Stanisław Wygodzki

Stanisław Wygodzki (ur. jako Szyja Wygodzki) - polski pisarz, poeta, tłumacz i krytyk literacki żydowskiego pochodzenia.
Już jako nastolatek zaczął sympatyzować z komunistami i ruchami lewicowymi.
Przed II wojną światową tworzył głównie poezję.
W czasie II wojny światowej trafił do będzińskiego getta, skąd potem zabrano go do obozów w Auschwitz, Sachsenhausen-Oranienburg i Dachau. W Oświęcimiu stracił żonę i córeczkę.
Po wojnie pracował w Polskim Radiu. Zaczął też intensywnie pisać książki.
Na fali antysemickiej nagonki w 1968 roku opuścił wraz z drugą żoną i dziećmi Polskę. Osiadł na przedmieściach Tel Awiwu i bardzo szybko wsiąkł w środowisko literackie Izraela.
Zgodnie z jego ostatnią wolą prochy Stanisława Wygodzkiego rozrzucono na pustyni.
Wybrane dzieła autora: "Apel" (Wyd. Międzynarodowego Biura Literatury Rewolucyjnej, 1933),"Pamiętnik miłości" (Wydawnictwo "Książka", 1948),"Opowiadanie buchaltera" (Czytelnik, 1951),"Człowiek z wózkiem" (Czytelnik, 1961),"Basy" (PIW, 1965),"Odwiedziła mnie żyrafa" (Nasza Księgarnia, 1967),"Podróż zimowa. Wiersze" (Oficyna Poetów i Malarzy, 1975).
Dwukrotnie żonaty: 1. Anna Frymeta (do 01.08.1943, jej śmierć),córka Mindla (ur. 17.03.1939); 2. Irena (od 11.03.1946),2 dzieci: córka Ewa i syn Adam.