To książka, którą warto przeczytać chwilę przed generalnymi porządkami. Jeżeli masz naturę zbieracza i ciężko ci porzucić wszystkie swoje "przydasie", to książka potrafi zmotywować do zmiany.

To książka, którą warto przeczytać chwilę przed generalnymi porządkami. Jeżeli masz naturę zbieracza i ciężko ci porzucić wszystkie swoje "przydasie", to książka potrafi zmotywować do zmiany.

Zarzucam czytanie tej książki z poniższych powodów:
- popełniono błąd translatorski przy tytule. Oryginalny początek brzmi "Soulful Simplicity", co można by spokojnie przetłumaczyć jako "Prostota Duszy". Ja się niestety na tłumaczenie "Duchowa Prostota" nabrałam, a Boga w książce ze świecą szukać
- idąc dalej tematem Boga - prawdziwie (i ewangelicznie) wierzący chrześcijanin wie, że joga to nie najlepszy pomysł, a jest jej tutaj zdecydowanie dwa razy więcej. Poziom "duchowości" tej książki przypomina mi poziom, który mamy w książce "Bóg nigdy nie mruga" Reginy Brett. Z jednej strony Bóg w tytule, aby za chwilę opowiadać o manifestacji rzeczy, jodze, pozycji asany, kładzeniu ręki na sercu i wsłuchiwanie się w siebie
- książka mogłaby być dwa razy krótsza, gdyby oszczędzono nam lania wody
- historia jak dla mnie prowadzona jest w ciągłym napięciu -> szybko, szybko, wydarzyło się to, tamto, a teraz biegniemy do tematu jogi, a córka chodzi do chrześcijańskiej szkoły..
- niestety nie dowiedziałam się z niej niczego nowego dotyczącego minimalizmu

Zarzucam czytanie tej książki z poniższych powodów:
- popełniono błąd translatorski przy tytule. Oryginalny początek brzmi "Soulful Simplicity", co można by spokojnie przetłumaczyć jako "Prostota Duszy". Ja się niestety na tłumaczenie "Duchowa Prostota" nabrałam, a Boga w książce ze świecą szukać
- idąc dalej tematem Boga - prawdziwie (i ewangelicznie) wierzący...

Sympatyczna, lekko napisana biografia autorki, która opowiada o swoim życiu i drodze do minimalizmu.
To jest amerykańska droga do amerykańskiego minimalizmu. Czyli jest dość egzotycznie.

Nie ma tutaj jakiś przełomowych czy odkrywczych porad, które zmieniłby życie przeciętnego Polaka. Raczej są te wszystkie elementy, które pojawiają się też w innych ksiązkach o minimalizmie, że trzeba radzić się serca, wiązać się z ludźmi, a nie z przedmiotami, kierować się miłością, zapalać świece i słuchać muzyki, chodzić na spacery z psem.
Czyli jest miło i pozytywnie. Tez jestem za spacerami z psem, chociaz palenie świec zazwyczaj jest nieekologiczne.

Jest też coś niesamowicie miłego w czytaniu, że dobrze byłoby się przeprowadzić, z punktu widzenia minimalizmu, do małego 80 metrowego mieszkania, z tarasem na dachu - z którego jest widok na góry.
W kazdym razie autorka tak właśnie zrobiła, kiedy poczuła się minimalistką.
W moim przypadku nawet nie byłoby problemu z nadmiarem rzeczy, bo wszystkie by mi się tam zmieściły ' nie musiałabym ich wyprzedawać jak autorka.

Podoba mi się tez koncepcja, żeby nie sprzedawać niczego co jest warte mniej niż 20 dolarów; tylko oddać lub wyrzucić, bo własny czas tez jest ważny.
Jaką kwotę uważacie za wartą wystawienia rzeczy na sprzedaż np. na OLX?

Chciałabym mieć więcej mając mniej.
W kazdym razie chciałabym mieć małe 80 metrowe mieszkanie z tarasem, widokiem na góry i jeziorem w pobliżu.

Amerykański minimalizm jest na swój sposobi cudaczny, taki jakiś oszukany-chociaż oczywiście założenia i zasady nie są złe. Tylko jest taki niepojęty dla mnie.
Masz ogromne długi więc sprzedajesz dom, które tez był na kredyt, rozdajesz rzeczy, kupujesz 80 metrowe mieszkanie i już nie masz długów.
No i jesteś radykalną minimalistką bo mieścisz się na 80m2 z mężem i córką.

Sympatyczna, lekko napisana biografia autorki, która opowiada o swoim życiu i drodze do minimalizmu.
To jest amerykańska droga do amerykańskiego minimalizmu. Czyli jest dość egzotycznie.

Nie ma tutaj jakiś przełomowych czy odkrywczych porad, które zmieniłby życie przeciętnego Polaka. Raczej są te wszystkie elementy, które pojawiają się też w innych ksiązkach o ...

Książka podzielona jest na cztery części. Stanowi pobieżny, płytki opis kilku niezbyt ciekawych wydarzeń z życia autorki. Na początku możemy zobaczyć, że kompensując przemocowcy związek, przerzuca ona cała swoją uwagę na córkę, co oczywiście może się na dziewczynce bardzo źle odbić. Autorka nie jest niestety osoba zbyt samoswiadoma. Wychwala swój kolejny związek. Tak w sumie, to pierwsza czesc jest o niczym. W drugiej opowiada o tym, ze przeprowadzili się z domu do mieszkania. Sporo powtórzeń, żadnych konkretnych porad. Lanie wody. Trzecia część opowiada o pracoholizmie. Czwarta… w zasadzie znowu nie wiem o czym. Są tam dumania autorki jaka to ona niewierząca w czary mary i inne gusła jak tarot tylko swój kościół i boga. Irytująca jest tez naiwna maniera pisania wciąż o sercu i duszy. Serce wskaże drogę, pokaże prawdę itp farmazony. Na końcu każdego rozdziału jest praktyka rytuału „słuchania serca”, które wskazuje tę drogę, polegającego na kładzeniu dłoni na klatce piersiowej. No cyrk (:
Dwie gwiazdki, a nie jedna za lekkie pióro.

Książka podzielona jest na cztery części. Stanowi pobieżny, płytki opis kilku niezbyt ciekawych wydarzeń z życia autorki. Na początku możemy zobaczyć, że kompensując przemocowcy związek, przerzuca ona cała swoją uwagę na córkę, co oczywiście może się na dziewczynce bardzo źle odbić. Autorka nie jest niestety osoba zbyt samoswiadoma. Wychwala swój kolejny związek. Tak w...

Książka ta pomogła mi zdecydować że jednak minimalizm jest dla mnie i dzięki niej czuje się lepiej na duszy.

Książka ta pomogła mi zdecydować że jednak minimalizm jest dla mnie i dzięki niej czuje się lepiej na duszy.

Nie mogłabym nie zostawić mojej opinii pod tą pozycją.

To książka w której warto używać zaznaczeń i wracać wiele razy do najważniejszych momentów.
Autorka pokazuje w jaki sposób odkryć prawdziwą wartość i jakość życia. To MUST HAVE ludzi w 21. wieku!

Nie mogłabym nie zostawić mojej opinii pod tą pozycją.

To książka w której warto używać zaznaczeń i wracać wiele razy do najważniejszych momentów.
Autorka pokazuje w jaki sposób odkryć prawdziwą wartość i jakość życia. To MUST HAVE ludzi w 21. wieku!

Książkę należy czytać w spokoju i bez pośpiechu. Otwiera oczy na pewne sprawy, uświadamia istotne sprawy, przewartościowuje. Mi osobiście pomogła pozbyć się kilku zbędnych "ważnych" rzeczy z domu. Polecam ją szczególnie osobom, które lubią gromadzić różne rzeczy na wszelki wypadek bądź "to się jeszcze kiedyś na pewno przyda" :)

Książkę należy czytać w spokoju i bez pośpiechu. Otwiera oczy na pewne sprawy, uświadamia istotne sprawy, przewartościowuje. Mi osobiście pomogła pozbyć się kilku zbędnych "ważnych" rzeczy z domu. Polecam ją szczególnie osobom, które lubią gromadzić różne rzeczy na wszelki wypadek bądź "to się jeszcze kiedyś na pewno przyda" :)

Książka Ameryki nie odkrywa. Niemniej jednak kilka ciekawych uwag jest do przeniesienia i odgracenia chałupy i mam nadzieje po części życia. Jednak niestety, albo i stety (zależy, z której strony patrzeć) trochę bawi minimalizm w wersji USA... te ich małe mieszkania i ubrania zmieniane w szafie co kwartał. Ale cóż, jaki kraj, taki minimalizm...

Książka Ameryki nie odkrywa. Niemniej jednak kilka ciekawych uwag jest do przeniesienia i odgracenia chałupy i mam nadzieje po części życia. Jednak niestety, albo i stety (zależy, z której strony patrzeć) trochę bawi minimalizm w wersji USA... te ich małe mieszkania i ubrania zmieniane w szafie co kwartał. Ale cóż, jaki kraj, taki minimalizm...

Tak bardzo trudno jest odmówić nam sobie wiele czynności, z którymi jesteśmy związani na co dzień. Przykładem tego może być pogoń za pracą, która tak naprawdę nie czyni nas do końca szczęśliwymi.

Gdy usłyszymy, diagnozę choroby na samym początku to zaczynamy powoli inaczej patrzeć na nasze życie. Zadajemy sobie mnóstwo pytań typu:

Dlaczego to ja muszę znosić ten ból?,

Czy potrafię, na nowo żyć mając na uwadze swoje zdrowie i czy znajdę w sobie siłę, by dzielić się o moim problemie z innymi ludźmi borykającymi się z tą chorobą- stwardnienie rozsiane?

Z tym problemem zmaga się ów właśnie bohaterka, a przy tym autorka książki pt.''Duchowa prostota. Jak mieć więcej, mając mniej'' Pani Courtney Carver.

Walka w każdym dniu, w który powiązany z chorobą jest trudnym wyzwanie. W tym przypadku dla autorki stało się czymś dla niej nieznanym, ale za to ujawniła, z czym musiała się zmagać w trudzie swojej niespodziewanej choroby.

Życie nasze jest tak w obecnej chwili nieprzewidywalne, że nie wiemy, co nas może spotkać na dalszej jego drodze, do której podążamy małymi krokami.

Miałam okazję poznać kilkanaście lat temu dziewczynę, która chorowała na tę samą, z którą zmaga się autorka. Zapamiętałam tę dziewczynę pod każdym względem, a w tym: jaką ona była energiczną osobą, w jaki delikatny sposób mówiła i chętnie opowiadała na temat swojej choroby, ale dopiero, gdy nabrała większego zaufania. Poznawałam, ją na nowo podziwiając za to, że ma na tyle w sobie tyle siły i nigdy się nie załamywała Przez okres dwóch tygodni można poznać ludzi, którzy są wytrwali w bólu.

Udzielony wywiad i porady autorki niech będą codziennym drogowskazem do przetrwania i niemyśleniu o chorobie.

Książka ta składa się z 4 części podzielonych na 40 rozdziałów napisanych barwnym językiem opartym również na doświadczeniu autorki.

Dodatkowymi elementami są tutaj piękna biała oprawa, zamieszczona w niej grafika w dwóch kolorach oraz czcionka, ułatwiająca czytanie tego niezwykle przedstawionego poradnika pomocnego każdemu Czytelnikowi.

Wydawnictwu Literackiemu dziękuję za podarowanie mi do zrecenzowania książki pt.''Duchowa prostota. Jak mieć więcej, mając mniej'' autorstwa Pani Courtney Carver.

Warto jest przeczytać ten poradnik.

Tak bardzo trudno jest odmówić nam sobie wiele czynności, z którymi jesteśmy związani na co dzień. Przykładem tego może być pogoń za pracą, która tak naprawdę nie czyni nas do końca szczęśliwymi.

Gdy usłyszymy, diagnozę choroby na samym początku to zaczynamy powoli inaczej patrzeć na nasze życie. Zadajemy sobie mnóstwo pytań typu:

Dlaczego to ja muszę znosić ten ból?,...

Przyzwoita książka o życiowym minimalizmie, choć momentami mało odkrywcza i w mojej opinii dość mocno przeciągnięta (powtarzanie tych samych wskazówek, czasem w innych słowach). Poleciłbym ją tym, którzy jak dotąd nie mieli jeszcze styczności z książkami o tej tematyce.

Przyzwoita książka o życiowym minimalizmie, choć momentami mało odkrywcza i w mojej opinii dość mocno przeciągnięta (powtarzanie tych samych wskazówek, czasem w innych słowach). Poleciłbym ją tym, którzy jak dotąd nie mieli jeszcze styczności z książkami o tej tematyce.