Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sporo przydatnych porad

Sporo przydatnych porad

"Wiek niewinności" Edith Wharton to spojrzenie na klaustrofobiczny, zamknięty Nowy Jork, zbudowany z fasady niewinności, prawości, moralności. Jest ciekawie, bo raczej nie tak kojarzy nam się dziś ta amerykańska metropolia.

XIX wiek, snobistyczne, elitarne nowojorskie kręgi i nieodłączny w takich historiach trójkąt miłosny. Archer zaręcza się z niewinnym, poczciwym dziewczątkiem, ubranym przez rodzinkę w gorsecik tradycji i gotowych poglądów na świat. Wówczas poznaje jej kuzynkę, przybyłą z Europy Madame Olenską, która uciekła od męża, by "schronić się" w ramionach dawnych znajomych, którzy jej postępowania bynajmniej nie pochwalają. Madame Olenska nie przejmuje się konwenansami i przestaje z ludźmi spoza elity, do których należą na przykład (o zgrozo) artyści. Stara dobra Europa zepsuła ją i przyzwyczaiła do rozrywek, których w Nowym Jorku brakuje. Rodzina i Archer muszą więc zaznajomić Madame z miejscowymi zasadami, bo w Ameryce niektórych rzeczy robić nie wypada. Historia miłosna stara jak literatura, początkowo mnie śmieszyła, ale w końcu nie było tak banalnie i na pewno nie lukrowo. Raczej racjonalnie.

"Wiek niewinności" to niespieszna opowieść o ograniczonych ludziach oraz o ich bezsensownej egzystencji i rolach, jakie odgrywają w teatrze miejscowej elity. O negowaniu i uleganiu schematom oraz o zmianach, które zachodzą z czasem, w swoim własnym tempie. Jeśli ktoś lubi zagłębiać się w to wyperfumowane elitarne bagienko, nie powinien doznać zawodu. Książka raczej nie wyróżnia się z kręgu sobie podobnych, ale czyta się przyjemnie.

"Wiek niewinności" Edith Wharton to spojrzenie na klaustrofobiczny, zamknięty Nowy Jork, zbudowany z fasady niewinności, prawości, moralności. Jest ciekawie, bo raczej nie tak kojarzy nam się dziś ta amerykańska metropolia.

XIX wiek, snobistyczne, elitarne nowojorskie kręgi i nieodłączny w takich historiach trójkąt miłosny. Archer zaręcza się z niewinnym, poczciwym...

"Mit o Alarze" Ryszarda Feina to jedna z ambitniejszych pozycji z półki fantastyki, na którą udało mi się ostatnio trafić. Świetnie skonstruowany świat, w którym nie wszystko jest dopowiedziane, ale nie wszystko musi takie być: to świat mitologiczny, który sami bohaterowie poznają i oswajają - a czytelnik wraz z nimi. Dzięki temu wiedza o nim jest dawkowana i nie nuży, a samo znaczenie tytułu wyjaśnione jest pod koniec. Ale samo powołanie do życia fantastycznego świata to nie wszystko. I tutaj też Ryszard Fein pozytywnie mnie zaskoczył.

W powieści pojawiają się trzy krainy. Jedną z nich jest pierwotny Raj. Rajanie żyją w zgodzie ze sobą nawzajem i z naturą, są szczęśliwi, a z każdego negatywnego uczucia oczyszczają się, uważając je za demona. Żyją niemalże beztrosko, dopóki w ich kraju nie pojawią się nieznane demony - tym razem przybyłe z zewnątrz. Pomysł na opisanie Raju najbardziej mnie chyba zaskoczył. Ale to nie jedyny z wątków. Na południe od tego miejsca leżą wyspy Baleary, toczące wojnę z rozległym Imperium Słońca. Wyspiarze, wśród nich dzielny Andrygon i przebiegły Mesmefal, stawiają czoło wyznawcom Słońca, którym w walce pomaga... magia. Powieść jest wielowątkowa, a bohaterowie reprezentują każdą z krain i różnią się pod względem religii, frazeologii, a nawet sposobu mierzenia czasu. Konfrontacja paru wierzeń i światopoglądów wywołuje konflikty zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Rozterki i problemy bohaterów nie są wcale schematyczne, choć wiele z nich nawiązuje do mitologii i podań: egipskich, greckich, słowiańskich oraz do Biblii. Historie te są bardzo... ludzkie, a bohaterowie są niejednoznaczni i nie zawsze podążają w dobrą stronę. Dawno nie czułam potrzeby dokończenia cyklu, ale tym razem będę czekać na kontynuację, bo ciekawa jestem, jak autor rozwinie dalej akcję. Dla Rajan i dla Andrygona! Z całym przekonaniem mogę polecić 😃

"Mit o Alarze" Ryszarda Feina to jedna z ambitniejszych pozycji z półki fantastyki, na którą udało mi się ostatnio trafić. Świetnie skonstruowany świat, w którym nie wszystko jest dopowiedziane, ale nie wszystko musi takie być: to świat mitologiczny, który sami bohaterowie poznają i oswajają - a czytelnik wraz z nimi. Dzięki temu wiedza o nim jest dawkowana i nie nuży, a...