Książka grupy autorów przedstawia dzieje terroryzmu – zgodnie z zapowiedzią na okładce – od starożytności (zeloci) do czasów współczesnych, czyli powstania i działalności Państwa Islamskiego (Da’isz).
Jak to się czasem zdarza w książkach pisanych przez wielu autorów, powstało bardzo nierówne dzieło. Kilka rozdziałów jest świetnych; pokazują one tło ideologiczne i motywację terrorystów oraz ich krwawe działania w uporządkowany, ciekawy sposób. Do takich rozdziałów należą: poświęcony asasynom /nizarytom (aut. Arnaud Blin),terroryzmowi rosyjskich narodników i eserowców (Yves Ternon) czy „Korzenie radykalnego fundamentalizmu muzułmańskiego” oraz rozdział na temat początków i, że tak to ujmę, rozkwitu działalności Al-Ka’idy (Philippe Migaux).
Pierwsze wydanie ukazało się przed 2010, dlatego w kolejnym dodano rozdział o Państwie Islamskim i aktualizację z innych obszarów, np. informację o śmierci Usamy ibn Ladina.
Kilka rozdziałów odebrałam jako dość chaotyczne, może niepotrzebnie grupujące zjawiska tak odmienne, jak terror anarchistów na przełomie XIX i XX w. oraz nacjonalistów hinduskich.
Niektóre fragmenty, szczególnie końcowe, to już zupełny misz-masz i przypomina zlepek zszytych na siłę wiadomości od Sasa do Lasa – czyżby wynik pośpiechu towarzyszącemu kończeniu książki?
Pośpiech, a w każdym razie niestaranność, przynajmniej polskiego wydania, widać zresztą niemal na każdej stronie: zdania, w których urwano zapewne kilka początkowych słów, sporo literówek, niezgrabne zwroty.
Tym niemniej, warto przeczytać. To chyba jedyna lub jedna z niewielu publikacji na naszym rynku, która omawia różne rodzaje terroru, wskazując także na terroryzm państwowy (Francja w czasach jakobinów czy ZSRS za czasów Lenina i Stalina),w tak szerokiej perspektywie czasowej i w jego różnych odmianach. Wielką zaletą książki jest bardzo duży wybór tekstów o terrorze, szczególnie odezw i manifestów tak uroczych panów, jak Sergiej Nieczajew czy Ajman az-Zawahiri…

Książka grupy autorów przedstawia dzieje terroryzmu – zgodnie z zapowiedzią na okładce – od starożytności (zeloci) do czasów współczesnych, czyli powstania i działalności Państwa Islamskiego (Da’isz).
Jak to się czasem zdarza w książkach pisanych przez wielu autorów, powstało bardzo nierówne dzieło. Kilka rozdziałów jest świetnych; pokazują one tło ideologiczne i motywację...

Zastanawia mnie asekuracyjna postawa autorów wobec islamu. Z jednej strony podają źródła, z których wynika, że źródłem terroryzmu w krajach islamskich jest religia, takie też są fakty, a wnioski zmuszają nas do zajęcia łagodniejszego stanowiska. Terroryzm islamski to według autorów wynik zderzenia się kultur wewnątrz islamskiej cywilizacji, a nie tej cywilizacji. Co najmniej kontrowersyjne.

Niemniej książka ciekawa i warta lektury. Nie pozostawia złudzeń co do intencji terrorystów rosyjskich (komunistycznych i tych XIX-wiecznych),choć pojawia się teoria usprawiedliwiająca tych ostatnich (bieda, zamordyzm caratu, okupacja).

Bardzo cenne są aneksy, szczególnie z fragmentami dzieł literackich.

Zastanawia mnie asekuracyjna postawa autorów wobec islamu. Z jednej strony podają źródła, z których wynika, że źródłem terroryzmu w krajach islamskich jest religia, takie też są fakty, a wnioski zmuszają nas do zajęcia łagodniejszego stanowiska. Terroryzm islamski to według autorów wynik zderzenia się kultur wewnątrz islamskiej cywilizacji, a nie tej cywilizacji. Co...

Przyszło nam żyć w czasach, w których określenie „terroryzm” odmieniane jest przez wszystkie możliwe przypadki i pada w mediach kilka/kilkanaście razy dziennie. Bardzo mało jednak osób jest świadomych tego, że „terroryzm” nie jest wytworem czasów współczesnych. Ignorując jego historię i kolejne metamorfozy doprowadzamy do jego nieustającego rozwoju co prędzej czy później zawsze mści się na niewinnych ludziach. Warto więc poznać przeszłość „terroryzmu”, jeśli naprawdę chce się mu zapobiegać. W tym właśnie celu powstała publikacja Historia terroryzmu. Od starożytności do Da’isz wydawana na naszym rynku nakładem Państwowego Instytutu Wydawniczego.

Mamy tutaj do czynienia z publikacją łączącą elementy eseju, encyklopedii i podręcznika historycznego, w której wielu autorów przedstawia czytelnikowi pewne zagadnienie. W ramach książki dostępne są chronologicznie ułożone rozdziały poświęcone konkretnemu tematowi, gdzie najwięksi specjaliści starają się w dość szczegółowy sposób opisać historię terroryzmu i jego kolejne przemiany. Jest to więc publikacja pod pewnymi względami dość wymagająca i kierowana jedynie do osób, które pasjonują się historią i chcą poznać przeszłość „terroryzmu”.

Cała książka składa się z 21 rozdziałów, podzielonych na cztery odrębne segmenty. Biorąc jednak pod uwagę tematykę pojawiającą się na kolejnych stronach, można publikację rozdzielić na dwie różne części. W pierwszej z nich autorzy skupiają się na historii terroryzmu od czasów prehistorycznych do okresu współczesnego. Druga z kolei część jest zbiorem przeróżnych tekstów powiązanych z „terroryzmem”.

Na samym początku na czytelnika czeka jednak dość rozbudowany wstęp, dzięki któremu zrozumie on definicję „terroryzmu”. Pozna różne jego odmiany i oblicza oraz to jak na przestrzeni lat uległ on różnym przemianom i ewolucjom. Dopiero taka „podstawa” pozwoli mu na należyte zrozumienie dalszej części książki.
Początkowe rozdziały poświęcone konkretnym dawnym okresom czasu są naprawdę ciekawe i zawierające sporą dawkę różnej wiedzy. Autorzy starają się w dość obszerny sposób opisać zarówno kontekst historyczny, jak i odnieść się do różnych regionów świata i konkretnych przypadków. Tworzą oni naprawdę wciągającą historyczną narrację, która poparta jest wieloma dowodami. Mamy więc tutaj okazję zapoznać się z „ewolucjami” terroryzmu od „assasynów” przez okres rewolucji francuskiej, czasy II Wojny Światowej po końcówkę lat 60.

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-historia-terroryzmu-od-starozytnosci-do-daisz/

Przyszło nam żyć w czasach, w których określenie „terroryzm” odmieniane jest przez wszystkie możliwe przypadki i pada w mediach kilka/kilkanaście razy dziennie. Bardzo mało jednak osób jest świadomych tego, że „terroryzm” nie jest wytworem czasów współczesnych. Ignorując jego historię i kolejne metamorfozy doprowadzamy do jego nieustającego rozwoju co prędzej czy później...

Ciekawa książka napisana przez specjalistów od bezpieczeństwa i antyterroryzmu, ale w moim odczuciu ma sporo wad. Po pierwsze, chciałem się dowiedzieć, jak Autorzy traktują działania średniowiecznych asasynów w perspektywie współczesnych badań nad terroryzmem. Niestety, ten rozdział był absolutnie najsłabszy i pełen zaskakujących błędów merytorycznych. Ograniczał się w zasadzie do streszczenia najważniejszej faktografii bez podjęcia refleksji, której szukałem. Po drugie, książka została w I wydaniu francuskim doprowadzona do 2004 r., a potem dopisano tylko dwa rozdziały: pierwszy dotyczy lat 2004-2011 (chyba nie dalej),a drugi traktuje o Państwie Islamskim. Cóż, w ostatnich latach mieliśmy tyle zamachów terrorystycznych, że można by o nich spokojnie napisać ze dwa trzy rozdziały, częściowo dlatego, że różniły się jednak pod wieloma względami od poprzednich, a częściowo dlatego, że mogłyby zmienić spojrzenie na wydarzenia wcześniejsze. Tego jednak zabrakło. Można więc powiedzieć, że już na wejście czytelnik polski otrzymuje kompendium nieco już zdezaktualizowane. I jest to bardzo poważna wada. Co jest natomiast zaletą tej pracy, to ciekawe ujęcie porównawcze, dokładne opisy faktograficzne, wskazanie na błędy Amerykanów w wojnie z terroryzmem, a także wypracowana na gruncie nauk o bezpieczeństwie warstwa refleksji teoretycznej. Niestety, tę refleksję ciężko było Autorom przenieść na wieki wcześniejsze, stąd naprawdę fatalny rozdział o asasynach. Generalnie książka nie jest więc zła, choć moich oczekiwań na pewno nie spełniła.

Tomasz Babnis

Ciekawa książka napisana przez specjalistów od bezpieczeństwa i antyterroryzmu, ale w moim odczuciu ma sporo wad. Po pierwsze, chciałem się dowiedzieć, jak Autorzy traktują działania średniowiecznych asasynów w perspektywie współczesnych badań nad terroryzmem. Niestety, ten rozdział był absolutnie najsłabszy i pełen zaskakujących błędów merytorycznych. Ograniczał się w...

Gerard Chaliand i Arnaud Blin stworzyli znakomite kompendium wiedzy na temat terroryzmu. Tym samym rozbili szereg obiegowych opinii krążących w społeczeństwach na temat zjawiska terroryzmu. Tak się bowiem składa, że świat głośno o zjawisku debatuje od ataku Al Kaidy we wrześniu 2001 roku, a tymczasem jest to zjawisko tak stare jak historia. Już w starożytności terroryzm stosowany był jako metoda walki, głównie państwa z poddanymi, wszak pojęcie rebelii społecznej wtedy nie funkcjonowało w takim rozumieniu jak teraz. A właśnie od próby zdefiniowania tego zjawiska wychodzą autorzy i to na różnych płaszczyznach i w ujęciu wielu interpretatorów, tudzież okresów historyczno - ustrojowych. Szczerze powiedziawszy każdy, kto choć trochę orientuje się w dziejach świata, stwierdzi, że autorzy w wielu miejscach podnoszą wątki znane, a to rewolucję francuska, a to bolszewicką, to znów terror stalinowski, czy krwawe, antyspołeczne rządy Pol Pota, czy południowoamerykańskich partyzantów Tupamaros. Interesującym wątkiem jest tu również terroryzm rewolucyjny w Rosji z drugiej połowy XIX wieku, czy bałkański z początku XX wieku. Okazuje się, że walcząc o wyzwolenie spod jarzma caratu, czy tureckiego i habsburskiego, narody bałkańskie (Serbowie, Bułgarzy, Macedończycy)traktowały zamachy na dostojników państwowych jako powszechna metodę walki o niezależność. Jest w publikacji także wzmianka (tylko!) o Polskiej Partii Socjalistycznej, której działacze zabili kilkaset urzędników rosyjskich walcząc o odzyskanie niepodległości (min. jednym z nich był Piłsudski, o czym w książce nie przeczytamy). Skoro o polskim wątku terroryzmu wzmiankuje, to w niniejszym opracowaniu pojawia się nazwisko anarchisty polskiego pochodzenia Leona Czolgusza, który dokonał zamachu na prezydenta McKinleya w 1906 roku. Ukazując wiele źródeł i odcieni terroryzmu - społecznych i politycznych, jak choćby terroryzm w Indiach walczących z brytyjskimi kolonizatorami - najwięcej miejsca Chaliand i Blin poświęcają związkom terroryzmu z religiami, a szczególnie ich fundamentalistycznymi wersjami. Stad najczęściej pojawia się islam jako znaczące źródło terroryzmu. Zresztą, z treści opracowania wynika, że we wcześniejszych wiekach religie również były generatorem rozlewu krwi, lecz wtedy nie nazywano tego jeszcze terroryzmem. Istotnym walorem tej pracy jest również to, iż może ona być przestrogą dla tych wszystkich, którym wciąż marzy się granie nastrojami społecznymi, bo jak się okazuje, od tego momentu do eksplozji nienawiści w postaci zamachu jest tylko jeden krok. Warto więc przeczytać, przeanalizować, wyciągnąć wnioski i nie pozwalać swoim włodarzom na dzielenie ludzi w imię sobie tylko rozumianych celów. "Historia terroryzmu...." pełni zatem rolę swego rodzaju przestrogi.

Gerard Chaliand i Arnaud Blin stworzyli znakomite kompendium wiedzy na temat terroryzmu. Tym samym rozbili szereg obiegowych opinii krążących w społeczeństwach na temat zjawiska terroryzmu. Tak się bowiem składa, że świat głośno o zjawisku debatuje od ataku Al Kaidy we wrześniu 2001 roku, a tymczasem jest to zjawisko tak stare jak historia. Już w starożytności terroryzm...

To jest popularna historia istnienia terroryzmu na świecie. Nie jest to ani kronika, ani krytyczne przedstawienie istoty terroryzmu, ze wskazaniem na terroryzm islamski (jak by się spodziewali niektórzy). Mimo wszystko - warto.

To jest popularna historia istnienia terroryzmu na świecie. Nie jest to ani kronika, ani krytyczne przedstawienie istoty terroryzmu, ze wskazaniem na terroryzm islamski (jak by się spodziewali niektórzy). Mimo wszystko - warto.