Teraz widzę, czemu ten autor jest lubiany. Jeśli lubi się horrory z opętaniem, egzorcyzmami, klimat lat 80, motywy przyjaźni oraz piękne wydania - to ta książka ma to wszystko.
Straszna i dobrze poprowadzona. Tym straszniejsza, że opowiedziana z perspektywy dziewczyny, która nie ma wsparcia w żadnej dorosłej osobie.

Teraz widzę, czemu ten autor jest lubiany. Jeśli lubi się horrory z opętaniem, egzorcyzmami, klimat lat 80, motywy przyjaźni oraz piękne wydania - to ta książka ma to wszystko.
Straszna i dobrze poprowadzona. Tym straszniejsza, że opowiedziana z perspektywy dziewczyny, która nie ma wsparcia w żadnej dorosłej osobie.

"Moja przyjaciółka opętana" zaprasza na podróż do lat '80 zarówno formą jak i treścią. Książka jest tak pięknie wydana i specjalnie postarzona, że przy jednej plamce nie byłam w stanie orzec, czy to ja ją ubrudziłam, czy tak już było. W sumie to wygodne! Czaruje tutaj wszystko, od "ręcznie" wypisanych dedykacji, po wplecione w rozdziały piosenki, aż do okładki stylizowanej na kasetę VHS.

Fabularnie Grady Hendrix znowu mnie nie zawiódł. Z każdą książką staję się coraz większą fanką autora. Ponownie pisarz wziął na warsztat pewien typ horroru i potraktował go pół żartem pół serio. W powieści większą grozę wprowadzają dorośli, którzy ignorują albo kompletnie nie chcą pomóc nastolatkom w potrzebie, niż faktyczne istoty nadprzyrodzone. Finałowy egzorcyzm (to nie spoiler, skoro gatunek wręcz nakazuje, żeby do tego doszło) jest najlepszym, jaki do tej pory widziałam. Niemniej moją ulubioną scenę pozostanie ta z początku z planszą ouija.

Polecam fanom powieści grozy, fantastyki i osobom tęskniącym za minioną epoką. Warto przeczytać.

"Moja przyjaciółka opętana" zaprasza na podróż do lat '80 zarówno formą jak i treścią. Książka jest tak pięknie wydana i specjalnie postarzona, że przy jednej plamce nie byłam w stanie orzec, czy to ja ją ubrudziłam, czy tak już było. W sumie to wygodne! Czaruje tutaj wszystko, od "ręcznie" wypisanych dedykacji, po wplecione w rozdziały piosenki, aż do okładki stylizowanej...

Jak ja bym chciał częściej przez przypadek trafiać na dobre książki, tak jak trafiłem na tę. Szukając zupełnie innego tytułu, zobaczyłem w wyświetlających się propozycjach okładkę "Mojej przyjaciółki opętanej" i to już ona przykuła moją uwagę, a opis i opinie na temat tej powieści jeszcze bardziej zachęciły mnie do jej zakupienia. Co prawda fakt, że jakieś dziewięćdziesiąt procent opinii pochodziło od osób płci żeńskiej zdawał się sugerować, że może to być literatura raczej kobieca, bądź też dziewczęco-młodzieżowa, ale i tak sam postanowiłem się przekonać, czy tak jest. I nie żałuję, okazało się bowiem, że to opowieść dla każdego.

Czy ta książka to horror? Niewątpliwie, choć mało w niej grozy typowej dla większości powieści z tego gatunku. Ale to dobrze. W "Egzorcyście" Blatty'ego Regan również nie była przedstawiona tak, jak to zostało zrobione w filmowej adaptacji tej książki. Czytelnik musiał uruchomić wyobraźnię i wówczas przed oczami mogły mu stanąć rzeczy jeszcze bardziej przerażające niż to, co widział w filmie Friedkina. Podobnie jest u Hendrixa - jego książka to przede wszystkim historia przyjaźni dwóch nastolatek żyjących w Ameryce lat osiemdziesiątych, która to rzeczywistość została barwnie opisana przez autora. Pewnego dnia, na imprezie, jednej z dziewczyn przytrafia się coś dziwnego i od tego momentu wokół niej zaczynają się dziać niepokojące rzeczy. I choć autor przez większość utworu nie próbuje szokować czytelnika jakimiś dosadnymi opisami, to wczucie się w sytuację bohaterów (nie tylko dwójki głównych) może zjeżyć czytelnikowi włosy.
Pięknie została tu przedstawiona przyjaźń obu dziewczyn, począwszy od ich pierwszego spotkania w wieku dziesięciu lat, kiedy to jedna z nich była nieprzychylnie nastawiona do drugiej, za to druga w uroczy sposób zabiegała o uwagę pierwszej, aż do momentu, kiedy do ich życia wtargnęły siły zła oraz jeszcze później. Choć stary dziad ze mnie, w kilku momentach książki bliski byłem uronienia łzy.

Nie sposób zakończyć komentarz bez pochwały dla wydawnictwa Vesper. Gdyby nie ta wspaniała okładka, stylizowana na podniszczone pudełko kasety VHS, prawdopodobnie nigdy bym nie przeczytał tej książki, a także kolejnej tego autora, do której wkrótce mam zamiar się zabrać - oczywiście w niesamowitym stylu wydanej również przez Vesper.

Jak ja bym chciał częściej przez przypadek trafiać na dobre książki, tak jak trafiłem na tę. Szukając zupełnie innego tytułu, zobaczyłem w wyświetlających się propozycjach okładkę "Mojej przyjaciółki opętanej" i to już ona przykuła moją uwagę, a opis i opinie na temat tej powieści jeszcze bardziej zachęciły mnie do jej zakupienia. Co prawda fakt, że jakieś dziewięćdziesiąt...

Bardzo sprawny horror, a przy tym nostalgiczna podróż do lat 80. - fani Jennifer's Body i Stranger Things na pewno będą się świetnie bawić podczas lektury. Przede wszystkim, jest to jednak książka o sile kobiecej przyjaźni i solidarności, a na zakończeniu naprawdę bardzo ciężko się nie wzruszyć. Wspaniała rzecz, Grady Hendrix jak zawsze nie zawodzi!

Bardzo sprawny horror, a przy tym nostalgiczna podróż do lat 80. - fani Jennifer's Body i Stranger Things na pewno będą się świetnie bawić podczas lektury. Przede wszystkim, jest to jednak książka o sile kobiecej przyjaźni i solidarności, a na zakończeniu naprawdę bardzo ciężko się nie wzruszyć. Wspaniała rzecz, Grady Hendrix jak zawsze nie zawodzi!

Zacznę od zalet. Autor miał bardzo ciekawy pomysł na książkę, a jego styl pisania ( oraz zakładam dzięki tłumaczowi ) jest bardzo lekki i przyjemny. Bardzo łatwo jest zagłębić się w historii. Jednakże jest sporo minusów.

- Dlaczego Gretchan miała obsesję na punkcie pochowania Molly na święconej ziemi? Czy miało to związek z demonem? Dlaczego ten temat jest kompletnie porzucony przez autora?
- Dlaczego brat Lemon nie wrócił na miejsce egzorcyzmu? Powiedział, że przywiezie swojego ojca i nigdy nie wraca? Przecież miał świadomość z czym zostawia nastoletnią dziewczynę. Dlaczego nie zostało to wyjaśnione w ich rozmowie.
- Rozmowa pomiędzy Gretchen i Abby na koniec została w mojej opinii kompletnie przeskoczona. Autor powinien zawrzeć odczucia obu dziewczyn odnośnie całej sytuacji - tak się jednak nie stało.

Zacznę od zalet. Autor miał bardzo ciekawy pomysł na książkę, a jego styl pisania ( oraz zakładam dzięki tłumaczowi ) jest bardzo lekki i przyjemny. Bardzo łatwo jest zagłębić się w historii. Jednakże jest sporo minusów.

- Dlaczego Gretchan miała obsesję na punkcie pochowania Molly na święconej ziemi? Czy miało to związek z demonem? Dlaczego ten temat jest kompletnie...

Poznały się, gdy miały dziesięć lat na pamiętnym przyjęciu urodzinowym. Abby - fanka E.T i jazdy na łyżwach, zaprosiła wszystkie najbliższe koleżanki, ale przyszła tylko jedna. Niby dobre i to, ale - wyobraźcie sobie, że:
po 1. przyniosła jej w prezencie "Biblię dla małoletnich" - żart!
po 2. nie ma pojęcia kim jest E.T. - skąd ona się urwała?

W 1988 były już nierozłączne. Pewnego wieczora wybrały się wraz ze znajomymi na przyjeziorne wygłupy, które skończyły się dość felernie. Gretchen zginęła w ciemnym lesie, a po odnalezieniu jej zachowanie uległo diametralnej zmianie. W kolejnych dniach przeobraża się z pięknego łabędzia w brzydkie kaczątko - nie dba o siebie, robi się wulgarna, dziwna fest. Wydziela nieprzyjemne zapachy, wyraża się całkiem niesympatycznie, wokół jej osoby dochodzi do wielu zaskakujących, wręcz diabelskich zajść...

"Chwytająca za serce opowieść o przyjaźni i opętaniu" - czy może być ciekawsze combo tematyczne? Pokrzepiająca czytelnicze serca historia o tym, że najważniejsze to wspierać się na dobre i na złe, w zdrowiu i chorobie, przed nawiedzeniem, a nawet i w trakcie egzorcyzmów <3 Przeurocza to była przeprawa w rytmie hitów z lat osiemdziesiątych! Ależ ja uwielbiam muzykę tamtych czasów. Nazwanie poszczególnych rozdziałów książki tytułami piosenek sprawdziło się fantastycznie - nie dość, że pasował do treści poszczególnego fragmentu, to jeszcze zachęcał do odpalenia muzyki na youtubie i pobujania bioderkami.

Nie mogę nie wspomnieć o cudownym wydaniu stylizowanym na oldschoolową już teraz kasetę VHS. Przewijało się ołówkiem, jak małpa wciągnęła się w odtwarzacz, klęło, a i tak na samą myśl o tym nieistniejącym już wynalazku wzrusz łapie. Czytając "Moją przyjaciółkę opętaną" poczułam się na powrót nastolatką przeżywającą problemy z własnymi kumpelami - w co się na jutro ubrać, jaka fryzura teraz na czasie, czy kupiłam najnowszy numer BRAVO, czy walnąć to białe pasemko z lewej strony, czemu ONA się do mnie nie odzywa, ignoruje, buja się z innymi typiarkami z dnia na dzień rzucając fochem.

Napisana bardzo lekko, dostępna również w wersji zekranizowanej - nie dziwię się, ponieważ tego typu historia sama prosi się o przedstawienie na dużym ekranie. Polecam przeogromnie, jeżeli macie ochotę na coś luźniejszego, owianego delikatniutką mgiełką niepokoju. Jedna z przyjemniejszych pozycji jakie czytałam w ubiegłych latach, wywołująca uśmiech na twarzy, oraz rozjaśniająca nawet najmroczniejsze serducha. Grozy tutaj, co kot napłakał, scena egzorcyzmów jest raczej karykaturalna, ale jakże REWELACYJNIE czytało się tę książkę!!!

Poznały się, gdy miały dziesięć lat na pamiętnym przyjęciu urodzinowym. Abby - fanka E.T i jazdy na łyżwach, zaprosiła wszystkie najbliższe koleżanki, ale przyszła tylko jedna. Niby dobre i to, ale - wyobraźcie sobie, że:
po 1. przyniosła jej w prezencie "Biblię dla małoletnich" - żart!
po 2. nie ma pojęcia kim jest E.T. - skąd ona się urwała?

W 1988 były już nierozłączne....

Mój początek znajomości z Gradym nie był udany jednakże z każdą kolejną książką coraz bardziej mi się podoba. Bardzo dobra lektura. Wciąga, niepokoi.

Mój początek znajomości z Gradym nie był udany jednakże z każdą kolejną książką coraz bardziej mi się podoba. Bardzo dobra lektura. Wciąga, niepokoi.

Dobra, choć najsłabsza z dotychczas czytanych przeze mnie książek Grady'ego Hendrixa. W "Poradniku zabójców wampirów klubu książki z południa" autor umiejętnie żonglował kliszami znanymi z filmu i literatury wampirycznej, tworząc jednocześnie autonomiczną i trzymającą w napięciu powieść. "Final Girls" było zaś wyborną grą z kinowymi slasherami, gdzie - ponownie - z nawiązań i mrugnięć okiem pod adresem gatunku, udało mu się stworzyć coś innowacyjnego i ekscytującego.

Jak sugeruje tytuł "Moja przyjaciółka opętana" to powieść, w której tym razem Grady Hendrix wziął na tapet wątek usidlenia przez złowrogą siłę, demona wykorzystującego ciało nastolatki, za pośrednictwem której dokonuje licznych matactw i bestialstw... a tak naprawdę miesza w życiu dotychczasowych przyjaciółek z Abby, najlepszą z nich, na czele.

Ta ostatnia ma przechlapane podwójnie, ponieważ jako jedyna, wywodząca się z niezamożnej rodziny, stypendystka, starając się za wszelką cenę uratować duszę opętanej Gretchen, raz po raz pada ofiarą wykluczenia i niezrozumienia, oraz - oczywiście - podstępnej gry demona, który manipuluje tak, żeby to właśnie Abby uznawana była za winną wszelkiego zła i nieszczęść przezeń powodowanych.

Niestety, wolnego tempa narracji - prawdziwy horror zaczyna się gdzieś po 2/3 powieści - nie rekompensuje w całości sceneria lat 80-tych i liczne nawiązania do popkultury tego okresu (wplecione umiejętnie),kilka zgrabnych nawiązań do kina gatunku i humor - mamy tu chyba najbardziej nietypowego egzorcystę w historii horroru. Finał zaś to prawdziwa petarda i emocjonalny rollercoaster!

Jakkolwiek, możliwe, że znajdzie się grono czytelników, które docenią również wątki bardziej przyziemne, w których element opętania jest czymś w rodzaju parafrazy zmian pojawiających się w okresie dorastania, problemów psychicznych i emocjonalnych związanych z, stawianymi przez rzeczywistość nastolatków wchodzących w dorosłość, wyzwaniami i ograniczeniami, oraz wszelkich małych i dużych utrapień jakie niesie ich życie?

No i, ostatecznie, niepodobna nie wzruszyć się tym, co zdaje się być najważniejsze w tej książce, bo jak wskazuje sam tytuł, jest to opowieść o przyjaźni i cenie, jaką czasem trzeba i warto za nią zapłacić! Mimo mojego marudzenia, polecam!

P.S. Wydawnictwo Vesper, jak zwykle stanęło na wysokości zadania - oprawa graficzna stylizowana jest na okładkę kasety VHS, ze specjalnie przygotowanymi fotosami i dodatkami graficznymi, które świetnie wprowadzają w klimat.

P.S. Nie polecam ekranizacji od Amazona, która strasznie spłyca i psuje niektóre wątki - w tym jeden z ulubionych, związany z kuriozalnymi Braćmi Lemon.

Dobra, choć najsłabsza z dotychczas czytanych przeze mnie książek Grady'ego Hendrixa. W "Poradniku zabójców wampirów klubu książki z południa" autor umiejętnie żonglował kliszami znanymi z filmu i literatury wampirycznej, tworząc jednocześnie autonomiczną i trzymającą w napięciu powieść. "Final Girls" było zaś wyborną grą z kinowymi slasherami, gdzie - ponownie - z nawiązań...

Egzorcyzmy nie całkiem na serio

Grady Hendrix zasłynął z pisania powieści grozy z przymrużeniem oka. Chociaż jego książki często zaliczane są do horrorów, bardziej odpowiadają czarnej komedii. Nie inaczej jest z powieścią "Moja przyjaciółka opętana". Osadzona w epoce kiczu, tapirowanych grzywek i popowej muzyki historia dwóch przyjaciółek zdecydowanie częściej wywołuje uśmiech niż gęsią skórkę.

Hendrix koleiny raz wziął na tapet ograny temat i choć na początku wydawało się, że wszystko biegnie dobrze znanym torem, to każdy, kto nie wie do czego zdolny jest ten autor, może być co najmniej zdziwiony rozwojem fabuły. Poważne tematy mieszają się z kiczem, groza miesza się z komizmem – wszystko co najlepsze u Grady’ego Hendrixa.

To że powieść jest zabawna, napisana w gatunku, który trudno traktować serio, nie znaczy, że nie udało się w niej przemycić żadnych poważniejszych tematów. Gdyby wyrzucić sam motyw opętania, to "Moja przyjaciółka opętana" stałaby się powieścią o trudach dojrzewania, konfliktach z rodzicami, przemocy fizycznej i psychicznej wśród rówieśników, a także nierównościach społecznych (o tym, że niektórzy dostają przywileje z automatu a inni każdego dnia muszą walczyć o przetrwanie). I bez demona życie nastolatka czasem bywa piekłem.

Hendrixowi bardzo dobrze udało się ukazać oblicza przyjaźni – te objawiające się w wielkich czynach i poświęceniach, ale również te ukryte w małych gestach. Do myślenia daje zakończenie powieści – najbardziej realistyczne i nostalgiczne z całej historii Abby i Gretchen – zwłaszcza, gdy nastolatkiem było się wieki temu i na ten etap życia można spojrzeć z dystansem.

Egzorcyzmy nie całkiem na serio

Grady Hendrix zasłynął z pisania powieści grozy z przymrużeniem oka. Chociaż jego książki często zaliczane są do horrorów, bardziej odpowiadają czarnej komedii. Nie inaczej jest z powieścią "Moja przyjaciółka opętana". Osadzona w epoce kiczu, tapirowanych grzywek i popowej muzyki historia dwóch przyjaciółek zdecydowanie częściej wywołuje...

Świetna książka, która zachwyciła mnie dosłownie od pierwszych stron. I może nie wywołuje w czytelniku ogromnego strachu, ale pobudza do myślenia i przeżycia tej historii na swój własny sposób. Książkę doceniam głównie za klimat jaki autor stworzył. Mamy tu historię dwóch przyjaciółek w czasach szkolnych lat 80' w Stanach Zjednoczonych i czuć to od samego początku. Autor uniknął banału, kreacja bohaterów była jak najbardziej przekonująca i z głównymi postaciami niesamowicie się zżyłam. Akcja rozwija się płynnie, nie ma niepotrzebnych dłużyzn i przede wszystkim zakończenie nie było sztucznie odwlekane. Wszelkie zwroty akcji były całkowicie zbędne bym czuła satysfakcje z finału zdarzeń. I tak jak w większości historii o opętaniach, tak i w tym tytule motyw można wytłumaczyć dosłownie lub znaleźć własne wyjaśnienie zaistniałej sytuacji. Ode mnie w pełni zasłużone 9 gwiazdek za dopracowane sylwetki bohaterów i to nie tylko tych pierwszoplanowych, klimat czasów szkolnych i ówczesnych przyjaźni oraz nieszablonowe podejście do tematu nawiedzenia przez demona, a także złożoność fabuły, ale beż niepotrzebnych komplikacji.

Świetna książka, która zachwyciła mnie dosłownie od pierwszych stron. I może nie wywołuje w czytelniku ogromnego strachu, ale pobudza do myślenia i przeżycia tej historii na swój własny sposób. Książkę doceniam głównie za klimat jaki autor stworzył. Mamy tu historię dwóch przyjaciółek w czasach szkolnych lat 80' w Stanach Zjednoczonych i czuć to od samego początku. Autor...