Ból wirutalnej egzystencji.
Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak "Psy pożrą ciało Jezebel". Ta powieść jest policzkiem wymierzonym wszystkim, którzy zarzucają polskiej literaturze współczesnej, że jest wtórna, anachroniczna i grzybem staroświeckiego zaścianka porośnięta.
Sylwia straciła córkę i choć na zewnątrz stara się być nadal silną kobieta sukcesu, to wewnątrz rozpada się na kawałki. Z tych kawałków Kamiński konstuuje równoległe rzeczywistości, w których wszystko może być dobrze lub przeciwnie, pójść jeszcze gorzej niż w realu. Tylko co tu jest realne a co wirtualne?
Na lekturze trzeba sie skupić aby sie nie pogubić i nie zginąć w sieci różnych opowieści, które być może są ta samą historią. Jest to jednak cena, którą warto zapłacić, bo cała narracja niesamowicie wciąga, jest cudownie przemyślana i świetna językowo.
Takiej książki szukałam od dawna.

Ból wirutalnej egzystencji.
Dawno żadna książka nie zrobiła na mnie takiego wrażenia jak "Psy pożrą ciało Jezebel". Ta powieść jest policzkiem wymierzonym wszystkim, którzy zarzucają polskiej literaturze współczesnej, że jest wtórna, anachroniczna i grzybem staroświeckiego zaścianka porośnięta.
Sylwia straciła córkę i choć na zewnątrz stara się być nadal silną kobieta...

Na załamaniach między granicami świata realnego a wirtualnej rzeczywistości poznajemy Sylwię, której córka odebrała sobie życie. Główna bohaterka próbuje znaleźć prawdę i odpowiedzi na pytania, dlaczego jej córka podjęła taką decyzję. W miejscu gdzie toczy się akcja jest wiele pokręconych nieścisłości, które sprawiają, że im bardziej się w nie zagłębiasz, tym bardziej gubisz to kim jesteś i wszystko co do tej pory wiedziałeś.
A kim jest Jezebel? I co z tymi psami? Czy można było coś zrobić, żeby uratować Milę, czy dla matki było już za późno nawet na ratowanie samej siebie?
Niestety muszę powiedzieć, że książkę czytało mi się bardzo trudno.
Wydaje mi się, że jak na mój wiek była po prostu za trudna, wiele z niej nie rozumiałam, chyba od początku nie załapałam 'tego czegoś'. Do czytania była dla mnie ciężka, przez niektóre strony się bardzo ciągnęłam, dane fragmenty musiałam czytać po parę razy, by zrozumieć ich sens. Jednak naprawdę wierzę w jej potencjał i to, że jest historią wartą poznania. Może ciężki styl pisania łączy się pośrednio z tematem zdruzgatanej matki po stracie dziecka, której myśli mogą przypominać chaos, i trzeba się dobrze wczytać, by pozwolić sobie na przeżywanie lektury...
Książka dla wytrwałych i głodnych rozwiązań tajemnic.
ZAPRASZAM NA IG @azetowa

Na załamaniach między granicami świata realnego a wirtualnej rzeczywistości poznajemy Sylwię, której córka odebrała sobie życie. Główna bohaterka próbuje znaleźć prawdę i odpowiedzi na pytania, dlaczego jej córka podjęła taką decyzję. W miejscu gdzie toczy się akcja jest wiele pokręconych nieścisłości, które sprawiają, że im bardziej się w nie zagłębiasz, tym bardziej...

Witajcie czytające ktosie ❤️
Dziś przychodzę do was z książką autorstwa @kaminski_jarek pt. „Psy pożrą ciało Jezebel".
Główną bohaterką naszej książki jest Sylwia, mama Mili, która popełniła samobójstwo. Sylwia nie może się pogodzić z utratą ukochanego dziecka, wręcz obsesyjnie zadaje sobie pytania: co przeoczyła w życiu Mili? Kto zawinił? Internetowy hejt, samotność, depresja?
Postanawia założyć profil na portalu społecznościowym na którym umieszcza filmiki opowiadające m.in. o jej traumie. Co przyciąga sporą publiczność. Kobieta w pewnym momencie zauważa, że obserwuję ją profil o dziwnej nazwie YZBL2. Z czasem zaczyna podejrzewać, że osoba kryjąca się za tym profilem może wiedzieć dlaczego jej córka odebrała sobie życie.

Jarosław Kamiński w swojej książce porusza tematy trudne oraz bardzo smutne, ale i przede wszystkim aktualne: samobójstwo, utrata dziecka, hejt w sieci, depresja...
Książka napisana jest w sposób ciągły tzn. bez wyodrębnionych dialogów - przez co musiałam skupić całą swoją uwagę, aby się nie zgubić.
Sylwia jest naszym narratorem, opowiada nam swoją historię. Bierze sporą ilość leków, alkoholu sobie nie żałuje, chodzi na terapię, dostaje tajemnicze maile ze screenami rozmów, które dotyczą jej córki. Wspomina i wszystko analizuje, aby zrozumieć. W pewnym momencie dociera do niej, że sama raniła córkę, zaniedbywała ją.
Nastolatka uważała, że trzeba być silnym i umieć się odgryźć, bo inaczej nie przetrwamy.

Wszyscy doskonale wiemy czym jest hejt. Jesteśmy też świadomi do czego może on doprowadzić...
Książka niesie za sobą przekaz, aby uważać na to co piszemy w sieci oraz w jaki sposób zwracamy się do ludzi nas otaczających...
Książka nie należała do łatwych w czytaniu jak i zrozumieniu. Na szczęście z kartki na kartkę wyciągałam coraz to więcej wniosków :)

Witajcie czytające ktosie ❤️
Dziś przychodzę do was z książką autorstwa @kaminski_jarek pt. „Psy pożrą ciało Jezebel".
Główną bohaterką naszej książki jest Sylwia, mama Mili, która popełniła samobójstwo. Sylwia nie może się pogodzić z utratą ukochanego dziecka, wręcz obsesyjnie zadaje sobie pytania: co przeoczyła w życiu Mili? Kto zawinił? Internetowy hejt, samotność,...

Psy pożrą ciało Jezebel" to taka książka, po otworzeniu której wsiadasz na psychodeliczną karuzelę, obracającą się wokół cierpień matki po stracie dziecka. Fabułą rządzi chaos. Świat realny miesza się z wirtualnym, prawdziwe osoby z wytworami wyobraźni bohaterki. Abstrakcja i chaos.
Jest jednak w tej książce coś zachwycającego i przejmującego do bólu. Coś, co wyciska łzy z oczu, a w głowie pozostawia niezamazywalny ślad.

Tak, wiem. Niewiele Wam mówi ta recenzja. Ale to książka z tych, których nie da się opisać. Jest jak intensywne przeżycie, które można zrozumieć tylko wtedy, gdy odczuje się je na własnej skórze. Biję pokłony przed autorem,a Wam bardzo bardzo serdecznie polecam.

Psy pożrą ciało Jezebel" to taka książka, po otworzeniu której wsiadasz na psychodeliczną karuzelę, obracającą się wokół cierpień matki po stracie dziecka. Fabułą rządzi chaos. Świat realny miesza się z wirtualnym, prawdziwe osoby z wytworami wyobraźni bohaterki. Abstrakcja i chaos.
Jest jednak w tej książce coś zachwycającego i przejmującego do bólu. Coś, co wyciska łzy z...

Przyznam, że nie zrozumiałam tej książki. Znaczy wiem o czym była i nawet potrafię odtworzyć fabułę, ale co się właściwie wydarzyło to nie wiem. Żałoba głównej bohaterki jest w miarę dobrze opisana i dobrze rozpisane są jej motywacje i przemyślenia, natomiast wszystko inne jest... dziwne. Ani dobre, ani złe, po prostu dziwne. Niestety widać też, że autor nie do końca ma kontakt z kulturą młodzieżową, cały młodzieżowy "slang" jest drętwy i nienaturalny, naturalne to może było 20 lat temu.
Nie czytałam innych książek tego autora.

Dla ludzi, którzy przeczytali już wszystko i mają do wyboru - czytać to albo encyklopedię.

Przyznam, że nie zrozumiałam tej książki. Znaczy wiem o czym była i nawet potrafię odtworzyć fabułę, ale co się właściwie wydarzyło to nie wiem. Żałoba głównej bohaterki jest w miarę dobrze opisana i dobrze rozpisane są jej motywacje i przemyślenia, natomiast wszystko inne jest... dziwne. Ani dobre, ani złe, po prostu dziwne. Niestety widać też, że autor nie do końca ma...

„Tylko Lola” Jarosław Kamińskiego była świetna, więc nadzieje pokładane w tym autorze zostały nieco zachwiane lekturą „Psy pożrą ciał Jezebel”. Nie chodzi o to, że autorowi zabrakło odwagi, ale o ogólny chaos związany z narracją. Zacznijmy więc od początku.

Mały bonus należy się Kamińskiego za wejście (i to znaczące) do wirtualnego świata tak dojmująco nieobecnego w polskiej prozie. Opisywany świat wirtualny występuje w powieści równolegle, silnie przylegając do rzeczywistości, a nawet czasami go zastępując. Czyli autor po prostu odwzorował rzeczywistość dzisiejszą, za co nagrodziłbym go plusem.

Na pewno dobrze wychodzi mu portret międzyludzkich relacji, które polegają na wszechobecnym niezrozumieniu, pogubieniu i stopniowym odgradzaniu się od siebie. Dramaty młodszej generacji też znajdują tu swoje odzwierciedlenie i nie są bagatelizowane. Raczej dostrzec można fundamentalny brak chęci zrozumienia drugiego człowieka. Całkowite skupienie na sobie, na swoim bólu, czy na swojej kreacji – praktycznie nie ma to znaczenia, gdyż efekt jest łudząco podobny.

Szkoda jednak, że autor piętrząc metafory, później je rozbrajająco rozbiera na części pierwsze. Nie umiem sobie odpowiedzieć na pytanie po cóż to uczynił. Czy to z powodów rynkowych? Czy to z powodów nie ufania w inteligencję czytelnika? Czy może w obawie, że umysł natrętnie zafrasowany siecią nie będzie w stanie pojąć treści tak archaicznej jak druk? To uważam za największy błąd i kompletnie niepotrzebne spłaszczenie tej odważnej książki. No i ciut za dużo stereotypów i klisz rodzinno-społecznych.

Inne: https://www.nowamuzyka.pl/author/jaroslawszczesny/

„Tylko Lola” Jarosław Kamińskiego była świetna, więc nadzieje pokładane w tym autorze zostały nieco zachwiane lekturą „Psy pożrą ciał Jezebel”. Nie chodzi o to, że autorowi zabrakło odwagi, ale o ogólny chaos związany z narracją. Zacznijmy więc od początku.

Mały bonus należy się Kamińskiego za wejście (i to znaczące) do wirtualnego świata tak dojmująco nieobecnego w...

Zaskoczyła mnie pozytywnie. Mocno zakręcona i odjechana. Lubię takie klimaty, nawet jeśli na koniec stwierdzam że nic z tego nie kumam. Bardzo dobrze i szybko się czyta. Polecam !

Zaskoczyła mnie pozytywnie. Mocno zakręcona i odjechana. Lubię takie klimaty, nawet jeśli na koniec stwierdzam że nic z tego nie kumam. Bardzo dobrze i szybko się czyta. Polecam !

"Psy pożrą ciało Jezebel" to książka w której realne życie miesza się z wirtualnym, a prawda z szaleństwem. Sylwia Aran próbuje sobie poradzić po samobójstwie swojej 15-letniej córki. Nieustannie zadaje sobie pytanie, co takiego przeoczyła w życiu Mili i kto zawinił. By poradzić sobie ze swoją traumą zaczyna prowadzić profil w półlegalnym portalu internetowym nagrywając migawk ze swojego życia i żałoby. Sylwia zyskuje sporą grupę obserwujących. Wśród nich jest tajemnicza osoba o nicku YZBL2. Sylwia zaczyna wierzyć, że YZBL2 zna powód dla którego Mila odebrała sobie życie. Sylwia zaczyna mieszać wirtualną rzeczywistość z tą realną i daje się niebezpiecznie prowadzić na drugą stronę ekranu smartfona.
To książka, która każdy z nas może odebrać inaczej. Dla niektórych będzie ona opowieścią o żałobie, dla innych będzie to historia o szaleństwie i piekle epoki cyfrowej. Nie jest to łatwa i lekka lektura. Pisana bez wyodrębnionych dialogów sprawia, że czyta się ją jeszcze trudniej. Mocna i momentami przerażająca, ocierająca się o granice szaleństwa.
Zapraszam na www.instagram.com/agnethaczyta

"Psy pożrą ciało Jezebel" to książka w której realne życie miesza się z wirtualnym, a prawda z szaleństwem. Sylwia Aran próbuje sobie poradzić po samobójstwie swojej 15-letniej córki. Nieustannie zadaje sobie pytanie, co takiego przeoczyła w życiu Mili i kto zawinił. By poradzić sobie ze swoją traumą zaczyna prowadzić profil w półlegalnym portalu internetowym nagrywając...

Jest świat rzeczywisty, jest świat wirtualny..jest szaleństwo... co najmniej do połowy ta książka, opowieść to dla mnie jedna wielka sałata słowna, jakiś chaos w ludzkim umyśle, którego nie da się rzeczywiście przakzać, opisać, ując słowami, pytanie tylko po co to wszystko, Dostrzegam dramat głownej bohaterki ukryty za tym wszystkim, ale całość do mnie nie przemawia. Ciężka lektura, dobrnęłąm do końca, ale czy było warto?

Jest świat rzeczywisty, jest świat wirtualny..jest szaleństwo... co najmniej do połowy ta książka, opowieść to dla mnie jedna wielka sałata słowna, jakiś chaos w ludzkim umyśle, którego nie da się rzeczywiście przakzać, opisać, ując słowami, pytanie tylko po co to wszystko, Dostrzegam dramat głownej bohaterki ukryty za tym wszystkim, ale całość do mnie nie przemawia. Ciężka...

Świadomie przerysowana i kiczowata, a zarazem niezwykle głęboka historia o otaczającym nas szaleństwie wirtualnego świata i o radzeniu sobie (lub nie) ze stratą bliskiej osoby. Hipnotyzująca.

Świadomie przerysowana i kiczowata, a zarazem niezwykle głęboka historia o otaczającym nas szaleństwie wirtualnego świata i o radzeniu sobie (lub nie) ze stratą bliskiej osoby. Hipnotyzująca.