Ta część podobała mi się bardziej niż Odwiedziny Królika. Jednak pierwsze opowiadanie było najlepsze. Ogólnie polecam, szybko się czyta, akcja jest wartka

Ta część podobała mi się bardziej niż Odwiedziny Królika. Jednak pierwsze opowiadanie było najlepsze. Ogólnie polecam, szybko się czyta, akcja jest wartka

Z FNAF'owymi książkami problemem nigdy nie jest pisanie. Czyta mi się szybko, przyjemnie i niejednokrotnie wywołują u mnie napięcie oraz poczucie ekscytacji. Generalnie są to więc dobre książki i moja ocena wynika zawsze jedynie z zadowolenia odnośnie przebiegu i generalnej treści poszczególnych historii.

"Kos" przez większość czasu trzymał mnie w niemałym napięciu. Myślę, że stwierdzić, że czekałam z zapartym tchem na finał tej historii to dobre określenie. Liczyłam, że zmiana, jaka zaszła w bohaterze jedynie przez traumy, jakich zaczął doświadczać, zostanie wytknięta, ale nagle... Nie wiem, horrorowa historia zmieniła się w bajeczkę dla dzieci, gdzie przeprosiny i przebaczenie wszystko naprawiają.

"Prawdziwy Jake" za to cisnął mi łzy do oczu jak jeszcze żadna historia przez te 6 tomów. To naprawdę piękna historia o miłości, o wielu jej rodzajach, co sprawia, że bardzo wyłamuje się nie tylko na tle innych opowieści w tym tomie antologii, ale wszystkich ogółem. Nie mniej jednak lubię teorie jakie powstają co do tego, jakie informacje z uniwersum może nam podsuwać.

"Zabawa w chowanego" była zaś... Dziwna. Inaczej nie mogę tego nazwać. Rozumiałam wiele zachowań bohatera, ale w pewnym momencie to zaczęło wyglądać jak próby samobójcze... I chyba się nawet tak skończyło, patrząc po zawieszonym zakończeniu. Mimo iż fanem zakończenia bym się nie nazwała, jest to mocne pokazanie, jak pewien rodzaj uporu i strachu może rządzić czyimś życiem.

No a czarne strony niestety dopełniły licznych zawodów tej historii. Byłam tak znudzona, że musiałam czytać pewne linijki kilka razy, ponieważ zwyczajnie się wyłączałam.

Z FNAF'owymi książkami problemem nigdy nie jest pisanie. Czyta mi się szybko, przyjemnie i niejednokrotnie wywołują u mnie napięcie oraz poczucie ekscytacji. Generalnie są to więc dobre książki i moja ocena wynika zawsze jedynie z zadowolenia odnośnie przebiegu i generalnej treści poszczególnych historii.

"Kos" przez większość czasu trzymał mnie w niemałym napięciu....

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Ten tom odstaje jakością od poprzednich, lecz trzyma stabilny poziom i gdyby nie pierwsze opowiadanie "Kos" to zapewne ocena byłaby o wiele niższa. Drugi utwór był też znośny do czytania, ale właśnie, słowo klucz "znośny" tu najlepiej pasuje, bo opowiadanie było nie aż tak nawiązujące do animatronicznych stworów. Natomiast ostatnie było okej, bo temat shadow bonniego rzadko kiedy gdziekolwiek jest poruszany. A za to dodatek jest dobry, chociaż musiałabym być świeżo po poprzedniej części by poprawnie go ocenić.

Ten tom odstaje jakością od poprzednich, lecz trzyma stabilny poziom i gdyby nie pierwsze opowiadanie "Kos" to zapewne ocena byłaby o wiele niższa. Drugi utwór był też znośny do czytania, ale właśnie, słowo klucz "znośny" tu najlepiej pasuje, bo opowiadanie było nie aż tak nawiązujące do animatronicznych stworów. Natomiast ostatnie było okej, bo temat shadow bonniego...

Według mnie najsłabsza część serii, mimo iż szczerze kocham FNAFa. Mało akcji, w ogóle brak jakiegoś dreszczyku emocji przy czytaniu. Mam nadzieję, że następny tom nadrobi braki tego.

Według mnie najsłabsza część serii, mimo iż szczerze kocham FNAFa. Mało akcji, w ogóle brak jakiegoś dreszczyku emocji przy czytaniu. Mam nadzieję, że następny tom nadrobi braki tego.

·˚ ༘𝗞𝗼𝘀

KOS Jest jest zbiorem trzech opowiadań mrożących krew w żyłach, jednak czy naprawdę taki jest?

,,Kos" z samego początku bardzo mi się kojarzył z dość popularną grą Fnaf. Pełny tytul serii tak właśnie się nazywa. Opowiadania miały mrozić krew w żyłach i powodować strach, jednak u mnie nic nie spowodowały. Pierwsze opowiadanie opowiadało o Nolu i Samie. Muszą stworzyć straszny film, a na jego głównego bohatera wybierają Kosa. Drugie opowiadanie opowiada o Jake'u. Jest on chory na raka mózgu i zostało mu coraz mniej czasu. Wieczorem jak jego opiekunka wychodzi rozmawia z Samem. Sam nie chce mu się pokazać bo czeka aż wyzdrowieje i sam go znajdzie. Trzecie opowiadanie (zdecydowanie najlepsze) opowiada o Tobym. Chce pobić brata w grach, przez co psuje jedną z nich. Nagle jego cień robi się strasznie czarny i uciążliwy. Wszystkie te opowiadania czytało mi się bardzo szybko. Świat był dość normalny i nie było w nim nic co by mnie zachwyciło. Z bohaterami było podobnie. Mieli dziwne charaktery I każdy z nich był bardzo tajemniczy. Zadnego z nich bardziej nie polubilam. Mnie ,,Kos" niestety nie zachwycił jednak nie sądzę, że jest zły. Powodem tego też jest to, że nie lubię czytać o chorobach, a w jednym opowiadaniu głównie wszystko się wokół tego kręciło.

Moja ocena to 4/5

·˚ ༘𝗞𝗼𝘀

KOS Jest jest zbiorem trzech opowiadań mrożących krew w żyłach, jednak czy naprawdę taki jest?

,,Kos" z samego początku bardzo mi się kojarzył z dość popularną grą Fnaf. Pełny tytul serii tak właśnie się nazywa. Opowiadania miały mrozić krew w żyłach i powodować strach, jednak u mnie nic nie spowodowały. Pierwsze opowiadanie opowiadało o Nolu i Samie. Muszą...

W rankingu ta część raczej nie będzie gdzieś w moim top 3, ale ma dwa naprawdę mocne punkty: opowiadanie The Real Jake i epilog/dodatkowe opowiadanie. Chociaż w kwestii epilogu zrobi on raczej wrażenie na osobach, które bardziej się orientują w historii kanonicznej i zrozumieją wagę tego, co tu się wydarzyło.

The Real Jake to opowiadanie o chłopcu chorującym na nowotwór złośliwy (z tego co zrozumiałam: szyszyniak zarodkowy). Nie ma więc tu jakichś brutalnych zwrotów akcji czy nieustającego napięcia – to teoretycznie po prostu historia o umierającym chłopcu. Ale naprawdę smutna historia. Ma jednak pewne mrugnięcie okiem w stronę fanów siedzących w kanonie, plus są jeszcze co najmniej dwa inne powody, dla których należy mieć to opowiadanie szczególnie na uwadze w kontekście samej tej serii książek.

W kwestii opowiadań Blackbird i Hide-and-Seek jestem zadowolona, ale może nie w pełni usatysfakcjonowana, chociaż uważam, że Hide-and-Seek było zdecydowanie lepsze niż Blackbird. Nie do końca jednak zgadzam się z pewną postawą, która jest nam tam przedstawiona, bo nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że narracja próbuje narzucić nam myślenie, że cała sytuacja i cały konflikt były stricte winą Toby’ego z czym zupełnie się nie zgadzam. Wprawdzie coś takiego nie pojawiło się pierwszy raz w tych książkach, ale tu bardzo rzuciło mi się to w oczy.

Mam też mieszane uczucia co do innej postawy pokazanej w Blackbird, a właściwie trochę sposobu jego przedstawienia. Zgadzam się, że czasem złe rzeczy wychodzą nam na korzyść w przyszłości, jednak tu trochę to wybrzmiewa jak pochwała tego, że spotkało nas coś złego ze strony innego człowieka. Ale jednak doceniam przy tym inną postawę, której wielu agresorów w rzeczywistości nie praktykuje. Sam pomysł na historię i pewne przesłanie bardzo dobry, ale wykonanie tak 50:50.

Gwiazdka więcej za The Real Jake, bo miałam łzy w oczach na koniec.

W rankingu ta część raczej nie będzie gdzieś w moim top 3, ale ma dwa naprawdę mocne punkty: opowiadanie The Real Jake i epilog/dodatkowe opowiadanie. Chociaż w kwestii epilogu zrobi on raczej wrażenie na osobach, które bardziej się orientują w historii kanonicznej i zrozumieją wagę tego, co tu się wydarzyło.

The Real Jake to opowiadanie o chłopcu chorującym na nowotwór...