Pierwszy tom podobał mi się dużo bardziej

Pierwszy tom podobał mi się dużo bardziej

Niesamowity tak samo jak pierwszy tom, idealnie opisane postacie. Można się z nimi utożsamić.
Sięgam po kolejny!

Niesamowity tak samo jak pierwszy tom, idealnie opisane postacie. Można się z nimi utożsamić.
Sięgam po kolejny!

W tym tomie poznajemy lepiej wujka Punpuna.
Uwazam, ze ta czesc jest duzo lepsza od poprzedniej, Punpun jest starszy, dojrzalszy.
Poboczni bohaterowie czesto rozmawiaja z Punpunem i potrafia miec bardzo madre, takie zyciowe, mysli.
Polecam.

W tym tomie poznajemy lepiej wujka Punpuna.
Uwazam, ze ta czesc jest duzo lepsza od poprzedniej, Punpun jest starszy, dojrzalszy.
Poboczni bohaterowie czesto rozmawiaja z Punpunem i potrafia miec bardzo madre, takie zyciowe, mysli.
Polecam.

Po kilkunastu latach przerwy, sięgnęłam po mangę o Punpunie i muszę przyznać, że moja pasja odradza się we mnie na nowo. Co za kreska ! a historia, niewiarygodnie wciągająca, choć momentami strasznie dołująca. O powrocie do czytania mang mogę tylko powiedzieć: Dzień dobry Punpunie :). I złapać kolejne tomy.

Po kilkunastu latach przerwy, sięgnęłam po mangę o Punpunie i muszę przyznać, że moja pasja odradza się we mnie na nowo. Co za kreska ! a historia, niewiarygodnie wciągająca, choć momentami strasznie dołująca. O powrocie do czytania mang mogę tylko powiedzieć: Dzień dobry Punpunie :). I złapać kolejne tomy.

Bardzo dobra manga. Wyraziste postacie i głęboki przekaz.

Bardzo dobra manga. Wyraziste postacie i głęboki przekaz.

Drugi tom boli jeszcze bardziej niż pierwszy. Fabuła się rozwija, zmieniają się punkty ciężkości, a wujek Punpuna staję się pełnoprawnym bohaterem pierwszoplanowym.

Drugi tom boli jeszcze bardziej niż pierwszy. Fabuła się rozwija, zmieniają się punkty ciężkości, a wujek Punpuna staję się pełnoprawnym bohaterem pierwszoplanowym.

KŁOPOTY PUNPUNA

Po rewelacyjnym pierwszym tomie „Dobranoc Punpunie”, na drugi wprost nie mogłem się doczekać. Inio Asano dostarczył mi bowiem tak szalonej jazdy bez trzymanki, miksując opowieść o dzieciakach i dorastaniu, z thrillerem z prawdziwego zdarzenia i realizmem magicznym, zahaczającym momentami o fantastykę, że nie mogłem oderwać się od tomu i tylko chciałem więcej i więcej… I więcej chcę po części drugiej, która okazała się równie rewelacyjna, co pierwsza, a zarazem dostarczyła mi jeszcze więcej brudu, za jaki tak bardzo ceni się prace Asano.

Głównym bohaterem tej serii jest Punpun, dziesięcioletniego chłopka, który sportretowany został jako ptakopodobne stworzenie. Punpun nie ma łatwego życia. Z jednej strony nie należy do najbardziej inteligentnych dzieci i wszystko pojmuje na swój specyficzny sposób, z drugiej zaś w jego domu nie dzieje się najlepiej: matka coraz więcej pije, ojciec, który się nad nią znęcał jest nieobecny, a mieszkający z nimi wujek nie jest w stanie go zastąpić. Co gorsza, Aioko, dziewczyna, w której kocha się nasz bohater, znalazła sobie chłopaka. A to dopiero początek…

Całość recenzji na moim blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/12/dobranoc-punpunie-2-inio-asano.html

KŁOPOTY PUNPUNA

Po rewelacyjnym pierwszym tomie „Dobranoc Punpunie”, na drugi wprost nie mogłem się doczekać. Inio Asano dostarczył mi bowiem tak szalonej jazdy bez trzymanki, miksując opowieść o dzieciakach i dorastaniu, z thrillerem z prawdziwego zdarzenia i realizmem magicznym, zahaczającym momentami o fantastykę, że nie mogłem oderwać się od tomu i tylko chciałem...

Trochę to ciężkie. Nie da się tego przeczytać na raz/jednym tchem. Nie mówię że to źle.. Ma dużo sprzecznych emocji i daje dużo do myślenia, choć trochę psuje w głowie.
I rodzi się pytanie czy to dno, czy raczej geniusz?

Trochę to ciężkie. Nie da się tego przeczytać na raz/jednym tchem. Nie mówię że to źle.. Ma dużo sprzecznych emocji i daje dużo do myślenia, choć trochę psuje w głowie.
I rodzi się pytanie czy to dno, czy raczej geniusz?