„Wieżowiec w czasach pandemii” to zbiór kilku opowiadań, których autorką jest młoda stażem pisarka – Dorota Karło ( zadebiutowała w 2019 r. książką „Duch”). Opowieści te odnoszą się do naszej obecnej codzienności - wybuchu pandemii CoVid-19 i skierowane są do konkretnej grupy odbiorców, którzy niekoniecznie popierają wybory dokonywane przez naszą obecną władzę. Autorka opisuje życie mieszkańców pewnego wieżowca ( z pozoru zwykłego budynku),którzy w dobie kryzysu jednoczą siły, by chronić siebie i bliskich. To za pośrednictwem zwykłych ludzi: pana Tomka- gospodarza budynku, który jest spoiwem tego wykreowanego społeczeństwa, pana Alojzego- emerytowanego patologa, będącego jednocześnie przewodnikiem po naukowej sferze wydarzeń , czy chociażby Tereski, „zwykłej” starszej pani, dla której istotne są te najprostsze rzeczy, jak popołudniowa herbata czy pyszna zupa na prawdziwym rosole, autorka przekazuje nam swoje myśli i spostrzeżenia na temat sytuacji rozwoju koronawirusa w Polsce i prowadzi przez kolejne etapy wprowadzanych nakazów i obostrzeń.
I tu śmiało mogę zacytować fragment tekstu, który idealnie oddaje ducha owych opowieści i dzisiejszych czasów, w jakich przyszło nam żyć: „(...)strach, choć ma tylko wielkie oczy, łatwiej opanować w towarzystwie. Bo wtedy nawet czas leci szybciej”. Czy nie jest tak? Obecny kryzys na świecie pokazał nam, że „towarzystwo”, o którym wspomina pisarka, to nie tylko nasze najbliższe grono rodzinne – jedno mieszkanie w wieżowcu, to cały budynek – nasi sąsiedzi, znajomi i nieznajomi. Tak wiele bowiem zależy od osób, które z pozoru są obce, gdy wszyscy dążymy do osiągnięcia jednego celu: ograniczenia epidemii. Autorka w wyidealizowany sposób przedstawia społeczeństwo, ale taki jest zamysł: pokazanie zwykłych ludzi- bohaterów, którzy bez względu na wiek, status społeczny czy poglądy walczą o lepsze jutro dla całej wspólnoty, a nie tylko dla siebie. Sam narrator mówi, że bez względu czy jesteśmy mądrzy czy głupi, najważniejsze jest to, by nie być w tych czasach egoistami. Sama pandemia pokazała nam, że równie ważne jak decyzje podejmowane przez rządzących są te decyzje, które podejmujemy codziennie: zachowywanie dystansu, dbanie o zasady higieny, pomaganie sąsiadom w zakupach lub w wyprowadzaniu psów na spacer, a wszystko po to, by ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusów i nie narażać nikogo na chorobę.
I chyba śmiało mogę uznać, że przedstawiony w opowiadaniach Doroty Karło wieżowiec, to nic innego jak obraz doskonałego społeczeństwa, które by być zdrowe i bezpieczne, działa razem w imię wspólnego dobra.

„Wieżowiec w czasach pandemii” to zbiór kilku opowiadań, których autorką jest młoda stażem pisarka – Dorota Karło ( zadebiutowała w 2019 r. książką „Duch”). Opowieści te odnoszą się do naszej obecnej codzienności - wybuchu pandemii CoVid-19 i skierowane są do konkretnej grupy odbiorców, którzy niekoniecznie popierają wybory dokonywane przez naszą obecną władzę. Autorka...