Pchli cyrk to spacer po krawędziach świata prawdy i wyobrażenia, w którym zwierzęta, przedmioty, zjawiska i ludzie przenikają się, by ewoluować w nowe gatunki i znaczenia. Wiersze Vigulsa charakteryzują się przemyślaną strukturą i intertekstualnością. Powracające nawiązania do odkryć Karola Darwina poeta przetyka pytaniami o kruchość ludzkiej wrażliwości. Jak mocne piętno odcisnęliśmy na naturze? Czy w czasie antropocenu mamy szansę na ratunek? Ułożone w wielogłosową opowieść wiersze nie dają się schwytać jednoznacznym definicjom i są zaproszeniem do eksploracji tego, co w nas nieodkryte. Czy bycie człowiekiem to przypadłość, na którą zapadliśmy wszystkie i wszyscy, czy może początek podróży w szczeliny istnienia? Wydrapane na ich ścianach znaki mogą być przecież ciągłym, radosnym zdumieniem nad urodą świata. Arvis Viguls uznawany jest w poezji łotewskiej za najważniejszego autora debiutującego pod koniec pierwszej dekady XXI wieku.