Ostatni z wielkich to w zasadzie pół niedopracowanej powieści, taka ciekawostka dla fanów pisarza i literaturoznawców, jako, że nie jestem ani jednym, ani drugim, przeczytanie tej pół - książki było dla mnie stratą czasu. Do zalet "Ostatniego" od biedy można zaliczyć: klimat Los Angeles lat '40 XX wieku, jak z powieści Chandlera i błyskotliwy styl Fitzgeralda.

Ostatni z wielkich to w zasadzie pół niedopracowanej powieści, taka ciekawostka dla fanów pisarza i literaturoznawców, jako, że nie jestem ani jednym, ani drugim, przeczytanie tej pół - książki było dla mnie stratą czasu. Do zalet "Ostatniego" od biedy można zaliczyć: klimat Los Angeles lat '40 XX wieku, jak z powieści Chandlera i błyskotliwy styl Fitzgeralda.

Francis w formie, jednak nie był to WIelki Gatsby, no ale jak się nie ma tego co się lubi...

No i dorwałem się do biblioteczki domowej gdzie mamy tysiące książek...
Moja rodzicielka wysłała mi fotki książeczek które tam są i zacząłem spisywał do Lubimyczytać te które czytałem w latach 2000-2020...

Francis w formie, jednak nie był to WIelki Gatsby, no ale jak się nie ma tego co się lubi...

No i dorwałem się do biblioteczki domowej gdzie mamy tysiące książek...
Moja rodzicielka wysłała mi fotki książeczek które tam są i zacząłem spisywał do Lubimyczytać te które czytałem w latach 2000-2020...

"Hollywood nie przepada za obcymi (...)" - chyba takim się czuł w tym miejscu Fitzgerald, a jego stosunek do fabryki snów był ambiwalentny. Z jednej strony wytwórnia filmowa, w którym toczy się akcja to taki "kraj zaczarowany", gdzie fikcja staje się prawdą, a z drugiej strony całe Hollywood i jego ludzie są moralnie zbrukani. Wielka szkoda, że pisarzowi nie dane było ukończyć powieści.

"Hollywood nie przepada za obcymi (...)" - chyba takim się czuł w tym miejscu Fitzgerald, a jego stosunek do fabryki snów był ambiwalentny. Z jednej strony wytwórnia filmowa, w którym toczy się akcja to taki "kraj zaczarowany", gdzie fikcja staje się prawdą, a z drugiej strony całe Hollywood i jego ludzie są moralnie zbrukani. Wielka szkoda, że pisarzowi nie dane było...

Przyznam - nie jest to poziom "Wielkiego Gatsby'ego". Mimo sprawnej konstrukcji i nienagannego języka, czegoś, oprócz samego zakończenia, brakuje.

Przyznam - nie jest to poziom "Wielkiego Gatsby'ego". Mimo sprawnej konstrukcji i nienagannego języka, czegoś, oprócz samego zakończenia, brakuje.

Niby dobra, niby szybko się czyta. I argumentów takich "niby" mogłabym więcej podać, aby samą siebie przekonać że to było lepsze niż naprawdę .

Nie wiem czemu, ale mi nie podpasowało. Ot co.

Niby dobra, niby szybko się czyta. I argumentów takich "niby" mogłabym więcej podać, aby samą siebie przekonać że to było lepsze niż naprawdę .

Nie wiem czemu, ale mi nie podpasowało. Ot co.

Przepraszam za stosunkowo niską ocenę. Czytałam stare, komunistyczne wydanie i było bardzo źle przetłumaczone. Tak bardzo trącało niewiedzą językową i kulturową tłumacza, a to jest dla mnie bardzo ważne.
Jeśli jednak mam oceniać treść nieskończonej książki to była bardzo intrygująca. Same relacje głównego bohatera z innymi postaciami były arcyciekawe. Ten człowiek musiał być tak zagubiony, a pozornie miał wszystko. Lubię takich ludzi, dlatego od razu poczułam sympatię i zbliżyłam się do Stahra. To są ludzie, którzy boją się otworzyć, bo przeżyli coś strasznego i mimo, że są stosunkowo młodzi, wydaje im się, że przeżyli już wszystko.
Fitzgerald fajnie pisze. To moja trzecia książka tego autora.

Przepraszam za stosunkowo niską ocenę. Czytałam stare, komunistyczne wydanie i było bardzo źle przetłumaczone. Tak bardzo trącało niewiedzą językową i kulturową tłumacza, a to jest dla mnie bardzo ważne.
Jeśli jednak mam oceniać treść nieskończonej książki to była bardzo intrygująca. Same relacje głównego bohatera z innymi postaciami były arcyciekawe. Ten człowiek musiał...

Ostatni z wielkich ma w sobie niepodważalną jakość literacką w przedstawianej goryczy, a przy tym jest naturalnie i klamrowo tragiczna - i wraz z notatkami, których nie zdążył przed śmiercią Fiztgerald w powieści użyć, porusza mnie do głębi. To było piękne, filmowe przeżycie.

Ostatni z wielkich ma w sobie niepodważalną jakość literacką w przedstawianej goryczy, a przy tym jest naturalnie i klamrowo tragiczna - i wraz z notatkami, których nie zdążył przed śmiercią Fiztgerald w powieści użyć, porusza mnie do głębi. To było piękne, filmowe przeżycie.

"Ostatni z wielkich" F. S. Fitzgeralda to niedokończona powieść, opublikowana po śmierci pisarza. Tytuł, trzeba przyznać, jak na taką publikację idealny. Sama historia zaś nie do końca. Ciężko ją jakkolwiek oceniać, gdyż, mimo że dostajemy jakieś 200 stron tekstu, historia nie zdążyła się tak naprawdę na dobre zacząć. Z notatek na końcu książki możemy dowiedzieć się, na jaki tor autor chciał popchnąć historię i brzmi to obiecująco, może w końcu by ruszyła. To, co mamy, to dość rozwlekły opis Hollywood i "ostatniego z wielkich", czyli Stahra, producenta filmowego, postaci, jak to u Fitzgeralda, charyzmatycznej. Mam wrażenie, że Fitzgerald zawsze faworyzuje męskich bohaterów, a jego kobiety są niestałe, chwiejne, albo podlotki i flirciarki z nich. No cóż...
▪️Ogólnie, jak ktoś lubi Fitzgeralda, albo interesuje go Hollywood lat trzydziestych, to może sobie poczytać. Ja jestem na nie, ale z pełną świadomością, że mogło być inaczej, gdyby tylko powieść została dokończona. Choć wątpię. Jakoś brakuje mi tu głębszego sensu i tego czegoś, co inne powieści Fitzgeralda mają. Parafrazując wypowiedź Stahra o jednym z zaproponowanych mu filmów: to nie jest interesujące i nie obchodzi mnie, co stanie się z tymi bohaterami.

"Ostatni z wielkich" F. S. Fitzgeralda to niedokończona powieść, opublikowana po śmierci pisarza. Tytuł, trzeba przyznać, jak na taką publikację idealny. Sama historia zaś nie do końca. Ciężko ją jakkolwiek oceniać, gdyż, mimo że dostajemy jakieś 200 stron tekstu, historia nie zdążyła się tak naprawdę na dobre zacząć. Z notatek na końcu książki możemy dowiedzieć się, na...

Ta niewielkich rozmiarów książka przeleżała na półce mojej biblioteczki wiele lat, czekając na przeczytanie. Doczekała się w czasie urlopu. Scott Fitzgerald, amerykański pisarz i scenarzysta, uznawany również za kronikarza czasów przemian po I wojnie światowej, zmarł przedwcześnie w wieku 44 lat.
„Ostatni z wielkich”, to niedokończona powieść autora, opisująca życie Monroe Stahra znanego producenta i kierownika studia filmowego w Hollywood. Monroe Stahr jest przystojny, charyzmatyczny, bogaty, cieszy się uznaniem w branży filmowej. Jest też bardzo samotny po śmierci ukochanej żony. W czasie niewielkiego trzęsienia ziemi na terenie wytwórni widzi dziewczynę podobną do swojej żony. Odszukuje ją i znajomość, w którą angażuje się coraz bardziej utrzymuje w tajemnicy. Życie słynnego producenta od tego spotkania zmienia się….
Autor pokazuje życie w Hollywood, panujące tam układy, stosunki międzyludzkie, nie zawsze uczciwe finansowanie wielkich produkcji. Czytając tę książkę czuje się atmosferę tamtych czasów. Powieść mimo, że niedokończona jest ciekawa. Na jej podstawie Elia Kazan nakręcił melodramat z Robertem De Niro, Tonym Curtisem, Robertem Mitchumem, Jeanne Moreau i Jackiem Nicholsonem.

Ta niewielkich rozmiarów książka przeleżała na półce mojej biblioteczki wiele lat, czekając na przeczytanie. Doczekała się w czasie urlopu. Scott Fitzgerald, amerykański pisarz i scenarzysta, uznawany również za kronikarza czasów przemian po I wojnie światowej, zmarł przedwcześnie w wieku 44 lat.
„Ostatni z wielkich”, to niedokończona powieść autora, opisująca życie...

Napisana ładnym stylem, ciekawie zapowiadający się bohaterowie. Trochę szkoda, ze koniec jest tylko streszczeniem notatek autora, bo w sumie nie wiemy jak dokładnie potoczyłyby się losy. Interesujący wgląd w działanie Hollywood i przemysłu filmowego.

Napisana ładnym stylem, ciekawie zapowiadający się bohaterowie. Trochę szkoda, ze koniec jest tylko streszczeniem notatek autora, bo w sumie nie wiemy jak dokładnie potoczyłyby się losy. Interesujący wgląd w działanie Hollywood i przemysłu filmowego.