Chyba częściej powinniśmy rozmawiać o śmierci. No i przydałoby się zatem więcej podobnych książek, dających ku temu jakże dobrze napisany pretekst.

Chyba częściej powinniśmy rozmawiać o śmierci. No i przydałoby się zatem więcej podobnych książek, dających ku temu jakże dobrze napisany pretekst.

Bardzo interesująca pozycja prezentująca pewne aspekty pracy branży funeralnej (nie tylko pogrzebowej!) oraz stosunku ludzi do śmierci. Wyważona, przekrojowa, dobrze napisana. Podobała mi się.

Bardzo interesująca pozycja prezentująca pewne aspekty pracy branży funeralnej (nie tylko pogrzebowej!) oraz stosunku ludzi do śmierci. Wyważona, przekrojowa, dobrze napisana. Podobała mi się.

Bardzo lubię tematy związane z kryminalistyką, kryminologia, śmiercią i przemijaniem. Książka niezwykle ciekawa, otwiera wiele „drzwi” do rozmów

Bardzo lubię tematy związane z kryminalistyką, kryminologia, śmiercią i przemijaniem. Książka niezwykle ciekawa, otwiera wiele „drzwi” do rozmów

Całkiem ciekawy, choć zdecydowanie niewyczerpujący tematu reportaż o szeroko rozumianej "branży pogrzebowej" w Polsce. Szeroko rozumianej, bo Węglarz opowiada też trochę i o podejściu Polaków do śmierci, rozmów o niej, hospicjach - generalnie o wszystkim, co w jakiś sposób związane jest z umieraniem. Temat dość interesujący, bo choć Polacy o śmierci rozmawiać nie lubią, to wbrew pozorom "tajemnice branży pogrzebowej" wydają się im całkiem interesujące ;). Sama z książki dowiedziałam się wielu fascynujących szczegółów, chociaż dla mnie akurat najbardziej interesujące były kwestie prawne - zwłaszcza to, że polskie prawo pogrzebowe nie zostało zmienione od kilkudziesięciu lat! Nie ma żadnych konkretnych przepisów dotyczących kremacji, ba, nie prowadzi się nawet statystyk ich dotyczących. Brakuje regulacji dotyczących działania zakładów pogrzebowych i taki zakład można prowadzić, nie mając nawet biura, a co tu mówić nawet o chłodni czy karawanie... No i nie istnieje żaden przepis mówiący o "kradzieży zwłok", więc tak, zdarzają się firmy zajmujące się transportem zwłok, które nagle nie chcą ich wydać rodzinie bez "okupu" - i co zrobisz, jak nic nie zrobisz? Zaciekawił mnie też temat firm sprzątających mieszkania "po śmierci" - niewiele się o tym słyszy na co dzień. Oczywiście obok tylu ciekawostek trafimy tu też na bardziej powszednie tematy, niektóre wywiady przeprowadzone przez autorkę nieco mnie nudziły - no i trochę za dużo jej samej w tej książce, za czym nie przepadam. Myślę, że warto zapoznać się z tą lekturą, bo nawet jeśli człowiek zajmował się już organizacją pogrzebu bliskiej osoby, to zapewne będąc w żałobie niezbyt miał okazję skupić się na działaniu całej tej branży. A sporo ciekawego można się jednak o niej dowiedzieć... ;)

Całkiem ciekawy, choć zdecydowanie niewyczerpujący tematu reportaż o szeroko rozumianej "branży pogrzebowej" w Polsce. Szeroko rozumianej, bo Węglarz opowiada też trochę i o podejściu Polaków do śmierci, rozmów o niej, hospicjach - generalnie o wszystkim, co w jakiś sposób związane jest z umieraniem. Temat dość interesujący, bo choć Polacy o śmierci rozmawiać nie lubią, to...

Są książki, które się czyta i zapomina, a są książki jak "zanim umrzesz", które zostaną w pamięci na długo. Może już czas porozmawiać z bliskimi o umieraniu?

Są książki, które się czyta i zapomina, a są książki jak "zanim umrzesz", które zostaną w pamięci na długo. Może już czas porozmawiać z bliskimi o umieraniu?

Trudno z rodzina rozmawiac o smierci. Z rodzicami nie umiem, ale z mezem i dziećmi czasami rozmawiamy. Wiemy, że chcemy mieć swieckie pogrzeby i kremacje. I ciesze się, że z tej ksiązki dowiedzialam sie kilku waznych szczególow, na co trzeba zwracac uwage. Jednak najwazniejsze sa chyba tutaj ostatnie rozdziały o podchodzeniu do tego tematu, o umieraniu.

Trudno z rodzina rozmawiac o smierci. Z rodzicami nie umiem, ale z mezem i dziećmi czasami rozmawiamy. Wiemy, że chcemy mieć swieckie pogrzeby i kremacje. I ciesze się, że z tej ksiązki dowiedzialam sie kilku waznych szczególow, na co trzeba zwracac uwage. Jednak najwazniejsze sa chyba tutaj ostatnie rozdziały o podchodzeniu do tego tematu, o umieraniu.

W ostatnich kilku latach przeżyłam kilka ważnych pogrzebów, między innymi moich dziadków. I pamiętam ten pierwszy, sprzed ponad dziesięciu lat, gdy zmarł mój dziadek i tuż po nim mój brat stwierdził (wtedy może piętnastoletni dzieciak) że to był ten najłatwiejszy pogrzeb bo do tego dziadka najmniej przywiązani byliśmy. Z jednej strony smutne ale z drugiej bardzo prawdziwe bo każdy kolejny był coraz trudniejszy. Ale to tylko ta strona emocjonalna umierania, która każdego w mniejszym lub większym stopniu dotyka. Jest jeszcze ta druga, praktyczna w którą, mam nadzieję jeszcze długo się nie angażować. Jednak jak twierdzi autorka książki ,,Wszystko, co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz" każdy chociaż raz musi zorganizować pogrzeb, czy to rodziców, współmałżonka czy w najgorszym wypadku dziecka. Śmierć i jej konsekwencje z pewnością każdego spotkają ale nie wiemy kiedy, nie możemy się na to wcześniej przygotować i tego przećwiczyć. A równocześnie nie chcemy o tym myśleć, ani o tym rozmawiać. Udajemy, że śmierć nie istnieje. Jednak to nie prawda. Śmierć istnieje a wokół niej istnieje ogromna, prężnie funkcjonująca branża.

Pierwszym zaskoczeniem była dla mnie informacja, że w Polsce nie istnieją właściwie żadne regulacje prawne dotyczące branży pogrzebowej. Ustawę mamy z 1959 roku, nie nowelizowaną. Więc nie tylko w przestrzeni prywatnej udajemy, że śmierci nie ma ale także z perspektywy państwa. To prowadzi do dowolności, przekrętów oraz działań na pograniczu etyki. Rozmówcy Małgorzaty Węglarz, którzy opowiadają o branży pogrzebowej - pracownicy zakładów pogrzebowych, tanatokosmetolodzy - kierują się swoistą etyką zawodową i empatią dla bliskich osób zmarłych, ale sami przyznają, że nie jest to standard. Są to fascynujące, ciekawe i poruszające rozmowy pokazujące zupełnie inny świat. Właściwie oni widzą ludzi, rodziny takimi jakie są naprawdę, bo wtedy gdy są najbardziej delikatne i osłaniają się. Ale to także opowieść o naszym podejściu do śmierci, do umierania, do osób zmarłych. To reportaż, który pokazuje branże z którą się zderzamy w naszym najsłabszym momencie i która z łatwością może tą słabość wykorzystać.

Reportaż to nie tylko ogrom wiedzy praktycznej, ciekawostek z branży czy przesądów i zwyczajów, które obrosły wokół śmierci. To także swoista ocena społeczna Polaków. Pokazuje nasze mocne i słabe strony, ocenia jak podchodzimy do siebie w najtrudniejszych momentach życia, jak zmienił się sposób umierania i podejście do zmarłych. Współczesność wyrzuciła śmierć za margines naszego życia. Bliscy nie odchodzą (albo bardzo rzadko) już w domu, w otoczeniu rodziny ale osamotnieni, anonimowi w szpitalu czy hospicjum. Zmieniło się nasze postępowanie, zniknęły rytuały mające na celu pomóc przejść przez żałobę. Dlatego tak wzrosła rola pracowników zewnętrznych, którzy przejęli rolę bliskich. To obcy ludzie myją, ubierają, przygotowują zmarłego do jego ostatniej drogi. Ciekawe jest też spojrzenie jak zmienił się sam pogrzeb. Obecnie to wcale nie musi być religijne nabożeństwo. Coraz częściej jest to świecka celebracja, która ma na celu bardziej podkreślić życie zmarłego.

Chyba ten reportaż ma najlepszy tytuł z możliwych. Tak to jest wszystko co powinieneś wiedzieć, zanim umrzesz. Albo przynajmniej jest punktem wyjścia aby siebie i innych przygotować do tego co z pewnością któregoś dnia nadejdzie. Prezentuje głównie stronę praktyczną, daje wskazówki jak uniknąć pułapek. Wszystko to napisane lekkim, przystępnym tonem, który nie potęguje pesymizmu a raczej z zainteresowaniem, życzliwością i empatią podchodzi do całego zjawiska. Polecam gorąco!

W ostatnich kilku latach przeżyłam kilka ważnych pogrzebów, między innymi moich dziadków. I pamiętam ten pierwszy, sprzed ponad dziesięciu lat, gdy zmarł mój dziadek i tuż po nim mój brat stwierdził (wtedy może piętnastoletni dzieciak) że to był ten najłatwiejszy pogrzeb bo do tego dziadka najmniej przywiązani byliśmy. Z jednej strony smutne ale z drugiej bardzo prawdziwe...

Mamy przysłowie: "jedyne co jest pewne to śmierć i podatki". O tym drugim rozprawiamy bez przerwy, o tym pierwszym milczymy... skoro milczymy, to możemy o tym przeczytać!

Mamy przysłowie: "jedyne co jest pewne to śmierć i podatki". O tym drugim rozprawiamy bez przerwy, o tym pierwszym milczymy... skoro milczymy, to możemy o tym przeczytać!

Śmierć to temat o którym nikt nie chce rozmawiać - temat którego w tym pędzie nie do puszczamy do siebie. Bo przecież jeszcze jesteśmy młodzi... Bardzo ciekawa książka w której znajdziemy wszelakie informacje o ceremoniach pogrzebowych i ludziach którzy pracują w wielu branżach związanych z "pochówkiem "

Śmierć to temat o którym nikt nie chce rozmawiać - temat którego w tym pędzie nie do puszczamy do siebie. Bo przecież jeszcze jesteśmy młodzi... Bardzo ciekawa książka w której znajdziemy wszelakie informacje o ceremoniach pogrzebowych i ludziach którzy pracują w wielu branżach związanych z "pochówkiem "

Unikalna, ważna i potrzebna książka. Moim zdaniem powinien przeczytać ją każdy Polak, niezależnie od wieku, pochodzenia, zawodu. Być może wówczas branża pogrzebowa przeszłaby niezbędne zmiany (np. prawne) i odzyskała dobre imię.

Unikalna, ważna i potrzebna książka. Moim zdaniem powinien przeczytać ją każdy Polak, niezależnie od wieku, pochodzenia, zawodu. Być może wówczas branża pogrzebowa przeszłaby niezbędne zmiany (np. prawne) i odzyskała dobre imię.