Bardzo dobre zakończenie całej serii, bo trzyma w napięciu od pierwszych stron. Jeżeli jesteś fanem boskich przygód, które bazują na mitologii, ciekawej akcji i wciągających relacji nie z tej ziemi to musisz sięgnąć po całą trylogię.

Bardzo dobre zakończenie całej serii, bo trzyma w napięciu od pierwszych stron. Jeżeli jesteś fanem boskich przygód, które bazują na mitologii, ciekawej akcji i wciągających relacji nie z tej ziemi to musisz sięgnąć po całą trylogię.

Właśnie skończyłam ostatni tom trylogii "Iskry bogów" Marah Woolf. Nie jest to wybitna lektura, ale ma w sobie to coś, że wciągnęła i chce się poznać dalsze losy bohaterów.

Dwie poprzednie części przeczytałam ekspresowo i tak też było tym razem. Wydaje mi się także, że "Nie zostawiaj mnie", czyli finałowa część podobała mi się najbardziej. Spowodowane jest to tym, że nie ma tu typowej teen dramy. Ponadto akcja skupia się bardziej na ostatecznej walce między tymi dobrymi a złymi bogami. W odstawkę odeszły również miłosne podboje Caydena, bo spełniło się to, czego najbardziej pragnął i teraz zależy mu tylko na Jess. Dziewczyna, choć coś do niego czuje, stara się opanować swoje emocje i poukładać w głowie to, co do tej pory się zadziało. 

Oczywiście są momenty, gdzie można złapać się za głowę tak jak w przypadku samotnych podróży diafani na Olimp oraz to, że potężni bogowie w rzeczywistości nic nie robią, tylko czekają aż śmiertelniczka odwali za nich robotę i uratuje im tyłki. Nijak ma się to do naszego wyobrażenie greckich bogów i herosów. Największym minusem tej części jest jednak to, że autorka na sam koniec postanowiła wrzucić większość znanych nam z panteonu  dodatkowych bogów. Do fabuły całkiem niepotrzebnie wrzuceni np. Afrodyta, Hades, Morfeusz czy Artemida. Nic nowego i odkrywczego nie wnoszą, a można się pogubić w natłoku nowych postaci.

Jeśli chodzi zaś o samo zakończenie, to muszę przyznać, że mnie zaskoczyło. Było zaskakujące, dynamiczne i poruszające. Autorka świetnie zakończyła tę historię, sama bym tego lepiej nie rozegrała.

Jeżeli lubicie greckie mity, nie macie nic przeciwko nastoletnim rozterkom i nie drażnią was nieprzemyślane zachowania bohaterów, to możecie sięgnąć po "Iskrę Bogów", tym bardziej że ostatnia część moim zdaniem jest świetnym zakończeniem przygód Jess i Caydena.

Właśnie skończyłam ostatni tom trylogii "Iskry bogów" Marah Woolf. Nie jest to wybitna lektura, ale ma w sobie to coś, że wciągnęła i chce się poznać dalsze losy bohaterów.

Dwie poprzednie części przeczytałam ekspresowo i tak też było tym razem. Wydaje mi się także, że "Nie zostawiaj mnie", czyli finałowa część podobała mi się najbardziej. Spowodowane jest to tym, że nie...

To była masakra, "bogowie" to banda słabych idiotów którzy z niczym sobie nie radzą a śmiertelniczka wiecznie im ratuje tyłki... Wątek miłosny beznadziejny, jakby autorka nie skupiła się na nim za bardzo. Strasznie to wszystko było głupie bez ładu i składu. Strata czasu...

To była masakra, "bogowie" to banda słabych idiotów którzy z niczym sobie nie radzą a śmiertelniczka wiecznie im ratuje tyłki... Wątek miłosny beznadziejny, jakby autorka nie skupiła się na nim za bardzo. Strasznie to wszystko było głupie bez ładu i składu. Strata czasu...

Marah Woolf to niemiecka autorka, z której twórczością zaznajomiłam się w ostatnich miesiącach. Dwie początkowe części serii Iskry bogów, a więc Nie kochaj mnie i Nie odrzucaj mnie, oceniłam nie dość dobrze, ale i tak byłam ciekawa zakończenia całej historii. Niewątpliwie większe wrażenie wywarł na mnie pierwszy tom cyklu o trzech czarownicach – Siostra gwiazd. Jednak w tej recenzji skupimy się na trzecim tytule traktującym o greckich bogach – Nie zostawiaj mnie. Jedno jest pewne, nazwisko tej pisarki w przyszłości będzie zwracało moją uwagę i na pewno zostanę stałym obserwatorem jej dalszej kariery.

Mitologia grecka to rozległa dziedzina, sprawdzająca się jako idealne źródło inspiracji dla twórców fantastyki. Już podczas mojego pierwszego spotkania z mitami greckimi w szkole podstawowej wzbudziły one moje zainteresowanie, dlatego w dorosłym życiu chętnie sięgam po książki oparte na tych historiach. Do nich należy, między innymi, seria Elementals autorstwa Michelle Madow. Po długiej przerwie od podobnej literatury trafiłam na cykl Iskra bogów od wydawnictwa Media Rodzina. Mimo mankamentów zauważonych w początkowych dwóch tomach, nie zniechęciłam się do przeczytania ostatniej części. Czy zatem warto było wracać do tego świata, gdzie istnienie ludzkości zostało poważnie zagrożone? Muszę przyznać, że tak. Ostatnie spotkanie bowiem okazało się nieco bardziej pasjonujące od poprzednich.

Walka na śmierć i życie

Nawet początek zwieńczenie trylogii obfituje w emocjonujące, zaskakujące wydarzenia. Otóż Cayden, czyli Prometeusz, spełnił swoje marzenie i stał się nieśmiertelny, jednak wszystko wskazuje na to, że nie pocieszy się długo nowym życiem. Został poważnie zraniony podczas wojny bogów. Czy Jess będzie w stanie mu pomóc i uchronić przed śmiercią? Na pewno zaskoczy was rozwiązanie tej sceny. Tak jak i dalszy rozwój akcji. Trzeba przyznać, że tym razem autorka serwuje nam wiele nieprzewidzianych wątków, których zakończenia trudno się domyśleć. Z tego też względu jest to historia podtrzymująca zainteresowanie czytelnika i sprawiająca, że koniecznie chce się poznać jej finał.

Wracając do fabuły, nakreślmy pokrótce jej problematykę. Jak już wiemy z poprzednich tomów, Agrios chce przejąć władzę na Olimpie. Jest już w połowie drogi do osiągnięcia sukcesu, do pełni szczęścia brakuje mu tylko jednego atrybutu najwyższego z bogów. Zeus oraz jego rodzina i sprzymierzeńcy zostali wygnani z Mytikas, czyli boskiego świata. Osiedlili się w Monterey. Muszą podjąć odpowiednie działania, by Zeus mógł ponownie władać Olimpem. Oczywiście w tym celu niezbędna jest im Jess oraz jej umiejętności diafanii (człowieka, który ma dar widzenia boskiego świata) oraz moc tatuażu wykonanego przez Hefajstosa. Tutaj wychodzi na pierwszy plan niezwykła odwaga dziewczyny. Zostanie ona poddana wielu próbom, by uchronić świat przed zagładą. Tym razem jej postawa zasługuje na szacunek. Odbiera się ją już jako dojrzałą, empatyczną osobę. Ta metamorfoza wyszła korzystnie, gdyż mogę stwierdzić, że zmieniło się moje nastawienie do niej i szczerze jej kibicowałam.

Natłok informacji

Nie zostawiaj mnie to książka rozbudowana nie tylko pod względem wydarzeń, ale też postaci i wiedzy historycznej dotyczącej mitologii. Pojawia się tu wielu nowych bohaterów, a o nich nie było mowy w poprzednich częściach. Afrodyta, Artemida, Persefona, Herakles, Hermes i inni bogowie otrzymują własne historie, które autorka stara się przemycić w fabule tej powieści. W tej części poznajemy wszystkich lepiej. Ogólnie odbieram to jako plus, chociaż przyznam, że czasami można pogubić się w natłoku tych różnych postaci i związanych z nimi informacji. Różnorodność bohaterów jest ukazana wyraźnie i łatwo zrozumieć ich postawę oraz motywację w podejmowanych działaniach. Z tym też wiąże się kolejny zagadkowy wątek historii. Bowiem w gronie Zeusa pojawi się zdrajca. Kim on jest? Przyznam, że rozwiązanie tej zagadki było dla mnie dość zaskakujące.

Wartościowe wątki

Kolejnym pozytywnym aspektem całej fabuły jest zwrócenie uwagi na niszczenie natury przez ludzi. Dążenie do zgładzenia naszej populacji przez antagonistów, a konkretnie Gaję i Agriosa, zostało obrazowo wyjaśnione i takie przedstawienie przyczyny ich poczynań zachęca do refleksji nad tym, jak traktujemy otoczenie, w którym żyjemy. Byłam mile zaskoczona taką wartościową refleksją, gdyż w poprzednich częściach nie zauważyłam podobnych, realistycznych nawiązań do prawdziwego świata.

Nie sposób także nie wspomnieć o miłosnej stronie całej historii. Temat tego uczucia przewija się przez ostatnią część dość często i to nie tylko za sprawą głównych bohaterów, chociaż wiadomo, że to relacja Caydena i Jess jest tu najważniejsza. W tej kwestii nie oczekujcie wielkich fajerwerków, mimo że para została wystawiona na różne próby, to raczej ich wspólny los odbiera się jako przewidywalny i łatwo domyślić się, jak zakończy się wspólna przyszłość protagonistów. Ciekawym zagadnieniem są relacje w innych związkach wśród bohaterów z Olimpu, gdyż ich obraz pogłębia naszą wiedzę o greckich bogach. Niewątpliwie jest to zatem interesująca część trylogii, pełna nowych informacji i emocjonujących wydarzeń. Choć droga do finału niekiedy zdaje się zbyt przeciągana, to jednak całokształt sprawia, że ostatni tom cyklu okazuje się też najlepszym.

Marah Woolf to niemiecka autorka, z której twórczością zaznajomiłam się w ostatnich miesiącach. Dwie początkowe części serii Iskry bogów, a więc Nie kochaj mnie i Nie odrzucaj mnie, oceniłam nie dość dobrze, ale i tak byłam ciekawa zakończenia całej historii. Niewątpliwie większe wrażenie wywarł na mnie pierwszy tom cyklu o trzech czarownicach – Siostra gwiazd. Jednak w tej...

Jeśli jeszcze pierwszy i drugi tom przeczytałam z lekkością to już przy trzecim byłam zmęczona i chciałam "domęczyć" tę książkę do końca. Trochę się zawiodłam, bo jestem po trylogii Sióstr i spodziewałam się czegoś na podobnym poziomie. Wiele wątków wprowadzonych bez pomysłu na ich wykorzystanie, dużo sprzeczności i niedociągnięć, opisy zwykłych nudnych czynności rozwleczone do niemożliwości a sama akcja na końcu czy jakakolwiek w książce jest słabo opisana i zawarta może w max 10 stronach na całą trylogię. Również główna bohaterka swoją bezmyślną upartością zaczęła mnie męczyć...
Może po prostu jestem za stara na tę książkę.

Jeśli jeszcze pierwszy i drugi tom przeczytałam z lekkością to już przy trzecim byłam zmęczona i chciałam "domęczyć" tę książkę do końca. Trochę się zawiodłam, bo jestem po trylogii Sióstr i spodziewałam się czegoś na podobnym poziomie. Wiele wątków wprowadzonych bez pomysłu na ich wykorzystanie, dużo sprzeczności i niedociągnięć, opisy zwykłych nudnych czynności...

Oceniając ostatni tom trylogii jak i całość mogę powiedzieć, że dobrze się bawiłam i kilka razy zaskoczyłam. Przyjemna książka utwierdzająca w przekonaniu, że uczucia są nieprzewidywalne.

Oceniając ostatni tom trylogii jak i całość mogę powiedzieć, że dobrze się bawiłam i kilka razy zaskoczyłam. Przyjemna książka utwierdzająca w przekonaniu, że uczucia są nieprzewidywalne.

Kto zgadza się ze mną i uważa, że Prometeusz to toksyczna postać, ten daje plusa.

Kto zgadza się ze mną i uważa, że Prometeusz to toksyczna postać, ten daje plusa.

Nie mogłam doczekać się zakończenia tej serii. Wciągnęłam się bardzo w rozgrywki między bogami a śmiertelnikami, którzy zostali do ich świata przypadkowo wciągnięci. Czekałam na zakończenie z utęsknieniem i dość szybko przeczytałam tę książkę. Piszę jednak o niej dopiero teraz, bo mam mieszane odczucia i musiałam sobie to wszystko jakoś w głowie poukładać. Bardzo lubię połączenie mitologii i współczesności. W poprzednich tomach serii świetnie się ono sprawdzało. Tutaj jednak coś poszło nie tak. Relacja Jess i Caydena, tak romantyczna w poprzedniczkach, tutaj straciła sporo ze swojego uroku. Nie jest to relacja, jaką chciałabym widzieć u młodych ludzi, mogłabym ją nazwać nawet toksyczną, biorąc pod uwagę wszystko, co się w książce działo. Bohaterowie potrafią działać na nerwy. Jess irytowała mnie już w pierwszym tomie, ale wtedy przymykałam na to oko. Tym razem jednak irytacja sięgnęła zenitu. Miałam chęć wejść do książki i potrząsnąć dziewczyną, żeby w końcu się zdecydowała, czy tego chłopaka chce czy nie, czy go kocha czy nienawidzi. Na szczęście bohaterka przeszła pewnego rodzaju metamorfozę i nieco dojrzała (chociaż nadal jest dość lekkomyślna). Zaczęła też bardziej doceniać siebie i swoje możliwości, co akurat wypada na plus. Boski Cayden, który już taki boski nie jest, bo stał się śmiertelny (chociaż to nadal niezłe ciacho) to postać, o której można napisać wiele, ale nie to, że został dobrze scharakteryzowany. Zabrakło mi przy tej postaci nieco głębi. Liczyłam na jakieś rozwinięcie obrazu tego bohatera podczas lektury drugiego tomu, niestety autorka postanowiła nie zagłębiać się zbytnio w jego wnętrze nawet w finałowym tomie, przez co bohater wypada niestety nieco sztucznie.

W tej historii dostajemy jeszcze większą liczbę bogów, przez co ogólna liczba bohaterów również się zwiększa, co z kolei wprowadza trochę więcej chaosu. Można się zwyczajnie w tym wszystkim pogubić. Podoba mi się pomysł na tę opowieść, jednak w moim odczuciu, autorka nie wykorzystała potencjału tej historii. A szkoda, bo mogło z tego wyjść coś naprawdę dobrego. Być może moje wymagania w stosunku do finałowego tomu były zbyt wygórowane, zawyżone przez naprawdę świetne dwa poprzednie tomy. Może tak właśnie jest, ale naprawdę liczyłam na więcej.

Podeszłam do tej opowieści jako do romansu paranormalnego, dlatego na wszelkie niedociągnięcia przymykałam oko, dopóki relacja dwójki głównych bohaterów fajnie się rozwijała. Tego zabrakło jednak w tym tomie, stąd mój odbiór tej części również jest inny. Emocji nie brakuje, szybkiej akcji z zaskakującymi zwrotami również, dużo się dzieje, jednak to czasem za mało. Na plus na pewno dla tej książki, że więcej jest w niej mitologii niż nastoletnich dramatów. Autorka zadbała o rzetelność informacji w zakresie mitologii, co również przemawia na korzyść książki. Ciekawy jest też wątek ze zdrajcą w szeregach bogów i kiedy w końcu okazuje się, kim on jest, szczęka opada nam aż do podłogi. Książkę, mimo pewnych niedociągnięć czyta się przyjemnie. Pierwszoosobową narratorką powieści jest Jess, a fabułę po raz kolejny urozmaicają zabawne zapiski boga Hermesa, szczególnie urokliwe, kiedy wtrąca swoje trzy grosze.

Ludzie i bogowie szykują się do ostatecznego starcia. Jak się ono zakończy, nie zdradzę, to już musicie sprawdzić sami. Do czego oczywiście zachęcam.

Nie mogłam doczekać się zakończenia tej serii. Wciągnęłam się bardzo w rozgrywki między bogami a śmiertelnikami, którzy zostali do ich świata przypadkowo wciągnięci. Czekałam na zakończenie z utęsknieniem i dość szybko przeczytałam tę książkę. Piszę jednak o niej dopiero teraz, bo mam mieszane odczucia i musiałam sobie to wszystko jakoś w głowie poukładać. Bardzo lubię...

Wszyscy wiemy, że najgorszą rzeczą dla czytelnika jest czekanie na kolejne tomy. W teorii. Ale czy nie gorsze jest przeczytanie ostatnich stron ostatniego tomu ... Oczywiście żartuje. Ale tak rozstanie się z historią i bohaterami bywa nieraz tak trudne jak czekanie parę ... Miesięcy, lat na kolejny tom. Dziś o moim ostatnim rozstaniu czyli trzeci tom Iskry Bogów zatytułowany nie zostawiaj Mnie 

O jejku. Teraz muszę wam napisać wszystkie uczucia tak ... Oj nie jest to proste. Zacznę od tego że ta trylogia nie jest dla każdego ale warto spróbować. Bo albo uznacie że nie jest to pozycja dla was albo przepadniecie w niej jak ja. Teraz  już macie taką wygodę ze trzy tomy już są  na rynku więc spokojnie możecie zrobić sobie maraton. Choć nie wiem jak na to wasze biedne serca haha. Oj dzieje się tam dużo. Co mogę powiedzieć o samym trzecim tomie Autorka nie daje nam odpocząć nawet chwili po tym jak skończył się drugi. Wpadamy znów akcje i uwierzcie mi że dzieje się tam aż do ostatniej strony. Oczywiście mamy kolejne perypetie Jess i Caidena oraz jeszcze więcej bogów. Oj w tym tomie nie będzie wam ich brakować. To było takie zakończenie tej trylogii jakie chciałam. Może banalne i przewidywalne ale nie o to chodzi w tych książkach. Jedno jest pewne dostarczy wam ona wielu emocji. Szczerze nie chciałabym by to się inaczej skończyło. Szkoda mi że skończyłam już tę historię ale na pewno Jeszcze kiedyś do niej wrócę. Idealna na rozluźnienie ale miejsce raczej cały dzień jak zaczynacie czytać bo może wam być ciężko przerwać.
Bardzo ciężko mi dać ocenę ale myślę, że sugerując się tym co napisane jest koło gwiazdek 8/8,5 będzie ok

Wszyscy wiemy, że najgorszą rzeczą dla czytelnika jest czekanie na kolejne tomy. W teorii. Ale czy nie gorsze jest przeczytanie ostatnich stron ostatniego tomu ... Oczywiście żartuje. Ale tak rozstanie się z historią i bohaterami bywa nieraz tak trudne jak czekanie parę ... Miesięcy, lat na kolejny tom. Dziś o moim ostatnim rozstaniu czyli trzeci tom Iskry Bogów...

"Iskra bogów. Nie zostawiaj mnie” to trzeci i zarazem ostatni tom pasjonującej, romantyczno-przygodowej serii z mitologią w tle. Autor Marah Woolf, nakład Wydawnictwo @mediarodzina
_ _ _
"Spełniło się największe życzenie Caydena – w końcu stał się śmiertelny. Życie w ludzkiej skórze nie jest jednak łatwe. W szeregach bogów w Monterey pojawia się zdrajca i wkrótce nikt już nie wie, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem"
.
W tym tomie fabuła została świetnie rozwinięta, oprócz znanych już z poprzednich części postaci, poznajemy również nowych bogów, których autorka przedstawia w bardzo ciekawy sposób. Bohaterowie stali się dojrzalsi co jest ogromny plusem. Autorce poraz kolejny udało się przenieść mnie do świata bogów i mitów aby stoczyć walkę dobra ze złem. Dzieje się tu dużo, niespodziewane zwroty akcji, spora ilość dialogów, a wszystko to okraszone dużą dawką dobrego humoru.
Zakończenie nie pozostawia niedomówień i pytań bez odpowiedzi ale muszę przyznać, że jest niemałym zaskoczeniem.
.
Seria „Iskra bogów” to książki pełne napięcia, akcji i uczucia dla wszystkich miłośników mitologii i fantastyki.

"Iskra bogów. Nie zostawiaj mnie” to trzeci i zarazem ostatni tom pasjonującej, romantyczno-przygodowej serii z mitologią w tle. Autor Marah Woolf, nakład Wydawnictwo @mediarodzina
_ _ _
"Spełniło się największe życzenie Caydena – w końcu stał się śmiertelny. Życie w ludzkiej skórze nie jest jednak łatwe. W szeregach bogów w Monterey pojawia się zdrajca i wkrótce nikt już...