Sięgam po tą autorkę w ostateczności. Kiedy nie mam pomysłu co akurat przeczytać, lub nastroju na dany gatunek, i szczerze to nigdy nie jest dobry wybór. Fabuła jest mdła i wlecze się w nieskończoność.

Sięgam po tą autorkę w ostateczności. Kiedy nie mam pomysłu co akurat przeczytać, lub nastroju na dany gatunek, i szczerze to nigdy nie jest dobry wybór. Fabuła jest mdła i wlecze się w nieskończoność.

Nie wiem jak to się mogło stać, ale "Pokój Motyli"  Lucindy Riley umknął mi gdzieś, w czasie poznawania twórczości Autorki, zatem z miłą chęcią zabrałam się do czytania. I jak to zwykle w moim przypadku w kontakcie z książkami Autorki bywa – nie zawiodłam się i mogę jedynie żałować, że nie dane mi będzie więcej poznawać jej twórczość, gdyż zza światów to jeszcze do tej pory nigdy nikt nic nie wydał.

Co do samej powieści to przenosi ona czytelnika do  malowniczego miasteczka gdzieś w Anglii, a dokładniej do Suffolk i tu poznajemy główną bohaterkę tej opowieści  Posy Montague. Z resztą z Posy będziemy się widywać w dwóch liniach czasowych – jedna będzie miała współczesny wymiar i tutaj Posy jest już starszą, stateczną Panią mająca na karku siedemdziesiątkę, dwóch mniej lub bardziej udanych synów i całą posiadłość, odziedziczoną po ojcu, którą dzisiaj, choć z sentymentem do niej podchodzi to trudno jest jednak utrzymać. Drugi wymiar – to Posy z czasów jej dzieciństwa, wpatrzona w ojca – botanika, a jednocześnie w trudnym wojennym czasie - pilota RaF jak w obraz, z obawą podchodząca do matki, której brak ciepłych uczuć. Tu z każdym kolejnym rokiem będziemy odkrywać życie Posy, w którym nie zabraknie dramatycznych momentów, chwil uniesień i czasem bardziej, czasem mniej trafnych decyzji.  

Niezależnie od płaszczyzny czasowej Lucinda Riley jak zawsze tworzy opowieść, która wciąga czytelnika zarówno w wir historycznych zdarzeń, jak i w skomplikowane rodzinne relacje, w których zawsze gdzieś kryje się sekret. Tu  kryje się on gdzieś w beztroskim, wręcz idyllicznym dzieciństwie, które w kontraście do teraźniejszych zmagań z rzeczywistością głównej bohaterki wydaje się wręcz życiem jak z bajki. Jednak czy aby na pewno, czy pozory jednak nie mylą? Z pewnością coś jest na rzecz.

Kolejny sekret wokół którego rozwija się akcja to niespodziewany powrót do życia Posy jej dawnej miłości Frediego. Ta pierwsza prawdziwa miłość miała miejsce pół wieku temu, i niby wszystko szło w dobrym kierunku aż do momentu gdy Fredie zerwał z Posy wszelkie kontakty. Czy po latach wytłumaczy się jej z dawnych decyzji? Czy teraz będzie im dane ponownie rozpalić w sobie dawną miłość? Czy dawne rany ponownie się otworzą, czy może wreszcie zabliźnią się na wieki?

Wreszcie odrębne wątki to losy synów Posy. Młodszy Nick wraca po latach z Australii i chce osiedlić się ponownie w Anglii, starszy – Sam ma ewidentne problemy osobowościowe, a za uszy z bagna wyciąga go stale wyrozumiała i troskliwa żona. Tylko ile starczy jej cierpliwości?

Do mnie jak zawsze sposób prowadzenia narracji przez Riley przemawia. Ja się w tym odnajduję i z przyjemnością pozostaję w jej świecie. Bo niezależnie do czasu prowadzenia akcji jest ona przemyślana i intryguje czytelnika, stopniowo ujawniając kolejne elementy literackiej układanki.

Dla mnie "Pokój Motyli" to nie tylko pięknie przedstawiona historia miłości i utraty, ale także opowieść o rodzinie, o jej tajemnicach, o konieczności podejmowania trudnych decyzji. Dajcie się zatem skusić na podróż w malownicze okolice Suffolk, gdzie w Dworze Admirała Posy ujawni przed Wami skrywane przez lata tajemnice z jej przeszłości. Polecam.  

Nie wiem jak to się mogło stać, ale "Pokój Motyli"  Lucindy Riley umknął mi gdzieś, w czasie poznawania twórczości Autorki, zatem z miłą chęcią zabrałam się do czytania. I jak to zwykle w moim przypadku w kontakcie z książkami Autorki bywa – nie zawiodłam się i mogę jedynie żałować, że nie dane mi będzie więcej poznawać jej twórczość, gdyż zza światów to jeszcze do tej pory...

Jedna ze słabszych powieści autorki. Nagromadzenie absurdalnych decyzji podejmowanych przez bohaterów. Cukierkowate zakończenie.

Jedna ze słabszych powieści autorki. Nagromadzenie absurdalnych decyzji podejmowanych przez bohaterów. Cukierkowate zakończenie.

Ciepła, zaskakująca, wzruszająca... czego chcieć więcej?

Ciepła, zaskakująca, wzruszająca... czego chcieć więcej?

Książka, która wciąga od pierwszych stron. Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, pod koniec wojny i w roku 2006. Posy, główną bohaterkę poznajemy jako siedmiolatkę. Mieszka z rodzicami w Domu Admirała, ogromnej posiadłości w angielskim Suffolk. Ukochany tato dziewczynki jest lotnikiem, Mama, niespełnioną artystką. To ojciec uczy małą Posy miłości do przyrody, a szczególnie do motyli.
Teraz Posy to niemal siedemdziesięcioletnia kobieta, wdowa, matka dwóch dorosłych synów. Nadal mieszka w Domu Admirała i pielęgnuje swój ukochany ogród. Pewnego dnia, po pięćdziesięciu latach w jej życie ponownie wkracza Freddie, dawny chłopak, który mimo obietnic bycia razem porzucił ją bez słowa. Posy trudno jest zaufać dawnemu narzeczonemu, ale z drugiej strony, lepsza przyjaźń z byłym ukochanym niż samotność. Dlaczego Freddie, pomimo że odnalazł ją po tylu latach, nie chce się z nią ponownie związać? Co oznacza jego dziwne zachowanie? Jaka tajemnica dzieli tych dwoje ludzi?
Książka bardzo przyjemna w czytaniu. Pomimo wielu trudnych momentów, niesie wiele optymizmu. Wyraziści bohaterowie, których bardzo polubiłam. Zakończenie w pewnym momencie dość przewidywalne, co nie ujmuje niczego całej powieści. Waźnym przesłaniem książki jest myśl, że należy brać życie za rogi i czerpać pełnymi garściami, bo nigdy nie wiadomo, czy i jakie będzie jutro. Polecam.

Książka, która wciąga od pierwszych stron. Akcja rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych, pod koniec wojny i w roku 2006. Posy, główną bohaterkę poznajemy jako siedmiolatkę. Mieszka z rodzicami w Domu Admirała, ogromnej posiadłości w angielskim Suffolk. Ukochany tato dziewczynki jest lotnikiem, Mama, niespełnioną artystką. To ojciec uczy małą Posy miłości do przyrody,...

Fantastyczna, polecam

Fantastyczna, polecam

Historia dość ciekawa, cała książka kręci się wokół tajemnicy i właściwie tylko ciekawość sprawiła, że doczytałam do końca.
Poza tym - bez zachwytów, książka obyczajowa jakich wiele, w moim odczuciu mocno przeciętna. Za to sceny miłosne wyjątkowo drętwe i opisane bez polotu.
Nie zostanie w pamięci na dłużej.

Historia dość ciekawa, cała książka kręci się wokół tajemnicy i właściwie tylko ciekawość sprawiła, że doczytałam do końca.
Poza tym - bez zachwytów, książka obyczajowa jakich wiele, w moim odczuciu mocno przeciętna. Za to sceny miłosne wyjątkowo drętwe i opisane bez polotu.
Nie zostanie w pamięci na dłużej.

Przyjemna ale to typowa kobieca ksiazka, bardzo infantylne dialogi bohaterow az denerwujace. Sama historia i watki poboczne ok

Przyjemna ale to typowa kobieca ksiazka, bardzo infantylne dialogi bohaterow az denerwujace. Sama historia i watki poboczne ok

Trochę naiwne pokazanie głównych bohaterów, którzy w większości są nadzwyczaj dobrzy i piękni, ale poza tym to bardzo zgrabnie skomponowana opowieść o przeplataniu się tajemnic z przeszłości z teraźniejszością. Zdecydowanie przyjemna lektura.

Trochę naiwne pokazanie głównych bohaterów, którzy w większości są nadzwyczaj dobrzy i piękni, ale poza tym to bardzo zgrabnie skomponowana opowieść o przeplataniu się tajemnic z przeszłości z teraźniejszością. Zdecydowanie przyjemna lektura.

Nie zachwyciła...zdecydowanie za infantylna i polukrowana...nierealna. Losy bohaterów pogmatwane ale niestety nie wzbudzają we mnie uczuć. Można przeczytać, ale po co.

Nie zachwyciła...zdecydowanie za infantylna i polukrowana...nierealna. Losy bohaterów pogmatwane ale niestety nie wzbudzają we mnie uczuć. Można przeczytać, ale po co.