Książka ciekawa. Bardziej mogę ją potraktować jako typową obyczajówkę, przedstawienie życia w dawnych czasach. Mało tu wzruszeń, emocji , napięć i wyczekiwania na zaskakujący moment, zwrot akcji.
Z opisów łatwo sobie wyobrazić widok wsi, pól, dróg, ścieżek, gospodarstw, domów. Minusem dla mnie jest przeskakiwanie z bohatera na bohatera. Nie ma tutaj głównych postaci, nie wczuwam się w żadną osobę, nie jestem wstanie się skupić na uczuciach, doli, rozterkach bohaterów. Zbyt wielu osobom zbyt wiele się dzieje, wiele różnych decyzji podejmuje.

Książka ciekawa. Bardziej mogę ją potraktować jako typową obyczajówkę, przedstawienie życia w dawnych czasach. Mało tu wzruszeń, emocji , napięć i wyczekiwania na zaskakujący moment, zwrot akcji.
Z opisów łatwo sobie wyobrazić widok wsi, pól, dróg, ścieżek, gospodarstw, domów. Minusem dla mnie jest przeskakiwanie z bohatera na bohatera. Nie ma tutaj głównych postaci, nie...

Niezwykle barwna, napisana z rozmachem historia o polskiej wsi na Zamojszczyźnie z początku XX wieku.
Autorka zainspirowana swoją rodzinną historią, ukazała trudy życia i hierarchię ówczesnej wiejskiej społeczności.
Bohaterowie muszą zmagać się ze swoim niełatwym życiem. Ich codziennością jest ciężka praca w rytmie pór roku. Liczne rodziny często trapi bieda i głód.
Pomimo pieknych, sielskich opisów, wieś wcale nie jest spokojna i wesoła. Ludzi dotykają tragedie i problemy, z którymi muszą sobie poradzić.
Na uwagę zasługuje dobre przygotowanie merytoryczne autorki. Z zaciekawieniem czytałam początki rozdziałów, w których opisane są różne ciekawostki dotyczące wsi. Pozwalają one wczuć się w klimat i bardziej zrozumieć fabułę.

Niezwykle barwna, napisana z rozmachem historia o polskiej wsi na Zamojszczyźnie z początku XX wieku.
Autorka zainspirowana swoją rodzinną historią, ukazała trudy życia i hierarchię ówczesnej wiejskiej społeczności.
Bohaterowie muszą zmagać się ze swoim niełatwym życiem. Ich codziennością jest ciężka praca w rytmie pór roku. Liczne rodziny często trapi bieda i głód.
...

Bardzo wiarygodnie opisane dzieje mieszkańców wsi na Zamojszczyźnie. Kilka głównych wątków ciekawie splata się z sobą. Pierwszy tom zawiera się w latach 1910-1920 (aż do wojny polsko-bolszewickiej).

Bardzo wiarygodnie opisane dzieje mieszkańców wsi na Zamojszczyźnie. Kilka głównych wątków ciekawie splata się z sobą. Pierwszy tom zawiera się w latach 1910-1920 (aż do wojny polsko-bolszewickiej).

Rozciągnięta fabuła.. mało opisów ani to chłopi ani nad Niemnem. Dla mnie.. najbardziej intrygująca postać.. zielarka ;)

Rozciągnięta fabuła.. mało opisów ani to chłopi ani nad Niemnem. Dla mnie.. najbardziej intrygująca postać.. zielarka ;)

Piękne opisy wsi i prac na roli. Ciekawe i wyraziste postacie tworzą społeczność którą chce się poznawać w kolejnych tomach.

Piękne opisy wsi i prac na roli. Ciekawe i wyraziste postacie tworzą społeczność którą chce się poznawać w kolejnych tomach.

"Skrawek pola" nie jest zwykłą powieścią obyczajową. To pierwszy tom sagi wiejskiej, która zasługuje na miano wybitnej. Kasia Bulicz-Kasprzak napisała dzieło, według mnie porównywalne z "Chłopami" Reymonta. Akcja powieści rozpoczyna się w roku 1904. Przedstawia historię kilku wiejskich rodzin, których losy się wzajemnie splatają. Miejscem akcji jest Tynczyn, mający swój pierwowzór w niewielkiej wsi Muratyn, na Zamojszczyźnie. Obraz życia chłopów został namalowany językiem gwary, celnością przysłów, powiedzonek, przekleństw i strachem zabobonów. Jest on bardzo realistyczny, pełen zadziwiających szczegółów, kreślony z pietyzmem i czułością. Bohaterami książki są zarówno kobiety i mężczyźni, ale szczególnie wybrzmiewa w niej los wiejskich
młodych kobiet i dzieci. Los wpleciony w rytm pór roku, pór dnia, zależny często od wielkości skrawka pola, na którym uginają swój grzbiet. Na kilka wieczorów przeniosłem się do Tynczyna. Chodziłam od chałupy do chałupy z bohaterami, a nawet na krótko byłam w Ameryce. Wzruszałam się, złościłam i cierpiałam razem z Anielką, Agatką i Zosią. Z ich bliskimi i wszystkimi mieszkańcami tej małej wsi nad Huczwą. Po szczegóły odsyłam do książki. Gorąco polecam!

"Skrawek pola" nie jest zwykłą powieścią obyczajową. To pierwszy tom sagi wiejskiej, która zasługuje na miano wybitnej. Kasia Bulicz-Kasprzak napisała dzieło, według mnie porównywalne z "Chłopami" Reymonta. Akcja powieści rozpoczyna się w roku 1904. Przedstawia historię kilku wiejskich rodzin, których losy się wzajemnie splatają. Miejscem akcji jest Tynczyn, mający swój...

Skrawek Pola opowiada o kilku rodzinach, które mieszkają obok siebie, oddzielone jedynie płotem, czasami miedzą. Jedna biedniejsza od drugiej, wstają rano i idą pracować w polu by rodzina miała co jeść. Tutaj nie ma czasu na odpoczynek, nie ma chwili wytchnienia. Jeśli pójdziesz wieczorem na tańce to kolejnego dnia na pewno nie odeśpisz, a jedynie bardziej odczujesz "uroki" pracy. Czy to zima czy lato pracować trzeba. Wdzięczność jaką oddają ziemi za to ile im urodzi jest niesamowita. Cieszą się z każdego źdźbła zboża, z każdego zwierzęcia. Martwią o to, że kiedy podzielą ostatni skrawek pola to nie będą mieli z czego żyć, a podzielić trzeba, bo kiedy córka wychodzi z domu trzeba oddać w posagu. Od rana do nocy praca i praca. Jednak kochają tak samo, tak samo nienawidzą, plotkują, tak samo chcą żyć w spokoju. Jak bardzo można kogoś znienawidzić tylko dlatego, że ma więcej albo że ma lepszego męża? Jak bardzo matka się poświęci by wydać dobrze córkę za mąż? Ile jest wstanie zrobić córka by nie dać powodu do smutku rodzicom? A jeśli uda Ci się wyrwać z biedy to czy warto wrócić?

Cała moja recenzja dostępna na stronie domowyklimacik.pl

Skrawek Pola opowiada o kilku rodzinach, które mieszkają obok siebie, oddzielone jedynie płotem, czasami miedzą. Jedna biedniejsza od drugiej, wstają rano i idą pracować w polu by rodzina miała co jeść. Tutaj nie ma czasu na odpoczynek, nie ma chwili wytchnienia. Jeśli pójdziesz wieczorem na tańce to kolejnego dnia na pewno nie odeśpisz, a jedynie bardziej odczujesz...

#wyzwanieLC2023

Zacznę od tego, że jestem zaskoczona tym, jak bardzo ta powieść mi się podobała, jak mnie zauroczyła ❤️. Jest wspaniała!
Nigdy wcześniej nie czytałam niczego autorstwa pani Kasi Bulicz- Kasprzak i jedynego czego żałuję, to tego, że żyłam nie mając pojęcia, że gdzieś tam istnieje tak przepiękna powieść jak "Skrawek pola". Cieszę się na samą myśl, że są dostępne kolejne tomy tej przecudownej sagi wiejskiej. Gdyby nie wyzwanie czytelnicze LC najprawdopodobniej bym nigdy po tą pozycję nie sięgnęła...

W powieści "Skrawek pola" autorka Kasia Bulicz- Kasprzak opowiada o życiu na wsi, zabierając nas na Zamojszczyznę, skąd sama pochodzi, a wydarzenia opisane w powieści są w większości zainspirowane losami jej własnej rodziny.

Historia przedstawiona w powieści sięga początków XX wieku, a dokładnie 1904 roku, kiedy to trzy kilkuletnie dziewczynki, które jeszcze nie zdają sobie sprawy z dzielących ich różnic społecznych, starają się nawiązać przyjaźń. Wśród nich jest Zosia Kornelowicz- córka bogatego "rządcy", Agatka Lipczewska- córka właścicielki karczmy oraz Anielka Połajówna pochodząca z wiejskiej biedoty. Jednak dziewczynkom szybko zabroniono wspólnie się bawić i spotykać. Dzieliło je zbyt wiele - głównie pochodzenie, status społeczny i majątkowy. Najbardziej przeciwni tym spotkaniom byli bliscy panny Kornelowicz. Los jednak wielokrotnie splecie ze sobą ich losy, bowiem jako dziewczynki, a potem młode kobiety nie zamierzają zrezygnować z łączącej je sympatii.

Bieda i głód to słowa najczęściej pojawiające się w tej powieści.
Rodzina, która nie miała ziemi lub miała jej niewiele, czyli ten tytułowy "skrawek", miała ogromny problem z wyżywieniem dzieci. Mieli też problem z wydaniem córek za mąż, bo ziemia, jak wiadomo to najlepsze wiano. A panna bez posągu, to żadna partia....
Natomiast im większa rodzina, to jeszcze większy problem i jeszcze większy głod i ubóstwo.
Niektórzy najmowali się do pracy u innych, choć byli i tacy, co zarobione w pocie czoła ruble wydawali na alkohol w wiejskiej karczmie. Jedni przyjmowali ze spokojem swój los i biedę, inni chcąc odmienić swoje nieciekawie położenie szukali szczęścia w Ameryce... Jak Wawrzyk- ukochany Anieli, który wyjechał za ocean, nie wiedząc czy panna na niego poczeka. Nie spodziewał się, że pozostawia nie tylko ją, ale i dziecko... Zawiły miłosny wątek, który na koniec zupełnie mnie zaskoczył.

Głód, bieda, narodziny i śmierć wyznaczane porami roku i harmonogramem prac polowych.
W tle burzliwy czas I wojny światowej, a potem rewolucji bolszewickiej.
Jak bohaterowie powieści, z kart powieści pani Kasi, radzili sobie w tym trudnym czasie? Jakich wyborów musieli dokonywać? Z kim i o co walczyli?
Czy dokonując wyboru kierowali się sercem czy rozumem? Kto czynił innym zło? Kto jakich grzechów się dopuścił? Czy ktoś za te przewiny dokonał zemsty?

Piękna, wzruszająca i wielowątkowa powieść. Napisana bardzo ciekawie. Narracja prowadzona lekko. Autorka na początku każdego rozdziału podaje ciekawostki o sprzętach lub zwyczajach dawnych czasów. Niekiedy podaje przepisy na dania przygotowywane w opisywanej jej dwudziestowiecznej polskiej wsi.

Z powieścią zaznajomiłam się pod postacią audiobooka czytanego, przez nieznaną mi do tej pory, Ilonę Chojnowską. Pani Ilona poradziła sobie z zadaniem wzorowo i naprawdę bardzo miło spędziłam te ponad 12 godzin wsłuchana w jej przyjemny głos.
#lubimyczytac
#sagawiejska
#skrawekpola
#kasiabuliczkasprzak
#buliczkasprzak
#wiesxxwieku

#wyzwanieLC2023

Zacznę od tego, że jestem zaskoczona tym, jak bardzo ta powieść mi się podobała, jak mnie zauroczyła ❤️. Jest wspaniała!
Nigdy wcześniej nie czytałam niczego autorstwa pani Kasi Bulicz- Kasprzak i jedynego czego żałuję, to tego, że żyłam nie mając pojęcia, że gdzieś tam istnieje tak przepiękna powieść jak "Skrawek pola". Cieszę się na samą myśl, że są...

Wyzwanie wrześniowe - książka o wsi.

To było tak: babcia Władzia opowiadała i opowiadała o swojej wiosce, wnuczka Kasia (autorka) słuchała i słuchała. A potem to wszystko przygładziła, podrasowała, dołożyła trochę fikcji i napisała „Skrawek pola”. I powstało coś na kształt „Chłopów”. No, może się trochę zagalopowałam, jednak reymontowska wielka chłopska epopeja, to powieść zupełnie innego kalibru, nie bez powodu nagrodzona Noblem za „wybitny epos narodowy”.

A „Skrawek pola”? Bardzo przyzwoita wiejska saga. Powieść o ciężkiej pracy na roli, o prowadzeniu gospodarstwa, a dla wielu bohaterów - o marzeniu, by choć mały skrawek ziemi posiadać. I choć jeden ogon w oborze, a jeszcze lepiej dwa.
I tak rok za rokiem. Bogaci się panoszą, ale też mają swoje nieszczęścia, biedacy na przednówku głodem przymierają, szeptucha zbiera zioła, karczmarka sprzedaje gorzałeczkę i ogóreczka na zakąskę, w niedzielę w karczmie są tańce, bo gra miejscowy muzykant, a potem panny zlegają z kawalerami pod płotem. A w poniedziałek znowu zaczyna się znój.
Nie brak w powieści charakternych i charakterystycznych postaci, poruszających zdarzeń, zaskoczeń, są miłości, znajomości, chuć i nienawiść, zazdrość i zawiść. I pomoc sąsiedzka.

Barwny obraz polskiej wsi i jej obyczajów. Są kolejne tomy, no i świetnie. Z przyjemnością wrócę na Zamojszczyznę.

Wyzwanie wrześniowe - książka o wsi.

To było tak: babcia Władzia opowiadała i opowiadała o swojej wiosce, wnuczka Kasia (autorka) słuchała i słuchała. A potem to wszystko przygładziła, podrasowała, dołożyła trochę fikcji i napisała „Skrawek pola”. I powstało coś na kształt „Chłopów”. No, może się trochę zagalopowałam, jednak reymontowska wielka chłopska epopeja, to...

#WyzwanieLC2023 wrzesień
Przeczytam książkę o wsi, z motywami chłopskimi

Nie miałam wysokich oczekiwań. Spodziewałam się raczej lekkiej książki. A dostałam ciekawą i wciągającą opowieść z historią w tle.

#WyzwanieLC2023 wrzesień
Przeczytam książkę o wsi, z motywami chłopskimi

Nie miałam wysokich oczekiwań. Spodziewałam się raczej lekkiej książki. A dostałam ciekawą i wciągającą opowieść z historią w tle.