Schematyczna książka. Joe po raz n-ty, w ostatniej chwili wpada na genialny pomysł ratujący 'wesołych piratów' (który umyka genialnej AI...). Ekipa niby ma różne przygody, ale w połowie książki ich powtarzalność oraz pyskówki między Joe i Skippym zaczęły mnie nużyć. Myślę, że tu zakończę przygodę z cyklem.

Schematyczna książka. Joe po raz n-ty, w ostatniej chwili wpada na genialny pomysł ratujący 'wesołych piratów' (który umyka genialnej AI...). Ekipa niby ma różne przygody, ale w połowie książki ich powtarzalność oraz pyskówki między Joe i Skippym zaczęły mnie nużyć. Myślę, że tu zakończę przygodę z cyklem.

Trochę za dużo lekkości a za mało konkretu. Ale milło się czytało.

Trochę za dużo lekkości a za mało konkretu. Ale milło się czytało.

Potwierdzam inne opinie - żart z małpami nadal pojawia się często jednak mnie trochę śmieszy, do tego jestem w stanie rozumieć dlaczego Skippi go używa.

Co do fabuły to rzeczywiście, dużo podróży, ekspedycja na obcej planecie i trochę walk. Razi mnie jednak ilość niesamowitych pomysłów na jakie wpadał Joe, a nie wpadła prastara superpotężna sztuczna inteligencja. Trochę tego za dużo, żeby wyglądało wiarygodnie. Wydaje mi się, że SI też się uczy, więc na logikę, na podstawie pomysłów ludzi powinna rozwinąć swoje zdolności nieszablonowego myślenia. Ta ułomność Skippiego w tym tomie najbardziej mi przeszkadzała.

Potwierdzam inne opinie - żart z małpami nadal pojawia się często jednak mnie trochę śmieszy, do tego jestem w stanie rozumieć dlaczego Skippi go używa.

Co do fabuły to rzeczywiście, dużo podróży, ekspedycja na obcej planecie i trochę walk. Razi mnie jednak ilość niesamowitych pomysłów na jakie wpadał Joe, a nie wpadła prastara superpotężna sztuczna inteligencja. Trochę...

Generalnie więcej tego samego co w pierwszym tomie. Trochę więcej podróżowania, ale główny wątek niewiele ruszony...

Generalnie więcej tego samego co w pierwszym tomie. Trochę więcej podróżowania, ale główny wątek niewiele ruszony...

Jeden z lepszych cyklów s-f typu space-opera jakie "czytałem". Autor ma mnóstwo pomysłów i to zwykle zaskakujących. Książka nabiera dodatkowego poziomu od chwili, gdy pojawia się pewna SI. Dużo dobrego humoru i świetnego sarkazmu. Ponieważ książkę odsłuchałem, to mogę powiedzieć, że interpretacja Wojtka Masiaka jest REWELACYJNA. Dzięki niemu książka nabrała dodatkowej wartości.

Jeden z lepszych cyklów s-f typu space-opera jakie "czytałem". Autor ma mnóstwo pomysłów i to zwykle zaskakujących. Książka nabiera dodatkowego poziomu od chwili, gdy pojawia się pewna SI. Dużo dobrego humoru i świetnego sarkazmu. Ponieważ książkę odsłuchałem, to mogę powiedzieć, że interpretacja Wojtka Masiaka jest REWELACYJNA. Dzięki niemu książka nabrała dodatkowej...

Wbrew pozorom ciesze się, że sięgnąłem po 2 tom powieści Craiga Alansona, który obala tezę: sztuczna inteligencja jest lepsza od naturalnej głupoty. Z lektury wynika, że nie jest.
Natomiast autor książek, porywający się na umieszczenie w swojej powieści  prastarej, sztucznej inteligencji o ogromnych możliwościach, może się okazać sztucznie inteligentnym pisarzem. Sztuczna inteligencja pradawnych, będąca głupsza nie tylko od ludzi występujących w historii ale także, a może przede wszystkim, głupsza niż większość czytelników, to się w pale nie mieści, co sie dzisiaj wydaje. Nie dziwię się, że nagle "Prastarzy" zniknęli skoro ich szczytowym osiągnięciem był Skippy - zabiła ich własna głupota! "- Eeee, nie dasz rady zagrać w bilard czarnymi dziurami..... - Ja nie dam rady?! Potrzymaj mi piwo!" - Tak to mogło mniej więcej wyglądać.
Ale wracając do meritum: toż autorowi, pewnie zaślepionemu własną megalomanią, nie chciało się nawet poszukać synonimów słów: małpa, neandertalczyk, człowiek pierwotny, ameba, prymityw, koczkodan, bakteria, matoł, kretyn, debil, idiota, a istnieje tyle pięknych porównań w internecie który w całości skopiował Skippy do własnej pamięci! I stać go jedynie na w kółko powtarzane jedne i te same porównania z przeogromnego spektrum potencjalnych możliwości? Zaprawdę powiadam Ci autorze: jesteś tak inteligentny jak biennale subtelnych transformatorów!

Kolejne części sobie daruję i nieustanne aluzje z bananami których autor zapewne jest miłośnikiem ;-)

Wbrew pozorom ciesze się, że sięgnąłem po 2 tom powieści Craiga Alansona, który obala tezę: sztuczna inteligencja jest lepsza od naturalnej głupoty. Z lektury wynika, że nie jest.
Natomiast autor książek, porywający się na umieszczenie w swojej powieści  prastarej, sztucznej inteligencji o ogromnych możliwościach, może się okazać sztucznie inteligentnym pisarzem. Sztuczna...

Sięgając po kontynuację Dnia Kolumba obawiałem się wtórności charakterystycznej dla serii tego gatunku. Nic bardziej mylnego. Przede wszystkim jest śmieszniej, zwłaszcza w kontekście kolejnych upokorzeń pułkownika Bishopa. Do tego akcja prze do przodu od pierwszej strony i nie zatrzymuje się aż do ostatniej. Ale i tak największym plusem powieści jest Skippy i w zasadzie każda jego interakcja z ludźmi z załogi. Zdecydowanie polecam.

Sięgając po kontynuację Dnia Kolumba obawiałem się wtórności charakterystycznej dla serii tego gatunku. Nic bardziej mylnego. Przede wszystkim jest śmieszniej, zwłaszcza w kontekście kolejnych upokorzeń pułkownika Bishopa. Do tego akcja prze do przodu od pierwszej strony i nie zatrzymuje się aż do ostatniej. Ale i tak największym plusem powieści jest Skippy i w zasadzie...

Dobra kontynuacja Dnia Kolumba tegoż autora. Zdecydowanym atutem tej książki jest humor, a konkretnie dialogi pomiędzy głównym bohaterem a SI.

Dobra kontynuacja Dnia Kolumba tegoż autora. Zdecydowanym atutem tej książki jest humor, a konkretnie dialogi pomiędzy głównym bohaterem a SI.

Ciągle nie mogę przekonać się do tej puszki piwa.
Te dowcipy o małpach były zabawne na początku a potem .... W niektórych momentach to te absurdy naprawdę ganiają same za sobą

Ciągle nie mogę przekonać się do tej puszki piwa.
Te dowcipy o małpach były zabawne na początku a potem .... W niektórych momentach to te absurdy naprawdę ganiają same za sobą

Bardzo ciekawa kontynuacja przygód porucznika Bishopa i jego wesołej bandy piratów ze skippim na czele. Skippy dalej irytujący ale już jakby mniej. Niektóre żarty bardzo śmieszne, inne z kolei drażniące. Ale jeśli chceę z marszu czytać kolejną część znaczy że książka dobra.

Bardzo ciekawa kontynuacja przygód porucznika Bishopa i jego wesołej bandy piratów ze skippim na czele. Skippy dalej irytujący ale już jakby mniej. Niektóre żarty bardzo śmieszne, inne z kolei drażniące. Ale jeśli chceę z marszu czytać kolejną część znaczy że książka dobra.