istot ludzie zaczęli dążyć do ich unicestwienia. Zobaczymy tu jak bezmyślne posłuszeństwo wobec władzy prowadzi do zła.
„Drzewo portalu – część I” to piąte spotkanie z bohaterami. Wchodzimy tu do mrocznego świata, w którym zaczynają dziać się dziwne rzeczy. Opowieść otwierają nocne sceny zdobywania posiłku. Zobaczymy, że natura nie jest wcale taka przyjazna, na jaką jest kreowana. Wystarczy chwila nieuwagi lub wybranie złego miejsca do spania, aby przepłacić tę decyzję życiem. Noc w okolicach pięknego rozgwieżdżonego drzewa jest niebezpieczna. Ale nie tylko tam. W lesie pojawił się tajemniczy wilk świecący jednym okiem. Zamieniony w niedźwiedzie Bjonar zostaje zaatakowany. Trafimy też do chaty wykluczonych ze społeczności trolli. Dowiemy się, dlaczego schwytali jej stryja, co chcieli w ten sposób uzyskać, jaki błąd popełnili nawiązując relację z wikingami, którzy ich oszukali. Z każdą stroną narasta nastrój oczekiwania, żeby później zmienić się w bitwę i ucieczkę. Wikingowie potrzebują Lotty do zrealizowania swojego złego planu.
„Światła Północy” to ciekawy cykl przenoszący czytelników do świata skandynawskich mitów. Pojawiają się tu magiczne istoty na wzór elfów, groźne trolle, wikingowie żądni ziemi i bogactw, mówiące zwierzęta. Rośliny wydają się tętnić magią. A z drugiej strony są zwyczajne, naturalnie brutalne. Całość wygląda ciekawie. Do tego widzimy, że z każdym tomem zarówno ilustracje, jak i akcja są dopracowane, a cała fabuła nabiera wyrazistości, zmierza w określonym kierunku. Jestem ciekawa jak zakończy się cała historia.
„Światła Północy” wydano na bardzo dobrej jakości śliskim, błyszczącym papierze. Zabawa kolorami, światłem, potęgowanie klimatu tajemnicy i zagrożenia przez osadzenie akcji nocą podsycają nastrój opowieści. Kartki bardzo dobrze zszyto i oprawiono w solidne, kartonowe okładki, przez co albumy są solidne i estetyczne. Zdecydowanie polecam miłośnikom baśniowych opowieści ze skandynawskim klimatem.

Wielu nieszczęść moglibyśmy uniknąć, gdybyśmy potrafili szczerze rozmawiać i poszukiwać rozwiązań dobrych dla każdej ze stron. Kompromis wymaga dyskusji, pokazania jak określony problem wygląda z naszej perspektywy, poznanie cudzego punktu widzenia i na podstawie wypracowanie dobrego rozwiązania. Niestety łatwiej jest milczeć i chować urazy, które z czasem urastają do...

Po przeczytaniu W dolinie trolli byłam bardzo ciekawa kontynuacji, dlatego też ucieszyłam się, że na kontynuację nie trzeba było długo czekać. Uczennica wyroczni już za mną, jak się ma w porównaniu do swojej poprzedniczki?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2021/10/22/uczennica-wyroczni-malin-falch/

Po przeczytaniu W dolinie trolli byłam bardzo ciekawa kontynuacji, dlatego też ucieszyłam się, że na kontynuację nie trzeba było długo czekać. Uczennica wyroczni już za mną, jak się ma w porównaniu do swojej poprzedniczki?

http://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2021/10/22/uczennica-wyroczni-malin-falch/

Drugi tom "Świateł Północy" okazał się naprawdę dobrym rozwinięciem serii, której końca na razie nie widać. I dobrze, bo jest naprawdę świetnie zaprojektowana. Z jednej strony nic wyszukanego, ot klasyczna opowieść o dziewczynie i jej wuju, którzy z cywilizowanego, współczesnego świata trafiają do krainy przesiąkniętej mitologicznymi stworzeniami i magią. Z drugiej scenariusz jest tak solidnie skonstruowany, że umiejętnie prowadzi czytelnika, szczególnie młodszego, w ten baśniowy świat. A ten okazuje się być naprawdę złowrogi.

Na starcie drugiego tomu znów widzimy wujka Sonji, który wraca do magicznego lasu aby odszukać swoją siostrzenicę. Niestety chłop wpada po uszy w kłopoty już na samym starcie spotykając trolle. Na szczęście te bardziej cywilizowane, jednak i one nie darzą ludzi sympatią. Zresztą z ich powodu przebudził się Trym - ogromny troll z paskudnym charakterem i wiecznie burczącym z głodu żołądkiem. Monstrum pożera dosłownie wszystko co stanie mu na drodze, nie ważne zwierze, człowiek czy inny troll. W tym samym czasie wódz wikingów z swymi ludźmi zawiązuje upiorny pakt z Wyrocznią z gór oraz jej młodą uczennicą, mający na celu pokonanie magicznych stworzeń.

historia w tym tomie jest poprowadzona bardzo dynamicznie, co osobiście przypadło mi do gustu. Nie ma tutaj miejsca na nudę, a gdy mamy chwilę spokoju, głównie w scenach przy ognisku w obozie Espena i jego ferajny, to czytelnik wie, że zaraz będzie się działo coś ważnego. Całość jest napisana tak, że spokojnie trafi w gust dzieci, ale może spodobać się też starszym czytelnikom. Wyraźnie poprawiła się jakość rysunków. Pamiętajmy, że komiks ten zaczął swój debiut w Internecie jako amatorska historia. Widać zatem ogromny progres w tej materii, co dobitnie udowadniają też szkice zamieszone na końcu komiksu.

Finał tego tomu bardzo mi się spodobał i nie mogę doczekać się kontynuacji. Nie wiem ile albumów będzie w sumie, ale czyta się to naprawdę przyjemnie, a rysunek z rozdziału na rozdział coraz mocniej cieszy oko. Mam nadzieję, że szybko znów zagoszczę w tym baśniowym świecie, bo ma on naprawdę dużo do zaoferowania.

Więcej recenzji na blogu W pajęczej sieci
https://wpajeczejsieci.blogspot.com/

Drugi tom "Świateł Północy" okazał się naprawdę dobrym rozwinięciem serii, której końca na razie nie widać. I dobrze, bo jest naprawdę świetnie zaprojektowana. Z jednej strony nic wyszukanego, ot klasyczna opowieść o dziewczynie i jej wuju, którzy z cywilizowanego, współczesnego świata trafiają do krainy przesiąkniętej mitologicznymi stworzeniami i magią. Z drugiej...

Uczennica wyroczni, tom drugi komiksowej serii „Światła północy” po raz kolejny zabiera czytelnika do magicznej krainy pełnej trolli i innych niesamowitych stworzeń oraz przedziwnych zjawisk. Im bardziej odbiorca zanurza się w ten świat, tym więcej tajemnic dostrzega. W jego głowie pojawia się mnóstwo pytań, które na razie pozostają bez odpowiedzi. Sekrety Jotundale trzymają w napięciu i nie pozwalają przestać myśleć o tym, co wydarzy się dalej. Losy głównej bohaterki śledzi się z zapartym tchem, z ciekawością, ale i z niepokojem. Bo w tej baśniowej krainie czyha na Sonję wiele niebezpieczeństw.

Pierwszy tom komiksu stanowił wprowadzenie do przygód Sonji, natomiast w drugiej części bieg wydarzeń nabiera tempa. Dynamika, liczne zwroty akcji i sporo niewiadomych, tak się sprawy mają. Odbiorca poznaje wiele nowych postaci, których rola w tej opowieści nie jest jeszcze do końca znana. Musi więc zachować czujność, a przede wszystkim nie oceniać nikogo i niczego zbyt pochopnie. Kto wie, jak dalej potoczą się losy Sonji i kto okaże się prawdziwym przyjacielem, a kto wrogiem.

Bohaterowie wykreowani przez Malin Falch są różnorodni, to na pewno. Każda postać jest inna i co innego ją cechuje. Duże wrażenie zrobiła na mnie Wyrocznia, której motywy działania najchętniej poznałabym już teraz. Mroczna, tajemnicza, wywołująca dreszcze niepokoju. Myślę, że odegra istotną rolę w kolejnych tomach przygód Sonji. Tym razem autorka poświęca też znacznie więcej czasu Wikingom. Czytelnik może dowiedzieć się nieco więcej o jarlu Hjalmarze i jego obsesji na punkcie węża morskiego, a także o konflikcie z trollami. Bardzo ciekawa wydaje się również postać Lotty, uczennicy Wyroczni, która moim zdaniem też okaże się kimś ważnym w toku dalszych wydarzeń. Autorka bardzo dobrze oddała za pomocą rysunków emocje, które towarzyszą tej bohaterce - niepewność, lęk, ale i odwagę, hart ducha.

Jeżeli chodzi o ilustracje, to momentami wciąż przypominają mi obrazy z filmów Disneya. Mimo to są naprawdę urzekające, a ich podstawę stanowią: gra światła i cienia, specyficzna kreska z nutą surowości, kolorystyka, a także wylewająca się zewsząd ekspresja. Obrazy, podobnie jak w pierwszym tomie, zmieniają się niczym w kalejdoskopie. Raz emanują spokojem i ciepłem, raz chłodem i niepewnością. Rysunki nie tylko doskonale odzwierciedlają treść historii, ale również emocje, które towarzyszą poszczególnym postaciom, oraz atmosferę miejsca akcji.

Podsumowując, „Światła północy. Uczennica wyroczni” zabiera czytelnika w szaloną podróż po Jotundale, gdzie głównym bohaterem jest... magia. Gdzie wydarzenia zmieniają bieg w mgnieniu oka, rodzą się nowe pytania, a odpowiedzi wciąż brak. Bardzo ciekawa i wciągająca kontynuacja pierwszego tomu przygód Sonji. Z niecierpliwością czekam na kolejne części tego komiksowego cyklu, by dowiedzieć się, jak to wszystko potoczy się dalej.

>>Oficjalna recenzja dla portalu Papierowe Motyle<<

Uczennica wyroczni, tom drugi komiksowej serii „Światła północy” po raz kolejny zabiera czytelnika do magicznej krainy pełnej trolli i innych niesamowitych stworzeń oraz przedziwnych zjawisk. Im bardziej odbiorca zanurza się w ten świat, tym więcej tajemnic dostrzega. W jego głowie pojawia się mnóstwo pytań, które na razie pozostają bez odpowiedzi. Sekrety Jotundale...

Ta część w całości rozgrywa się w mitycznej krainie pełnej trolli, magicznych stworzeń i wikingów 😁
Sonja wciąż przebywa wśród mieszkańców lasu Jotundale i nawet nie myśli o tym, że rodzice mogą się o nią martwić.
Jednak jej wujek wyrusza, by ją znaleźć i cóż... Wpada w tarapaty...

Za to na odważnego Espena czyha inne niebezpieczeństwo. Przepełniony żądzą zemsty jarl chce go dorwać, a z pomocą przychodzi mu pewna tajemnicza postać.

Świetnie mi się to czytało... Eee... znaczy córce... no dobra - nam razem 😅 obie polubiłyśmy bohaterów i z chęcią sięgniemy po kolejne tomy tej serii 😊 I na pewno zagoszczą one na naszych półkach.

https://www.instagram.com/p/CWntWK1MKwe/

Ta część w całości rozgrywa się w mitycznej krainie pełnej trolli, magicznych stworzeń i wikingów 😁
Sonja wciąż przebywa wśród mieszkańców lasu Jotundale i nawet nie myśli o tym, że rodzice mogą się o nią martwić.
Jednak jej wujek wyrusza, by ją znaleźć i cóż... Wpada w tarapaty...

Za to na odważnego Espena czyha inne niebezpieczeństwo. Przepełniony żądzą zemsty jarl chce...

Pierwszy tom pozostawił po sobie ogromny niedosyt, ale na szczęście w drugiej części dzieje się naprawdę wiele! Jestem nim zachwycona! Przeczytałam go razem z Lili, która była niezwykle zawiedziona kiedy przewróciłam ostatnią kartkę. Przeczytałyśmy go za jednym zamachem, ponieważ pomimo swojej objętości tekstu jest niewiele. W "Światłach Północy" znajdziemy za to mnóstwo przepięknych ilustracji, które wspaniale oddają klimat historii i wprowadzają nutkę tajemniczości. Cały komiks narysowany jest w ciemnej i nieco mrocznej tonacji, a magia wspaniale rozświetla pojedyncze strony. Kreska również przypadła mi do gustu, a nowe postacie pojawiające się w tej części wydają się być bardzo interesujące i jestem ciekawa ich przeszłości.

"Uczennica wyroczni" niesamowicie mnie wciągnęła i nie mogłam się od niej oderwać. Lili także słuchała z zapartym tchem i z ciekawością przyglądała się każdej stronie. Plusem dla nas jest to, że komiks czyta się niezwykle szybko, dzięki czemu młodsze dzieci się nie znudzą i z chęcią wysłuchają całą opowieść.

"Światła Północy" to historia pełna magii, tajemnic, przyjaźni, ale miejscami także brutalna i ukazująca najgorsze ludzkie cechy. Bezlitośni wikingowie nie oszczędzają niewinnych, a jedyne co się dla nich liczy to zemsta i chęć dominacji. Komiks ukazuje najróżniejsze oblicza. Nie tylko te dobre, ale także takie, które wywołują skrajne emocje.

Pierwszy tom pozostawił po sobie ogromny niedosyt, ale na szczęście w drugiej części dzieje się naprawdę wiele! Jestem nim zachwycona! Przeczytałam go razem z Lili, która była niezwykle zawiedziona kiedy przewróciłam ostatnią kartkę. Przeczytałyśmy go za jednym zamachem, ponieważ pomimo swojej objętości tekstu jest niewiele. W "Światłach Północy" znajdziemy za to mnóstwo...

Zew Północy.

Magiczna kraina trolli po raz kolejny gości w naszych domach - wszystko za sprawą drugiego tomu komiksowej serii "Światła Północy", która bazując na klasycznej konwencji skandynawskiej sagi jest znakomitym pretekstem do snucia współczesnej opowieści o wielkiej przygodzie, o odwadze oraz o nowym spojrzeniu na znane i nieznane legendy, które mogą być inspiracją (zarówno fikcyjną, jak prawdziwą) dla niejednego, i to nie tylko najmłodszego, czytelnika.

"Uczennica Wyroczni" to drugi tom sagi o mitycznej krainie Jotundale, gdzie trolle mogą się okazać przyjazne, za to ludzie bardzo wrodzy. Gdzie niedźwiedzie mówią, a węże morskie są postrachem wód! „Światła Północy” to piękna i chwytająca za serce podróż do świata skandynawskich mitów, legend i baśni. Pochodząca z naszego świata dziewczynka Sonja wciąż przebywa w Jotundale. Wraz z dowodzonymi przez odważnego Espena młodymi trollami odkrywa kolejne uroki i niebezpieczeństwa tego niezwykłego miejsca. Wkrótce jednak naszym bohaterom po raz kolejny przyjdzie się zmierzyć z żądnym zemsty wodzem wikingów, któremu tym razem towarzyszyć będzie potężna wiedźma i jej tajemnicza uczennica... Co gorsza, śladem Sonji wciąż podąża straszliwy olbrzym Trym! Czy dziewczynka zdoła się wymknąć wszystkim wrogom?

„Światła północy” to komiks wyjątkowy, który nie tylko zabierze nas do przepięknie zilustrowanego świata magii, przygód i tajemnic, ale także do świata, który pod wieloma kątami jest odbiciem skandynawskich mitów, legend i wierzeń z trollami, wikingami i mocami nie z tego świata w rolach głównych.

Komiks jest po prostu PRZEPIĘKNY. I mam na myśli sposób jego wydani oraz szatę graficzną, ale także samą historię, która w swej istocie jest niczym fantastyczna, skandynawska baśń – rzecz jasna zmodyfikowana w sposób, który będzie przyjazny dla młodego odbiorcy. Mityczne stwory stają tu przed naszymi oczami jak żywe, a mała Sonja jest bohaterką, za którą aż chce się trzymać kciuki. Historia ta spodoba się chyba każdemu – również tym starszym miłośnikom koksowych opowieści.

Komiks „Światła Północy” to piękna i chwytająca za serce podróż do świata skandynawskich mitów, legend i baśni. Autorka komiksu, urodzona w 1993 roku Norweżka Malin Falch, dorastała w Trondheim, a obecnie mieszka w Oslo. „Światła Północy” to jej debiutancka powieść graficzna.

Dziękuję Egmont Polska za egzemplarz recenzencki.

#światłapółnocy #uczennicawyroczni #sonja #egmontpolska #światkomiksu #malinfalch

https://cosnapolce.blogspot.com/2021/09/swiata-ponocy-uczennica-wyroczni-malin.html

Zew Północy.

Magiczna kraina trolli po raz kolejny gości w naszych domach - wszystko za sprawą drugiego tomu komiksowej serii "Światła Północy", która bazując na klasycznej konwencji skandynawskiej sagi jest znakomitym pretekstem do snucia współczesnej opowieści o wielkiej przygodzie, o odwadze oraz o nowym spojrzeniu na znane i nieznane legendy, które mogą być inspiracją...

Historia nam się w końcu powoli, ale rozwija. Choć chciałabym więcej, zdecydowanie.

Historia nam się w końcu powoli, ale rozwija. Choć chciałabym więcej, zdecydowanie.

Dobra kontynuacja serii. Chodź fabuła się dopiero rozwija to idzie w dobrą stronę, chociaż moim zdaniem lekko przewidywalną.

Dobra kontynuacja serii. Chodź fabuła się dopiero rozwija to idzie w dobrą stronę, chociaż moim zdaniem lekko przewidywalną.

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajny komiks. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam