Zachęcona wyższą niż w przypadku pierwszej części średnią ocen zdecydowałam jednak przeczytać również i drugą część, mimo iż pierwsza była dla mnie jedynie rozczarowaniem. Druga nie była rozczarowaniem. Była wyrzutem sumienia. Ten czas mogłam poświęcić jednak na bardziej ambitną literaturę.
Książka porusza być może ciekawe tematy: brak równouprawnienia płci, polowania na czarownice czy też codzienność polskich emigrantów. Jednak stanowią one jedynie tło dla trywialnych wydarzeń rodem z bajek Disney'a. Oto mamy bohaterki - młode, piękne, których los niemiło doświadcza i mamy też bohaterów - przystojnych, bohaterskich, błyskotliwych i inteligentnych. Mamy miłość od pierwszego wejrzenia i ciążę od pierwszego stosunku. Mamy bohaterskie ratowanie niewiast z rąk oprawców. W powieści historycznej (?) autorka umieszcza również elementy magii, czarów, niewyjaśnionych zjawisk w stylu zapadającego się łóżka. Na końcu oczywiście wykład z historii. Wyszlo z tej mieszaniny coś, co kompletnie nie nadaje się do konsumpcji.

Zachęcona wyższą niż w przypadku pierwszej części średnią ocen zdecydowałam jednak przeczytać również i drugą część, mimo iż pierwsza była dla mnie jedynie rozczarowaniem. Druga nie była rozczarowaniem. Była wyrzutem sumienia. Ten czas mogłam poświęcić jednak na bardziej ambitną literaturę.
Książka porusza być może ciekawe tematy: brak równouprawnienia płci, polowania na...

Po przeczytaniu pierwszej części, czyli Miłości w cieniu wielkiej wojny byłam zaciekawiona dalszymi losami Jegle Haniszewskiej i dlatego sięgnęłam po Wenecjankę i niestety rozczarowałam się. W tej części akcja rozgrywa się około 30 lat później i Jagle występuje epizodycznie, a historia skupia się na jej córkach, rozważnej Gabrieli i rozkapryszonej Matyldzie, które zmuszone są do ucieczki z domu w Wenecji do majątku w Koborowie. Autorka chciała poruszyć dużo ciekawych wątków jak polowanie na czarownice, początki nowoczesnego położnictwa czy wreszcie zniesienie pańszczyzny. Wyszło nijako, wątki są tylko dotknięte bez rozwinięcia. Gdyby książka była dłuższa może byłoby lepiej.

Po przeczytaniu pierwszej części, czyli Miłości w cieniu wielkiej wojny byłam zaciekawiona dalszymi losami Jegle Haniszewskiej i dlatego sięgnęłam po Wenecjankę i niestety rozczarowałam się. W tej części akcja rozgrywa się około 30 lat później i Jagle występuje epizodycznie, a historia skupia się na jej córkach, rozważnej Gabrieli i rozkapryszonej Matyldzie, które zmuszone...

W tej części coś się dzieje. Niemniej, gdybym na podstawie tej sagi miał decydować, to Pani Ziembicka nie zostanie w mojej pamięci. A może szkoda...

W tej części coś się dzieje. Niemniej, gdybym na podstawie tej sagi miał decydować, to Pani Ziembicka nie zostanie w mojej pamięci. A może szkoda...

Po pierwszym tomie byłam zawiedziona ,ale postanowiłam dokończyć czytać historię bohaterów powieści.Ta część nieco lepsza i skupiona na dalszych losach córek głównych bohaterów.Mam wrażenie że książka nie ma zakończenia.

Po pierwszym tomie byłam zawiedziona ,ale postanowiłam dokończyć czytać historię bohaterów powieści.Ta część nieco lepsza i skupiona na dalszych losach córek głównych bohaterów.Mam wrażenie że książka nie ma zakończenia.

Lepsza trochę niż pierwsza część. Znając inne powieści autorki ten cykle jest mega rozczarowujący..

Lepsza trochę niż pierwsza część. Znając inne powieści autorki ten cykle jest mega rozczarowujący..

Przyjemna w lekturze opowieść z happy endem. Chyba liczyłam na coś więcej, ale przecież nie o to chodzi, by zawsze sprawdzały się moje oczekiwania;) Dla rozrywki można poczytać.

Przyjemna w lekturze opowieść z happy endem. Chyba liczyłam na coś więcej, ale przecież nie o to chodzi, by zawsze sprawdzały się moje oczekiwania;) Dla rozrywki można poczytać.

Literatura obyczajowa jest gatunkiem, po który lubię sięgać gdy chcę się mocno zrelaksować i łatwo zagłębić w opisaną historię. Kierując się tym sięgnęłam po książkę “Wenecjanka”, Bogny Ziembickiej. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością tej autorki.
Bogna Ziembicka jest polską pisarką, pochodzącą z Krakowa. Z wykształcenia jest filologiem. Początkowo pracowała w krakowskich wydawnictwach, później w korporacjach. Pisanie i snucie opowieści od zawsze było wielkim marzeniem autorki. Napisała między innymi serię książek o Różanach.”Wenecjanka” jest drugim tomem z cyklu “Panie na Koborowie”.
Jegle Haniszewska prowadzi w Wenecji spokojne życie razem ze swoim mężem, który jest lekarzem oraz dwiema córkami - Gabrielą i Matyldą. Pewnego dnia do Wenecji przyjeżdża bogaty i przystojny Amerykanin Nicolas de Belloy, ma za zadanie rozkochać w sobie córkę Jegle - Matyldę i oddać ją razem z matką, w ręce śmiertelnego wroga. Plan zaczyna się układać po jego myśli, dziewczyna bez pamięci zakochuje się od pierwszego wejrzenia jednak jej rodzina jest nieufna w stosunku do przybysza.
Tematem, który porusza książka jest przede wszystkim relacja sióstr - Matyldy i Gabrieli. Ta druga nie jest biologiczną córką Jegle. Obie dziewczyny nigdy nie pałały do siebie wielką sympatią, a ich stosunki były raczej oziębłe, lecz z biegiem wydarzeń siostry zostają skazane na siebie. Podobało mi się przedstawienie wewnętrznej przemiany, którą przechodzą dziewczyny i ich spojrzenia na świat.
Sposób, w jakim książka jest napisana jest dość trudny przez wiele dokładnych opisów i mocno rozwinięte dialogi. Nie każdemu ten styl przypadnie do gustu, mnie osobiście przez to książka momentami wręcz trochę nudziła, ale im dalej tym więcej się działo i przestało mi to przeszkadzać.
“Wenecjanka” na pewno mocno mnie zaskoczyła. Spodziewałam się zupełnie innej historii, również zakończenia. Na pewno czegoś mi w niej brakowało, po przeczytaniu książki odczułam pewien niedosyt. Była to historia trochę o wszystkim i o niczym.

Literatura obyczajowa jest gatunkiem, po który lubię sięgać gdy chcę się mocno zrelaksować i łatwo zagłębić w opisaną historię. Kierując się tym sięgnęłam po książkę “Wenecjanka”, Bogny Ziembickiej. Nigdy wcześniej nie miałam styczności z twórczością tej autorki.
Bogna Ziembicka jest polską pisarką, pochodzącą z Krakowa. Z wykształcenia jest filologiem. Początkowo pracowała...

Druga część wydaje mi się nieco lepsza. Więcej dialogów, opisów sytuacji i przeżyć, nie tylko suche opisy historii. Ale rewelacji nie ma niestety....

Druga część wydaje mi się nieco lepsza. Więcej dialogów, opisów sytuacji i przeżyć, nie tylko suche opisy historii. Ale rewelacji nie ma niestety....

" Miłość to rodzaj szaleństwa nad którym rozum nie ma władzy". (str.116)

Jest to kontynuacja losów pań z Koborowa moim zdaniem ciekawsza od części pierwszej. Mniej jest działań wojennych, a więcej życia osobistego bohaterów ich rozterek, problemów, uczucia, miłości i rozczarowań. Panie wiodą nieskomplikowane życie w Wenecji prowadząc praktykę lekarską nieświadome grożącego im niebezpieczeństwa. Tam też odwiedza je polski przyjaciel nieżyjącego męża z synem i przyjacielem i od tej pory ich losy będą się przeplatać.

Dwie córki bohaterki obie inteligentne, jedna adoptowana kontynuująca działania ojczyma, druga wielkiej urody, będąca obiektem westchnień i miłości młodzieńców. Obie obdarzone instynktem wyczuwającym ludzkie zachowania.Zmienne relacje między siostrami, raz pełne poświecenia i oddania, a raz wręcz odpychające i złośliwe.

W Pensylwanii wiedzie bogate i dostatnie życie niechlubny bohater z pierwszej części powieści morderca i gwałciciel rodziny bohaterki, który cudem uniknął śmierci z jej rąk teraz postanawia się zemścić. Do tej misji wyznacza swojego nieślubnego syna, którego zadaniem jest rozkochanie w sobie młodszej córki bohaterki i sprowadzenie jej wraz z matką do Ameryki.
Jak łatwo jest manipulować młodą , niedoświadczoną dziewczyną, rozkochać ją w sobie, całkowicie przejąć nad nią kontrolę, zwłaszcza jak jest się przystojnym, elokwentnym i bogatym młodzieńcem. By osiągnąć swój cel poduszcza się użycia niedozwolonych środków za które przyjdzie mu ciężko zapłacić.

Okoliczności zmusiły nasze bohaterki do powrotu do Polski do Koborowa. Droga powrotna obfitowała w wiele przygód, niespodzianek, problemów. Po dotarciu na miejsce spotyka je wielkie rozczarowanie, gdyż dwór tak barwnie opisywany przez matkę zupełnie odbiegał od jej opisu. Opuszczony na czterdzieści lat, pod opieką opłacanego zarządcy był zaniedbany, zrujnowany i raczej nie zachęcał do zamieszkania. Dla wenecjanek, które odbyły tak trudną drogę było to wyzwanie i postanowiły zawalczyć o ojcowiznę.

Przytoczony jest obraz polskich wsi wywołujący negatywne emocje z biedą, brudem i obskurnymi chatami. Chłopi mimo zwrócenia im wolności nadal obrabiali pańszczyznę. Panie na Koborowie podjęły odważną decyzję o uwłaszczeniu chłopów, która nie spotkała się z aprobatą ze strony ludzi stojących wyżej w hierarchii. Nie akceptowali wykształcenia pań, działań jakie podejmowały, widziano w nich wiedźmy i uknuto spisek by wypędzić je z majątku.

Rozdział " Historia mało znana" poświęcony jest polowaniu na czarownice, ich działania i praktyki począwszy od średniowiecza. Postrzegano je jako służące szatana, ich procesy, tortury, wyroki i śmierć.
W powieści jest wiele elementów grozy, niespodziewanych zwrotów akcji, igrania z ludzkim życiem. Samo zakończenie pozwala wysnuć wniosek, że możemy oczekiwać kontynuacji losów pań na Koborowie.

" Miłość to rodzaj szaleństwa nad którym rozum nie ma władzy". (str.116)

Jest to kontynuacja losów pań z Koborowa moim zdaniem ciekawsza od części pierwszej. Mniej jest działań wojennych, a więcej życia osobistego bohaterów ich rozterek, problemów, uczucia, miłości i rozczarowań. Panie wiodą nieskomplikowane życie w Wenecji prowadząc praktykę lekarską nieświadome grożącego...

Jegle Haniszewska wiedzie w Wenecji spokojne życie przy boku męża i dwóch córek. W pewnym momencie do ich poukładanej codzienności wkrada się Amerykanin Nicolas de Bellloy, w którym bez opamiętania zakochuje się córka Jegle. Bliscy Matyldy sceptycznie podchodzą do nowej relacji, jednak dziewczyna jest w stanie wszystko rzucić dla ukochanego. Nikt jednak nie spodziewał się, jaki był prawdziwy cel wizyty Amerykanina...

Na początku zupełnie nie mogłam wczuć się w historię. Z racji tego, że nie poddaję się podczas lektury i daję książce szanse na rozwinięcie się, zostałam pozytywnie zaskoczona. Akcja rozwinęła się i wciągnęła mnie do swojego świata. Przeniosłam się do minionych lat i z zaciekawieniem śledziłam burzliwe losy bohaterów.

ciąg dalszy: https://zaczytana-aniaa.blogspot.com/2020/05/wenecjanka-bogna-ziembicka.html

Jegle Haniszewska wiedzie w Wenecji spokojne życie przy boku męża i dwóch córek. W pewnym momencie do ich poukładanej codzienności wkrada się Amerykanin Nicolas de Bellloy, w którym bez opamiętania zakochuje się córka Jegle. Bliscy Matyldy sceptycznie podchodzą do nowej relacji, jednak dziewczyna jest w stanie wszystko rzucić dla ukochanego. Nikt jednak nie spodziewał się,...