Książka, która daje ogromne pole do popisu jeśli chodzi o przedstawienie relacji międzyludzkich. Mamy tutaj interesującą historię o zwykłych ludzkich sprawach: nadwadze, uprzedzeniach, wyższości wynikającej z pozycji rodziny, o siostrzanych relacjach, śmierci, miłości, zawiści, ale także o ludzkich błędach, upośledzonym funkcjonowaniu prawa i chyba przede wszystkim o nadziei. Dla mnie jednak ta pozycja była czymś więcej, sama siebie zaskoczyłam refleksją, że ta książka to piękna opowieść o tym, jak w życiu nigdy nie jest za późno. W pewnym momencie w książce mija 12 lat, szmat czasu szczególnie dla dorosłych osób, a jednak mimo upływu tylu dni, w życiu można spodziewać się jeszcze najlepszego, nawet gdy wydawałoby się odwrotnie. Ta książka daje czytelnikowi nadzieję i szepce, że wszystko się może zmienić. Szanuję rozległą, ludzką tematykę i myślę, że pozostanie jedną z moich ulubionych pozycji autorki.

Książka, która daje ogromne pole do popisu jeśli chodzi o przedstawienie relacji międzyludzkich. Mamy tutaj interesującą historię o zwykłych ludzkich sprawach: nadwadze, uprzedzeniach, wyższości wynikającej z pozycji rodziny, o siostrzanych relacjach, śmierci, miłości, zawiści, ale także o ludzkich błędach, upośledzonym funkcjonowaniu prawa i chyba przede wszystkim o...

Poczytajka o braku tolerancji

Poczytajka o braku tolerancji

Trudna książka o relacjach w rodzinie i poszukiwaniu wielkiej miłości. Opowieść o trzech siostrach, które próbują szukać miłości i starają jakoś się wspierać po śmierci matki. Każda z nich ma inny charakter, ale uzupełniają się wzajemnie do czasu aż poróżni je tragedia, która wstrząsnęła ich miasteczkiem. Czy uda się się pojednać? Ich wzajemne relacje to jedynie ułamek tej książki bo do tego dochodzą jeszcze ciężkie relacje z ojcem oraz poszukiwania miłości.

Trudna książka o relacjach w rodzinie i poszukiwaniu wielkiej miłości. Opowieść o trzech siostrach, które próbują szukać miłości i starają jakoś się wspierać po śmierci matki. Każda z nich ma inny charakter, ale uzupełniają się wzajemnie do czasu aż poróżni je tragedia, która wstrząsnęła ich miasteczkiem. Czy uda się się pojednać? Ich wzajemne relacje to jedynie ułamek tej...

Bez większych zaskoczeń ale przyjemnie się czyta, bohaterki bardzo różne ale sympatyczne, styl autorki też mi odpowiada- polecam

Bez większych zaskoczeń ale przyjemnie się czyta, bohaterki bardzo różne ale sympatyczne, styl autorki też mi odpowiada- polecam

Wzruszyłam się. Ta książka wzbudza emocje. Skupia się głównie na relacjach i emocjach trzech sióstr. Akcja choć rozpisana na tyle lat, nie pędzi, nie ma jej tu bardzo dużo. I to mnie zaskoczyło w tym, bo mnie nie znudziła.
Co do postaci to Vivi i Aurorę bardzo polubiłam. Winona potrzebuje terapii, Luke nie zasługuje na żadną z nich a ich ojciec to zasłużył jedynie na kopa w dupę. Toksyczna osoba. Na terapię to chyba za późno.

Wzruszyłam się. Ta książka wzbudza emocje. Skupia się głównie na relacjach i emocjach trzech sióstr. Akcja choć rozpisana na tyle lat, nie pędzi, nie ma jej tu bardzo dużo. I to mnie zaskoczyło w tym, bo mnie nie znudziła.
Co do postaci to Vivi i Aurorę bardzo polubiłam. Winona potrzebuje terapii, Luke nie zasługuje na żadną z nich a ich ojciec to zasłużył jedynie na kopa w...

Spośród wszystkich przeczytanych przeze książek K.Hnnah ta dla mnie zajmuje 3 miejsce. Zaraz za Slowikiem i Szukając Alaski.

Ta historia chwyciła mnie za serce choć na początku była niepozorna. To opowieść o więzach rodzinnych, przywiązaniu, tradycji i wsparciu. Sile sióstr. A także miłości ponad wszystko. Nie brakuje także wzruszeń i smutku podczas lektury. Mamy tu cały wachlarz emocji!

Najbardziej przypadł mi do gustu wątek Vivi i jej męża. ❤️ Win z końca opowieści totalnie się zrehabilitowała w moich oczach a Aurora od początku do końca jest rozjemcą.

To i piękna i tragiczna historia. Bardzo bardzo polecam ❤️

Spośród wszystkich przeczytanych przeze książek K.Hnnah ta dla mnie zajmuje 3 miejsce. Zaraz za Slowikiem i Szukając Alaski.

Ta historia chwyciła mnie za serce choć na początku była niepozorna. To opowieść o więzach rodzinnych, przywiązaniu, tradycji i wsparciu. Sile sióstr. A także miłości ponad wszystko. Nie brakuje także wzruszeń i smutku podczas lektury. Mamy tu cały...

Tak jak pokochałam książkę "Powrót do domu" to z tą miałam już problem. Nie chodzi mi o to, że była nudna czy nie ciekawa, po prostu nie dawała mi magii.

"Prawdziwe kolory" to moja druga pozycja Kristin, może gdybym ją czytała jaką pierwszą to byłby inny odbiór.

Ale pierwszy był "Powrót do domu" w którym się zakochałam.

"Prawdziwe kolory" opowiadają historię sióstr Grey. Trzy siostry z ojcem mieszkają w małym miasteczku. Najstarsza prowadzi kancelarię prawną, średnia ma męża i dwójkę dzieci, a najmłodsza pracuje na farmie z ojcem.

Każda z nich jest inna, jest inaczej postrzegana przez ojca i miasteczko, ale i mimo miłości, każda z nich ma problemy i obawy związane ze swoimi siostrami, ze swoim życiem.

Najstarsza Winona od lat zakochana jest w Luke, weterynarzu, który wraca do miasta po wielu latach, niestety on kocha inną i się z nią zaręcza. Ta inna to najmłodsza Vivi Ann - najpiękniejsza dziewczyna w miasteczku, dziewczyna, która postrzegana jest przez najstarszą siostrę za samolubną, egoistkę. Vivi Ann mimo zaręczyn, nie odczuwa bicia serca przy narzeczonym. Bo jest ktoś inny. Siostra środkowa jest jakby rozjemcą pomiędzy siostrami. Ma męża i dzieci ale nie do końca ta miłość jest na tym samym poziomie. Więcej nie powiem nic na temat fabuły, bo to już trzeba samemu przeczytać.

Mogę napisać, że jestem zawiedziona, bo nie do końca jest to historia sióstr. Myślałam, że jednak jak trzy siostry to i o trzech będzie opowiadanie, a niestety 50% jest tylko Vivi Ann, jakieś 29% wszystkie siostry i 20% najstarszej Winony, a ten 1% to inni.

Przede wszystkim jest to historia najmłodszej siostry i można powiedzieć, że to jej książka, środkowa Aurora jest tylko jak są inne dziewczyny, nie ma nic o niej żeby była sama. Najstarsza niestety w 1/4 swojej historii przejmuje się tym, że jest gruba. Jest dobrą prawniczką, ale autorka nie powinna już tak pisać tego, ewentualnie powinna zmienić to na troszkę inną formę.

Książka w mojej ocenie ma 6 na 10 punktów.

Tak jak pokochałam książkę "Powrót do domu" to z tą miałam już problem. Nie chodzi mi o to, że była nudna czy nie ciekawa, po prostu nie dawała mi magii.

"Prawdziwe kolory" to moja druga pozycja Kristin, może gdybym ją czytała jaką pierwszą to byłby inny odbiór.

Ale pierwszy był "Powrót do domu" w którym się zakochałam.

"Prawdziwe kolory" opowiadają historię sióstr...

Wiele dobrego slyszalam o ksiázkach Kristin Hannah, a nad Jej ,,Slowikiem'' wznosza sie achy i ochy od dawna. Postanowilam i ja zapoznac sie z Jej twórczosciá. Zaczélam od True colours, czytane w oryginale. Styl, dosc prosty. Czulo sie klimat rancza, widzialo sie kozaki i kapelusze glównych kowbojek''. Co urzeklo piekna Vivi Ann w Indianinie? Czy Winnona najstarsza i najrozsádniejsza z sióstr zwiáze sié ze swáj pierwszej milosciá? Dlaczego Ojciec dziewczyn pije? Na jakiego czlowieka wyrosnie Noah? Droga do prawdy jest dluga, czy siostry zjednocza sie i pomoga najmlodszej i Jej synowi w doprowadzeniu przed oblicze sadu prawdziwego mordercy? Jest milosc, jest historia rodzinna, trudne relacje w rodzinie i sá konie. Dla mnie byla to odskocznia od thrillerów. Ladny film by z tego powstal, moze z Nicole Kidman lub Katherine Zeta Jones jako dojrzalej Vivi Ann, odmlodzony Antonio Banderas jako Dallas.

Wiele dobrego slyszalam o ksiázkach Kristin Hannah, a nad Jej ,,Slowikiem'' wznosza sie achy i ochy od dawna. Postanowilam i ja zapoznac sie z Jej twórczosciá. Zaczélam od True colours, czytane w oryginale. Styl, dosc prosty. Czulo sie klimat rancza, widzialo sie kozaki i kapelusze glównych kowbojek''. Co urzeklo piekna Vivi Ann w Indianinie? Czy Winnona najstarsza i...

To powieść obyczajowa w stylu, który lubię najbardziej. Wielowątkowa i chwytająca za serce. Można powiedzieć, że to powieść przede wszystkim o miłości, ale też o rodzinie, w której relacje nie zawsze są łatwe.
Matka trzech sióstr - nastolatek umiera. Przed śmiercią przykazuje im, by zawsze trzymały się razem i żeby się wspierały. Dziewczyny zostają z apodyktycznym ojcem, który nie potrafi okazywać uczuć.
Nie jest więc łatwe utrzymać komitywę, zwłaszcza że najmłodszej wszystko przychodzi bez problemu, a najstarsza ma zawsze pod górkę. W ich relacje wkrada się zazdrość. Prawdziwe problemy zaczynają się w momencie, gdy najmłodsza i najładniejsza z sióstr, w dodatku hołubiona przez ojca, wiąże się z chłopakiem, w którym zakochana jest najstarsza Winona.
Niedopowiedzenia i tajemnice na dłuższy czas rujnują siostrzaną więź.
Serdecznie polecam. Ja nie mogłam się oderwać.

To powieść obyczajowa w stylu, który lubię najbardziej. Wielowątkowa i chwytająca za serce. Można powiedzieć, że to powieść przede wszystkim o miłości, ale też o rodzinie, w której relacje nie zawsze są łatwe.
Matka trzech sióstr - nastolatek umiera. Przed śmiercią przykazuje im, by zawsze trzymały się razem i żeby się wspierały. Dziewczyny zostają z apodyktycznym ojcem,...

Bardzo fajna, nie spodziewałam się

Bardzo fajna, nie spodziewałam się