Mitfordowie są arystokratyczną rodziną żyjącą w latach 20 XX wieku. W ich posiadłości właśnie odbywa się wielkie przyjęcie z okazji 18 urodzin ich córki – Pameli. Młodzież bierze udział w „Polowaniu” - zabawie polegającej na znalezieniu skarbu, do którego prowadzą zagadki. Nagle zabawę przerywa krzyk, jak się później okazuje pokojówki Dulcie Long, która stoi nad zwłokami Adriana Curtisa. Wszelkie podejrzenia spadają na nią, jednak znajduje się osoba, która w to nie wierzy — pokojówka Mitfordów – Luisa Cannon. Wraz z zaprzyjaźnionym policjantem postawiania zrobić własne śledztwo. Nic nie jest takie, jak wydawało się na początku, a im bliżej rozwiązania zagadki, tym robi się niebezpieczniej. Kto jest prawdziwym mordercom? Dlaczego Adrian zginął? Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne?

Książka pełna tajemnic, zagadek, nienawiści, dwulicowości, nieufności, ale jednocześnie, wiary w niewinność, szukania sprawiedliwości. Podczas czytania wciąga, daje dużą dawkę emocji.

PEŁNA RECENZJA NA MOIM BLOGU (https://anka8661.blogspot.com/2019/07/harpercollins-polska-ksiazka-pt.html)

Mitfordowie są arystokratyczną rodziną żyjącą w latach 20 XX wieku. W ich posiadłości właśnie odbywa się wielkie przyjęcie z okazji 18 urodzin ich córki – Pameli. Młodzież bierze udział w „Polowaniu” - zabawie polegającej na znalezieniu skarbu, do którego prowadzą zagadki. Nagle zabawę przerywa krzyk, jak się później okazuje pokojówki Dulcie Long, która stoi nad zwłokami...

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale jak najbardziej udane. Całą powieść czytałam dość szybko, z zainteresowaniem. Nie spodziewałam się, że aż tak wciągnę się w fabułę i będę połykać stronę za stroną. Autorka posługuje się przejrzystym piórem, dzięki czemu nie mamy problemu ze zrozumieniem tego, co czytamy. Jest to niebywale lekko napisana historia, która z pewnością obdarzy Was wieloma wrażeniami. Może na samym początku miałam problem, taki malutki, żeby wczytać się w powieść, ale później to odczucie zniknęło. Nie było tu chaosu - wręcz przeciwnie. Odnosiłam wrażenie, że jest tu wszystko na swoim miejscu, idealnie dopracowane i doprowadzony każdy wątek. I chyba właśnie przez to pogubiłam się i nie mogłam rozgryźć zagadki. Nie wiedziałam, kto zabił...


Bohaterów w tej powieści mamy wielu, jednak każdy z nich różni się od siebie i widać to na pierwszy rzut oka. Nawet nie chodzi mi tu o klasy społeczne, tylko o zachowanie i charakter. Kilku z nich od samego początku nie polubiłam i było tak do samego końca. Jedynie główna bohaterka przypadła mi do gustu, chyba za swoją dobroć, jednocześnie za zawziętość i upór by donieść, że jej Dulcie nie jest winna.

Postacie są dopracowane pod każdym szczegółem i myślę, że historia może się Wam spodobać. Realni bohaterowie, mimo iż pochodzący z XX wieku i lat dwudziestych, ale wciąż to ludzie. Widać w ich zachowaniu podobieństwo do nas. Jednak szczególnie nie będę za nimi tęsknić mimo, iż bardzo przyjemnie czytało się ich koleje losu.


Cała recenzja jest na blogu, gdzie serdecznie zapraszam. :)

Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale jak najbardziej udane. Całą powieść czytałam dość szybko, z zainteresowaniem. Nie spodziewałam się, że aż tak wciągnę się w fabułę i będę połykać stronę za stroną. Autorka posługuje się przejrzystym piórem, dzięki czemu nie mamy problemu ze zrozumieniem tego, co czytamy. Jest to niebywale lekko napisana historia, która z...

× www.majuskula.blogspot.com ×

Blichtr, szampan, świetna zabawa — czy na luksusowym przyjęciu cokolwiek może pójść nie tak? Okazuje się, że musi paść odpowiedź twierdząca, gdy jeden z gości zostaje brutalnie zamordowany. Czy za zabójstwem na pewno ta osoba, którą się o to podejrzewa?

Co skłoniło mnie do sięgnięcia po tę książkę? Rodzina Mitfordów! Żywo się nimi interesuję od czasu przeczytania publikacji Laury Thompson. Tak na marginesie, serdecznie polecam! Tym razem, Mitfordowie zostali sfabularyzowani na rzecz powieści kryminalistycznej, osadzonej w szalonych latach dwudziestych — bezapelacyjnie jedna z najbardziej fascynujących epok. Byłam ciekawa, czy autorce uda się odpowiednio oddać atmosferę tamtych dni. To sztuka, zwłaszcza w sytuacji, gdy opisujemy prawdziwych bohaterów. Swoją drogą, dopiero w trakcie czytania zorientowałam się, że mam do czynienia z drugim tomem! Jakoś umknęła mi informacja o istnieniu pierwszego. Nieco się zmartwiłam, ale postanowiłam dzielnie stawić temu czoła, głęboko wierząc, iż nie pogubię się w akcji. Na szczęście, dość gładko wyszłam z tej próby, więc jeśli macie podobny problem, to nie przejmujcie się. Spokojnie możecie zacząć lekturę od części drugiej, dacie sobie radę.

Historia przedstawiono z perspektywy służącej Louisy Cannon, oglądamy świat jej oczami. Muszę przyznać, że polubiłam tę postać. Posiada dar obserwacji, który wplątuje ją w niespodziewane śledztwa, rodzinne tajemnice. Posługuje się przede wszystkim dedukcją, intuicją, niczym Sherlock Holmes, szukając jakichkolwiek śladów. Z lektury wywnioskowałam, iż w poprzedniej części poświęcono sporo miejsca przeszłości kobiety, chciałabym dowiedzieć się czegoś więcej, toteż koniecznie muszę sięgnąć po „Morderstwo w pociągu”. Ach, frustrujące, gdy czytamy naprawdę przyjemną książkę, a nie omija nas czekanie na wcześniejsze lub kolejne tomy! Naturalnie, nie zamierzam nikogo zniechęcać, wręcz przeciwnie! Uznajmy, że apetyt rośnie w miarę jedzenia.

Jessica Fellowes napisała tę powieść w sposób bardzo przystępny, całość czyta się szybko, skutecznie umila wolny wieczór. Nie jest to pozycja ambitna, wymagająca kompletnego skupienia. Jej zadanie to zabicie nudy towarzyszącej chwilom, kiedy zwyczajnie chcemy odpocząć przy przyjemnej fabule. To dobry kryminał, trudno mi było rozwikłać zagadkę, więc mogę stwierdzić — „Morderstwo po północy” znakomicie spełniło swoją rolę. Autorka podsuwała mnóstwo fałszywych tropów, wywodząc nas w przysłowiowe pole. Daleko mi do koneserki tego typu literatury, ciągle się uczę, ale twórczość Fellowes mnie zaciekawiła.

Rzeczywiście, pisarce udało się nieźle odwzorować tło historyczne. Jak wspominałam wyżej, to ciężka praca, z racji specyfiki lat dwudziestych, które kojarzą nam się najczęściej z prywatkami, pawiami piórami. Trzeba uważać, aby nie przesadzić, uniknąć karykatury, swoistego pastiszu. Otoczenie świetnie się zgrywa z postaciami, są bardzo wyraziste. Nie dziwię się, że Fellowes postanowiła poświęcić swoją serię siostrom Mitford. To były charakterne, dość kontrowersyjne osoby, nawet jak na ich czasy. Podobnie Alice Diamond, znana kryminalnej „kariery”. Spostrzegłam jednak, iż książka subtelnie porusza temat roli kobiet, które wówczas tylko pozornie mogły cieszyć się wolnością. To interesujący zabieg, zdecydowanie wart uwagi.

„Morderstwo po północy” jest świetną propozycją dla czytelników pragnących odpoczynku przy intrygującej fabule. Tajemnica zbrodni nie należy do tych oczywistych, rozwiązujących się już w połowie akcji. Naprawdę mam nadzieję, że uda mi się zdobyć poprzedni tom i poznać przeszłość Louisy. Czekam też na kolejne części. Oby zostały wkrótce wydane! Trzymam kciuki za Jessicę Fellowes, niech wena jej nie opuszcza, bo ta pisarka rzeczywiście ma talent do takich „retro-kryminałów”. Serdecznie polecam wszelkim miłośnikom klimatu lat dwudziestych!

× www.majuskula.blogspot.com ×

Blichtr, szampan, świetna zabawa — czy na luksusowym przyjęciu cokolwiek może pójść nie tak? Okazuje się, że musi paść odpowiedź twierdząca, gdy jeden z gości zostaje brutalnie zamordowany. Czy za zabójstwem na pewno ta osoba, którą się o to podejrzewa?

Co skłoniło mnie do sięgnięcia po tę książkę? Rodzina Mitfordów! Żywo się nimi interesuję...

Jessica Fellowes jest angielską pisarką i niezależną dziennikarką. W 2017 roku zadebiutowała powieścią „Morderstwo w pociągu”, rozpoczynającą cykl kryminałów o arystokratycznej rodzinie Mitfordów, choć była to tak naprawdę jej dziesiąta już książka. Autorka napisała pięć oficjalnych książek towarzyszących powstawaniu serialu telewizyjnego „Downton Abbey”, który został stworzony przez jej wuja Juliana Fellowesa.
Były to przewodniki do sześciu sezonów, w których naszkicowany został społeczno-historyczny kontekst wydarzeń przedstawionych w serialu. Książki te doprowadziły Fellowes do międzynarodowej kariery, dzięki czemu podróżowała po Ameryce od wybrzeża do wybrzeża i miała okazję rozmawiać z publicznością, która liczyła nawet do dwóch i pół tysiąca osób. Autorka występowała także w radiu i telewizji, jest współtwórcą wielu publikacji, między innymi „The Daily Telegraph” i „Sunday Times Style”. Mieszka w Oxfordshire z rodziną i energicznym Labradoodle, ale w sercu pozostaje londynką.

Akcja książki rozgrywa się w latach 20. XX wieku w Anglii. W Asthall Manor, posiadłości należącej do arystokratycznej rodziny Mitfordów odbywają się osiemnaste urodziny jednej z córek – Pameli. Zgromadzona na przyjęciu młodzież postanawia wziąć udział w zabawie „Polowanie”, która polega na poszukiwaniu skarbu, gdzie do wygranej przybliżają kolejne rozwiązania rymowanych zagadek. Zwycięzcą jest ten, kto jako pierwszy odgadnie wszystkie zgadywanki. Gra toczy się do momentu, w którym uczestnicy zabawy słyszą przerażające krzyki dobiegające z kościelnego cmentarza znajdującego się w otoczeniu rezydencji. Gdy docierają na miejsce, pod kościelną wieżą dostrzegają pokiereszowane zwłoki Adriana Curtisa i stającą nad nimi Dulcie Long – pokojówkę rodziny Curtisów. Wszystkie podejrzenia padają na dziewczynę, więc zostaję natychmiast aresztowana. Okazuje się, że Dulcie w czasie trwania gry ukradła biżuterią należącą do Mitfordów. Szybko wychodzi też na jaw, że należy do kobiecego gangu złodziejek, na czele którego stoi Alice Diamond. Dulcie przyznaje się do kradzieży kosztowności, ale wciąż twierdzi, że nie ma nic wspólnego ze śmiercią Adriana Curtisa. Jedyną osobą, która wierzy w niewinność służącej Curtisów jest pokojówka Mitfordów – Luisa Cannon, która postanawia przeprowadzić własne śledztwo z pomocą zaprzyjaźnionego policjanta, by oczyścić koleżankę z zarzucanych jej czynów. Kto tak naprawdę jest winien śmierci Adriana? Jaki miał motyw i jak w ogóle doszło do tej tragedii?

Nie sięgam po książki, których akcja toczy się w tak odległych czasach. Zawsze boję się, że nie będę potrafiła odnaleźć się w tamtych realiach. Nigdy też nie miałam w rękach powieści Agathy Christie. Nie wiem, dlaczego skusiłam się na „Morderstwo po północy”. Z ciekawości? Pewnie tak. Potrzebowałam przeczytać książkę, jakiej jeszcze nigdy dotąd nie czytałam. I był to strzał w dziesiątkę. Teraz bardzo żałuję, że nie miałam okazji zapoznać się z pierwszym tomem cyklu o arystokratycznej rodzinie Mitfordów. Nieznajomość poprzedniej części nie miała żadnego wpływu na lekturę „Morderstwa po północy”, jestem pewna, że ten tom można potraktować jako osobną powieść. To nie zmienia faktu, że zżera mnie ciekawość, o czym jest „Morderstwo w pociągu”. Koniecznie muszę nadrobić tę serię.

Dalsza część recenzji na blogu: https://tamczytam.blogspot.com/2019/07/morederstwo-po-ponocy.html

Jessica Fellowes jest angielską pisarką i niezależną dziennikarką. W 2017 roku zadebiutowała powieścią „Morderstwo w pociągu”, rozpoczynającą cykl kryminałów o arystokratycznej rodzinie Mitfordów, choć była to tak naprawdę jej dziesiąta już książka. Autorka napisała pięć oficjalnych książek towarzyszących powstawaniu serialu telewizyjnego „Downton Abbey”, który został...

Jessica Fellowes to angielska pisarka i dziennikarka, niejednokrotnie również felietonistka oraz asystentka redaktora magazynów. W swojej piśmienniczej karierze zasłynęła m.in. z powieści pt. „Morderstwo po północy".

Po XX-wiecznej Anglii, w świecie arystokratów, można by się spodziewać żądzy władzy, egoizmu, ale również i harmonii, której zdecydowanie zabrakło w życiu rodziny Mitfordów. Podczas hucznych urodzin córki, Pameli, dochodzi do zabójstwa jednego z gości. O morderstwo podejrzana jest pokojówka, która znalazła ciało mężczyzny. Na szczęście jest ktoś, kto chce udowodnić niewinność kobiety. Nie jest to łatwe, ponieważ przy kobiecie znaleziono skradzione rzeczy. Ma ona również przeszłość, która jednoznacznie wskazuje na to, że jest morderczynią.

W książce został poruszony problem niewierności i nieufności nawet najbliższym osobom, którym poświęcamy swój czas. Ta pozycja daje do zrozumienia, że nawet w mniej znaczących sprawach, poszukiwanie winowajcy jest bardzo uciążliwe i tylko odpowiedni charakter i mobilizacja są w stanie doprowadzić do sukcesu. Jednak nie każdy ma takie umiejętności, a to skutkuje niewyjaśnionymi sporami ciągnącymi się przez lata i pozbawianiem wolności niewinnych osób.

Warto wspomnieć, że ta książka jest drugim tomem po „Morderstwie w pociągu". Co za tym idzie... wielu wątków trzeba się domyślać. Pojawiają się nowe postaci, w momencie, gdy ciężko je nawet ze sobą powiązać. Miałam duży problem z tym, żeby dowiedzieć się, kto jest kim dla danej osoby i często musiałam cofać się o kilka stron, aby nie zaplątać się w fabule.

Nie przekonał mnie również styl pisania autorki. Miałam nadzieję, że mówiąc o Anglii, o roku 1925 będę mogła rzeczywiście wczuć się w klimat tamtych czasów.

Oryginalne było na pewno tło historyczne i autentyczni bohaterowie. Dochodzenie do śledztwa, krok po kroku, zmuszało do całkowitego zagłębienia się w lekturę. Podchody głównej bohaterki, błędy, które popełniała sugerując się myślami innych osób i zawiłość, sprawiły, że książkę czytało się stosunkowo dobrze.

Poleciłabym ją czytelnikom, którzy przeczytali już „Morderstwo w pociągu" oraz tym, którzy lubią dokładność i szczegółowość w rozwiązywaniu trudnych problemów.
Zuzia, lat 17
źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

Jessica Fellowes to angielska pisarka i dziennikarka, niejednokrotnie również felietonistka oraz asystentka redaktora magazynów. W swojej piśmienniczej karierze zasłynęła m.in. z powieści pt. „Morderstwo po północy".

Po XX-wiecznej Anglii, w świecie arystokratów, można by się spodziewać żądzy władzy, egoizmu, ale również i harmonii, której zdecydowanie zabrakło w życiu...

"W życiu każdego człowieka przychodzi taka chwila, która bezsprzecznie świadczy o tym, że właśnie przestał być dzieckiem i wkroczył w dorosłość."

Prosta i przystępna wakacyjna przygoda czytelnicza, utrzymana w swobodnym kryminalnym stylu, ubarwiona subtelną nicią obyczajową, stawiająca na przyjemność czytania i lekką rozrywkę intelektualną. Zagadka detektywistyczna stosunkowo łatwa, szybko można się zorientować, kto stoi za jakimi czynami, ale tu chodzi o wniknięcie w angielski klimat połowy lat dwudziestych dwudziestego wieku.

Sprzymierzeńcami w prowadzeniu dochodzenia są wyostrzona spostrzegawczość, umiejętność kojarzenia faktów, stare metody dedukcyjne, bez wspomagania technologii, a nawet zwykłych baz danych ukrytych w przykurzonych archiwach. Liczy się obserwacja, intuicja i łączenie faktów. Podobało mi obsadzenie w roli śledczego nie tylko mężczyzny, ale również kobiety, poszukiwanie tropów i wskazówek odbywa się dwutorowo. Powieść nawiązuje do klasycznych dzieł z gatunku kryminału, jednak nie ma się co oszukiwać, dużo jej do nich brakuje. Trochę ślamazarni i mało bystrzy detektywi, nie można im natomiast odmówić determinacji, choć z odwagą to już gorzej. Niekiedy w narrację wpleciono delikatny humor, żałuję, że nie było go więcej, bo z wyczuciem i trafnością prowadzony. Książka nie należy do ambitnych, ale w pewien sposób ujmuje, zwłaszcza atmosferą imperialnej Anglii i ówczesnym tłem społecznym. Sprawdzi się przy odciąganiu myśli od problemów codzienności, chwilowe przeniesienie się w fikcyjną przeszłość bazującą jednak na kilku prawdziwych wydarzeniach.

W drugim tomie serii pozostajemy w kręgu zbrodni krążących wokół bogatej i szanowanej rodziny Mitfordów. Nancy Mitford nie jest już nastolatką, udziela się towarzysko w londyńskich klubach, płynie w niej gorąca krew, chętnie angażuje się w ryzykowne, jak dla tamtej epoki, działania. To właśnie jeden z jej przyjaciół zostaje zamordowany podczas przyjęcia Pameli Mitford. Podejrzenie o zrzucenie mężczyzny z wieży posiadłości pada na służącą. Jednak Louisa Cannon, pracująca u Mitfordów, nie daje temu wiary, nie dowierza miejscowej policji i zaczyna prowadzić śledztwo na własną rękę. Możliwości ma ograniczone, dlatego z czasem wciąga w sprawę Guya Sullivana, kiedyś funkcjonariusza policji kolejowej, a teraz za sprawą dobrze rozwiązanej zagadki kryminalnej realizującego marzenie o zrobieniu kariery w Scotland Yardzie.

bookendorfina.pl

"W życiu każdego człowieka przychodzi taka chwila, która bezsprzecznie świadczy o tym, że właśnie przestał być dzieckiem i wkroczył w dorosłość."

Prosta i przystępna wakacyjna przygoda czytelnicza, utrzymana w swobodnym kryminalnym stylu, ubarwiona subtelną nicią obyczajową, stawiająca na przyjemność czytania i lekką rozrywkę intelektualną. Zagadka detektywistyczna...

wrotkaczyta.blogspot.com

Wychowana na książkach Agathy Christie wielkim sentymentem darzę kryminały retro. Uwielbiam ich klimat, tło społeczne nakreślane przez autorów i historyczne smaczki z epoki. Lubię te powolne dochodzenie do rozwiązania zagadki przestępstwa, bez pościgów, krwawych strzelanek i szaleńczych zwrotów akcji, a że kryminałów retro na naszym rynku księgarskim jest coraz więcej, to z prawdziwą przyjemnością co jakiś czas po nie sięgam.
Jessica Fellowes to pisarka i dziennikarka, znana z książek towarzyszących powstaniu serialu filmowego "Downton Abbey". Serial ten oglądałam namiętnie, więc tym bardziej zaciekawiła mnie ta powieść kryminalna zainspirowana losami arystokratycznej rodziny Mitford.

Anglia lata 20. XX wieku. Podczas przyjęcia odbywającego się w domu Mitfordów dochodzi do morderstwa. Ofiarą jest dwudziestoletni arystokrata Adrian Curtis. Policja od razu wskazuje i aresztuje mordercę. Jest nią pokojówka Curtisów Dulcie Long, która nie tylko odnajduje ciało zamordowanego i ma przy sobie skradzioną z domu Mitfordów biżuterię, ale także jest członkinią kobiecego gangu złodziejek, której przywódczynią jest Alice Diamond. Sprawa wydaje się prosta. Dulcie aresztowano, szybko osądzono i tego samego dnia skazano za morderstwo, mimo iż ona sama przyznała się tylko do kradzieży klejnotów, zaprzeczając by miała cokolwiek wspólnego ze śmiercią Adriana Curtisa. Wątpliwości co do winy aresztowanej pokojówki ma także służąca Mitfordów Luisa Cannon, która z początku na własną rękę, a następnie z pomocą znajomego sierżanta policji Guya Sullivana, próbuje rozwiązać zagadkę morderstwa, tym samym znajdując prawdziwego winnego tej zbrodni.

Autorka zaprasza nas do Anglii z początku wieku, gdzie świat znudzonych młodych arystokratów przeplata się z niebezpiecznym światem złodziei, paserów i morderców. Bywamy w zatłoczonych, dusznych klubach, chadzamy niebezpiecznymi londyńskimi ulicami i spotykamy osoby, które żyły naprawdę. Jessica Fellowes wplotła bowiem w swoją kryminalną historię autentyczne postacie i wydarzenia, zarówno z arystokratycznego, jak i przestępczego świata.
"Morderstwo po północy" do dobry kryminał, który czytałam z prawdziwą przyjemnością. Napisany współcześnie całkowicie oddawał ducha minionej epoki. Czytając go bez problemu przenosiłam się w czasie. Bardzo ważnym aspektem w tego typu książkach jest to, by nakreśleni bohaterowie nie odbiegali od społecznych standardów czasów, w których żyli. I to doskonale się autorce udało. Nie miałam wrażenia, że są tylko przebranymi postaciami przeniesionymi w czasie, ale stanowią integralną cześć opisywanych wydarzeń. Zarówno arystokratyczne życie, jak i te półświatka, były autentyczne. Samo śledztwo i sposób rozwiązania zagadki morderstwa nawiązywał to starych tradycji kryminałów z epoki.
Jednym słowem, jeśli lubicie klasyczne kryminały retro, to "Morderstwo po północy" będzie doskonałą okazją by chociaż na kilka godzin przenieść się w klimatyczne czasy Anglii lat dwudziestych i przy okazji rozwiązać zagadkę morderstwa młodego arystokraty.

wrotkaczyta.blogspot.com

Wychowana na książkach Agathy Christie wielkim sentymentem darzę kryminały retro. Uwielbiam ich klimat, tło społeczne nakreślane przez autorów i historyczne smaczki z epoki. Lubię te powolne dochodzenie do rozwiązania zagadki przestępstwa, bez pościgów, krwawych strzelanek i szaleńczych zwrotów akcji, a że kryminałów retro na naszym rynku...

Już jest, nowa książka Jessici Fellowes „Morderstwo po północy”! Coś, czego nie mogłam się doczekać. Jeżeli czytaliście „Morderstwo w pociągu”, na pewno wiecie, co mam na myśli – poznawanie tożsamości sprawcy w starym stylu.

Anglia, 1925 rok.
Podczas urodzinowego przyjęcia Pameli, ginie jeden z bawiących się gości – Adrian Curtis. O morderstwo arystokraty podejrzewana jest jego pokojówka, która oskarżona zostaje nie bez powodu. Jest jednak ktoś, kto nie wierzy w jej winę, a konkretnie Louis Cannon; służąca, a zarazem przyjaciółka oskarżonej, rozpoczyna śledztwo na własną rękę.

Przede wszystkim jest to drugi tom cyklu „Mitford Murders”, a co za tym idzie, kilku bohaterów jest już czytelnikowi znajomych. Problem jednak w tym, że pojawia się tylu nowych, że chwilami nie da się czytać zbyt szybko. Zmuszona byłam niekiedy zwalniać, by przypomnieć sobie, kto mówi, co i do kogo. Niby mogłam przymknąć na to oka, ponieważ jest to kryminał, a zatem każda drobnostka wymaga sporej uwagi. Byłoby słabo wyłożyć się na czymś tylko dlatego, że przez nierozwagę nie dostrzegło się czegoś oczywistego.

Ale gdy mijały natłoki bohaterów, rozpoczynało się śledztwo w starym dobrym stylu. Ktoś coś zobaczył czy powiedział i już akcja mknęła tym tropem. Nagle okazało się, że w wokół sprawy morderstwa dzieją się dziwne rzeczy, które aż proszą się o odkrycie. Główna bohaterka poczuła zapach spisku i bez wahania dała się wciągnąć w świat pełen niedomówień i sekretów. To było to… jej obserwacje, spekulacje i podchody. Spacer zakazanym szlakiem, który mógł skończyć się dla niej w każdej chwili. W każdej chwili mogła zapłacić za wtrącanie się w nie swoje sprawy najwyższą cenę.

Warto również wspomnieć, że tak jak w przypadku pierwszego tomu, tak i tutaj mamy do czynienia z postaciami żyjącymi naprawdę. Nie stanowią większości bohaterów, ale są. Naturalnie jest odpowiednia notka: kto, kiedy żył oraz jak potoczyły się jego losy. Nie wiem jak inni, ale dla mnie to trochę dziwne: czytać o kimś w fikcyjnej powieści, ale kto żył naprawdę. Dziwne acz ciekawe doświadczenie.

Co do samej treści, podobała mi się średnio. Niby czytało się dobrze, ale brakowało mi większej zawiłości. Wadziły mi również fragmenty, gdzie w jednym miejscu znajdowało się mnóstwo osób i każdy coś do kogoś mówił czy robił. Nie przepadam za czymś takim i nie czyta mi się wtedy dobrze. Ale też intryga sama w sobie była jakby rozlazła. Pomysł niby dobry, ale wykonanie nie do końca takie, jak być powinno. Bo trzeba Wam wiedzieć, że akcja jest prowadzona dwutorowo. Z jednej strony wątek morderstwa podczas urodzin Pameli, a z drugiej przestępcze życie, które przenikało się z wyższymi sferami. Oczywiście był powód, dla którego obie te sprawy zostały przybliżone, ale jakoś tak… no nie do końca.

Podsumowując, jestem nieco zawiedziona. Drugi tom wypadł słabiej. Było zbyt wiele osób, a zbyt mało samej akcji. Czuję niedosyt i lekki zawód, ponieważ oczekiwania miałam ogromne. Ale to nie jest tak, że „Morderstwo po północy” jest beznadziejne! Jest przyzwoite i poprawne. Szału nie ma, ale książka sama w sobie jest całkiem przyjemna. Zwłaszcza dla tych, którzy lubią kryminały w starym stylu. Jakby nie patrzeć, XX-wieczna Anglia rządziła się swoimi prawami. I to słownictwo! Bardziej współczesne, ale wciąż odmienne od tego, którym posługujemy się na co dzień. A zatem… gotowi na „Morderstwo po północy”?

Zapraszam również do przeczytania innych recenzji... https://naszerecenzje.wordpress.com/

Już jest, nowa książka Jessici Fellowes „Morderstwo po północy”! Coś, czego nie mogłam się doczekać. Jeżeli czytaliście „Morderstwo w pociągu”, na pewno wiecie, co mam na myśli – poznawanie tożsamości sprawcy w starym stylu.

Anglia, 1925 rok.
Podczas urodzinowego przyjęcia Pameli, ginie jeden z bawiących się gości – Adrian Curtis. O morderstwo arystokraty podejrzewana jest...

Anglia, 1925 rok. Podczas przyjęcia w domu Mitfordów dochodzi do morderstwa. Pokojówka Dulcie Long znajduje ciało nielubianego dwudziestojednoletniego arystokraty Adriana Curtisa. Zostaje oskarżona o zabójstwo swojego pracodawcy i wszystko wskazuje na jej winę, bo ma powiązania z kobiecym gangiem Alice Diamond. Służąca Mitfordów Louisa Cannon nie wierzy jednak w winę Dulcie i rozpoczyna własne śledztwo nie zważając na niebezpieczeństwa.

Jessica Fellowes to pisarka i dziennikarka, która współpracuje z "Mail on Sunday", "Daily Telegraph", "Sunday Times", "Style" i "Psychologies". Była też zastępcą redaktora naczelnego w "Country Life". Znana jest z serii książek towarzyszących powstaniu serialu filmowego ,,Downton Abbey". ,,Morderstwo po północy" to druga część cyklu Mitford Murders (tom I-,,Morderstwo w pociągu").

W powieści przeplata się ze sobą świat arystokracji, bandy rabusiów skupionych wokół Alice Diamond i jej Czterdziestu Rozbójników oraz londyńskiego Scotland Yardu, którego pracownicy gonią nie tylko za rzezimieszkami, ale też za uznaniem, służbową pochwałą i awansem. Bohaterowie są barwni i ciekawi. Sierżant policji Guy Sullivan i policjantka Mary Moon stanowią zabawną parę, która z różnymi przygodami i licznymi wpadkami stara się rozwiązywać sprawy kryminalne. Louisa Cannon dzieli się z pokojówką Dulcie Long uwagami na temat wymagań oraz dziwactw rodzin, u których służą. Łączy je podobna przeszłość, dlatego Louisa podejmuje się odnalezienia mordercy Curtisa. Fabuła książki nie jest zbyt zaskakująca, ale dużo jest w niej prawdziwych i fałszywych tropów, które mają zmylić czytelnika. Trudno jakoś szczególnie rozpisywać się o tej powieści bez zdradzania całej treści, dlatego kto jest ciekawy, jak potoczyły się losy bohaterów powinien sam sięgnąć po ten kryminał.

,,Morderstwo po północy" to dobry kryminał retro z ciekawie nakreślonymi postaciami, realnym tłem obyczajowo-społecznym i prostą zagadką kryminalną. Czyta się bardzo szybko i płynnie, więc do końca powieści można dotrzeć w dwa wieczory:)

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Anglia, 1925 rok. Podczas przyjęcia w domu Mitfordów dochodzi do morderstwa. Pokojówka Dulcie Long znajduje ciało nielubianego dwudziestojednoletniego arystokraty Adriana Curtisa. Zostaje oskarżona o zabójstwo swojego pracodawcy i wszystko wskazuje na jej winę, bo ma powiązania z kobiecym gangiem Alice Diamond. Służąca Mitfordów Louisa Cannon nie wierzy jednak w winę Dulcie...

Minęło kilka lat od ostatniego zamieszania w Asthall Manor. Louisa wiedzie stateczne, ale i nudne życie, które powoli przestaje jej wystarczać. Szczególnie, że najstarsza córka jej pracodawców należy do młodej śmietanki towarzyskiej i doskonale wie, jak korzystać z życia. Louisa, dzięki Nancy, ma okazję zobaczyć inne życie: świat bogatych i rozpieszczonych młodych ludzi, których jedynym celem w życiu jest dobra zabawa. Jedną z ich rozrywek jest organizowanie poszukiwań kończących się wygraną tego, kto najszybciej rozwiąże wszystkie podpowiedzi w postaci rymowanych zagadek. „Polowanie” ma być więc główną atrakcją osiemnastych urodzin młodszej siostry Nancy, Pameli. Zabawa toczy się swoim rytmem, dopóki nie zakłóci jej odkrycie martwego ciała jednego z jej uczestników. Wszystko wskazuje na winę służącej, która miała nieszczęście znaleźć zwłoki. Louisa jednak przeczuwa, że za tym zabójstwem kryje się coś więcej i postanawia na własną rękę udowodnić, że najbardziej oczywisty podejrzany jest w istocie zupełnie niewinny.

Całość recenzji pod adresem: http://zapach-ksiazek.pl/jessica-fellowes-morderstwo-po-polnocy-umrzec-mlodo/

Minęło kilka lat od ostatniego zamieszania w Asthall Manor. Louisa wiedzie stateczne, ale i nudne życie, które powoli przestaje jej wystarczać. Szczególnie, że najstarsza córka jej pracodawców należy do młodej śmietanki towarzyskiej i doskonale wie, jak korzystać z życia. Louisa, dzięki Nancy, ma okazję zobaczyć inne życie: świat bogatych i rozpieszczonych młodych ludzi,...