Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Początkowo miałem poczucie, że chcę czytać dalej o przygodach Arlena i reszty, a tymczasem pojawił się inny główny wątek. Jednak historia mnie zaciekawiła i naprawdę się spodobała. Trochę zmęczył mnie na koniec wątek Renny, mam nadzieję, że do czegoś on prowadzi.

Początkowo miałem poczucie, że chcę czytać dalej o przygodach Arlena i reszty, a tymczasem pojawił się inny główny wątek. Jednak historia mnie zaciekawiła i naprawdę się spodobała. Trochę zmęczył mnie na koniec wątek Renny, mam nadzieję, że do czegoś on prowadzi.

Sympatyczna opowieść z bardzo licznie wplatanymi komicznymi anegdotkami. Kilka razy można było się uśmiechnąć pod nosem jednak z dzisiejszej perspektywy nie robi wrażenie. Polecam jako coś lekkiego dla zabicia czasu.

Sympatyczna opowieść z bardzo licznie wplatanymi komicznymi anegdotkami. Kilka razy można było się uśmiechnąć pod nosem jednak z dzisiejszej perspektywy nie robi wrażenie. Polecam jako coś lekkiego dla zabicia czasu.

Odpuściłem w połowie.

Zaakceptowałem koncepcję z pierwszej części, gdzie jesteśmy zalewani masą technicznego słownictwa i opisów po to, by zrozumieć po części mechanikę świata. Zaakceptowałem skakanie pomiędzy dużą ilością bohaterów i urywanie wątków. Wszystko to, w nadziei że w drugim tomie opowieść będzie toczyć się bardziej przystępnie.

Tak nie jest. Znów jest skakanie pomiędzy bohaterami, których historie i przemyślenia ciężko pamiętać.
Tak jak ktoś zauważył, za dużo jest powtórzeń o stazie, głębi czy pleśni, a za mało wyjaśnienia innych rzeczy, przez co czytało mi się ciężko i musiałem w głębi pamięci szukać informacji aby spróbować coś zrozumieć.

Niestety zapowiadało się świetnie ale lektura nudzi i męczy.

Odpuściłem w połowie.

Zaakceptowałem koncepcję z pierwszej części, gdzie jesteśmy zalewani masą technicznego słownictwa i opisów po to, by zrozumieć po części mechanikę świata. Zaakceptowałem skakanie pomiędzy dużą ilością bohaterów i urywanie wątków. Wszystko to, w nadziei że w drugim to...

Rozwiń

Zwiń