Bardzo fajna, opowieść o młodej dziewczynie i jej przeżyciach. Szybko się czyta, z dużym zaciekawieniem. Polecam

Bardzo fajna, opowieść o młodej dziewczynie i jej przeżyciach. Szybko się czyta, z dużym zaciekawieniem. Polecam

Ciekawa fabuła, dowcipne dialogi, nie można się nudzić ani chwili. Trudne przeżycia, zawirowania miłosne, nadzieja na lepsze jutro. Opis pensjonatu, otoczenia i cechy bohaterów drugoplanowych przedstawione po mistrzowsku.
Miałam wrażenie, że jestem nad morzem w tym uroczym miejscu. Przy czytaniu uśmiech nie schodził z twarzy, autorka ma świetne poczucie humoru. Powieść czyta się lekko i szybko, bo nie sposób jej odłożyć.

Ciekawa fabuła, dowcipne dialogi, nie można się nudzić ani chwili. Trudne przeżycia, zawirowania miłosne, nadzieja na lepsze jutro. Opis pensjonatu, otoczenia i cechy bohaterów drugoplanowych przedstawione po mistrzowsku.
Miałam wrażenie, że jestem nad morzem w tym uroczym miejscu. Przy czytaniu uśmiech nie schodził z twarzy, autorka ma świetne poczucie humoru. Powieść...

„Ścieżki we mgle” Edyty Kowalskiej to kolejna, trzecia książka tej autorki. Łączy je tylko słowo „ścieżki” w tytule. Każdą można czytać jako odrębną powieść.
Ula, bohaterka tej wydanej ostatnio powieści przyjeżdża do pensjonatu nad morzem. Kobieta chce zapomnieć o przeszłości. Została dotkliwie zraniona przez ukochanego mężczyznę. Właściciele pensjonatu znając jej przeżycia starają się jak mogą, by dziewczyna pozbyła się bólu związanego z niedawną przeszłością. Panująca tam atmosfera ciepła i przyjaźni sprzyja Uli w odnajdowaniu małych przyjemności. Korzystając z gościnności właścicieli pensjonatu stara się pomagać im na ile to możliwe. Poznaje okolicznych mieszkańców. Angażuje się w ich życie nie tylko emocjonalnie. W jej świat wkraczają dwaj mężczyźni. Początkowo Ula wydaje się nie być gotowa na nową miłość. Stomatolog Jakub nie zrobił na niej dobrego wrażenia. Ula jest daleka od myśli o nowym związku. Pojawia się jednak ten drugi. Brat Józia, chłopca wykorzystywanego przez rodziców alkoholików. Leżące na sercu Uli dobro kilkuletniego chłopca z patologicznej rodziny zbliży ją do jego dorosłego brata.
„Ścieżki we mgle” Edyty Kowalskiej to powieść obyczajowa o miłości, cierpieniu, wyborach. Historia w której każdy odnajdzie cząstkę otaczającej nas rzeczywistości.
Nadmorski klimat w którym rozgrywa się akcja sprawia, że książkę czyta się w atmosferze nostalgii i zamyślenia. Dobra na każdą porę roku.POLECAM !

„Ścieżki we mgle” Edyty Kowalskiej to kolejna, trzecia książka tej autorki. Łączy je tylko słowo „ścieżki” w tytule. Każdą można czytać jako odrębną powieść.
Ula, bohaterka tej wydanej ostatnio powieści przyjeżdża do pensjonatu nad morzem. Kobieta chce zapomnieć o przeszłości. Została dotkliwie zraniona przez ukochanego mężczyznę. Właściciele pensjonatu znając jej...

"Na prawdziwą miłość warto czekać nawet wiele lat. Czasem można się pomylić, ale trzeba próbować, żeby jej nie przegapić (...)".

Dość długo czekaliśmy na trzecią odsłonę tytułowych ścieżek. Po "Ścieżkach życia" i "Ścieżkach przeszłości" przyszedł czas na te, prowadzone we mgle. Każdą z tych książek można czytać zupełnie odrębnie i każda, łącznie z tą najnowszą, przemyca ważne myśli, o których warto pamiętać.

Edyta Kowalska to absolwentka pedagogiki, filologii polskiej oraz zarządzania, z zawodu nauczycielka. Autorka kocha zwierzęta, wiosenne kwiaty, uwielbia czytać i podróżować. Mieszka od kilku lat z mężem, synem, psami i kotem w małej miejscowości na Śląsku.

Ula po traumatycznych przejściach związanych z trwaniem w toksycznym związku, spędza lato nad polskim morzem, w pensjonacie "Morskie Opowieści". Tam, przez zupełny przypadek poznaje Józia - chłopca dorastającego w patologicznej rodzinie, oraz dwóch mężczyzn - Mikołaja i Jakuba. Bohaterka pragnie pomóc chłopcu, a do tego w stosunku do dwóch, nowych znajomych, zaczynają kiełkować w niej uczucia, których nie potrafi jeszcze do końca sprecyzować.

Edyta Kowalska w swojej najnowszej książce dotyka trudnych tematów, które w gatunku powieści obyczajowej, bardzo często brane są przez autorów na tapet. Wątkiem przewodnim jest tutaj bowiem źle ulokowane uczucie, które wywołuje ogromne piętno na życiu głównej bohaterki. Rozczarowanie, obwinianie siebie o zaślepienie i totalną głupotę w kwestii zachowania drugiej strony to uczucia, które definiują codzienność Uli. A jak pokazuje autorka, nie jest łatwo podnieść się po takiej życiowej porażce, która miała przecież być najlepszym co nas spotkało. W aspekcie tym, kreacja psychologiczna głównej bohaterki została przez Edytę Kowalską dość dobrze sportretowana, a jej uwidocznione stany emocjonalne, dodają realizmu całej fabule.

Czytelnicy na łamach tej powieści oprócz warstwy stricte miłosnej, odnajdą także wywołujący wiele emocji, wątek wychowywania się w patologicznej rodzinie. Mowa tutaj o postaci Józia, którego rodzice alkoholicy zmuszają do kradzieży w sklepach. Wszelka krzywda dziejąca się dziecku wywołuje mój głęboki sprzeciw, dlatego też z wielką uwagą śledziłam losy tego chłopca, zdeterminowane przez decyzję brata i po części, zachowanie Uli. Myślę, że to ważne by każdy z nas nie odwracał głowy na krzywdę, jaka dzieje się tuż za rogiem, co właśnie w pełni pokazuje postawa głównej bohaterki, będącej gotowej działać za wszelką cenę.

Na łamach tej opowieści o gorzkim smaku rozczarowania z pewnością odnajdzie się wiele czytelniczek, którym los zgotował niemiłą niespodziankę. Edyta Kowalska w swojej książce zadaje trafne pytania i zmusza do głębokiej refleksji w temacie tego, czy warto ponownie zaufać i otworzyć się na nowe. To wzruszająca i chwytająca za serce powieść, którą zdecydowanie polecam.

https://www.subiektywnieoksiazkach.pl

"Na prawdziwą miłość warto czekać nawet wiele lat. Czasem można się pomylić, ale trzeba próbować, żeby jej nie przegapić (...)".

Dość długo czekaliśmy na trzecią odsłonę tytułowych ścieżek. Po "Ścieżkach życia" i "Ścieżkach przeszłości" przyszedł czas na te, prowadzone we mgle. Każdą z tych książek można czytać zupełnie odrębnie i każda, łącznie z tą najnowszą, przemyca...

Każdy z nas szuka takiego miejsca, gdzie będzie mógł się wyciszyć, zapomnieć o tym, co złe. Nabrać dystansu do otaczającego świata, do życia, które nas rozczarowało i znaleźć namiastkę szczęścia, które się utraciło. By w tym szczególnym miejscu móc odizolować się od negatywnych emocji, złapać wiatr w żagle, otulić się ciepłem życzliwych ludzi, którzy nas nie zranią. Pragniemy odciąć się grubą kreską od przeszłości i otworzyć się na lepszą przyszłość, która stopniowo kroczy ku nam. Nie jest jednak łatwo, te szczęście musi wiele przejść, ominąć wszystkie kłody, które los porzuca, by w końcu dojść do upragnionego celu.

Autorka tworzy zawsze prawdziwe historie. Barwne, z wyrazistymi bohaterami, którzy od samego początku zaskarbiają sobie nasze serca. Jest miło, przyjemnie, sielsko, ale pojawiają się też tematy, wydarzenia, które spędzają postaciom sen z powiek. Autorka porusza ważne sytuacje jak przemoc i jak sobie z nią radzić. Jakie niesie ze sobą konsekwencje i jakie pozostawia blizny na duszy, w sercu. Edyta pokazuje jak ważny jest to aspekt w naszym życiu, że trzeba reagować, a nie zakładać klapki na oczy lub machać ręką : ,,ale mnie to nie dotyczy, to po co będę się wtrącać''. Taka reakcja ze strony społeczeństwa jak i placówek pomocy sprawi, że ofiary będą mogły normalnie żyć, być po prostu kochane. Żaden człowiek nie powinien poczuć krzywdzenia ze strony drugiej osoby.

W powieści oprócz ciężkich tematów pojawia się również miłość, która stopniowo rozkwita niczym piękny kwiat. A także pensjonat w którym można zaznać ciepła, przyjaźni, ogromnej serdeczności zarówno od gości jak i samych gospodarzy. W tej atmosferze sama chciałabym móc przebywać. Gdzie nikt cię nie potępia za popełnione błędy, rozumie cię bez słów i na których zawsze można polegać, nawet jeśli powinie nam się noga. Odpocząć od szarej rzeczywistości, zapomnieć o problemach, cieszyć się po prostu chwilą i tym, że otaczają nas przyjaciele i ludzie, którzy nas kochają.

Mimo, że to krótka historia, ale zawiera w sobie ogromną pigułkę prawdziwego życia z jasnymi i ciemnymi jego odcieniami. Jest lekka, przyjemna, przy której można się odprężyć. Pojawiają się tematy niełatwe, ale też i te, które wywołują szeroki uśmiech na twarzy i sprawiają, że serce bije żywiej. To idealna historia zarówno na wakacje, jesienne wieczory, zimne noce w czasie zimy. Gorąco polecam!

Każdy z nas szuka takiego miejsca, gdzie będzie mógł się wyciszyć, zapomnieć o tym, co złe. Nabrać dystansu do otaczającego świata, do życia, które nas rozczarowało i znaleźć namiastkę szczęścia, które się utraciło. By w tym szczególnym miejscu móc odizolować się od negatywnych emocji, złapać wiatr w żagle, otulić się ciepłem życzliwych ludzi, którzy nas nie zranią....

To już trzecia książka tej autorki i trzecia rewelacyjna.
Znacie prozę Edyty Kowalskiej?

Poznajemy Ulę, studentkę ze Śląska. Spędza ona lato nad naszym polskim Bałtykiem. Zatrzymała się w pensjonacie u znajomych, którzy, znając jej problemy, postanawiają się nią zaopiekować i pomóc dojść do siebie. Ula po traumatycznych przeżyciach oraz pobycie w szpitalu potrzebuje odpoczynku i wyciszenia. Najpierw tylko śpi, nie wychodzi dalej niż z pokoju na dół na stołówkę, lecz z czasem wyrusza na spacery. Gdy przez przypadek spotyka małego Józia - chłopca strasznie samotnego i zaniedbanego przez rodziców - postanawia interweniować. W ten sposób poznaje przystojnego Mikołaja, brata Józia, który wyrwał się z domu rodziców i to samo chce zrobić ze swoim bratem. Czy mu się uda?
Ula poznaje równie sympatycznego stomatologa Jakuba. Ich pierwsze spotkanie nie należało do najmilszych, ale czasami tak bywa, że początki bywają trudne. Miłość od pierwszego wrażenia rzadko się trafia. Czy nasza bohaterka odnajdzie w końcu spokój i szczęście? Czy zapomni o przeżytych traumatycznych wydarzeniach? Jak potoczą się dalsze losy bohaterów? Co z małym Józiem?

Autorka w tej powieści porusza trudne tematy. Jeden z nich to rola dziecka w rodzinie patologicznej. Rozwijające się dziecko potrzebuje częstego kontaktu z rodzicami. Gorzej, jak tego nie dostaje, bo akurat jedno z nich, albo co gorsza oboje, są pijani. Takie dziecko nie dostaje od najważniejszych dla niego ludzi miłości, bliskości, czułości. Nie dostaje kontaktu fizycznego, który jest bardzo ważny w rozwoju. Jest to rodzaj zaniedbania również emocjonalnego. Jak wiadomo, alkoholizm to choroba całej rodziny. Józio zmuszany jest do kradzieży, a to na pewno ma wpływ na jego wychowanie. Jak temu zapobiec? Czy nasza bohaterka i Mikołaj zrobią coś, co odmieni życie Józia?

Autorka oddaje w nasze ręce historię do bólu życiową. Tę chyba napisało samo życie. Historia opisująca życie Józia wzruszyła mnie, a cała powieść sprawiła, że polubiłam bohaterów od samego początku. Pensjonat i pracujący tam ludzie koją umysł. Chciałoby się pojechać tam i być na miejscu naszej bohaterki. Odpocząć, zrelaksować się i poznać gościnnych właścicieli pensjonatu.

Kolejnym ciężkim tematem poruszanym w tej książce jest przemoc, znęcanie się nad kobietą przez mężczyznę. Kłamstwa częstych wyjazdów, obelgi rzucane zakochanej kobiecie to bardzo częsty scenariusz ukryty w czterech ścianach. Dobrze, jak kobieta ma w sobie tyle siły, by wyrwać się z tego kręgu, uwolnić się i żyć dalej. Takie rzeczy nie powinny mieć miejsca, ale zdarzają się i to dość często.

„Ścieżki we mgle” to nieprzewidywalna historia poruszająca trudne i niewygodne tematy. To historia o problemach, jakich tysiące wokoło nas. O samotności, o demonach przeszłości związanych z narkotykami, ale również ukazująca oblicze miłości. Samo zakończenie wymknie się czytelnikowi z rąk i zostanie on z zapytaniem '' i co ona zrobi? Którą ścieżkę wybierze nasza bohaterka? ''.

Cudowna powieść.
Polecam!

To już trzecia książka tej autorki i trzecia rewelacyjna.
Znacie prozę Edyty Kowalskiej?

Poznajemy Ulę, studentkę ze Śląska. Spędza ona lato nad naszym polskim Bałtykiem. Zatrzymała się w pensjonacie u znajomych, którzy, znając jej problemy, postanawiają się nią zaopiekować i pomóc dojść do siebie. Ula po traumatycznych przeżyciach oraz pobycie w szpitalu potrzebuje...

Główna bohaterką jest Ula, studentka ze Śląska. Akcja rozgrywa się nad Bałtykiem, gdzie spędza tam wakacje. Może ,,wakacje" to za dużo powiedziane. Głównym celem dla którego tam się znalazła, to oderwanie się od przeszłości. Od związku z Korelem, który mógł się dla niej tragicznie skończyć.



Spędza czas w uroczym pensjonacie ,,Morskie Opowieści". Prowadzący go gospodarze wiedzą o całej sytuacji i starają się jej pomóc; dają jej różne zadania by nie miała czasu myśleć o tym co minęło. Pewnego dnia Ula została poproszona o dostarczenie ryb dla znajomej gospodyni. Przez nieuwagę pomyliła adresy i trafiła do miejsca, którego nikt nie chciałby widzieć. To, co tam zobaczyła przeraziło ją. Bieda tu panująca i odór alkoholu bardzo rzucał się w oczy. Poznała tu małego chłopca Józia, który był zaniedbany oraz jego starszego brata Mikołaja. Chciał się nim zaopiekować i zabrać go z tej biedy. Spotkanie z nimi nie dawało Uli spokoju, zastanawiała się jak im pomóc.

Więcej na: https://viktolandia.blogspot.com/2019/09/w-koncu-sie-doczekaam-okiem-sherlocka.html

Główna bohaterką jest Ula, studentka ze Śląska. Akcja rozgrywa się nad Bałtykiem, gdzie spędza tam wakacje. Może ,,wakacje" to za dużo powiedziane. Głównym celem dla którego tam się znalazła, to oderwanie się od przeszłości. Od związku z Korelem, który mógł się dla niej tragicznie skończyć.



Spędza czas w uroczym pensjonacie ,,Morskie Opowieści". Prowadzący go gospodarze...

Książka pod patronatem Książki Non Stop.

Rok szkolny nabiera rozpędu. Lato powoli zaczyna się żegnać obiecując powrót za kilka miesięcy. Mimo, że warto żyć chwilą, ciężko to robić tym, którzy nie lubią jesieni oraz zimy. Oni już teraz rozpoczynają odliczanie do kolejnych wolnych a przede wszystkim letnich dni. Na szczęście mamy wspomnienia pięknych ciepłych wieczorów spędzonych nad morzem, jeziorem bądź w górach. Oprócz tego są również dostępne powieści, dzięki którym w każdym momencie możemy przenieść się w wybrane miejsce. Zakochani w Bałtyku mają bardzo szeroką literacką ofertę. Pomoże im przetrwać czas rozłąki z morskimi falami i umili oczekiwanie na kolejny urlop. Wśród tych właśnie perełek znajdują się „Ścieżki we mgle” Edyty Kowalskiej. To trzeci tom serii ze ścieżkami w tytule.

Tym razem główną postacią jest studentka, Ula. Spędza wolny czas nad morzem, gdzie ma nadzieję odzyskać równowagę po traumatycznych przeżyciach. Nie łatwo jest zapomnieć o przemocy, której padła ofiarą. Czy w ogóle wymazanie z pamięci takiej traumy jest możliwe? Początkowo zamknięta w sobie, dopiero po dłuższym czasie postanawia urozmaicić sobie pobyt. Spacery po okolicy skutkują nowymi znajomościami, wcale nie przelotnymi i nieznaczącymi. Ula poznaje małego Józia a wraz z nim i jego brata. Obaj chcą tylko jednego, uwolnić się spod oka matki. Na drodze dziewczyny staje również stomatolog Jakub. Pierwsze spotkanie dwójki nie rokuje najlepiej na przyszłość ale...

Wyjeżdżając nad morze Ula chciała odpocząć, jednak życie ewidentnie ma dla niej inny scenariusz. Czy dziewczyna zgodzi się popłynąć z nurtem?

„Ścieżki we mgle”. Książka poruszająca ważne, trudne a przede wszystkim bolesne zagadnienia. Mężczyzna znęcający się nad partnerką to niestety nie wymysł autorów, by dodać fabule dramatycznego wymiaru. To dla bliżej niepoliczonej liczby kobiet codzienność. W tym miejscu została jasno nazwana. Edyta Kowalska pokazała tym samym jak istotny jest to temat.

Lektura powieści nie zajmuje długiego okresu czasu, jednak pozostaje w pamięci na długo. Fabuła nie niesie przede wszystkim rozrywki a apel do wszystkich, by nie pozostawać obojętnym na los drugiego człowieka.

To ważna i godna polecenia książka. Posiada tylko jeden minus. Jest zbyt krótka.

Za możliwość objęcia jej patronatem, przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję autorce Edycie Kowalskiej oraz wydawnictwu Poligraf. Na fp Książka Non Stop właśnie zakończył się konkurs, w którym uczestnicy podpowiadali tytuły dla następnych powieści autorki... kto wie? Może zostaną one wykorzystane? :)

Książka pod patronatem Książki Non Stop.

Rok szkolny nabiera rozpędu. Lato powoli zaczyna się żegnać obiecując powrót za kilka miesięcy. Mimo, że warto żyć chwilą, ciężko to robić tym, którzy nie lubią jesieni oraz zimy. Oni już teraz rozpoczynają odliczanie do kolejnych wolnych a przede wszystkim letnich dni. Na szczęście mamy wspomnienia pięknych ciepłych wieczorów...