Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Caleb Zelic jest około trzydziestoletnim prywatnym detektywem w Trust Works, prowadzi śledztwa związane z oszustwami. I od dziecka jest niemal całkowicie głuchy. Żeby cokolwiek usłyszeć, musi korzystać z aparatu słuchowego. Jego wspólniczką jest pięćdziesięcioletnia Frankie, niepijąca od sześciu lat alkoholiczka, była policjantka, twarda babka. Gdy przyjaciel Caleba, który pomagał bohaterowi w ostatnim śledztwie, zostaje brutalnie zamordowany, Zelic z pomocą przyjaciółki postanawia znaleźć jego mordercę i wplątuje siebie i swoich bliskich w niebezpieczną rozgrywkę. Tyle o treści. A jeśli chodzi o moje wrażenia, cóż... książka jest całkiem przyjemna, czyta się nieźle, ale to zdecydowanie za mało na dobry kryminał. Intryga wciąga raczej średnio, dopiero pod koniec robi się nieco ciekawiej. Nie ma tu tego, co uwielbiam w kryminałach - rzucam wszystko i czytam, dopóki nie skończę, nic innego się nie liczy. Choć kilka drobnych zaskoczeń było. Dużo tu uproszczeń, wszystko rozgrywa się za szybko. I, co najbardziej mi przeszkadza, ani historia, ani bohaterowie nie wywołali u mnie żadnych emocji - czy to pozytywnych, czy negatywnych. Są po prostu dość płascy, schematyczni. Ani się nie zaintrygowałam, ani się nie wkurzałam. Wielka szkoda, bo postać Caleba mogła być ciekawa. Ale że to debiut Emmy Viskic, to jak będę miała okazję, sięgnę po kolejny tom, żeby się przekonać, czy autorka się rozwinęła. Potencjał jest, tu niestety niewykorzystany. Czytać nie trzeba.