Trup w sanatorium

Lekka lektura na letnie leniuchowanie na plaży. Spośród przeczytanych 4 książek autorki w tej najbardziej odnalazłam się jeśli chodzi o wątek. Poza tym oczywiście znowu turlałam się ze śmiechu na piasku...... Ruszam do biblioteki po kolejne 2 pozycje.

Lekka lektura na letnie leniuchowanie na plaży. Spośród przeczytanych 4 książek autorki w tej najbardziej odnalazłam się jeśli chodzi o wątek. Poza tym oczywiście znowu turlałam się ze śmiechu na piasku...... Ruszam do biblioteki po kolejne 2 pozycje.

Pokaż mimo to

Ech.... ja rozumiem, że kryminał na lato ma być lekki ale bez przesady... Jakiś minimalny poziom żartu wypadałoby zachować. A tu co drugi bohater przewraca się, potykając się o własne nogi, wszystkie postaci są przerysowane do tego stopnia, że stają się płaskie i przewidywalne. Główni bohaterowie są infantylni i irytujący do granic. Nie dałam rady niestety dotrwać do końca.

Ech.... ja rozumiem, że kryminał na lato ma być lekki ale bez przesady... Jakiś minimalny poziom żartu wypadałoby zachować. A tu co drugi bohater przewraca się, potykając się o własne nogi, wszystkie postaci są przerysowane do tego stopnia, że stają się płaskie i przewidywalne. Główni bohaterowie są infantylni i irytujący do granic. Nie dałam rady niestety dotrwać do końca.

Pokaż mimo to

Sympatyczni bohaterowie, ale intryga kryminalna schodzi na drugi plan. Może gdybym zaczęła czytać od pierwszego tomu to wtedy śledzenie losów bohaterów, sprawiłoby mi większą frajdę. Z drugiej strony, sama pojedyncza książka powinna się bronić, niezależnie od ilości tomów (jak seria szetlandzka Ann Cleeves). Przeczytam jeszcze inną książkę Marty Matuszczak. Na razie daję 5/10.

Sympatyczni bohaterowie, ale intryga kryminalna schodzi na drugi plan. Może gdybym zaczęła czytać od pierwszego tomu to wtedy śledzenie losów bohaterów, sprawiłoby mi większą frajdę. Z drugiej strony, sama pojedyncza książka powinna się bronić, niezależnie od ilości tomów (jak seria szetlandzka Ann Cleeves). Przeczytam jeszcze inną książkę Marty Matuszczak. Na razie daję 5/10.

Pokaż mimo to

„Trup w sanatorium” to szósta części serii „Kryminał pod psem” Marty Matyszczak, pisarki z Chorzowa. Tą książką Matyszczak potwierdziła, że w gronie pisarzy komedii kryminalnych jest w Polsce absolutnie bezkonkurencyjna. Po raz kolejny udowodniła, że kryminał cozy mystery (czyli taki, w którym nie ma naturalistycznych opisów morderstw i makabrycznych scen, za to całość opisana jest humorystycznie, zaś sama zbrodnia ma logiczne rozwiązanie), może mieć misterną intrygę, bohaterów z krwi i kości, poruszać ważny problem, skłonić czytelnika do refleksji

„Trup w sanatorium” to szósta części serii „Kryminał pod psem” Marty Matyszczak, pisarki z Chorzowa. Tą książką Matyszczak potwierdziła, że w gronie pisarzy komedii kryminalnych jest w Polsce absolutnie bezkonkurencyjna. Po raz kolejny udowodniła, że kryminał cozy mystery (czyli taki, w którym nie ma naturalistycznych opisów morderstw i makabrycznych scen, za to całość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W książce występuje czworo narratorów, z czego jeden był dla mnie interesujący, a pozostała trójka bardzo mnie drażniła (pies, detektyw i jego dziewczyna), głównie ze względu na ich język i infantylność. Ich żarty mnie nie śmieszyły, były na poziomie uczniaków. Moją uwagę zwróciło też sztuczne unikanie powtórzeń - często pojawiały się słowa, których potocznie raczej się nie używa. Podobały mi się za to ciekawe retrospektywy i świetnie uchwycony klimat lat 70-tych.

W książce występuje czworo narratorów, z czego jeden był dla mnie interesujący, a pozostała trójka bardzo mnie drażniła (pies, detektyw i jego dziewczyna), głównie ze względu na ich język i infantylność. Ich żarty mnie nie śmieszyły, były na poziomie uczniaków. Moją uwagę zwróciło też sztuczne unikanie powtórzeń - często pojawiały się słowa, których potocznie raczej się nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marta Matyszczak z niesłychaną swobodą porusza się po uliczkach Świnoujścia współczesnego i trzydzieści lat wcześniej. Zwłaszcza to PRL-owskie spojrzenie, niezwykle trafne i barwne, na nadmorski kurort, jego sekrety i specyfikę, robi wrażenie, bo Autorka nie ma przecież prawa pamiętać tamtych czasów.

Śledztwo Szymona Solańskiego, które niby jest osią fabuły książki, tak naprawdę schodzi nieco w cień. Na pierwszy plan wysuwają się te wszystkie zdrojowe przygody, flirty, miłostki i romanse, którymi można by obdzielić całą "Modę na sukces" i jeszcze trochę materiału dla "Dynastii" by pozostało. Historia z przeszłości, która w prawie każdej powieści Marty Matyszczak stanowi istotne tło dla współczesnego morderstwa, teraz niemal przerasta bieżące wydarzenia. A pod względem miejsca na kartach książki, oba plany czasowe zbliżają się już do proporcji 50:50. Akcja jest dynamiczna, wciąż coś się dzieje, są i wczasowicze, kuracjusze, FAMA, goście z Niemiec, a nawet Rosjanie, ale ani przez moment nie ma się wrażenia przeładowania czy zagubienia.

Z każdym tomem seria "Kryminałów pod psem" oddala się od klasycznie pojmowanej komedii kryminalnej, a dryfuje w kierunku osobnego wręcz gatunku - oryginalnego opisu pewnego wycinka rzeczywistości społecznej, aspirującego wręcz do socjologicznej charakterystyki, z wątkiem kryminalnym (z przymrużeniem oka) w tle. I "uszyte" jest to wszystko na naprawdę świetnym warsztacie pisarskim. Po powrocie do formy znakomitym "Morderstwie w hotelu Kattowitz", Marta Matyszczak "Trupem w sanatorium" utrzymała wysoki poziom. Nadal warto!

Marta Matyszczak z niesłychaną swobodą porusza się po uliczkach Świnoujścia współczesnego i trzydzieści lat wcześniej. Zwłaszcza to PRL-owskie spojrzenie, niezwykle trafne i barwne, na nadmorski kurort, jego sekrety i specyfikę, robi wrażenie, bo Autorka nie ma przecież prawa pamiętać tamtych czasów.

Śledztwo Szymona Solańskiego, które niby jest osią fabuły książki, tak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Trup w sanatorium" jest 6 z kolei książką z serii "Kryminał pod psem". Sięgając po tę pozycję nie znałam wcześniejszych tomów więc nijako wskoczyłam w rozbudowane relacje postaci. Róża Kwiatkowska, rozgadana i nieustępliwa dziennikarka oraz jej chłopak Szymon Solański, prywatny detektyw postanawiają wyjechać na wymarzone wakacje. Niestety ich wizja spędzenia urlopu rozjeżdża się już na samym początku planowania podróży co nieuchronnie wywołuje zgrzyty i starcia. Zamiast do luksusowego hotelu gdzieś w ciepłych krajach, o czym marzy Róża, para trafia nad zimny Bałtyk, do sanatorium "Krecik", który swoje najlepsze lata miał w słusznie minionej epoce. Jakby tego było mało Szymon zostaje wynajęty do rozwiązania zagadki śmierci jednej z kuracjuszek co prowadzi do lawiny zdarzeń poruszających wspomnienia sprzed lat. Róża i Szymon odkrywają, że zarówno kuracjusze jak i pracownicy "Krecika" mają tajemnice, słabostki a młodzieńcze błędy dają o sobie znać nawet po kilkunastu latach. Sanatoryjni emeryci skrywają wiele, a ich pocieszne uśmiechy nie zawsze są szczere i dobroduszne... Temu wszystkiemu przygląda się najciekawsza i najlepsza postać całej książki - pies Gucio, który jak szybko możemy się przekonać, bierze czynny udział w życiu nie tylko prywatnym, ale również zawodowym Róży i Szymona. Gucio bowiem jest psim detektywem, który pomaga swojemu panu rozwiązywać kryminalne zagadki. A przy okazji jest uroczym komentatorem poczynań swoich ludzkich przyjaciół. Jego trafne, czasami kąśliwe uwagi niezwykle ubogacają całą historię nadając jej niezwykły rys.

Muszę przyznać, że czytając "Trupa w sanatorium" bawiłam się naprawdę dobrze. Były momenty gdzie zanosiłam się śmiechem i uśmiechałam się sama do siebie, a jednocześnie byłam ciekawa zagadki kryminalnej i tego jak cała sprawa się rozwinie. Myślę, że to niezwykle ważne, aby czytelnika nie tylko rozbawić, ale również zaintrygować i dać mu taką historię, która go zaciekawi. Tutaj tak się stało, choć samo rozwiązanie zagadki mogłoby być trochę lepiej dopracowane. Byłam lekko zawiedziona tym jak sprawa się zakończyła, czułam niedosyt. Dodatkowo niektóre sytuacje na linii Róża - Szymon ciężko było mi ocenić nie znając wcześniejszych tomów. Guciowe komentowanie zdarzeń było bezbłędne i na pewno jest to element, który wyróżnia tę serię na tle innych. Do tego cała akcja dzieje się w Świnoujściu, które bardzo lubię i dzięki tej lekturze mogłam przenieść się myślami do tego uroczego miejsca. Zwłaszcza w obecnym czasie przyniosło mi to wiele radości. "Trup w sanatorium" to lekka komedia kryminalna, która dała mi na te kilka godzin możliwość ucieczki do szumiącego Bałtyku, który jest obiektem podróży wielu osób. Tych z zabójczymi skłonnościami również.

"Trup w sanatorium" jest 6 z kolei książką z serii "Kryminał pod psem". Sięgając po tę pozycję nie znałam wcześniejszych tomów więc nijako wskoczyłam w rozbudowane relacje postaci. Róża Kwiatkowska, rozgadana i nieustępliwa dziennikarka oraz jej chłopak Szymon Solański, prywatny detektyw postanawiają wyjechać na wymarzone wakacje. Niestety ich wizja spędzenia urlopu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

ta część podobała mi się najbardziej, może dlatego że marzę o wyjeździe nad morze , a pewnie w tym roku nie wyjadę, a może dlatego, że tak fajnie była opisana przemiana Kwiatkowskiej - Gucio jak zawsze super pies :-)

ta część podobała mi się najbardziej, może dlatego że marzę o wyjeździe nad morze , a pewnie w tym roku nie wyjadę, a może dlatego, że tak fajnie była opisana przemiana Kwiatkowskiej - Gucio jak zawsze super pies :-)

Pokaż mimo to

Czytam po kolei cały cykl. I już sama nie wiem, czy dlatego, że jest to kryminał, czy po prostu ciekawa jestem skomplikowanych relacji Szymona i Róży. Poza tym rewelacyjny Gucio- zabawny piesek. Jego teksty- zawsze trafione w punkt.

Czytam po kolei cały cykl. I już sama nie wiem, czy dlatego, że jest to kryminał, czy po prostu ciekawa jestem skomplikowanych relacji Szymona i Róży. Poza tym rewelacyjny Gucio- zabawny piesek. Jego teksty- zawsze trafione w punkt.

Pokaż mimo to

Prywatny detektyw, Szymon Solański, wybiera się na wakacje do Świnoujścia. Zabiera z sobą narzeczoną Różę Kwiatkowską oraz kundelka Gucia. Marzą o odpoczynku i nicnierobieniu...

Na miejscu okazuje się, że ich marzenia są płonne – w hotelu, w którym się zatrzymują, zostaje znalezione ciało starszej kobiety. Utonęła czy ktoś pomógł jej utonąć? Zagadkę ma rozwiązać Solański, skuszony sowitym wynagrodzeniem. Wkrótce okaże się, że początek tej tajemniczej sprawy sięga aż do 1977 roku i jednej z edycji słynnego festiwalu FAMA, który odbywał się właśnie w Świnoujściu. Szymon poświęca coraz więcej czasu na rozwiązanie zagadki...

Inną wizję spędzenia czasu ma jednak Róża. Zamiast wymarzonego wypoczynku jej narzeczony ugania się za przestępcami. Tego już za wiele, przecież ona planowała co innego! Ich pobyt w Świnoujściu przekształca się w jedną wielką kłótnię...

„Trup w sanatorium” to świetna komedia kryminalna, w której aż kipi od emocji. Jej największym atutem jest Gucio - kundel z urodzenia, pies zaczepno – obronny z wykształcenia (on zaczepia, inni go bronią). Jego nietuzinkowy sposób patrzenia na ludzkie sprawy i opowieści o knowaniach człowieków są niebywale odkrywcze i przezabawne...

Prywatny detektyw, Szymon Solański, wybiera się na wakacje do Świnoujścia. Zabiera z sobą narzeczoną Różę Kwiatkowską oraz kundelka Gucia. Marzą o odpoczynku i nicnierobieniu...

Na miejscu okazuje się, że ich marzenia są płonne – w hotelu, w którym się zatrzymują, zostaje znalezione ciało starszej kobiety. Utonęła czy ktoś pomógł jej utonąć? Zagadkę ma rozwiązać Solański,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to