Dużo informacji, kilka ciekawych historii, świetnie przedstawione fakty, zbędne komentarze (kilka) które nic nie wnoszą, dobry tom.

Dużo informacji, kilka ciekawych historii, świetnie przedstawione fakty, zbędne komentarze (kilka) które nic nie wnoszą, dobry tom.

Dla jednych to pierwsze polskie narodowe, dla drugich ostatni rokosz szlacheckiego warcholstwa. Co ciekawe, obie perspektywy mają uzasadnienie w faktach, dzięki czemu Konfederacja Barska do dziś wymyka się jednoznacznej ocenie, ale jej rezultaty były fatalne. Czas, gdy polskie elity szukały siły wszędzie, tylko nie we własnym kraju, skończył się pierwszym rozbiorem. Czy mogło skończyć się inaczej? Szukając odpowiedzi na to pytanie sięgnąłem po ponad stuletnie opracowanie Konopczyńskiego. Od jego czasów nikt nie podjął się całościowego opisania tego ruchu, a po lekturze pierwszego tomu wiem już dlaczego. Po prostu poprzeczka wisi za wysoko.

Dzięki ponadprzeciętnym zdolnościom językowym Konopczyński sięgnął po archiwa w jęz. angielskim, duńskim, francuskim, hiszpańskim, łacińskim, niemieckim, rosyjskim, szwedzkim i oczywiście polskim. Gigantyczna erudycja pozwoliła autorowi naświetlić każdy istotny aspekt wielkiej politycznej gry związanej z konfederacją i powiązaną z nią wojną rosyjsko-turecką. Trzeba przyznać, że czytelnik musi się miejscami mocno wysilić, by nadążyć za autorem. Bez pogłębionej znajomości historii Europy i Polski XVIII wieku, a zwłaszcza finału czasów saskich i początku stanisławowskich, czyli ostatniego bezkrólewia (1764) i późniejszej konfederacji radomskiej lepiej nie zaczynać lektury.

Konopczyński snuje fascynującą opowieść o nieprzeniknionym grzęzawisku, jakim stała się wówczas polityka elit Rzeczypospolitej. Permanentna walka o władzę nad konfederacją zajmuje większą część książki. Mnóstwo tu spisków, niedoszłych planów, kreciej roboty dyplomatycznej, podkopywania własnej pozycji i bezgranicznej wiary w bezinteresowną pomoc z zagranicy. Choć konfederaci ruszyli w obronie tzw. "wolności", tracili więcej energii na zwalczanie siebie nawzajem niż Rosjan, licząc że ich fatalną sytuację odmieni interwencja jednego z zagranicznych mocarstw - Turcji lub Francji. Skutki były opłakane, zarówno dla szlacheckich warchołów, jak i całego państwa. Tom pierwszy kończy się na ogłoszeniu bezkrólewia, które przekreśliło wszelkie szanse kompromisu między skonfliktowanymi magnatami i królem.

Wspaniały, staroświecki styl autora sprawia, że książkę się wręcz pochłania. Oczywiście podczas czytania trzeba mieć w pamięci, że jeden z największych polskich historyków był niestety endekiem, z wiadomym podejściem do "Niemców, Żydów i masonów". Trzeba przyznać, że mimo to książka jest jednak dość wyważona. Niestety lekturę mocno utrudnia brak tłumaczenia bardzo licznych fragmentów korespondencji w obcych językach, zwłaszcza we francuskim. Jest ich mnóstwo i warto mieć przygotowany smartfon z aplikacją Google Obiektyw, która ze zdjęcia wczyta tekst i przetłumaczy go za nas w kilka sekund. Szkoda jednak, że nie zrobił tego wydawca.

Dla jednych to pierwsze polskie narodowe, dla drugich ostatni rokosz szlacheckiego warcholstwa. Co ciekawe, obie perspektywy mają uzasadnienie w faktach, dzięki czemu Konfederacja Barska do dziś wymyka się jednoznacznej ocenie, ale jej rezultaty były fatalne. Czas, gdy polskie elity szukały siły wszędzie, tylko nie we własnym kraju, skończył się pierwszym rozbiorem. Czy...

Właśnie przeczytałem I tom ,,Konfederacji Barskiej". Jest to swoista kopalnia wiedzy na temat tego zrywu, który - powiedzmy sobie szczerze - jest w historii prawie całkowicie pomijany.

Autor z iście aptekarską precyzją opisuje dosłownie wszystko, co łączy się z tematem: działania zbrojne, postacie, ich wzajemne kontakty i animozje. Jest też sporo z dyplomacji, albowiem konfederaci próbowali opierać się na pomocy Turcji i Francji. Nie brakuje także kresowego klimatu, łącznie z Tatarami, Kozakami, Hajdamakami i kamieńcem Podolskim.

Należy jednak zauważyć, że książki nie czyta się łatwo. Jest dość trudna w odbiorze. Napisana archaicznym, nierzadko niezrozumiałym językiem. Uważam się za bardzo dobrego znawcę historii, ale czasem naprawdę wymiękałem. Mnóstwo tam pewnych ,,historycznych skrótów"; jak ,,władca Nieświeża" , ,,hetman z Białegostoku", ,,Lotaryńczyk", ,,Ciołek". Osobiście wiem o co chodziło, ale myślę, że wydawca mógłby pokusić się o jakieś dodatkowe przypisy.

Jeszcze uwaga do wydawcy. Oprawa przyjemna dla oka. W ilustracjach pokazaliście Marię Antoninę (przyszłą królową Francji). Nie wiem po co, skoro autor ani razy o niej nie wspomniał, w przeciwieństwie do Marii Antonii (elektorowa saska),która przewija się w każdym rozdziale. Ktoś tu się raczej pomylił.

Dzieło mocno naukowe. Bardzo mi się podobało. Choć mimo wszystko wolałbym żeby było bardziej przystępne.

Właśnie przeczytałem I tom ,,Konfederacji Barskiej". Jest to swoista kopalnia wiedzy na temat tego zrywu, który - powiedzmy sobie szczerze - jest w historii prawie całkowicie pomijany.

Autor z iście aptekarską precyzją opisuje dosłownie wszystko, co łączy się z tematem: działania zbrojne, postacie, ich wzajemne kontakty i animozje. Jest też sporo z dyplomacji, albowiem...

Wspaniały opis wielkiego dramatu w naszej historii, czterech lat właściwie wojny domowej, zakończonej w sposób tak paradoksalny, że wprost trudno zrozumieć co chcieli osiągnąć ludzie, którzy Konfederację Barską zawiązali. Czterech lat, o których jej uczestnicy pozostali w kraju chcieli jak najszybciej zapomnieć...

Książka nie jest łatwa, bo trzeba zmierzyć się z językiem polskim sprzed niemal 90 lat. Ale zdecydowanie warto zapoznać się z wielkim dziełem wielkiego historyka dotyczącego tematu, który jest stosunkowo mało znany, a przecież Konfederacja Barska paradoksalnie stała się podstawą do napisania idyllicznej historii Polski, która z kolei stała się przyczyną całego romantycznego postrzegania polskiej historii przez polską emigrację po powstaniu listopadowym.

Wspaniały opis wielkiego dramatu w naszej historii, czterech lat właściwie wojny domowej, zakończonej w sposób tak paradoksalny, że wprost trudno zrozumieć co chcieli osiągnąć ludzie, którzy Konfederację Barską zawiązali. Czterech lat, o których jej uczestnicy pozostali w kraju chcieli jak najszybciej zapomnieć...

Książka nie jest łatwa, bo trzeba zmierzyć się z językiem...

Wybitna praca św. pamięci prof. Konopczyńskiego. Mało tego, w niektórych miejscach wciąż aktualna - niby konfederacja miała miejsce w XVIII w., ale wciąż jesteśmy kłótliwym narodem, który najpierw coś zrobi, a potem pomyśli. Książka jest napisana piękną, miejscami trudną polszczyzną, ale cytowane źródła są esencją tego dzieła. Każdy kto interesują się historią Polski powinien po tą książkę sięgnąć.

Wybitna praca św. pamięci prof. Konopczyńskiego. Mało tego, w niektórych miejscach wciąż aktualna - niby konfederacja miała miejsce w XVIII w., ale wciąż jesteśmy kłótliwym narodem, który najpierw coś zrobi, a potem pomyśli. Książka jest napisana piękną, miejscami trudną polszczyzną, ale cytowane źródła są esencją tego dzieła. Każdy kto interesują się historią Polski...