Nie mam pojęcia co myśleć o tej książce. Czytając ją miałam wrażenie, że autor zaplanował o czym będzie książka ogólnie a potem naćpał się grzybków i napisał powieść. Uwielbiam porąbane zwroty akcji i nigdy nie zaliczam ich do wad, ale tutaj...

Zacznijmy jednak od początku.

“Myślisz, że byłbym pierwszym nastolatkiem, którego zabiła matematyka, Bel? Każdy, kto kiedykolwiek umarł, zginał przez matematykę.”

“Biały królik, czerwony wilk” to książka wydana w 2019 roku z okładką, która sprawiła, że przypomniałam sobie jak to było chodzić do biblioteki i brać losowy tytuł z półki, wypożyczając go tylko na podstawie opisu. Może brzmi głupio, ale tak właśnie poczułam się kupując tą książkę a także kilka innych z internetowej księgarni. Ot tak kilka młodzieżówek, o których nigdy nie słyszałam. Ewentualnie przewinęły mi się gdzieś okładki, ale nie poświęciłam im zbyt dużej uwagi.

BKCW to opowiedziana z perspektywy siedemnastoletniego Petera Blankmana historia z rozbudowaną siatką szpiegowską i poszerzaniem granic naszego umysłu. A pod tym płaszczykiem; opowieść o odkrywaniu świata na nowo, relacje braterskie, przyjaźń a także życie z zaburzeniami lękowymi.

Styl autora jest lekki i płynnie przeprowadza nas przez książkę. Zgrabnie opisany chaos w jego głowie sprawił, że nie miałam trudności z postawieniem się na miejscu bohatera. Peter jest geniuszem. Niemało było ich w literaturze i ich liczba raczej nie zmaleje i bardzo mnie to cieszy, bo podoba mi się ten wątek. Peter posiada niemal obsesyjną wiedzę na temat liczb i jest świetnym matematykiem, posiada też umiejętność krytycznego myślenia i jest niesamowicie oddany siostrze bliźniaczce. Bel nie do końca poznajemy w tej powieści. Pojawia się ona i znika, częściej w retrospekcjach niż we właściwej akcji. Starcza to jednak, aby poznać ją jako silną bohaterkę, która nie zawaha się, jeżeli w grę wchodził będzie jej brat. Wspomniane wcześniej retrospekcje natomiast to świetny zabieg! Nastrajają one książkę i pozwalają lepiej zrozumieć bohatera i to co się później stanie...

Przejdźmy do zwrotów akcji jednak. Jako że jest to książka szpiegowska z definicji w nie obfituje, ale niektóre... Tom Pollock odlatuje zwłaszcza przy zakończeniu, ale.... nadaje to książce wyjątkowy styl. I zdecydowanie sprawia, że wytłacza się w pamięci...

Nie mam pojęcia co myśleć o tej książce. Czytając ją miałam wrażenie, że autor zaplanował o czym będzie książka ogólnie a potem naćpał się grzybków i napisał powieść. Uwielbiam porąbane zwroty akcji i nigdy nie zaliczam ich do wad, ale tutaj...

Zacznijmy jednak od początku.

“Myślisz, że byłbym pierwszym nastolatkiem, którego zabiła matematyka, Bel? Każdy, kto...

Skusił mnie tytuł i okładka, a główny bohater - nastolatek o genialnym, matematycznym umyśle, zmagający się z licznymi fobiami - niemal od razu skradł moje serce.
Bardzo podoba mi się forma opowieści, zabawy liczbami, płynne przeskoki między tu i teraz, a tym co było. Historia szybko nabiera tempa, pojawiają się niewiadome i stopniowo odkrywamy kolejne karty. Czytając, siedzimy w głowie bohatera, więc dostajemy jego trafne komentarze i śledzimy tok myślenia. Wydało mi się to bardzo rzeczywiste, tak samo jak barwne opisy jego postępujących ataków paniki, które nieraz próbował zagłuszać. Co najważniejsze, bohater postępuje logicznie - ani przez moment nie zdenerwowało mnie jego zachowanie.
I jego siostra jest boska :)

Skusił mnie tytuł i okładka, a główny bohater - nastolatek o genialnym, matematycznym umyśle, zmagający się z licznymi fobiami - niemal od razu skradł moje serce.
Bardzo podoba mi się forma opowieści, zabawy liczbami, płynne przeskoki między tu i teraz, a tym co było. Historia szybko nabiera tempa, pojawiają się niewiadome i stopniowo odkrywamy kolejne karty. Czytając,...

To książka przy, której świetnie się bawiłam. I dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy. Wiedzieliście, że jeśli zjecie 10000 pestek
jabułka to umrzecie? Ponieważ wła się tyle pestek zawiera śmiertelną dawkę trucizny jaka jest cyjanek?

To książka przy, której świetnie się bawiłam. I dowiedziałam się kilku ciekawych rzeczy. Wiedzieliście, że jeśli zjecie 10000 pestek
jabułka to umrzecie? Ponieważ wła się tyle pestek zawiera śmiertelną dawkę trucizny jaka jest cyjanek?

Chyba spodziewałam się czegoś bardziej lepszego po tej książce. Dla mnie tym postacią czegoś brakowało, takie sztywne i wybrane z emocji były

Chyba spodziewałam się czegoś bardziej lepszego po tej książce. Dla mnie tym postacią czegoś brakowało, takie sztywne i wybrane z emocji były

"Biały królik, czerwony wilk" - mogła być to naprawdę bardzo dobra książka. Niestety, kilka z pozoru drobnych kwestii złożyło się na to, że momentami czytał się ją nieprzyjemnie. Ale po kolei.

Fabuła ma ogromny potencjał. Poza tym, że jest ciekawa, porusza ważne dla współczesnej młodzieży (i nie tylko) tematy.
Głównymi bohaterami jest trójka nastolatków, którzy mają problemy psychiczne, nie radzą sobie z własnymi emocjami. Peter cierpi na zaburzenia lękowe, jego siostra Anabel miewa problemy z agresją a Ingrid ujawnia się obsesyjne mycie rąk.
W dniu, kiedy matka bliźniaków miała odebrać nagrodę za swoją pracę naukową, zostaje zaatakowana nożem. Współpracownicy kobiety, będący tajnymi szpiegami zabierają Petera do swojej tajnej siedziby. Pomimo starannych poszukiwać, nikt nie wie, gdzie jest jego siostra, na której z pewnych przyczyn wyjątkowo im zależy.
Peter dzięki swoim zdolnościom analitycznego myślenia szybko poznaje prawdziwe zamiary agencji.
Kto okazał się niedoszłym zabójcą pani Blankman? Czego dotyczyło jej największe życiowe odkrycie? Jaką rolę odgrywają w tym bliźniaki? Kim jest tajemnicza Ingrid? Tego wszystkiego dowiecie się w książce.

Watro również wspomnieć o przerywnikach dotyczących przeszłości Petera. Co prawda nie wnoszą one nic nowego do głównej fabuły, ale wiele wyjaśniają.

Przejdźmy teraz to mniej przyjemnych rzeczy. Podczas czytania najbardziej przeszkadzał mi język używany przez bohaterów. Rozumiem, że jest to literatura młodzieżowa, sama jestem na pograniczu tego wieku a dorosłości, ale wprowadzenie takiej ilości słów, ogólnie przyjmowanych za... niezbyt grzeczne to zdecydowana przesada. Ogólnie nie mam nic przeciwko ich zastosowaniu w książkach, ale powinny się one zgrywać z całością np. w fantastyce z motywem wojny/walki/zabójstw - tam ludzie mają zszargane nerwy. Przekleństwa co porę stron przy zwykłej rozmowie czy przemyśleniach zdecydowanie obniżyły moją ocenę tej książki.

Drugą negatywną cechą jest podkoloryzowanie wydarzeń. W niektórych momentach odnosiłam wrażenie, że są one bardzo nierzeczywiste. Bohaterom ciągle wszystko się udawało, nie mylili się, nie mieli pecha. Przez to historia chwilami wydawała się bardzo sztuczna.

Co do zakończenia, odniosłam wrażenie, że jest ono niepełne. Co prawda wszystkie główne wątki zostały zamknięte, lecz brakuje mi czegoś, co wyjaśniłoby, jak rodzeństwo poradziło sobie w nowym życiu. Mam tu namyśli np. "6 miesięcy później".

Podsumowując, książki tej nie poleciłabym osobom lubiącym realizm, rzeczywiste oddanie sytuacji czy ceniącym porządek w literaturze. Nie mogę jednak powiedzieć również, że "Biały królik, czerwony wilk" to zła pozycja, gdyż fabuła nadciąga niedoskonałości stylistyczne. Dla mniej wymagającej części młodzieży nada się idealnie.

"Biały królik, czerwony wilk" - mogła być to naprawdę bardzo dobra książka. Niestety, kilka z pozoru drobnych kwestii złożyło się na to, że momentami czytał się ją nieprzyjemnie. Ale po kolei.

Fabuła ma ogromny potencjał. Poza tym, że jest ciekawa, porusza ważne dla współczesnej młodzieży (i nie tylko) tematy.
Głównymi bohaterami jest trójka nastolatków, którzy mają...

Ta książka jest momentami tak dziwaczna, chaotyczna i nieprzewidywalnie-przewidywalna, że trudno ją jednoznacznie ocenić czy opisać. Trudno też oszacować, czy cały ten chaos był zamierzony, jeśli tak, to ten dreszczowiec momentami ociera się o arcydzieło. Jeśli nie, to bywa pastiszem na inne książki o podobnych tematach.

Ta książka jest momentami tak dziwaczna, chaotyczna i nieprzewidywalnie-przewidywalna, że trudno ją jednoznacznie ocenić czy opisać. Trudno też oszacować, czy cały ten chaos był zamierzony, jeśli tak, to ten dreszczowiec momentami ociera się o arcydzieło. Jeśli nie, to bywa pastiszem na inne książki o podobnych tematach.

Ja nadal nie wiem co tu się stało😂😱👀

Ja nadal nie wiem co tu się stało😂😱👀

Do tej książki zabierałam się bardzo długo. Odczekała kilka tygodni, zanim w końcu ją rozpoczęłam, a potem jeszcze więcej czasu spędziła w procesie czytania... Dobiegające zewsząd pozytywne opinie tylko spotęgowały moją dezorientację. Bo czy ja naprawdę czytam to samo, co inni ludzie...?

Peter cierpi na ataki paniki, w których odnaleźć pomaga mu się matematyka oraz coś tak oczywistego, jak próby unika sytuacji stresowych. Niestety to nie zawsze jest możliwe. Pewnego dnia jego matka zostaje zaatakowana, a on trafia w środek afery szpiegowskiej. I dla mnie, moi drodzy, brzmi to bardzo zachęcająco! Przez większość historii czytelnik zastanawia się, jak historia potoczy się dalej. Można się głowić: o co tutaj chodzi?; kto za tym wszystkim stoi? Wszystko to okraszone jest próbą przypomnienia sobie wydarzeń z przeszłości oraz szyframi.

I wow, to brzmi super, tylko niestety nie wyszło. Przez pierwsze sto stron byłam potwornie znudzona tą książką. Dopiero po tym czasie coś zaczyna się dziać, a nawet powiedziałabym, że dzieje się aż za dużo. Faktycznie, zastanawiałam się nad tym, co wydarzy się dalej, jednak wyjaśnienia były niewystarczające. Losy bohaterów nie potrafiły wywołać we mnie wystarczającego zainteresowania, a Pollock prowadzi historię w taki sposób, że nie sposób wysnuć sensowne wnioski.

Generalnie nie miewam problemu z zakończeniami, które są otwarte. Zazwyczaj mamy podstawy, aby sądzić, że jest kilka potencjalnych rozwiązań i dopiszemy sobie własne. W przypadku Białego królika, czerwonego wilka, miałam wrażenie, że historia nie pozwala na wyciągnięcie żadnego rozwiązania przez czterysta stron. Na sam koniec poczułam dezorientację, nawet cień ekscytacji, kiedy nie do końca wiemy, o co chodzi, ale z drugiej strony... obawiam się, że rozczarowanie wygrało.

A skoro już o emocjach mowa, to niestety przez większość czasu nic nie czułam. Można by pomyśleć, że widząc losy bohatera, cierpiącego na ataki paniki, który trafia w świat pełen szpiegów oraz tajemnic, człowiek będzie zaintrygowany, podekscytowany czy może nieco zaniepokojony. Jednak we mnie nie zaistniałą żadna z tych emocji. Nie było nawet szczególnego znudzenia (to towarzyszyło mi tylko przez pierwsze sto stron),po prostu... pustka.

Nie wzbudzali we mnie też uczuć bohaterowie, których nie uważam za intrygujących. Widziałam wiele recenzji, które zachwycały się kreacją bohaterów. I o ile faktycznie są nawet niebanalni, to zabrakło mi w nich jakiejś głębi. Pojawiło się za mało wyjaśnień, które pozwoliłyby czytelnikowi na lepsze poznanie poszczególnych postaci i przywiązanie się do nich. Nie odczułam sympatii do nikogo, choć z drugiej strony: nikogo nie znielubiłam. Czy jednak jest to pozytywem?

Sam styl jest całkiem niezły. Plastycznie prezentuje chaos, który mieści się w głowie głównego bohatera. Opisy różnych miejsc czy osób również są przyjemne w odbiorze, a samą książkę czyta się bardzo szybko. W tej kwestii prawie nie mam na co narzekać. Prawie, ponieważ na początku odnosiłam wrażenie, że bohaterowie (nastolatkowie) komunikują się ze sobą w naprawdę dziwny sposób. Miało to zapewne pokazać slang, ale moim zdaniem nie wyszedł on ani trochę naturalnie...

Podsumowując, nie jestem zadowolona z Białego królika, czerwonego wilka. Książka miała pewien potencjał na wciągającą i wywołującą mętlik w głowie historię. Niestety wyszło jak wyszło: nijako. W związku z tym nie polecam tej powieści. Poświęćcie czas na coś innego.

Do tej książki zabierałam się bardzo długo. Odczekała kilka tygodni, zanim w końcu ją rozpoczęłam, a potem jeszcze więcej czasu spędziła w procesie czytania... Dobiegające zewsząd pozytywne opinie tylko spotęgowały moją dezorientację. Bo czy ja naprawdę czytam to samo, co inni ludzie...?

Peter cierpi na ataki paniki, w których odnaleźć pomaga mu się matematyka oraz coś tak...

Powiem szczerze, że po tej książce spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Gdy przeczytałam kilka pierwszych rozdziałów, a na końcu porównałam je z zakończeniem, nie mogłam uwierzyć, że tak niewinnie zaczynająca się książka może mnie aż tak zaskoczyć na końcu! Akcja toczyła się tak szybko, że w pewnym momencie na moim zegarze z godziny 23:30 zrobiła się 4:30! Kiedy zaczęłam ją czytać nie mogłam się oderwać, bo byłam pewna, że już za chwile zdarzy się coś bardzo ważnego i przecież nie mogę odpuścić. Bardzo podobało mi się to, że rozdziały były raz w teraźniejszości a raz w przeszłości. Autor naprawdę postarał się przy tworzeniu postaci Petera i świetnie ujął w tym wszystkim jego chorobę. Myślę, że jeżeli szukacie dobrego thrillera to koniecznie pomyślcie na tą książką! Gwarantuje wam, że się nie zawiedziecie!
Tekst był czytelny a czcionka odpowiednio duża.
Moja ocena 8/10

Powiem szczerze, że po tej książce spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Gdy przeczytałam kilka pierwszych rozdziałów, a na końcu porównałam je z zakończeniem, nie mogłam uwierzyć, że tak niewinnie zaczynająca się książka może mnie aż tak zaskoczyć na końcu! Akcja toczyła się tak szybko, że w pewnym momencie na moim zegarze z godziny 23:30 zrobiła się 4:30! Kiedy...

Książka opisująca jak łatwo zmanipulować kogoś. Są osoby z większą predyspozycją do manipulacji nimi i tutaj mamy to pokazane. Na pierwszy rzut oka historia może nie okazać się łatwa w zrozumieniu, posiada ona ukryte znaczenie, drugie dno.

Książka opisująca jak łatwo zmanipulować kogoś. Są osoby z większą predyspozycją do manipulacji nimi i tutaj mamy to pokazane. Na pierwszy rzut oka historia może nie okazać się łatwa w zrozumieniu, posiada ona ukryte znaczenie, drugie dno.