Lubicie historie z historią w tle?
Ja lubię. Może nie tak, aby czytać je cały czas, ale lubię.
Historia Edith van Hessen to historia oparta na zapiskach z dziennika tej Żydówki. Żydówki, która musiała się ukrywać.
Książka ta jest poruszająca jeśli chodzi o fabułę, natomiast styl w jakim jest napisana nie w pełni mi pasował. Czytałam tę książkę i dość szybko mi to szło, ale nie wciągnęła mnie bezgranicznie.
Nie wiem jak to opisać. Może po prostu, że czytało się dobrze, ale zabrakło efektu wow?
Choć z drugiej strony, przy takiej trudnej historii nie ma co liczyć na wow, ale wiecie chyba o co mi chodzi?
Mam nadzieję, że tak.
Niemniej, zachęcam do wyrobienia swojej opinii :)

Lubicie historie z historią w tle?
Ja lubię. Może nie tak, aby czytać je cały czas, ale lubię.
Historia Edith van Hessen to historia oparta na zapiskach z dziennika tej Żydówki. Żydówki, która musiała się ukrywać.
Książka ta jest poruszająca jeśli chodzi o fabułę, natomiast styl w jakim jest napisana nie w pełni mi pasował. Czytałam tę książkę i dość szybko mi to szło, ale...

Wzruszająca książka. Z początku byłam sceptyczna wobec dość beztroskiego podejścia nastoletniej Edith do wojny, jej skupienia na czubku własnego nosa, ale ta książka to właśnie wstrząsająca opowieść o tym, jak wojna, cierpienie, ból rozłąki, utrata rodziców, krok po kroku nieodwracalnie zmieniają młodą dziewczynę, odbierają jej tę beztroskę, dając w zamian łzy. Co ciekawe, z książki, zwłaszcza pod koniec, mimo ogromnej tragedii całej rodziny, tchnie siła i optymizm. Bardzo dobra lektura, polecam.

Wzruszająca książka. Z początku byłam sceptyczna wobec dość beztroskiego podejścia nastoletniej Edith do wojny, jej skupienia na czubku własnego nosa, ale ta książka to właśnie wstrząsająca opowieść o tym, jak wojna, cierpienie, ból rozłąki, utrata rodziców, krok po kroku nieodwracalnie zmieniają młodą dziewczynę, odbierają jej tę beztroskę, dając w zamian łzy. Co ciekawe,...

Wszyscy znają historię i pamiętniki Anny Frank. Dużo mniej osób zna pamiętniki innej młodej dziewczyny, której dorastanie przypadło na czas II wojny światowej - Edith Velmans.

Anna Frank w czasie wojny zginęła. Edith cudem przeżyła. Na tym różnice się kończą. Obie dziewczynki wychowały się w Holandii, były w podobnym wieku, uczęszczały do renomowanych szkół i obie pisały pamiętniki. Anna piekło okupacji i obozów poznała na własnej skórze. Rodziny Edith nikt nie wydał. Przeżyła dzięki niezwykle odważnym ludziom, którzy zaopiekowali się nią i pomogli przetrwać wojnę ukrywając ją u siebie jako protestantkę. Czy przez to jej historia jest mniej przerażająca? Dla mnie nie. Jej piekło było inne, niż piekło Anny, ale nie mniej przerażające. Oderwana od rodziny, poznała inne oblicze wojny - ukrywanie się, strach o bliskich i niezrozumienie dlaczego jeden naród może tak bardzo nienawidzić tych, których jedyną winą było urodzić się żydami. Ciężko nie kryć wzruszenia, gdy bliscy wysyłają Edith pełne troski listy.

Książkę bez problemu mogą czytać nastolatkowie. Przybliża ona obraz wojny bez epatowania brutalnymi szczegółami, a jednak pokazuje cały jej bezsens i koszmar.

Sandra

Wszyscy znają historię i pamiętniki Anny Frank. Dużo mniej osób zna pamiętniki innej młodej dziewczyny, której dorastanie przypadło na czas II wojny światowej - Edith Velmans.

Anna Frank w czasie wojny zginęła. Edith cudem przeżyła. Na tym różnice się kończą. Obie dziewczynki wychowały się w Holandii, były w podobnym wieku, uczęszczały do renomowanych szkół i obie pisały...

Napisano już kilka opinii o tej książce więc nie będę się powielać. Z większością się zgadzam. Niesprawiedliwa wydaje mi się jedynie poniższa opinia Agi przede wszystkim co do owej beztroski autorki. Otóż Agi zapomina, że holocaust w Holandii a holocaust w Polsce znacząco się różniły. O ile w Holandii restrykcje wobec ludności narodowości żydowskiej wprowadzano stopniowo, o tyle w Polsce już w pierwszych miesiącach wojny utworzono getta. Dlatego autorka , z czego Agi czyni jej zarzut, początkowo wiodła beztroski żywot . Sytuacja w Holandii zmieniła się diametralnie dopiero w połowie 1942 r. tj. dwa lata od chwili zajęcia Holandii przez Hitlera. Wtedy faszyści rozkręcili się już na całego i wielu Żydów zmuszonych było zacząć życie w ukryciu. Poza tym rzeczywistość życia Żydów w Polsce mogła nie być znana w Holandii. To nie była jednak epoka powszechnego dostępu do informacji. Trudno więc zarzucać autorce , że chciała żyć pełnią życia i nie znała całej grozy sytuacji w jakiej znaleźli się Żydzi. Ta beztroska , to poza tym częsty mechanizm gdy czuje się na plecach zagładę . Wtedy często żyje się na całego, jakby to miał być ostatni dzień życia. Wszak w bunkrze Hitlera przed kapitulacją trwała w najlepsze impreza z tańcami i alkoholem. Poza tym z książki wynika, że autorka w kolejnych miesiącach dojrzewa. W książce widać jej przemianę, która spowodowana jest utratą kolejnych członków najbliższej rodziny. Nie można też przyrównywać, w mojej ocenie, Polski do Holandii .A już zarzut , że polscy Żydzi nie brali udziału w powstaniu warszawskim trąci mi , delikatnie mówiąc, ale uprzedzeniem do Żydów . Akurat to nieprawda. W tym zakresie polecam Agi książkę " Bunt w Treblince" Samuela Willenberga.
Reasumując niniejszą książkę polecam , dla samego choćby porównania realiów życia w okupowanej Holandii i Polsce.

Napisano już kilka opinii o tej książce więc nie będę się powielać. Z większością się zgadzam. Niesprawiedliwa wydaje mi się jedynie poniższa opinia Agi przede wszystkim co do owej beztroski autorki. Otóż Agi zapomina, że holocaust w Holandii a holocaust w Polsce znacząco się różniły. O ile w Holandii restrykcje wobec ludności narodowości żydowskiej wprowadzano stopniowo, o...

Dzisiaj chciałabym Was zapytać czy czytacie literaturę wojenną, obozową? Wiem, że już kiedyś o tym mówiłam, ale może poznaliście jakieś nowe tytuły godne polecenia? Jestem otwarta na wszystkie propozycje 🙂

Ostatnio miałam okazję poznać historię Edith van Hessen. To zupełnie inne spojrzenie na tamten czas. Kiedy zaczęła się wojna Edith była uczennicą gimnazjum. Z dnia na dzień wszystko zaczęło się komplikować. Musiała opuścić swój dom, zamieszkała u protestanckiej rodziny, zmieniła nazwisko, ukrywała swoje pochodzenie, udawała nie-Żydówke…dzięki temu udało jej się przetrwać.

NIe ma tu opisów obozowej, okrutnej codzienności, są wspomnienia nastolatki, kobiety, która równie mocno wszystko przeżywała. Bo niby otaczali ją ludzie, w których miała wsparcie, ale tak naprawdę była bardzo samotna. Tęskniła za poprzednim życiem wśród swojej prawdziwej rodziny, za wolnością. Za rozmowami z matką, za celebrowaniem wspólnych dni. To była bardzo wrażliwa dusza. W jej rodzinnym domu wybrzmiewała muzyka poważna, koncerty Czajkowskiego, Beethovena… Edith obcowała ze sztuką, z kulturą… nawet miała akordeon ❤ (nie ukrywam, że trochę przypominała mi mnie, kiedy byłam mała dziewczynką, ja na szczęście nie doświadczyłam okrucieństwa wojny...)

Książka bazuje na fragmentach dziennika dziewczyny, bardzo osobistego i ukazującego jej emocje. W pewnym momencie musiała zrezygnować z jego prowadzenia, ponieważ stało się to niebezpieczne, przecież ktoś mógł go znaleźć i odkryć całą prawdę. Znajdziecie tu również listy, które potajemnie przynosił posłaniec, listy od rodziców…
To bardzo osobista historia, która z pewnością zmusza do refleksji i pokazuje codzienność tamtego czasu w Holandii. Przyznaję, że do tej pory koncentrowałam się na opowieściach, które działy się w naszym kraju, tym bardziej cieszę się, że mogła spojrzeć na to z innej perspektywy.

To historia o wielkiej odwadze, smutku, tęsknocie i miłości.

Dzisiaj chciałabym Was zapytać czy czytacie literaturę wojenną, obozową? Wiem, że już kiedyś o tym mówiłam, ale może poznaliście jakieś nowe tytuły godne polecenia? Jestem otwarta na wszystkie propozycje 🙂

Ostatnio miałam okazję poznać historię Edith van Hessen. To zupełnie inne spojrzenie na tamten czas. Kiedy zaczęła się wojna Edith była uczennicą gimnazjum. Z dnia na...

"A ty, moja ko­cha­na? Masz jesz­cze od­wa­gę? Mo­żesz wziąć przy­kład ze swo­jej matki? Można żyć bez przy­jem­no­ści, ale nie można żyć bez na­dziei."

Dzięki uprzejmości @wydawnictworeplika miałam możliwość przeczytania "Historię Edith. Poruszające wspomnienia dziewczyny, która przetrwała II wojnę światową". W oparciu o dzienniki i listy Edith von Hessen powstała książka opisująca losy młodej Żydówki, uczennicy holenderskiego gimnazjum, która, aby przetrwać ten trudny czas musiała ukrywać się pod fałszywym nazwiskiem.

W książce oprócz poruszającej i momentami trudnej treści, znajdziemy również prywatne zdjęcia z tamtych czasów. Dzięki którym jeszcze bardziej możemy zagłębić się w historię. Samą lekturę polecam przede wszystkim osobom, które interesują się tematyką drugiej wojny światowej i holokaustu.

"A ty, moja ko­cha­na? Masz jesz­cze od­wa­gę? Mo­żesz wziąć przy­kład ze swo­jej matki? Można żyć bez przy­jem­no­ści, ale nie można żyć bez na­dziei."

Dzięki uprzejmości @wydawnictworeplika miałam możliwość przeczytania "Historię Edith. Poruszające wspomnienia dziewczyny, która przetrwała II wojnę światową". W oparciu o dzienniki i listy Edith von Hessen powstała...

„To straszne co słyszy się o obozach w Niemczech i w Polsce!”

W momencie wybuchu wojny Edith van Hessen była uczennicą holenderskiego gimnazjum. Jako Żydówka nie miała najmniejszych szans na przeżycie rozpętanego piekła. Pod przybranym nazwiskiem, ukrywając się w protestanckiej rodzinie, przetrwała wojnę. Niestety jej bliscy nie przeżyli. Swoje przeżycia spisywała w pamiętniku, które razem z listami – prowadziła korespondencje z rodzicami – posłużyły jej do napisania wspomnień, w ten sposób powstała ta powieść.

Książkę pomimo poruszanych tematów czyta się bardzo szybko. Edith starała się żyć „normalnie”, cieszyła się każdą chwilą. Widzimy, jak zachodzi w niej przemiana, jak z beztroskiej dziewczyny staje się w pełni świadoma okrucieństwa, które szerzy się tuż obok. Ulega zmianie jej postrzeganie świata. Mamy realny obraz okupowanej Holandii. Wspomnienia Edith są namacalnym dowodem na zło i okrucieństwo, wywołane przez panów świata, a które stało się udziałem niewinnych. Stopniowe unicestwienie Żydów nabrało przerażającego tempa. Ludzie obdarci z godności, tożsamości, zaszczuci, głodzeni, poniewierani, katowani. Pozbawieni zdrowia, nadziei i życia…

W książce znajdziemy prywatne zdjęcia z tamtym czasów.
Poruszająca, pełna bólu, zatrważająca opowieść, wywołuje ogromne skrajne emocje. Nie da się przejść obok niej obojętnie, daje do myślenia. Polecam.

„To straszne co słyszy się o obozach w Niemczech i w Polsce!”

W momencie wybuchu wojny Edith van Hessen była uczennicą holenderskiego gimnazjum. Jako Żydówka nie miała najmniejszych szans na przeżycie rozpętanego piekła. Pod przybranym nazwiskiem, ukrywając się w protestanckiej rodzinie, przetrwała wojnę. Niestety jej bliscy nie przeżyli. Swoje przeżycia spisywała w...

Holandia. Rok 1940. II wojna światowa. Nastoletnia Edith, uczennica gimnazjum, Żydówka. Pisze pamiętnik, później - ukrywając się w domu protestanckiej rodziny - wymienia się listami z bliskimi, zachowuje wiele wspomnień - a to wszystko składa się na tę książkę.

Poruszająca opowieść o tym jak ludzie podczas wojny byli stopniowo obdzierani z godności, tożsamości, wiary, nadziei, zdrowia, życia. Edith w swoich wspomnieniach przeprowadza nas przez rzeczywistość, której wtedy doświadczała. Jak do ostatniego momentu próbowała łapczywie chwytać się normalnego życia wypierając narastające ograniczenia swobody życia.

Autorka książki będąca zarazem główną bohaterką zamieściła w środku dwa zestawy zdjęć z tamtego okresu - absolutnie niesamowite doświadczenie zobaczyć wizerunki osób, o których tak wiele pisze.

Pod koniec książki nie powstrzymałam łez i ciężko było mi zebrać się do kupy. Ta historia poruszyła we mnie naprawdę wiele emocji. Każda opowieść, którą czytam z czasów wojennych daje mi bardzo wiele do myślenia. Ta relacja napisana osobiście przez Panią Edith pozostanie ze mną na długo.

"To straszne co słyszy się o obozach w Niemczech i w Polsce! [...] Co jest gorsze? Przeżyć to piekło i musieć żyć dalej wśród ludzi, którzy nie rozumieją, co to było czy umrzeć tam - i zaznać w końcu spokoju?"

Holandia. Rok 1940. II wojna światowa. Nastoletnia Edith, uczennica gimnazjum, Żydówka. Pisze pamiętnik, później - ukrywając się w domu protestanckiej rodziny - wymienia się listami z bliskimi, zachowuje wiele wspomnień - a to wszystko składa się na tę książkę.

Poruszająca opowieść o tym jak ludzie podczas wojny byli stopniowo obdzierani z godności, tożsamości, wiary,...

Bardzo lubię czytać biografie i opowieści osób, które przetrwały II wojnę światową. I choć takich książek przeczytałam już sporo, to i tak każda kolejna historia wzbudza we mnie wielkie emocje. Książka ze zdjęcia zawiera opartą na faktach historię Edith von Hessen, młodej Żydówki, która podczas wybuchu wojny mieszkała w Holandii. Kiedy zaczęły się prześladowania Żydów dziewczyna została wysłana do protestanckiej rodziny, gdzie ukrywała się pod zmienionym nazwiskiem. Dzięki temu udało jej się przeżyć wojnę. Niestety jej bliscy mieli mniej szczęścia.
Postać Edith może wzbudzać różne uczucia. Dziewczyna była młoda i chyba nie do końca zdawała sobie sprawę czym jest wojna. Dla niej najważniejsze były przyjęcia, przyjaciele, zabawa. Tęskniła za rodziną, pisała do nich listy, ale miałam wrażenie, że pozostała przy tym bardzo beztroska. Z jednej strony miała prawo do tego, aby korzystać z życia, ale z drugiej strony jej zachowanie trochę mnie denerwowało. Nie mnie jednak to oceniać.
Moim zdaniem jeśli ktoś chciałby przeczytać w swoim życiu tylko jedną książkę o II wojnie światowej to powinien sięgnąć po inne pozycję. Są lepsze publikacje, które warto poznać. Ta była moim zdaniem okrojoną i spłaszczoną wersją dramatu jaki wtedy się rozgrywał. Natomiast jeśli czytacie więcej takich książek, interesuje was ten temat to myślę, że warto przeczytać i tę książkę. Po pierwsze możemy poznać nową historię, z innej perspektywy. Po drugie możemy zobaczyć jak prześladowania Żydów wyglądały w innych krajach, w tym przypadku w Holandii.

Bardzo lubię czytać biografie i opowieści osób, które przetrwały II wojnę światową. I choć takich książek przeczytałam już sporo, to i tak każda kolejna historia wzbudza we mnie wielkie emocje. Książka ze zdjęcia zawiera opartą na faktach historię Edith von Hessen, młodej Żydówki, która podczas wybuchu wojny mieszkała w Holandii. Kiedy zaczęły się prześladowania Żydów...

Historia Edith to historia młodej, żydowskiej dziewczyny podczas drugiej wojny światowej.
Zapowiada się strasznie?
A wcale tak nie było. I powiem Wam, że tym razem mnie to nie zniesmaczyło. Ta książka jest oparta na faktach i jestem w stanie wyobrazić sobie, że to właśnie czuła kilkunastoletnia dziewczyna, przed którą świat stawał otworem. Dla której najważniejsze były pierwsze miłości, przyjaźnie,spotkania i wyjścia ze znajomymi. Która starała się bagatelizować wojnę, starała się żyć normalnie, żyć pełnią życia, smakować go i przeżywać.
Taka postawa zapewne nie jest nam znana - my podziwiamy naszych młodych wojennych bohaterów za heroizm i odwagę, ale trzeba pamiętać, że Edith żyła w Holandii, a tam realia wojny były inne.
Widzimy podróż dziewczyny przez tę wojnę - tracenie przywilejów, ukrywanie się. Możemy obserwować to, jak dojrzewa i jak zmienia się jej postrzeganie świata.
Nie była to brutalna, okrutna książka. Ale bardzo się cieszę że ją przeczytałam, bo było to zapoznanie się z nową perspektywą i tym jak inne kraje, spoglądały na wojnę.

Historia Edith to historia młodej, żydowskiej dziewczyny podczas drugiej wojny światowej.
Zapowiada się strasznie?
A wcale tak nie było. I powiem Wam, że tym razem mnie to nie zniesmaczyło. Ta książka jest oparta na faktach i jestem w stanie wyobrazić sobie, że to właśnie czuła kilkunastoletnia dziewczyna, przed którą świat stawał otworem. Dla której najważniejsze były...