Wybór Julianny

Ostatnio w bibliotece wpadła mi książka Anny Szepielak. Nie słyszałam wcześniej o pisarce i, ach, moje życie było puste. Jestem zachwycona! Ostatnio mam szczęście do odkrywania czytelniczych perełek, a to jest jedna z najlepszych książek, jakie miałam okazję przeczytać.

Cykl “Dziedzictwo rodu” zaczęłam czytać od - jak zawsze - drugiego tomu, czyli od “Wyboru Julianny”. Jest to powieść romantyczna, obyczajowa, historyczna. Podobnie jak w “Siostrach Jutrzenki” Renaty Kosin, tutaj mamy dwie linie czasowe. W jednej poznajemy Juliannę, która została wydana w wieku szesnastu lat za litewskiego stolnika, który okazał się być człowiekiem bardzo przemocowym. W drugiej linii czasowej, Barbara Laskowiec, potomkini Julianny, stara się odkryć tajemnice przeszłości, która pełna jest niezwykłych zwrotów akcji i tragicznych wydarzeń.

Nie jest to zwykła saga rodzinna. To porywająca opowieść, która przybliży czytelnikowi problem aranżowanych małżeństw, posagu, tradycje i życie szlachty, ale też zmagania się z problemami życia codziennego w XVIII wieku. Ta książka otuli Was jak ciepły kocyk i nie pozwoli się odłożyć na półkę. Książkę i cykl mogę podsumować tylko jednym: chcę więcej, więcej, więcej!!!!

Ostatnio w bibliotece wpadła mi książka Anny Szepielak. Nie słyszałam wcześniej o pisarce i, ach, moje życie było puste. Jestem zachwycona! Ostatnio mam szczęście do odkrywania czytelniczych perełek, a to jest jedna z najlepszych książek, jakie miałam okazję przeczytać.

Cykl “Dziedzictwo rodu” zaczęłam czytać od - jak zawsze - drugiego tomu, czyli od “Wyboru Julianny”....

Odkryłam tę Autorkę w bibliotece. Na pierwszy ogień poszła asaga Dziedzictwo rodu. Pierwszy tom był świetny - lekkie pióro, wielka wiedza obyczajowa i historyczna, świetne opanowanie języka. To lubię - intrygi, historia, trochę romansu, a jednak wszystko niebanalnie. Autorka szanuje czytelnika, nie daje mu papki romansowej. Książka trafia do mnie na taką półkę - niebanalne. Czemu?
Bo drugi tom niebanalnie sięga w przeszłość, a nie w przyszłość. Saga zwykle napisana jest chronologicznie, tu w drugim tomie mamy trochę w przód, trochę w tył. Zabawne i ciekawe. Duży plus za mądre pokazanie, że z przemocy w rodzinie można się wyzwolić nawet w trudnych warunkach. Losy kobiet w historii nigdy nie były łatwe. Autorka pisze o sprawach niełatwych, ale w lekki sposób. Drugi tom podobał mi się tak jak pierwszy, choć jest zdecydowanie inny. Warto.

Odkryłam tę Autorkę w bibliotece. Na pierwszy ogień poszła asaga Dziedzictwo rodu. Pierwszy tom był świetny - lekkie pióro, wielka wiedza obyczajowa i historyczna, świetne opanowanie języka. To lubię - intrygi, historia, trochę romansu, a jednak wszystko niebanalnie. Autorka szanuje czytelnika, nie daje mu papki romansowej. Książka trafia do mnie na taką półkę - niebanalne....

W mojej ocenie gorsza niż pierwsza część. Ani akcja, ani postaci nie były takie intrygujące, szczere. Dodatkowa gwiazdka za wiedzę o zamierzchłych czasach, którą autorka nienachalnie i zgrabnie się podzieliła. Historia zbyt naprędce skreślona, poskładana. Były w niej krótkie prawdy i zaciekawienie, ale całość się ciągnęła w czytaniu. Zamazywała się. Nie czekałam chwili, gdy będę miała chwilę na lekturę. Szkoda, po pierwszym tomie czułam potencjał.

W mojej ocenie gorsza niż pierwsza część. Ani akcja, ani postaci nie były takie intrygujące, szczere. Dodatkowa gwiazdka za wiedzę o zamierzchłych czasach, którą autorka nienachalnie i zgrabnie się podzieliła. Historia zbyt naprędce skreślona, poskładana. Były w niej krótkie prawdy i zaciekawienie, ale całość się ciągnęła w czytaniu. Zamazywała się. Nie czekałam chwili, gdy...

Ciekawa, ale i niespełniająca moich oczekiwań to pozycja. Biorąc się za 2. tom cyklu miałam nadzieję na dalsze przygody Julii i Karola, nie historię o jej praprababce (?) Juliannie. Czytając o Felicji, chciałabym dowiedzieć się, co przydarzyło się jej pierwszemu mężowi i jak doszło do zawarcia przez nią drugiego związku małżeńskiego!!! Owszem, ucieczka od stolnika była w dechę, ale... jak się człowiek spodziewa schabowego, nawet najlepszy mielony go nie zadowoli!

Ciekawa, ale i niespełniająca moich oczekiwań to pozycja. Biorąc się za 2. tom cyklu miałam nadzieję na dalsze przygody Julii i Karola, nie historię o jej praprababce (?) Juliannie. Czytając o Felicji, chciałabym dowiedzieć się, co przydarzyło się jej pierwszemu mężowi i jak doszło do zawarcia przez nią drugiego związku małżeńskiego!!! Owszem, ucieczka od stolnika była w...

Sięgając po ten tom, liczyłam na wyjaśnienie niektórych zagadek z przeszłości Julianny. Chciałam też więcej dowiedzieć się o dalszych losach Julianny i jej rodziny. Obydwa oczekiwania zostały spełnione. A przenoszenie akcji w czasie nie spowodowało poczucia chaosu czy wielowątkowości w tej historii. Wręcz przeciwnie, sprawiło, że historia obu opisywana w tym cyklu stała się jeszcze ciekawsza. Trzeba przyznać, iż Autorka świetnie oddaje klimat czasów, które opisuje, ówczesna obyczajowość, a jednocześnie pokazuje zmiany następujące wraz z upływem czasu w funkcjonowaniu rodziny.

Sięgając po ten tom, liczyłam na wyjaśnienie niektórych zagadek z przeszłości Julianny. Chciałam też więcej dowiedzieć się o dalszych losach Julianny i jej rodziny. Obydwa oczekiwania zostały spełnione. A przenoszenie akcji w czasie nie spowodowało poczucia chaosu czy wielowątkowości w tej historii. Wręcz przeciwnie, sprawiło, że historia obu opisywana w tym cyklu stała się...

Zdarzało mi się wcześniej w weekendy przeczytać pół tysiąca stron, ale blisko siedemset chyba nigdy w życiu. Idąc za ciosem "połknęłam" dzisiaj drugi tom sagi o rodzinach Zarzewskich i Laskowiców z Małopolski osiągając tą imponującą liczbę, chociaż nie o liczby i ilość stron tu chodzi. Nie byłoby jednak takiego wyniku, gdyby Pani Szepielak nie rozkochała mnie w swoich książkach! Prawdziwa uczta czytelnicza!

Drugi tom niewiele odsłonił z dalszych losów Julii Zarzewskiej. Pierwsza narracja, osadzona w 1903 roku, pokazuje Julię jako szanowaną doktorową, matkę dwójki dzieci, gorliwie oddaną edukacji biednych dzieci z okolicy i niesieniem im pomocy. O wiele więcej treści autorka poświęciła burzliwym losom praprababki Julianny i jej córki Felicji primo voto Zarzewskiej, secundo voto Laskiewicowej. I znowu otrzymujemy doskonałe portrety kobiet znacznie wyprzedzających swoją epokę. Odważne, broniące swych praw, gotowe do wszelkich poświęceń dla dziecka, nawet wbrew uświęconej opinii familii i dobrym obyczajom...Pobrzmiewają tu nawet echa zamachu na króla Poniatowskiego.

Osadzenie fabuły w trudnej, osiemnastowiecznej rzeczywistości nie stanowi dla autorki żadnego problemu, bo widać w książce jej znakomite przygotowanie źródłowe i merytoryczne. To nie jest naiwna i nieprawdopodobna literatura dla mało wymagających czytelniczek. To kawał precyzyjnie skonstruowanej, pięknej, chwytającej za serce historii o tym, na jakie cierpienia narażano dawniej nastoletnie dziewczątka ze szlacheckich rodów, wydając je za mąż dla dobra stanu i rodu, a często i dla samego zysku.
Całe szczęście, że te czasy minęły już bezpowrotnie:)
Polecam miłośniczkom historii, genealogii, sag rodzinnych i romansów ze szczęśliwym zakończeniem.

Zdarzało mi się wcześniej w weekendy przeczytać pół tysiąca stron, ale blisko siedemset chyba nigdy w życiu. Idąc za ciosem "połknęłam" dzisiaj drugi tom sagi o rodzinach Zarzewskich i Laskowiców z Małopolski osiągając tą imponującą liczbę, chociaż nie o liczby i ilość stron tu chodzi. Nie byłoby jednak takiego wyniku, gdyby Pani Szepielak nie rozkochała mnie w swoich...

Dzień dobry Państwu!

2018. To wtedy zaczęła się przygoda z nowymi bohaterami Anny J. Szepielak. Pamiętacie Julię i jej losy opisane w powieści „Dziedzictwo rodu. Przekroczyć rzekę”? Opinię na jej temat możecie łatwo znaleźć na stronie. Zaś w roku 2019 na rynek wydawniczy trafił drugi tom serii „Dziedzictwo rodu” (chciałabym Wam go dziś polecić) a już za kilka miesięcy w naszych rękach znajdzie się finałowa część cyklu. Dedykowany jest on przede wszystkim tym czytelnikom, którzy lubią lektury z fabułą mocno osadzoną w przeszłości. Tutaj akurat akcja rozpoczyna się w 1771 roku oraz 1903. Autorka po raz kolejny serwuje literaturę na wysokim poziomie. Dopracowaną w każdym calu. Losy bohaterów prowadzi dwutorowo tak, aby dobrze ze sobą współgrały.

Zabierając się za tom drugi serii mamy możliwość prześledzenia życia Julianny (jak sam tytuł wskazuje) jak i jej bliskich. Kobieta jest żoną i matką. Chociaż może na pierwszy rzut oka niczego jej nie brakuje, nie potrafi nazwać domem miejsca, w którym żyje. Odseparowana przez męża od rodziny a przede wszystkim wuja, tęskni za kontaktem z bliskimi. Zaniepokojony bardzo mocno okrojonym kontaktem z siostrzenicą, szlachcic postanawia działać. Wysyła na Litwę Bolesława z jasno nakreślonym zadaniem. Mężczyzna ma sprawdzić, jak żyje Julianna i Felicja a gdyby jego przeczucia okazały się prawdziwe, sprowadzić kobiety pod jego dach.

Po stu trzydziestu latach Barbara Laskowic, przybrana matka Julii, którą poznaliśmy w pierwszym tomie, i Aurelii odkrywa, że w rodzinie był czas, kiedy dramatów było więcej niż spokojnych dni... Kobieta zamierza opowiedzieć losy rodu za pomocą książki. By pomysł doszedł do skutku na Litwę wyjeżdża Franciszek i sukcesywnie dzieli się z pracodawczynią zdobytymi informacjami...

Pewnie nikogo nie zdziwi fakt, że w przypadku losów Julianny jedynym wyjściem okazuje się opuszczenie Litwy. W tamtym miejscu na kobiety nie czeka już nic dobrego. W czasie długiej podróży losy Julianny i Felicji na nowo się krystalizują. Czy tym razem ich wybory przyniosą szczęście?

Zważywszy na fakt, że „Dziedzictwo rodu. Wybór Julianny” jest częścią drugą serii, można spodziewać się, iż fabuła w niej opisana będzie traktowała o dalszych losach Julii i Karola. Autorka jednak zaskakuje i zaprasza czytelników do prześledzenia życia ich przodków. Główni bohaterowie pierwszego tomu pojawiają się tutaj, ale w bardzo okrojonym wydaniu. Czy można być tym faktem zniesmaczonym? Owszem, lecz tylko na początku, gdyż akcja tak nabiera tempa, że szybko zapominamy o Julii porwani losami Julianny. Są one niezwykle zajmujące, przyprawiające o szybsze bicie serca. To nie tylko obyczajowo historyczna opowieść. Znajdziemy tutaj również szczyptę kryminalną!

Dzień dobry Państwu!

2018. To wtedy zaczęła się przygoda z nowymi bohaterami Anny J. Szepielak. Pamiętacie Julię i jej losy opisane w powieści „Dziedzictwo rodu. Przekroczyć rzekę”? Opinię na jej temat możecie łatwo znaleźć na stronie. Zaś w roku 2019 na rynek wydawniczy trafił drugi tom serii „Dziedzictwo rodu” (chciałabym Wam go dziś polecić) a już za kilka miesięcy w...

„Wybór Julianny" Anny J. Szepielak to II tom cyklu "Dziedzictwo rodu"
Poznajemy dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu „ Przekroczyć rzekę” oraz dzieje losów ich przodków z końca XVIII wieku. Ponadto historię Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, ówczesną kulturę, panujące wówczas obyczaje.
Powieść niesamowicie wciągająca, wzruszająca, pełna sekretów i tajemnic, porusza też trudy rodzicielstwa - kobiet, walczących o swoje prawa do wychowania dzieci i decydowania o ich losie. W książce nie zabrakło wątku romansowego, kryminalnego i sensacyjnego.

Książkę polecam, naprawdę warto przenieść się w czasie do tej historii.

„Wybór Julianny" Anny J. Szepielak to II tom cyklu "Dziedzictwo rodu"
Poznajemy dalsze losy bohaterów z pierwszego tomu „ Przekroczyć rzekę” oraz dzieje losów ich przodków z końca XVIII wieku. Ponadto historię Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego, ówczesną kulturę, panujące wówczas obyczaje.
Powieść niesamowicie wciągająca, wzruszająca, pełna sekretów i...

Zaskoczyła mnie treść tej książki. Jako, że jest to drugi tom sagi „Dziedzictwo rodu” spodziewałam się znaleźć w niej opowieść o dalszych losach członków rodziny Zarzewskich i Laskowiców - bohaterów tomu pierwszego. I choć rozdziały, w których akcja rozgrywa się w roku 1903 dotyczą właśnie ich dalszego życia, to jednak stanowią one tak niewielką część lektury, że prawie niczego nowego się z nich nie dowiadujemy. Autorka dużo bardziej skupiła się tutaj na przedstawieniu burzliwych dziejów przodków bohaterów, żyjących ponad 100 lat wcześniej. Wtedy to prapraprababka Julii, nieszczęśliwa w małżeństwie Julianna, pragnąc ocalić swą dorastającą córkę przed podobnym losem, postanowiła uwolnić się spod władzy despotycznego męża. Wraz z wiernymi jej ludźmi podstępem opuściła dwór szlachecki, który był dla niej nie tyle domem, co przysłowiową złotą klatką. W trakcie wyprawy szybko okazało się jednak, że osiągnięcie jej celu, czyli przedostanie się z Wielkiego Księstwa Litewskiego do Królestwa Polskiego jest trudniejsze niż przypuszczała. Na drodze kobiet oraz ich poddanych stanęło wiele przeszkód nie tylko opóźniających podróż, ale też niebezpiecznie zwiększających ryzyko niepowodzenia całego planu.

Tak więc, treść jest zupełnie inna niż ta, którą spodziewałam się tutaj odnaleźć. Ale muszę przyznać, że jest to bardzo pozytywna niespodzianka. Książka jest bardzo wciągająca, klimatyczna, trzymająca w napięciu. Napisana prosto, lekko, przystępnie. Akcja chwilami płynie spokojnie, innym razem zaś mocno przyśpiesza. Pani Anna Szepielak musiała włożyć naprawdę wiele pracy, aby tak wiernie oddać klimat XVIII- wiecznych dworów szlacheckich, albo żeby tak szczegółowo przedstawić mentalność i zasady postępowania szlachty. Świetnie udało jej się też odtworzyć piękny, staropolski język, który to w ogromnym stopniu wpłynął na stworzenie wspomnianego już wyżej, niepowtarzalnego klimatu czasów, gdy w Polsce panowali jeszcze królowie.

Na koniec powiem jeszcze, że nigdy nie przepadałam za lekturami, w których akcja toczy się w tak odległych latach. Dlatego też, tym bardziej jestem pełna podziwu dla autorki, że zdołała mnie zaciekawić do tego stopnia, że bardzo trudno było mi się od książki oderwać. „Wyborem Julianny” pokazała ona swój ogromny talent do tworzenia historii niezwykle ciekawych i wciągających. Rewelacja!

Zaskoczyła mnie treść tej książki. Jako, że jest to drugi tom sagi „Dziedzictwo rodu” spodziewałam się znaleźć w niej opowieść o dalszych losach członków rodziny Zarzewskich i Laskowiców - bohaterów tomu pierwszego. I choć rozdziały, w których akcja rozgrywa się w roku 1903 dotyczą właśnie ich dalszego życia, to jednak stanowią one tak niewielką część lektury, że prawie...

Świetna saga.

Świetna saga.