276 stron czyściutkiej jak robotnicza krew komunistycznej propagandy. Większość utworów poetyckich to klasyczne produkcyjniaki, pisane na jedno kopyto, o wyższej lub niższej jakości. Prawdziwymi perełkami są niewątpliwie utwory Tuwima, Iwaszkiewicza i Gałczyńskiego. Pomijając socjalistyczną treść, są po prostu pięknie skomponowane, z finezją i kunsztem. Na drugim zaś biegunie mamy "Kantatę o Stalinie" czy "Pieśń o Bierucie".
Książka podzielona jest na sześć części:
1) Zbiór wierszy ukazujących 1 Maja jako święto robotników. Jest tu wiele utworów jeszcze z XIX wieku, z Komuny Paryskiej;
2) Utwory poetyckie mówiące o solidarności robotników różnych krajów i ich wspólnej walce o pokój;
3) Wiersze ukazujące przodującą, kierowniczą rolę Związku Radzieckiego w ruchu rewolucyjnym, w walce prowadzonej przez klasę robotniczą całego świata;
4) Wiersze opowiadające o Polsce Ludowej, odbudowie Warszawy, Święcie Majowym na ziemiach polskich i o polskim robotniku socjalistycznym;
5) Zbiór pieśni rewolucyjnych wraz z nutami;
6) Trzy przykłady inscenizacji, wraz z didaskaliami, złożonymi z prezentowanych w tomiku utworów.

276 stron czyściutkiej jak robotnicza krew komunistycznej propagandy. Większość utworów poetyckich to klasyczne produkcyjniaki, pisane na jedno kopyto, o wyższej lub niższej jakości. Prawdziwymi perełkami są niewątpliwie utwory Tuwima, Iwaszkiewicza i Gałczyńskiego. Pomijając socjalistyczną treść, są po prostu pięknie skomponowane, z finezją i kunsztem. Na drugim zaś...