Ciężko mi ocenić tą książkę. Napakowana datami, nazwiskami, faktami niczym książka do historii przez co topornie szło mi jej przyswojenie. Z drugiej strony ciekawe i przerażające podejście III Rzeszy do ludzi, dzieci, sterylizacji, eutanazji, ich przydatności społeczeństwu i eksperymentowania na nich bez mrugnięcia okiem. Szkoda, że tak mało to u samym Aspargerze i dzieciach nim dotkniętych.

Ciężko mi ocenić tą książkę. Napakowana datami, nazwiskami, faktami niczym książka do historii przez co topornie szło mi jej przyswojenie. Z drugiej strony ciekawe i przerażające podejście III Rzeszy do ludzi, dzieci, sterylizacji, eutanazji, ich przydatności społeczeństwu i eksperymentowania na nich bez mrugnięcia okiem. Szkoda, że tak mało to u samym Aspargerze i...

Przesłuchana w listopadzie - wpisująca się akcję #niemieckilistopad czyli czytelnicze podróże z Natalią kursywa (temat III Rzeszy) i #listopadnafaktach Karoliny z Świat między stronami
Dodatkowo do sięgnięcia po ten tytuł zachęciła mnie rekomendacja Natalii z kanału kursywa
Trochę naciągnięte te 7 gwiazdek - ze względu na wagę tematu - bo nie do końca podobał mi się styl w jakim jest napisany ten reportaż. Tytuł trochę mnie oszukał. O Aspergerze jest tu "przy okazji" a moje nastawienie było takie że to będzie gruntowna wiwisekcja jego pracy i osoby. Nie do końca to dostałam Jego osoba jest jednym z wątków . Jest ogrom informacji, faktów, trochę nieuporządkowania w mojej ocenie - wracamy w trakcie do tych samych wątków - higiena rasy, ideologia III Rzeszy, ośrodek Spiegelgrund. Mimo ogromu pracy autorki jaki widać po bibliografii paradoksalnie zabrakło mi tutaj pogłębienia. Nie wiem może wystarczyłaby bardziej przemyślana kompozycja
Rola Aspergera jako lekarza, który przyczyniał się do umieszczania niektórych ze swoich pacjentów w ośrodku Spigelgrund a tym samym do ich śmierci absolutnie mną wstrząsnęła. I wstrząsające jest to że nie jest to powszechna wiedza o Aspergerze. Wstrząśnęły mną jednak chyba jeszcze bardziej opisy rodziców którzy sami zgłaszali "potrzebę" uśmiercenia swoich dzieci bo mówiąc w dużym uproszeniu ale taki był sens "mieli dość" Rozumiem, skąd idea by od Jego nazwiska mimo jego wkładu pracy w badania nad zaburzeniami dzieci z określonym typem zaburzeń nie diagnozować i nie określać mianem "zespół Aspergera". Uważam w świetle tej książki, a nie jest teza autorki oparta bezpodstawnie, za w pełni zasadne aby w powszechnej opinii były znane te fakty z jego życia które opisuje ten reportaż
Mimo to jednak chciałam poczytać więcej, głębiej a nie komunały, które się tu zdarzały w stylu "był katolikiem i może tłumaczył swoje zachowanie sam sobie tak i tak"
Taka to dosyć karkołomna próba interpretacji autorki i uważam że dobry reportaż powinien być daleki od takich tanich ideologicznych chwytów
W sumie nie wiem, może mi umknęło przy słuchaniu, jak to się stało że nazwano określone zaburzenia "zespołem Aspergera", że to się przyjęło i utrwaliło. Czy wówczas nie było wiadomo o tych nazwijmy to eufemistycznie ciemnych stronach działalności austriackiego lekarza ?
Może lepszym wyborem formy jest wersja tradycyjna bądź e book niż audiobook i nie wykluczam że forma również wpłynęła na moją niższą ocenę
Nasunęły mi się tutaj też skojarzenia z jakże polaryzującym tematem aborcji na życzenie - jest to kwestia bardzo delikatna i daleka chciałabym być od uproszczeń ale ta ideologia "życia niewartego życia" takie skojarzenia mi jednak nasunęła
Reportaż godny uwagi choć w mojej ocenie daleki od ideału

Przesłuchana w listopadzie - wpisująca się akcję #niemieckilistopad czyli czytelnicze podróże z Natalią kursywa (temat III Rzeszy) i #listopadnafaktach Karoliny z Świat między stronami
Dodatkowo do sięgnięcia po ten tytuł zachęciła mnie rekomendacja Natalii z kanału kursywa
Trochę naciągnięte te 7 gwiazdek - ze względu na wagę tematu - bo nie do końca podobał mi się styl w...

Reportaż naszpikowany datami, nazwiskami lekarzy i naukowców. Asperger w sumie gdzieś w tle. Odpływałam myślami słuchając w audiobooku.

Reportaż naszpikowany datami, nazwiskami lekarzy i naukowców. Asperger w sumie gdzieś w tle. Odpływałam myślami słuchając w audiobooku.

Myślę, że mega ciekawa książka dla osób które chcą się dowiedzieć o początkach diagnozy dzieci w spektrum autyzmu. Szkoda tylko, że przypadło to na czasy nazistowskich Niemiec, gdzie ideologia ingerowała w tego typu badania i chcąc zachować czystość rasy zezwalała np. na eutanazję jednostek, które nie rokowały według tych standardów dobrze. Doceniam, że autor nie staje po żadnej ze stron, stara się opisać wszystko jak najbardziej obiektywnie. Dostrzega również, że nawet ludzie neurotypowi wykazują zachowania autystyczne w obliczu depresji lub silnego stresu.

Myślę, że mega ciekawa książka dla osób które chcą się dowiedzieć o początkach diagnozy dzieci w spektrum autyzmu. Szkoda tylko, że przypadło to na czasy nazistowskich Niemiec, gdzie ideologia ingerowała w tego typu badania i chcąc zachować czystość rasy zezwalała np. na eutanazję jednostek, które nie rokowały według tych standardów dobrze. Doceniam, że autor nie staje po...

Wspaniała w wersji audiobooka, gdzie nie ma problemu ze zbyt długimi, nudnawymi podczas czytania opisami. Książka co prawda traktuje o eugenice i dziecięcych przymusowych eutanazjach. O Hansie Aspergerze niewiele.

Wspaniała w wersji audiobooka, gdzie nie ma problemu ze zbyt długimi, nudnawymi podczas czytania opisami. Książka co prawda traktuje o eugenice i dziecięcych przymusowych eutanazjach. O Hansie Aspergerze niewiele.

Książka zawiera bogaty rys histerologiczny, jednak znacznie więcej uwagi, wbrew tytułowi, poświęca się lekarzom. Cóż, oczekiwałam czegoś innego.

Książka zawiera bogaty rys histerologiczny, jednak znacznie więcej uwagi, wbrew tytułowi, poświęca się lekarzom. Cóż, oczekiwałam czegoś innego.

Pozycja o tym, że Hans Asperger w rzeczywistości był złym człowiekiem, biorącym udział w akcji "T4", czyli eliminowanie "życia niewartego życia" podczas II wojny światowej i twierdzę, że nazywanie stanu ze spektrum autyzmu zespołem Aspergera nie powinno wchodzić w rachubę nikogo. Poza tym, autyzm dla mnie to żadna choroba, przypadłość czy zaburzenie, lecz po prostu ścieżka rozwoju człowieka. Chore dzieci na przełomie XIX i XX wieku odsyłano do specjalnej kliniki w Spiegelgrund, gdzie pozostawały tam raczej na zawsze bez możliwości zobaczenia swoich rodziców, którzy się wręcz wstydzili za swoje pociechy. A przecież różnorodność na świecie powinna obowiązywać. Nie uważam, że istnieje jedyna właściwa rasa ludzka, kultura i religia. Spektrum autyzmu jest bardzo długie i szerokie i wszyscy się na nim znajdujemy. Kiedy się w to uwierzy, łatwo zobaczyć, ile mamy ze sobą wspólnego.

Pozycja o tym, że Hans Asperger w rzeczywistości był złym człowiekiem, biorącym udział w akcji "T4", czyli eliminowanie "życia niewartego życia" podczas II wojny światowej i twierdzę, że nazywanie stanu ze spektrum autyzmu zespołem Aspergera nie powinno wchodzić w rachubę nikogo. Poza tym, autyzm dla mnie to żadna choroba, przypadłość czy zaburzenie, lecz po prostu ścieżka...

DNF na rozdziale 3 w 14%. Może kiedyś do niej wrócę, ale to nie jest to na co liczyłam. Za dużo historii, za mało o samej chorobie.

DNF na rozdziale 3 w 14%. Może kiedyś do niej wrócę, ale to nie jest to na co liczyłam. Za dużo historii, za mało o samej chorobie.

Przerażające. Nigdy już nie użyję określenia "zespół Aspergera" - na sam dźwięk tego nazwiska mdli mnie po tej lekturze. Nie wystawiam oceny, bo zwyczajnie emocje wzięły przy tej pozycji górę.

Przerażające. Nigdy już nie użyję określenia "zespół Aspergera" - na sam dźwięk tego nazwiska mdli mnie po tej lekturze. Nie wystawiam oceny, bo zwyczajnie emocje wzięły przy tej pozycji górę.

Mylący tytuł, bo"dzieci Aspergera" to tylko ok. 1/3 książki. Cała reszta to opis ośrodka Spiegelgrund gdzie zostało zamordowanych 789 dzieci oraz powtarzanie w kółko o higienie rasowej i braku ducha społeczności który musi być eliminowany. Sam Hans Asperger jest przedstawiony neutralnie, choć tak naprawdę był interesowny i wyrachowany w swoich działaniach i opiniach. Nie wstąpił do NSDAP, ale do innych liczących się organizacji w Austrii, często zmieniał swoją narrację w publikacjach, w zależności od sytuacji politycznej i społecznej. Po wojnie unikną kary i przez dekady dalej głosił poglądy o "psychopatii".
Zastanawia mnie też w opisie książki mamy słowo "nazizm", ale w środku to słowo występuje tylko 6 razy, zostało zastąpione "nowym socjalizmem". Nie wiem czy to wina tłumaczenia, czy jakiejś dziwnej poprawności amerykańskiej.
Sam temat niezwykle trudny, ważny, ale nie uważam, że autorka dobrze wykonała swoją pracę.

5/10
@moze_booka

Mylący tytuł, bo"dzieci Aspergera" to tylko ok. 1/3 książki. Cała reszta to opis ośrodka Spiegelgrund gdzie zostało zamordowanych 789 dzieci oraz powtarzanie w kółko o higienie rasowej i braku ducha społeczności który musi być eliminowany. Sam Hans Asperger jest przedstawiony neutralnie, choć tak naprawdę był interesowny i wyrachowany w swoich działaniach i opiniach. Nie...