Żniwiarz u bram

Zdecydowanie najgorsza z wszystkich 3 przeczytanych. Wiele zwrotów akcji wydawało mi się naciąganych. Niemniej, czekam na zakończenie tetralogii.

Zdecydowanie najgorsza z wszystkich 3 przeczytanych. Wiele zwrotów akcji wydawało mi się naciąganych. Niemniej, czekam na zakończenie tetralogii.

Pokaż mimo to

Wiele się w tym tomie dzieje. Postacie w ciągu kilku stron potrafią przemieścić się na dalekie odległości aby wykonać kolejną trudną misję. Na dodatek wszyscy działają w "stresowym czasie" ponieważ magicznym deadline istnienia dotychczasowego świata wyznacza Święto Księżyca. Powoduje to, że świat staje się jeszcze mniej prawdopodobny.
Trzeci tom cyklu odsłania wiele dotychczasowych sekretów, w tym ten największy - pobudki działania Zwiastuna Nocy. Losy poszczególnych postaci, nawet jeśli pochodzą z różnych sfer - splatają się ze sobą w zadziwiający sposób, który na pewno będzie miał znaczenie dla przyszłości przedstawionego świata. Tym bardziej, że o ile aktualny tom przesuwa akcję całości o kilka dobrych pól, to nie kończy historii. Wydaje się, że jeszcze więcej wydarzy się w kolejnej książce.

Ciężko mi ocenić "Żniwiarza..." ponieważ jak na część cyklu - wywiązuje się ze swojej roli znakomicie. Naprawdę dobrze pcha akcję do przodu, nie powodując zapychania stron nic nie znaczącą treścią. Z drugiej strony - znajdziemy w nim trochę rzeczy, w które nawet w fantastycznym świecie trudno wytłumaczyć czymś innym niż niedociągnięciami autorki.

Wiele się w tym tomie dzieje. Postacie w ciągu kilku stron potrafią przemieścić się na dalekie odległości aby wykonać kolejną trudną misję. Na dodatek wszyscy działają w "stresowym czasie" ponieważ magicznym deadline istnienia dotychczasowego świata wyznacza Święto Księżyca. Powoduje to, że świat staje się jeszcze mniej prawdopodobny.
Trzeci tom cyklu odsłania wiele...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tygodniowy maraton z "Ember In The Ashes" mogę uznać za zakończony. To była wspaniała przygoda, do której jeszcze na pewno niejednokrotnie będę chciała wracać, a teraz pozostanie w moich myślach do czasu, aż wreszcie w swoje ręce dostanę czwarty, finałowy tom tej pasjonującej sagi opowiadającej o najwyższym poświęceniu, zdradzie i miłości, choć nie tak oczywistej, jak mogłoby się wydawać.

W tym tomie ponownie historię poznajemy z perspektywy trojga bohaterów - Eliasa, Lai i Heleny, choć tym razem przez zdecydowaną większość książki wszyscy oni przebywają w różnych miejscach. Laia wraz ze swoim bratem przybywa do Kraju Morzan, by u ich władcy szukać pomocy, jak uchronić Scholarów przed zagładą i jak powstrzymać Zwiastuna Nocy przez uwolnieniem dżinnów. Elias uczy się swojej nowej roli jako Łowca Dusz, ale to zadanie zdaje się go przerastać, wciąż jest bowiem mocno przywiązany do ludzi, których kocha i na których mu zależy. Helena, po tym co spotkało jej rodzinę, wreszcie stała się takim Krukiem Krwi, jakim chciał widzieć ją imperator - jest bezwzględna i krwiożercza. Ścieżki tej trójki połączą się raz jeszcze, choć miejsce i okoliczności będą co najmniej mało sprzyjające ku takim spotkaniom.

Sabaa Tahir już w poprzednich tomach cyklu udowodniła mi, że potrafi zaskakiwać swoich czytelników. Ponownie bowiem udało jej się wpleść w fabułę takie wydarzenia, po których musiałam odkładać książkę na bok, odetchnąć, raz jeszcze przeczytać to, co zgotowała swoim bohaterom, a potem iść do kuchni i zrobić kolejną herbatę trzęsącymi się rękoma. Pisałam już o tym w poprzednich recenzjach, a teraz powtórzę - ta autorka naprawdę jest świetna w kreowaniu świata i wydarzeń. Co więcej, te wszystkie plot-twisty nie biorą się znikąd. Autorka daje nam pewne podpowiedzi, które jednak znaczenia nabierają dopiero wówczas, gdy bum - dane wydarzenie nadchodzi. Jestem naprawdę pod wielkim wrażeniem tego, jak udało jej się przemyśleć cały cykl i jak skrupulatnie wrzucała nam w poszczególne tomy te okruszki, z których teraz buduje przed nami okazały zamek.

Ten tom podobał mi się chyba najbardziej. Głównie dlatego, że wątek romansowy odszedł na jakiś piętnasty plan i tak bardzo nie kuje mnie on już w oczy. Co więcej, z tego nierealnego miłosnego trójkąta - czy też kwadratu, biorąc pod uwagę, co działo się przez większą część drugiego tomu - wypadł nam jeden z elementów. Wiem, że mówię enigmatycznie, ale bardzo chcę ustrzec się przed jakimikolwiek spoilerami, choć wydaje mi się, że jeśli zabieracie się za "Żniwiarza u bram" mając wciąż w pamięci wydarzenia z "Pochodni w mroku" to dobrze wiecie, kogo mogę mieć na myśli.

Podobało mi się też to, jak rozwijały się kobiecie postacie. Helena i Laia to już tutaj pełnoprawne, waleczne heroiny, a takich bohaterek ciągle jest za mało w literaturze, a kiedy już są, to raczej nie budzą sympatii czytelników. Tu jest inaczej, dlatego z wielką przyjemnością czytało mi się rozdziały z ich perspektywy. Co więcej, końcówka pokazuje nam, że te dwie, tak różne od siebie kobiety, które mają kompletnie inne doświadczenia i charaktery, są tak naprawdę do siebie podobne i bliskie są im te same wartości. Kompletnie natomiast nie kupiła mnie tutaj postać Eliasa, który z groźnego wojownika, hardego mężczyzny, Maski przez duże M stał się trochę rozgotowaną kluską, a pod koniec zmienił się w starego kotleta. Mam nadzieję, że jego postać zostanie naprawiona w finałowym tomie, bo nie podoba mi się ten "nowy" Elias, który jest zaprzeczeniem samego siebie z pierwszego tomu. I ja wiem - jego nowa rola wymogła na nim tę zmianę, ale przez większą część książki naprawdę jest on bohaterem wyłącznie irytującym i dopiero sam koniuszek pozwala znów go lubić (choć Laia i Helena uważają pewnie zgoła inaczej, no ale...).

Z niecierpliwością czekam na czwarty tom tej historii. Fabuła kupiła mnie kompletnie i liczę na to, że końcówka nie zostanie zepsuta. Niech i mi autorka złamie serce i wypruje flaki - nieważne!

Tygodniowy maraton z "Ember In The Ashes" mogę uznać za zakończony. To była wspaniała przygoda, do której jeszcze na pewno niejednokrotnie będę chciała wracać, a teraz pozostanie w moich myślach do czasu, aż wreszcie w swoje ręce dostanę czwarty, finałowy tom tej pasjonującej sagi opowiadającej o najwyższym poświęceniu, zdradzie i miłości, choć nie tak oczywistej, jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Helena :)

Helena :)

Pokaż mimo to

Dwie poprzednie części czytałam dosyć dawno temu więc obawiałam się czy na pewno "połapię się" o co chodzi. Rzeczywiście przez parę stron, nie miałam pojęcia co się dzieje, ale w momencie kiedy pojawili się znani przeze mnie bohaterowie przestało być dla mnie ważnym czy pamiętam każdy szczegół.
Bardzo podoba mi się fakt iż historia opowiadania jest przez trójkę bohaterów (najmniej umiałam się odnaleźć w historii Eliasa). Sposób pisania autorki bardzo przypada mi do gustu i po każdej skończonej stronie chciałam sięgać po więcej.
Polecam!

Dwie poprzednie części czytałam dosyć dawno temu więc obawiałam się czy na pewno "połapię się" o co chodzi. Rzeczywiście przez parę stron, nie miałam pojęcia co się dzieje, ale w momencie kiedy pojawili się znani przeze mnie bohaterowie przestało być dla mnie ważnym czy pamiętam każdy szczegół.
Bardzo podoba mi się fakt iż historia opowiadania jest przez trójkę bohaterów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Żniwiarz u bram" to trzeci tom historii Lai, Heleny i Eliasa, który czytałam dość długo, ale z pewnością jest to historia warta uwagi.
Największą zaletą całej opowieści są bohaterowie wykreowani przez autorkę posiadający ciekawie rozbudowane charaktery. Każdy z nich ma również niełatwą przeszłość i niepewną przyszłość, a ich los jest czymś o co naprawdę nam zależy. Ja z całego serca kocham Eliasa oraz Harpera, ale także pozostałe postacie, bo każda z nich jest wyjątkowa na swój sposób.
Na uwagę zasługuje również sama fabuła, która rozkręca się z każdym rozdziałem i przyznam też, że nie jest to czasami łatwa podróż. Sama podczas czytania czułam wiele emocji - od radości po złość, ale to właśnie uwielbiam, a sama książka dała mi tak wiele radości, niepewności lub strachu, że czasami wracam myślami do pewnych wydarzeń. Na plus jest też wiele zaskoczeń i wyborów, które dokonują niektórzy bohaterowie. Nie powiem, że wszystkie są idealne, ale z pewnością nadają charakter opowieści.
Mam nadzieję, że finałowy tom historii, mojej kochanej trójki bohaterów, w dość interesujący i satysfakcjonujący sposób zwieńczy całą opowieść. Oby tak było! A ja sama jak na razie zachęcam Was do sięgnięcia po te książki, bo sądzę, że warto się z nimi zapoznać. Zwłaszcza dla bohaterów.

"Żniwiarz u bram" to trzeci tom historii Lai, Heleny i Eliasa, który czytałam dość długo, ale z pewnością jest to historia warta uwagi.
Największą zaletą całej opowieści są bohaterowie wykreowani przez autorkę posiadający ciekawie rozbudowane charaktery. Każdy z nich ma również niełatwą przeszłość i niepewną przyszłość, a ich los jest czymś o co naprawdę nam zależy. Ja z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miałam duży problem z tą książką. Mimo iż dwie poprzednie części mi się podobały to niestety mało z nich pamiętam. Na początku trudno mi było zrozumieć niektóre rzeczy, postacie.

Rozdziały pisane z punktu widzenia Eliasa są nudne.

Zakończenie również jest mało satysfakcjonujące.

Miałam duży problem z tą książką. Mimo iż dwie poprzednie części mi się podobały to niestety mało z nich pamiętam. Na początku trudno mi było zrozumieć niektóre rzeczy, postacie.

Rozdziały pisane z punktu widzenia Eliasa są nudne.

Zakończenie również jest mało satysfakcjonujące.

Pokaż mimo to

Jeśli ktoś nie czytał wcześniejszych części cyklu niech lepiej nie zaczyna od trzeciej, bo nawet po przeczytaniu połowy może nie ogarnąć zawiłości fabuły, ilości bohaterów i ich ról. Wiele straci też na odbiorze klimatu powieści, nie dostrzeże przemian, dojrzewania bohaterów. „Żniwiarz u bram” bowiem scala historie z obu poprzednich części, dając wiele odpowiedzi, ale też rodząc jeszcze więcej pytań.

A dzieje się sporo. Z jednej strony mamy Helenę Aquillę, Kruka Krwi, wierną Imperium i za wszelką cenę pragnącą chronić swoją siostrę, Liwię. Tym bardziej, że Imperatorowa spodziewa się dziecka, które może zastąpić na tronie znienawidzonego i coraz bardziej brutalnego Marcusa. Z drugiej Laię z Serry, która toczy własną walkę ze Zwiastunem Nocy, próbując przeszkodzić jego dążeniom do wyswobodzenia dżinnów. Natomiast knowaniom i manipulacjom komendantki, Keris Veturii, nikt nie jest w stanie dorównać. Czy chodzi jej o przejęcie władzy w Imperium, czy o coś więcej?

Pośród krwawych scen, walk i intryg nie może zabraknąć miejsca na uczucie. Autorka tak wzruszająco ukazuje zmieniającą się piękną, choć trudną relację Heleny i Harpera. Również Laia i Elias próbują odnaleźć się w nowej sytuacji, od kiedy ten został Łowcą Dusz.

Jeśli ktokolwiek myśli, że wie w którym kierunku potoczy się akcja powieści, czy jak rozwinie się wątek miłosny bohaterów, z pewnością jest w błędzie. Zaskakują nie tylko decyzje postaci, ale i w żadnym z wątków rozwiązanie nie jest z góry oczywiste i wiadome. Autorka zostawia nas w momencie, który aż krzyczy o kontynuację. Mam nadzieję, że na kolejną część nie przyjdzie nam czekać tak długo, jak na trzecią. A jeśli te opóźnienia mają na celu budowanie napięcia, to ręczę, że nie są potrzebne.

Jeśli ktoś nie czytał wcześniejszych części cyklu niech lepiej nie zaczyna od trzeciej, bo nawet po przeczytaniu połowy może nie ogarnąć zawiłości fabuły, ilości bohaterów i ich ról. Wiele straci też na odbiorze klimatu powieści, nie dostrzeże przemian, dojrzewania bohaterów. „Żniwiarz u bram” bowiem scala historie z obu poprzednich części, dając wiele odpowiedzi, ale też...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zwłaszcza w przededniu wojny. Koniec zbliża się nieubłaganie.

„Żniwiarz u bram” to trzecia część sagi, która zyskała sporą popularność na całym świecie. Opowiada o terrorze, strachu i dyskryminacji. Książka Sabaa Tahir od wydawnictwa MUZA, to rasowa fantastyka, w której znajdziemy magię, przygodę i… miłość oczywiście.

Helena Aquilla, czyli Kruk Krwi ma niezwykłą misję do wykonania. Pragnie uchronić swoją siostrę, Liwię, od śmierci. Sytuacja jest bardzo skomplikowana, gdyż jej siostra spodziewa się dziecka – dziedzica tronu w Imperium, które stoi w przededniu wojny. Marcus – mąż Liwii, imperator, słucha podszeptów duchów, krzywdzi Liwię – i czeka na narodziny potomka z wielką niecierpliwością. W tle swoje niecne plany snuje Keris Veturia – jej apetyt na władzę nieustannie rośnie. Kto wygra tę batalię, a kto musi zginąć? Wydaje się, że jeszcze nie wszystko jest przesądzone.

Na drugim krańcu rozgrywa się też inna bitwa – Laia z Serry prowadzi walkę ze Zwiastunem Nocy. Zakochana w Eliasie – dżinnie, liczy na jego wsparcie i pomoc, ale czy rzeczywiście może na nim polegać? Wkrótce na jej drodze pojawia się też tajemnicza postać Kucharki. Czy Laia odkryje jej prawdziwą tożsamość? Wreszcie spotyka Kruka Krwi, jest przy porodzie Liwii, ale w ostatecznym momencie doskonale wie, że może liczyć wyłącznie na siebie. Czy przepowiednia rzeczywiście się spełni i Laia umrze? Tego oczywiście nie zdradzę, ale powiem, że na czytelnika czeka sporo zakrętów, rozczarowań przeżywanych wraz z bohaterami i mnóstwo brutalności – przez kartki niemalże czuć metaliczny posmak krwi.

Rzadko sięgam po książki z tego gatunku, ale coś mnie podkusiło, by zdecydować się na „Żniwiarza u bram”. Nie czytałam poprzednich tomów, ale to nie miało większego znaczenia, gdyż do tego świata czytelnik wprowadzany jest dość gładko. Rzeczywistość poznajemy z perspektywy poszczególnych bohaterów, obserwujemy ich przemiany, śledzimy myśli i odczuwamy napięcie związane z realizowanymi misjami. Jedyne, czego mi zabrakło, to większego zróżnicowania języka bohaterów – miałam wrażenie, że mówią jednym głosem. Poza tym, była to lektura lekka i przyjemna – dobra ucieczka od szarej rzeczywistości, która spadła na nas niczym nieoczekiwana burza, która nie chce się skończyć.

Zwłaszcza w przededniu wojny. Koniec zbliża się nieubłaganie.

„Żniwiarz u bram” to trzecia część sagi, która zyskała sporą popularność na całym świecie. Opowiada o terrorze, strachu i dyskryminacji. Książka Sabaa Tahir od wydawnictwa MUZA, to rasowa fantastyka, w której znajdziemy magię, przygodę i… miłość oczywiście.

Helena Aquilla, czyli Kruk Krwi ma niezwykłą misję do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W końcu udało nam się doczekać dnia, kiedy to nowa powieść Sabay Tahir ujrzała u nas światło dzienne. Nie mogłam się wprost doczekać, aż po raz kolejny spotkam się z ukochanymi bohaterami. Muszę przyznać, że trzeba było nam na „Żniwiarza u bram” trochę poczekać, ale to nie istotne, to co było wewnątrz książki, to było fantastyczne. To trzecia część cyklu Embers od Ashes, pierwszą jest „Imperium ognia”, drugą „Pochodnia w mroku”, polecam Wam przeczytanie historii według kolejności i najlepiej ze wszystkimi książkami w zasięgu ręki, bowiem będziecie chcieli więcej i to znacznie więcej.
Czytając „Żniwiarza u bram” targały mną różne emocje, autorka potrafi wstrząsnąć czytelnikiem do takiego stopnia, że za nic na świecie nie chciałam odłożyć lektury na półkę. To wręcz hipnotyzujące uczucie, gdy strony zaczęły się przewracać jakby samoistnie, a ja gdzieś w tym wszystkim nie mogłam się zatrzymać. Kiedy w końcu odłożyłam książkę siedziałam i spoglądałam na jej okładkę zastanawiając się, co powinnam o niej napisać. Nawet w tej chwili dookoła mnie wiruje wręcz tyle emocji, Sabaa Tahir ma taki specyficzny styl przedstawiania fabuły, który sprawia, że nie można nie czuć emocji, które w niej zawarła. Gniew, strach, odwaga, miłość i wszystkie boleści ukryte w sercu stały się moją rzeczywistością. Czułam się, jakby autorka zabrała mnie w podróż, która nie ma końca, pełna jest niebezpieczeństw, mroczna, która nagłym zrywem powoduje, że serce najzwyczajniej w świecie przestaje bić. Czy historia, która wywołuje tyle emocji może czytelnika zawieść? W żadnym wypadku.
Sabaa Tahir nie tylko wykreowała emocjonalną historię, ale także niezwykły świat i postacie, to wszystko sprawia, że całość jest niezwykle wciągająca i wręcz uzależniająca. „Żniwiarz u bram” rozgrywa się w swoim dobrym tempie, sceny bitw zostały przedstawione niezwykle realistycznie, są wręcz druzgocące. Sabaa Tahir skrupulatnie pracowała nad indywidualnym rozwojem swoich postaci. Różnica między Helene, Eliasem, a zwłaszcza Laią od początku serii w „Imperium ognia”, jest zdumiewająca. W powieści mamy także motywy mitologiczne, co z pewnością spodoba się miłośnikom takich motywów w literaturze. Na przestrzeni poszczególnych części magiczne stworzenia, takie jak na przykład dżiny, zaczynają odgrywać znacznie większą rolę niż wcześniej.
Relacje między bohaterami są bardzo fajnie rozrysowane, dostrzegamy między nimi silną lojalność, że ktoś zrobił, coś co niekoniecznie spodobało się innym. Można dopatrzeć się dużego poświecenia między nimi, a wszystko dla większego dobra, dla wszystkich na których im zależy, to jest piękne. Mogę powiedzieć, że „Żniwiarz u bram” jest powieścią, w której mamy więcej polityki, jest skoncentrowana na nieuniknionej wojnie. Każdy chce ochronić swoich bliskich i cały świat, tylko czy będzie to możliwe? Czy im się powiedzie?
„Żniwiarz u bram” z całą pewnością ma wiele zwrotów akcji, musicie przygotować się na wiele niespodzianek, o które zadbała Sabaa Tahir, ilustruje moralne zawiłości tego fantastycznego świata, obie strony mają dobre i złe motywy, a na wojnie nie ma zwycięzców. Pozostają jedynie ocaleni. Świat wykreowany przez autorkę w tej serii jest bezlitosny, brutalny i pełen mrocznej magii, czy mogłabym więc nie skusić się na taką pozycję?

W końcu udało nam się doczekać dnia, kiedy to nowa powieść Sabay Tahir ujrzała u nas światło dzienne. Nie mogłam się wprost doczekać, aż po raz kolejny spotkam się z ukochanymi bohaterami. Muszę przyznać, że trzeba było nam na „Żniwiarza u bram” trochę poczekać, ale to nie istotne, to co było wewnątrz książki, to było fantastyczne. To trzecia część cyklu Embers od Ashes,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to