Po przeczytaniu tej pozycji odnosze wrażenie, że gdzieś tu zabrakło zwyczajnej kontroli nad tego typu szkołami. Relacje byłych uczennic i uczniow szkoł baletowych z róznych części kraju, są bardzo jednoznaczne i niestety przedstawiajace w bardzo niekorzystnym świetle te placówki.
Wiadomo nie można wrzucać wszystkich szkół do jednego worka, bo na pewno jest wiele takich, gdzie nauczanie i to ogolne i to artystyczne przebiega prawidlowo, ale nie można przymknąc oczu choćby na takie relacje. A są one dramatyczne, wręcz przerażające.

Po przeczytaniu tej pozycji odnosze wrażenie, że gdzieś tu zabrakło zwyczajnej kontroli nad tego typu szkołami. Relacje byłych uczennic i uczniow szkoł baletowych z róznych części kraju, są bardzo jednoznaczne i niestety przedstawiajace w bardzo niekorzystnym świetle te placówki.
Wiadomo nie można wrzucać wszystkich szkół do jednego worka, bo na pewno jest wiele takich,...

Już sam tytuł mówi jasno o tym, jakiej tezy będziemy bronić...

Może jestem zbyt surowa w ocenie, bo nie jest to w sumie zła książka w formie wywiadów, ale boli mnie, że przedstawiono tylko jedną, wyłącznie krzywdzącą twarz nauki baletu.

Mam kontakt z osobami, które spotykają się z baletem na zasadzie pasji, jak i z tymi, które robią to zawodowo.

I wiecie co?

Oni nadal to kochają. Balet nie jest złem w czystej postaci.

Wszyscy mówią jedno: jak w każdym środowisku zdarzają się skandale; jak w każdym środowisku są patologie; jak w każdym środowisku są ulubieńcy i, jak to w życiu, trzeba walczyć o przetrwanie.

W balecie po prostu nie ma miejsca dla słabych. Musisz się bić o angaż i swoje marzenia przez cały czas, bo tak silna jest konkurencja (również wśród dorosłych łabędzi).

Anoreksja? Bulimia? Faktycznie, tancerki są na nią szczególnie narażone, a system w Polsce nie jest przygotowany na pomoc w zachowaniu zdrowych relacji, również tych z jedzeniem. Ale ten problem nie dotyczy to tylko tancerek baletowych...

Brzmi znajomo?

Teraz już się odwołuję do własnego doświadczenia: w każdej szkole jest tak samo, z tym że podane w innej formie.

Moim zdaniem ta książka kreuje tendencyjny odbiór szkół baletowych. Okej, w zakończeniu autorka nadmienia, że należy tę opowieść traktować w szerszej perspektywie, ale dlaczego na końcu?

Podsumowując, Polska pozostaje w obrębie wpływów metodyki rosyjskiej szkoły baletowej, która szczególnie promuje surowe metody nauczania, perfekcję oraz subiektywnie idealne proporcje ciała. Czasem wywieranie presji załamuje dzieciaki, co kończy się tragicznie, ale nie dotyczy to przecież wszystkich absolwentów!

Balet to nie spacerek w puentach. To ból, krew i pot wylewane podczas petit allegro i adagio. To również to, kim jesteś poza studiem. Czy nie cała ta otoczka skandali w elitarnych murach wręcz nie nakręca nowych adeptów, by samemu zaryzykować i wejść w ten świat?

Zmiany nie zachodzą od razu. W tym przypadku także nie odbędą się z dnia na dzień. Warto przyspieszać zmiany, ale dopóki nie nadejdą, przede wszystkim trzeba uświadamiać młodych pasjonatów, na co się piszą.

Już sam tytuł mówi jasno o tym, jakiej tezy będziemy bronić...

Może jestem zbyt surowa w ocenie, bo nie jest to w sumie zła książka w formie wywiadów, ale boli mnie, że przedstawiono tylko jedną, wyłącznie krzywdzącą twarz nauki baletu.

Mam kontakt z osobami, które spotykają się z baletem na zasadzie pasji, jak i z tymi, które robią to zawodowo.

I wiecie co?

Oni nadal...

Kazda z tych historii budziła moj sprzeciw. Otwierała oczy, jak latwo mozna zniszczyc czlowieka psychicznie i fizycznie. To prawda, ze niektore wywiady sa zbyt krotkie, mozna by je bylo poglebic. Na wlasna reke szukalam dalszych informacji w Internecie. Czesc z rozmowczyn opowiada glosno w mediach o tym co sie stalo- zobaczenie ich twarzy, uslyszenie ich glosu- nadalo wieksza wage ich przezyciom. Artystyczne zdjecia baletnic w ksiazce sa piekne, jednak zobaczenie twarzy rozmowczyni uwiarygadnia dana historie. Tego troche tu zabraklo.

Kazda z tych historii budziła moj sprzeciw. Otwierała oczy, jak latwo mozna zniszczyc czlowieka psychicznie i fizycznie. To prawda, ze niektore wywiady sa zbyt krotkie, mozna by je bylo poglebic. Na wlasna reke szukalam dalszych informacji w Internecie. Czesc z rozmowczyn opowiada glosno w mediach o tym co sie stalo- zobaczenie ich twarzy, uslyszenie ich glosu- nadalo...

Ciekawy temat, książka dająca do myślenia. Jednak brakowało mi bardziej rozbudowanych rozdziałów, pogłębionych wywiadów. Niektóre z nich zajmowały trzy-cztery strony. Niemniej jednak książka warta przeczytania, mnie wciągnęła i zachęciła do zgłębienia tematu.

Ciekawy temat, książka dająca do myślenia. Jednak brakowało mi bardziej rozbudowanych rozdziałów, pogłębionych wywiadów. Niektóre z nich zajmowały trzy-cztery strony. Niemniej jednak książka warta przeczytania, mnie wciągnęła i zachęciła do zgłębienia tematu.

Naprawdę świetna książka, choć uważam, że temat nie został w pełni wyczerpany.

Naprawdę świetna książka, choć uważam, że temat nie został w pełni wyczerpany.

Balet to moja ulubiona forma sztuki scenicznej. Moje dziecięce marzenia o zostaniu tancerką klasyczną (na szczęście) się nie spełniły, więc pozostaje mi obserwowanie wyczynów artystów na scenie.
Miałam świadomość, że balet to wyjątkowo ciężki kawałek chleba. Byłam też na bieżąco z działaniami Natalii Marii Wojciechowskiej, która promowała akcję Stop Przemocy w Szkołach Baletowych. Odbiór był różny - z jednej strony zgłosiły się osoby poszkodowane, a z drugiej pojawiały się głosy krytyki i - oczywiście - wyparcie i bagatelizacja problemu.

Nic, co opisano w tej książce, niestety mnie nie zdziwiło. Rozumiem, że zamysłem autorki było przedstawienie relacji ofiar bez zbędnych komentarzy, jednak myślę, że książka dużo by zyskała, gdyby rozszerzono ją o próbę wyjaśnienia genezy zjawiska takich, a nie innych metod nauczania. Sama podejrzewam, że mają wiele wspólnego ze wschodnimi prądami w naszym balecie - tak robią w Waganowej (Akademia Baletu Rosyjskiego w Petersburgu - jedna z najbardziej prestiżowych szkół baletowych na świecie),więc czemu my tak nie mamy robić? W końcu wychowali Lopatkinę, Obraztsovą, Somovą...

Dodałabym też całkiem interesującą kwestię związaną ze wzrostem popularności i znaczenia szkół prywatnych, które dają możliwość zdobycia dyplomu zawodowego tancerza, a metody kształcenia w nich nie polegają na ciągłej przemocy i zastraszaniu. Ogólnie zgadzam się ze zdaniem Wojciechowskiej - problemem jest tutaj system.

Balet to moja ulubiona forma sztuki scenicznej. Moje dziecięce marzenia o zostaniu tancerką klasyczną (na szczęście) się nie spełniły, więc pozostaje mi obserwowanie wyczynów artystów na scenie.
Miałam świadomość, że balet to wyjątkowo ciężki kawałek chleba. Byłam też na bieżąco z działaniami Natalii Marii Wojciechowskiej, która promowała akcję Stop Przemocy w Szkołach...

Historie przedstawione w książce nie powinny mieć miejsca. Dla mnie - osoby, która miała styczność z baletem, jest to coś karygodnego. Po przeczytaniu tej książki cieszę się, że styczność z baletem miałam krótką, ale też zajęcia były prywatne.

Historie przedstawione w książce nie powinny mieć miejsca. Dla mnie - osoby, która miała styczność z baletem, jest to coś karygodnego. Po przeczytaniu tej książki cieszę się, że styczność z baletem miałam krótką, ale też zajęcia były prywatne.

Świat tańczących łabędzi z bliska jest brutalniejszy niż mi się wydawało. Bardzo prawdziwa lektura.

Świat tańczących łabędzi z bliska jest brutalniejszy niż mi się wydawało. Bardzo prawdziwa lektura.

Bardzo potrzebna i ważna książka, porusza temat, z którym nic się nie robi, a jest powszechnie znany. Straszne, że w XXI wieku tak się traktuje dzieci, które chcą robić to, co lubią i spełniać marzenia. Nie trzeba jednak szukać szkół baletowych, w podstawówkach dzieje się podobnie, tylko tam, oprócz nauczycieli, również dzieci krzywdzą rówieśników.

Bardzo potrzebna i ważna książka, porusza temat, z którym nic się nie robi, a jest powszechnie znany. Straszne, że w XXI wieku tak się traktuje dzieci, które chcą robić to, co lubią i spełniać marzenia. Nie trzeba jednak szukać szkół baletowych, w podstawówkach dzieje się podobnie, tylko tam, oprócz nauczycieli, również dzieci krzywdzą rówieśników.

Realia polskich szkół baletowych. Dzieciństwo i młodość podporządkowane wielkiej pasji, pozwalającej znieść okrutną dyscyplinę psychiczną i fizyczną.

Realia polskich szkół baletowych. Dzieciństwo i młodość podporządkowane wielkiej pasji, pozwalającej znieść okrutną dyscyplinę psychiczną i fizyczną.