Początek powieści, pierwsze stadia romansu Charlotte Mitchell i Hanka Wellera oraz ich okoliczności są naprawdę ciekawe i dobrze opisane. Potem Hank zaczął mnie irytować. Ale ogólnie ten tom serii Good Folks, której scenerią jest Green Village w stanie Tennessee, bardziej mi się podobał niż poprzedni.

Charlotte ulega prośbom o pomoc wujostwu, których córka, Heather, przed rokiem przepadła bez wieści. Była narkomanką, ciążył nad nią wyrok wydany na Florydzie, ostatnio pracowała jako tzw. egzotyczna tancerka w klubie dla dorosłych. Jest ich w Green Village kilka i Charlotte zdaje sobie sprawę, że aby cokolwiek się o Heather dowiedzieć musi wejść w środowisko jej koleżanek-stripteaserek. Hank, w którym w liceum Charlotte się podkochiwała, obecnie właściciel najbardziej znanego takiego klubu go go, stanowczo odmawia zatrudnienia jej jako tancerki. Jednak dowiedziawszy się o jej kompetencjach finansowych proponuje zajęcie się zabagnioną księgowością klubu, z czego kobieta wywiązuje bez trudu. Przy okazji upewnia się, że dziewczyny w klubie Hanka przestrzegają narzuconych przez niego norm fizycznego dystansu w kontaktach z klientami, źe są na ogół fajne i przyjacielskie, a romans jednej z nich z byłym mężem Charlotte należał do absolutnych wyjątków. Hank jest nią coraz bardziej zafascynowany.

Charlotte wychowuje samotnie czwórkę dzieci, z których każde to nie byle jaka osobowość, o czym Hank przekonuje się osobiście juź podczas pierwszych spotkań z nimi. Jest kilka rozbudowanych epizodów, dla których warto było książkę przeczytać. Jeden dotyczy sytuacji kryzysowej w klubie, którą Charlotte, podczas nieobecności Hanka, opanowuje w iście brawurowy sposób. Inne mają związek z wciąganiem się Hanka w jej rodzinne klimaty. Jego rozmowa z siedmioletnim geniuszem, Joshuą Mitchellem, jest tak niesamowita, źe aż wydała mi się niewiarygodna. Ale w posłowiu Penny Reid zapewnia, że opisując zainteresowania i wiedzę chłopczyka opierała się na doświadczeniach z własnym synkiem. Równie wielkie wrażenie wywiera opis pandemonium, na jakie natrafia Hank w domu Mitchellów. Dochodzącym z łazienki rykom najmłodszej latorośli kąpanej przez matkę, która okazuje się zresztą ciężko chora, towarzyszy przed-kolacyjny rozgardiasz, w jaki wkład wnosi każde z pozostałych trojga dzieciaków.

Wszystkie te i podobne wydarzenia nie stanowią jednak poważnej przeszkody w ich rozwijającym się romansie. Wobec rosnącego przywiązania Hanka do dzieci Charlotte, ulatnia się jakoś argument, źe wśród jej życiowych priorytetów Hank może zajmować dopiero piąte miejsce. Natomiast deliberacje Hanka na temat złej opinii, jaką obdarza go lokalna społeczność, co może zaszkodzić reputacji Charlotte i dzieci, trwają zbyt długo, są denerwujące i po prostu nudne. Na szczęście z wydatną pomocą przychodzi, jak zawsze, klan braci Winston.

Początek powieści, pierwsze stadia romansu Charlotte Mitchell i Hanka Wellera oraz ich okoliczności są naprawdę ciekawe i dobrze opisane. Potem Hank zaczął mnie irytować. Ale ogólnie ten tom serii Good Folks, której scenerią jest Green Village w stanie Tennessee, bardziej mi się podobał niż poprzedni.

Charlotte ulega prośbom o pomoc wujostwu, których córka, Heather, przed...