Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady

Przymierzałam się do tej książki kilka tygodni.Z jednej strony byłam ciekawa historii tam opisanych a z drugiej bałam się tego co tam przeczytam.To o oczym opowiadają bohaterowie jest niewyobrażalne.mimo iż czytałam opowieści prawdziwych ludzi, więźniów getta to nawet w 1% , swoją wyobraźnią nie byłam bliska ich doświadczeń, przeżyć.Holocaust nigdy nie powinien się zdarzyć.Ani wtedy ani nigdy. Wojny i ich okrucieństwo nigdy nie powinny się zdarzyć,a się dzieją 🥺. nienawiść,rasizm,powinny być nam obce,niestety tak nie jest.I to jest najsmutniejszy wniosek po przeczytaniu tej książki... NIESTETY LUDZKOŚĆ NIE WYCIĄGNĘŁA WNIOSKÓW Z HISTORII. nie ma ludzi mniej ważnych czy gorszych.każdy powinien przeczytać tę książkę,do czego zachęcam.

Przymierzałam się do tej książki kilka tygodni.Z jednej strony byłam ciekawa historii tam opisanych a z drugiej bałam się tego co tam przeczytam.To o oczym opowiadają bohaterowie jest niewyobrażalne.mimo iż czytałam opowieści prawdziwych ludzi, więźniów getta to nawet w 1% , swoją wyobraźnią nie byłam bliska ich doświadczeń, przeżyć.Holocaust nigdy nie powinien się...

W ostatnim czasie sięgnęłam po książkę autorstwa Magdy Łucyny pod tytułem „Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady.” Gdy zaczynałam czytać ten pamiętnik nie spodziewałam się, że ludzie ludziom zgotowali piekło. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że w gettach ginęli niewinni ludzie. I tylko i wyłącznie dlatego, że byli Żydami.
Gdy wypożyczałam książkę z biblioteki nie spodziewałam się, że publikacja będzie aż tak wstrząsająca. Te pięć historii, które są opisane pokazują, że jeden człowiek może tak zmanipulować innymi ludźmi by ci wymordowali tylu niewinnych istot. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że dzieci były skazane na śmierć przed urodzeniem. Przecież to jest nie do pomyślenia. Zresztą sam fakt, że Adolf Hitler planował masowe mordy na Żydach. Wiedziałam o tym od dawna, ale przeczytanie tego bardzo było wstrząsające. Zresztą to co ci ludzie przeżyli jest tak straszne, że naprawdę ciężko jest to sobie wyobrazić. Sam fakt, że dzieci, które przeżyły gehennę w gettach bardzo często zostawały sierotami. Polecam przeczytanie każdemu tej publikacji. Bo naprawdę warto. Mimo poruszania tak ciężkiego tematu jakim jest holocaust.

W ostatnim czasie sięgnęłam po książkę autorstwa Magdy Łucyny pod tytułem „Dzieci Getta. Ostatni świadkowie zagłady.” Gdy zaczynałam czytać ten pamiętnik nie spodziewałam się, że ludzie ludziom zgotowali piekło. A najgorsze w tym wszystkim jest to, że w gettach ginęli niewinni ludzie. I tylko i wyłącznie dlatego, że byli Żydami.
Gdy wypożyczałam książkę z biblioteki nie...

Książka zawiera historie ludzi którzy przeszli przez piekło…
Do przeczytania dla Wszystkich jako pozycja obowiązkowa

Książka zawiera historie ludzi którzy przeszli przez piekło…
Do przeczytania dla Wszystkich jako pozycja obowiązkowa

Genialna.
Jedyna w swoim rodzaju.
Przerażająca.

Genialna.
Jedyna w swoim rodzaju.
Przerażająca.

NIE BĄDŹMY OBOJĘTNI
Książka obok której nie można przejść obojętnie. Pięć wzruszających historii życia ludzi, którzy podczas wybuchu IIWŚ nie mieli nawet 10 lat. Książkę musiałem podzielić na 5 dni, wręcz dawkować sobie materiał i historię każdej osoby. Jesteśmy ostatnim pokoleniem ludzi, którzy mają możliwość porozmawiania z ostatnimi świadkami wydarzeń IIWŚ, dlatego według mnie naszym obowiązkiem jest przypominać o wszystkich zbrodniach i reagować na zobojętnienie wobec Holocaustu i innych rzeczy.
NIGDY WIĘCEJ WOJNY

NIE BĄDŹMY OBOJĘTNI
Książka obok której nie można przejść obojętnie. Pięć wzruszających historii życia ludzi, którzy podczas wybuchu IIWŚ nie mieli nawet 10 lat. Książkę musiałem podzielić na 5 dni, wręcz dawkować sobie materiał i historię każdej osoby. Jesteśmy ostatnim pokoleniem ludzi, którzy mają możliwość porozmawiania z ostatnimi świadkami wydarzeń IIWŚ, dlatego...

Dużo się autorka nie napracowała. Historie są tragiczne i przesłanie książki b słuszne, popieram w 100%, nie oceniam merytoryki.

Dużo się autorka nie napracowała. Historie są tragiczne i przesłanie książki b słuszne, popieram w 100%, nie oceniam merytoryki.

Karta historii. Obowiązkowa lektura dla każdego.

Karta historii. Obowiązkowa lektura dla każdego.

Wojna sama w sobie jest zła i przywodzi na myśl tylko pejoratywne skojarzenia. Maksymalny ładunek smutku niesie z sobą chyba wtedy, kiedy jej skutki dotykają dzieci. Magda Łucyan w swojej najnowszej książce oddaje głos dorosłym dzieciom, ludziom, którym przyszło w czasach swego dzieciństwa doświadczyć piekła życia w gettach. 5 historii – różnych, a jednak podobnych.

Pamięć, zdawałoby się próbuje zacierać to czego nie sposób znieść. Autorce należą się słowa uznania za to, że niejednokrotnie potrafiła dotrzeć do wnętrza bohaterów tej książki, których pamięć nie zdołała zatrzeć wspomnień. Ponadto sposób prowadzenia rozmowy i zadawanych pytań powoduje, że wobec niewyobrażalnej zbrodni jaką była sama idea getta, czytelnik dostaje żywe, namacalne historie. Mimo iż znamy ich finał od samego początku – głównym bohaterom udaje się opuścić te małe skrawki miast otoczone drutem kolczastym – to poszczególne wydarzenia składające się na całość wojennego życia poszczególnych rozmówców powodują, że ciężko pozostać niewzruszonym przesuwając wzrokiem po kolejnych stronach tych opowieści.

Nie sposób oceniać takich książek jako dobrych czy złych. Na pewno nie można wartościować wspomnień osób które przeżyły czasy wojny. Życie każdego człowieka winno być traktowane na równi. |Oby nie przyszło nam nigdy w praktyce weryfikować w nas samych podejścia do tej zasady w czasach wojennych. Bohaterowie tej książki musieli zmierzyć się z tym problemem jako dzieci. to zmusiło ich do dokonywania wyborów na które nie były przygotowane. Bardzo szybko musieli dorosnąć. Można jednak poddać ocenie sposób przekazania tej lekcji historii - płynącej z powyższych wspomnień – przez autora. Magda Łucyan stanęła na wysokości zadania. Przekazała zbiór osobistych relacji, emocji i spostrzeżeń, nie traktując przy tym holocaustu w wymiarze globalnym i politycznym. Dodatkowo zaś – co chyba najważniejsze - wykazała się empatią i szacunkiem, oddając hołd tym, którzy już nie mogą opowiedzieć swoich historii. Dzięki takim wywiadom wspomnienia nie zginą.

Wojna sama w sobie jest zła i przywodzi na myśl tylko pejoratywne skojarzenia. Maksymalny ładunek smutku niesie z sobą chyba wtedy, kiedy jej skutki dotykają dzieci. Magda Łucyan w swojej najnowszej książce oddaje głos dorosłym dzieciom, ludziom, którym przyszło w czasach swego dzieciństwa doświadczyć piekła życia w gettach. 5 historii – różnych, a jednak...

Literaturę poruszającą tematykę Holocaustu oraz II wojny światowej czytam od lat, a zatem bardzo nieufnie podchodzę do nowości, które jak grzyby po deszczu pojawiają się na rynku wydawniczym od kilku lat. Literatura wojenna zrobiła się modna i rynek został zalany ckliwymi opowieściami o wymyślonych miłościach w obozach zagłady bądź związkach esesmanów z Żydówkami. Tego typu książki niezbyt do mnie przemawiają więc śledząc nowości z dużą ostrożnością wybieram te które chcę przeczytać. Po "Dzieci Getta" sięgnęłam bez chwili wahania - po pierwsze Magda Łucyan zyskała moje uznania jako reporterka TVN prowadząca rozmowy ze świadkami historii najnowszej, po drugie bardzo lubię książki z serii "Prawdziwe Historia", które zawsze okazywały się bardzo ciekawe i wciągające od pierwszych stron.

"Dzieci Getta" to zapis rozmów Autorki z pięciorgiem sędziwych już osób, które część dzieciństwa spędziły w gettach utworzonych przez nazistów na terenie Polski i którym cudem udało się przeżyć mimo iż zostały wydane na nie wyroki śmierci.

Historie naszych bohaterów są przeplecione wtrąceniami Autorki, która dodaje mnóstwo historycznych faktów pozwalających czytelnikom lepiej zrozumieć opisywane wydarzenia. Zdecydowanie w książce nie znajdziemy koloryzowania - Autorka szczerze do bólu przedstawia historie swoich rozmówców, którzy nieraz opowiadają o czyhającym na Żydów niebezpieczeństwie nie tylko ze strony Niemców, ale również Polaków.

Każda z pięciu opowieści jest wzruszająca, ale na mnie wrażenie zrobiła najbardziej ta opowiedziana przez Panią Krystynę Budnicką, która jako mała Henele musiała rozstać się w w kanale ze swoimi rodzicami i siostrą, wierząc dziecięcą naiwnością, że niedługo ich spotka.

"Dzieci Getta" skłaniają do refleksji nad światem, który nas dzisiaj otacza i tym wszystkim co się dzieje w naszym kraju. Może gdyby takie książki były bardziej dostępne, gdyby nauczyciele czytali je dzieciom w szkołach albo rodzice w domach to nieco mniej osób krzyczałoby na marszach narodowców hasła nawołujące do nienawiści.

Literaturę poruszającą tematykę Holocaustu oraz II wojny światowej czytam od lat, a zatem bardzo nieufnie podchodzę do nowości, które jak grzyby po deszczu pojawiają się na rynku wydawniczym od kilku lat. Literatura wojenna zrobiła się modna i rynek został zalany ckliwymi opowieściami o wymyślonych miłościach w obozach zagłady bądź związkach esesmanów z Żydówkami. Tego typu...

Relacja z piekła

Trudno jest mi zebrać myśli, ubrać w słowa emocje targające mną po lekturze tej książki, napisać tę recenzję. Są książki, które zapadają głęboko w serce, rozrywają duszę, wywołują łzy, niosą nadzieję i stanowią przestrogę. Taką książką są bez wątpienia "Dzieci getta" Magdy Łucyan.

W publikacji tej poznajemy historię życia piątki bohaterów, ludzi, którzy jako dzieci przetrwali piekło wojny, piekło getta, urodzili się w żydowskich rodzinach, co w oczach nazistowskich oprawców, było jednoznaczne z wyrokiem śmierci. Ile relacji z okresu II wojny światowej bym nie przeczytała, tak za każdym razem, z każdą nową historią tylu niewinnych ludzi, moje serce płacze i buntuje się przeciwko okrucieństwu, braku człowieczeństwa i obojętności, cichemu zezwoleniu na to wszystko, co miało miejsce w latach wojennych, na ludobójstwo.

Historie bohaterów publikacji pani Magdy poruszają i nie pozwalają pozostać obojętnym. Każda relacja kończy się przesłaniem od tych dzielnych, walecznych bohaterów dla nas, byśmy pamiętali i nigdy więcej nie dopuścili by piekło powróciło na ziemię. Patrząc na to co dzieje się w Polsce i na świecie apropos szczepień i ludzi im przeciwnych, boję się czy nie zmierzamy w kierunku kolejnego Auschwitz, jak mówił jeden z przywoływanych w tejże publikacji ocalonych od zagłady: "Auschwitz nie spadło z nieba. Auschwitz tuptał, dreptał małymi kroczkami, zbliżał się, aż stało się to, co stało się tutaj." Każdy z bohaterów tej książki apeluje by nie być obojętnym, bo jeśli będziemy to i na nas "spadnie jakieś Auschwitz z nieba". Każdy ma prawo do życia, do wolności, do wolności przekonań, wyznania, pochodzenia, i nikt nie ma prawa segregować, stygmatyzować, napiętnować ludzi, nikt nie ma prawa narzucać swojego sposobu myślenia ani szczuć jednych ludzi na drugich. Pamiętajcie, nie bądźcie obojętni i nigdy więcej wojny !

Trudno jest oceniać publikację kryjącą w sobie taką treść, pełną emocji, cierpienia, łez, treść będącą zapisem, relacją z piekła. Ale uważam, że każdy z nas powinien przeczytać "Dzieci getta" by pamiętać i szanować tych wszystkich, którzy zginęli w czasie wojny.

Publikacja, jak każda z tej serii, jest pięknie wydana, w twardej oprawie, ma przystępny druk ułatwiający lekturę, zawiera ilustracje, które wzbogacają tekst i przejrzyste rozdziały. Publikacja jest dopracowana, widać ogrom pracy, który autorka włożyła w jej stworzenie, a także szacunek z jakim odnosi się do bohaterów tej książki. Jedyne co mi przeszkadzało, ale jest to mała uwaga, to zapis kursywą wspomnień bohaterów publikacji, jakoś nie mogę przekonać się do kursywy podczas czytania.

Podsumowując, polecam Wam lekturę "Dzieci getta", nie pozostawi Was ona bez przemyśleń, wzruszeń i złamanego serca. Polecam !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję bardzo wydawnictwu Znak Horyzont.

Relacja z piekła

Trudno jest mi zebrać myśli, ubrać w słowa emocje targające mną po lekturze tej książki, napisać tę recenzję. Są książki, które zapadają głęboko w serce, rozrywają duszę, wywołują łzy, niosą nadzieję i stanowią przestrogę. Taką książką są bez wątpienia "Dzieci getta" Magdy Łucyan.

W publikacji tej poznajemy historię życia piątki bohaterów, ludzi, którzy...