Anna Karbownik w historii literatury polskiej zdobyła sobie miejsce obok Ignacego Krasickiego i Jerzego Andrzejewskiego. A może nawet przed nimi.

Cała trójka to autorzy najbardziej pomnikowych przykładów hiszpańskiej czarnej legendy w polskiej powieści. Najpierw był Mikołaj Doświadczyński. Potem Ciemności kryją ziemię. A teraz jest Anna Karbownik.

Ciemności w wersji dla ubogich. Hiszpania, inkwizycja, terror. Tyle że Andrzejewski pisał alegorię z ambicjami, ambicje Karbownik to po prostu sprzedać możliwie dużo zadrukowanej sieczki.

Przeczytałem (a od połowy praktycznie przekartkowałem) tylko tą powieść, więc o reszcie nie mogę napisać na podstawie lektury (słyszałem tylko że to wszystko klony oparte na tym samym motywie). No więc tylko o Akcie Wiary: grafomania orbitująca po trajektoriach częściowo new age, częściowo powieści gotyckiej, a częściowo zwykłego romansidła.

Odradzam każdemu. Nawet jeśli ktoś szuka prostej bzdury do pociągu to się rozczaruje, bo rzecz jest przedobrzona i za długa.

Anna Karbownik w historii literatury polskiej zdobyła sobie miejsce obok Ignacego Krasickiego i Jerzego Andrzejewskiego. A może nawet przed nimi.

Cała trójka to autorzy najbardziej pomnikowych przykładów hiszpańskiej czarnej legendy w polskiej powieści. Najpierw był Mikołaj Doświadczyński. Potem Ciemności kryją ziemię. A teraz jest Anna Karbownik.

Ciemności w wersji dla...

Druga część cyklu o niebo lepsza niż pierwsza. Zdecydowanie więcej tu wydarzeń i zwrotów akcji trzymających w napięciu.
Jest to niewątpliwie dobrej jakości książka, choć, moim zdaniem, zbyt obszerna, zawierająca sporo niepotrzebnych opisów.
Po kolejne części sięgnę na pewno, żeby poznać dalsze losy Armanda, bo odnoszę wrażenie, że im dalej w las tym robi się ciekawiej. No i może wyjaśni się tajemnica rodziny Carmen, bo choć domyślam się czego może dotyczyć, to jednak liczę, że autorka mnie zaskoczy.

Druga część cyklu o niebo lepsza niż pierwsza. Zdecydowanie więcej tu wydarzeń i zwrotów akcji trzymających w napięciu.
Jest to niewątpliwie dobrej jakości książka, choć, moim zdaniem, zbyt obszerna, zawierająca sporo niepotrzebnych opisów.
Po kolejne części sięgnę na pewno, żeby poznać dalsze losy Armanda, bo odnoszę wrażenie, że im dalej w las tym robi się ciekawiej. No...

"Czarna legenda" - magiczna trylogia, orgia zmysłów dla miłośnika powieści historycznych z fabułą. Autorka swą powieść tak "skonstruowała", że każde przeczytane zdanie rodzi ciekawość treści następnego. Każda część kończy się subtelną zapowiedzią kolejnego tomu. Niesamowita w treści powieść - człowiek zniewala się przy niej na wiele godzin i to z własnej woli.

"Czarna legenda" - magiczna trylogia, orgia zmysłów dla miłośnika powieści historycznych z fabułą. Autorka swą powieść tak "skonstruowała", że każde przeczytane zdanie rodzi ciekawość treści następnego. Każda część kończy się subtelną zapowiedzią kolejnego tomu. Niesamowita w treści powieść - człowiek zniewala się przy niej na wiele godzin i to z własnej...

Książka od której nie można się oderwać, 900 stron szybko przeczytane. III tom to ponad 1700 stron,posiadam i wkrótce zacznę czytać.

Książka od której nie można się oderwać, 900 stron szybko przeczytane. III tom to ponad 1700 stron,posiadam i wkrótce zacznę czytać.

Są takie książki, na które czeka się całe życie. Książki wyjątkowe, dla których można porzucić wszystko, aby zanurzyć się w ich języku, opisach, scenach i wydarzeniach. Książki, które wywołują ogromne emocje i pozwalają przeżyć je wraz z bohaterami, aby na koniec sprawić, że samemu rozważa się ich niezwykłą moc, bo to one skłaniają do osobistych refleksji nad własnym życiem.
W kwietniu 2016 roku miałam okazję przeczytać powieść "Archanioł" autorstwa Anny Burzyńskiej. Lektura pierwszej części, zapowiadanego cyklu "Czarna legenda" dała mi wtedy wiele satysfakcji, bowiem "Archanioł" okazał się doskonałą powieścią historyczną, napisaną z ogromną dbałością o szczegóły, plastycznie ukazującą rzeczywistość Hiszpanii w czasach Świętej Inkwizycji.
Po dwóch latach oczekiwania, ponownie miałam okazję zanurzyć się w tym świecie. Tym razem mogłam przeczytać "Akt wiary", czyli część drugą cyklu "Czarna legenda". Pisarka wydała ją pod swoim drugim nazwiskiem - jako Anna Karbownik.

Powieść przenosi nas w czasy piętnastowiecznej Hiszpanii, będącej wówczas pod wpływem Inkwizycji hiszpańskiej, która będąc odłamem Świętej Inkwizycji, wpłynęła na obraz historii Kościoła jaki dzisiaj mamy przed oczami. Tym razem mamy możność przebywać w środkowej części Hiszpanii, w dzisiejszym regionie Kastylii i Leónu, w mieście Ávila. Dzięki talentowi i umiejętnościom pisarskim Anny Karbownik, możemy zanurzyć się w atmosferze miasta, chłonąć jego klimat, poznawać mieszkańców, przybyszów, przyjrzeć się ich domostwom, spędzić czas na placach, rynkach, wśród pachnących drzewek pomarańczowych i migdałowców.
Główną bohaterką powieści jest Elena Lucientes, która wiosną 1488 roku skończyła piętnaście lat. Młoda dziewczyna, wspominająca swoje dzieciństwo jako czas radości i sielanki. Jednak z upływem czasu, z kart jej pamiętnika, prowadzonego w wielkiej tajemnicy, wyłania się obraz miasta i jego mieszkańców, żyjących w permanentnym strachu przed Inkwizycją. Jest to świat, w którym rządy Inkwizycji kontrolują ludzi na każdym kroku, przenikając do ich codzienności, sumienia, myśli i uczuć. Żyjąc w strachu, mają jednak swoje marzenia oraz codzienność, która daje im wytchnienie od smutku i niepewności. Gdy do miasta przybywa nowy przewodniczący świętego trybunału inkwizycyjnego, ojciec Armand Castellano de Corell, życie Eleny wkracza na zupełnie nowe tory. Dziewczyna, nie bacząc na czarną legendę związaną z ojcem Armandem, która spowija go niczym mroczny całun, obdarza go wielkim uczuciem, miłością niemożliwą w tych dramatycznych czasach. Elena pokochała inkwizytora, widząc w nim nie tylko gorliwego wojownika Inkwizycji, którego ambicja wiodła do najwyższych stanowisk i funkcji wyznaczonych przez samego Tomása de Torquemadę. Elena widziała w nim niezwykle utalentowanego lekarza, który poświęcał wszystko swoim pacjentom, widziała w nim również prawdziwego przyjaciela, który potrafił ją chronić i dbać o nią w każdej chwili ,którego obdarzyła zaufaniem i pięknym uczuciem. A jednak spotkanie tych dwojga doprowadziło do wielkiej tragedii...
Moim zdaniem powieść "Akt wiary" to niezwykły hymn pochwalny na cześć pokładów ludzkiego dobra i miłości, które nie znają żadnych granic. Autorka pisała ją najdłużej spośród wszystkich części trylogii "Czarnej legendy". Powstało monumentalne dzieło, za które bardzo jej dziękuję, ponieważ lektura tej powieści wywołała we mnie ogrom różnorodnych emocji, powiem szczerze, że dawno już tekstu w książce nie przesłaniały mi łzy, które zbierały się wraz z odczytywanymi słowami. Pani Anno, napisała Pani powieść piękną, która spełniła wszystkie moje oczekiwania, a nawet je przewyższyła.


Anna Karbownik napisała powieść, w którą włożyła całe swoje serce, obdarzyła ją emocjami, które towarzyszą lekturze na każdym kroku. Jednocześnie wykonała prawdziwie benedyktyńską pracę, oparła swą powieść na źródłach historycznych, między innymi fragmentach zeznań oskarżonych przed trybunałem Inkwizycji, dokumentach prawnych dotyczących procedury procesu inkwizycyjnego. Autorka odbyła wiele podróży do Hiszpanii, odwiedziła Segovię (główne miejsce akcji powieści "Archanioł"),Ávilę, Sewillę, widziała miejsca spaleń związane z Inkwizycją hiszpańską, zobaczyła żydowskie juderie, np. w Cordobie. Dzięki tej pracy, powieść historyczna "Akt wiary" stoi na bardzo wysokim poziomie, przedstawia realia i koloryt epoki średniowiecza. Ponadto, poza kwestiami historyczno - religijno - prawnymi, dużo uwagi poświęca kwestiom medycznym. Anna Karbownik również w tym aspekcie podjęła trud zbadania źródeł opisujących medycynę XV wieku. Opisała choroby, z którymi zmagali się bohaterowie powieści i mieszkańcy ówczesnej Europy, takie jak trąd, tyfus plamisty, błonica i inne. Przedstawiła zabiegi medyczne: tracheotomię, szycie ran, przyjmowanie porodu w kontekście poglądów ludzi żyjących w XV wieku oraz nauki Kościoła i Świętej Inkwizycji.

Warto podkreślić, że poza warstwą fabularną powieści, bardzo ważną częścią książki, podobnie jak w przypadku poprzedniego tytułu cyklu, są przypisy autorskie, które świetnie dopełniają całości obrazu epoki i same w sobie stanowią fascynującą lekturę.

Powieść Anny Karbownik, pt. "Akt wiary", to jedna z najważniejszych książek jakie przeczytałam w życiu, niezależnie od tego jak górnolotnie to brzmi, uważam, że uczestniczyłam w literackiej uczcie, mogłam delektować się pięknem słowa, cieszyć żywą historią, podziwiać talent pisarski, który przysporzył mi wiele niezwykłych emocji. Cieszę się, że Autorka napisała jeszcze jedną część tej historii, że nie będę już musiała na nią czekać, bo jest gotowa i dostępna dla czytelników.

Polecam "Akt wiary" wielbicielom historii, dobrych powieści, które świetnie kreują świat oraz bohaterów wielowymiarowych, intrygujących i niejednoznacznych. Każdy, kto ceni pasję i zaangażowanie pisarza, powinien przeczytać tę powieść. Moim zdaniem, to pozycja obowiązkowa dla miłośników powieści historycznych i obyczajowych, które sprawiają, że nie żałujemy czasu spędzonego na ich lekturze.

Są takie książki, na które czeka się całe życie. Książki wyjątkowe, dla których można porzucić wszystko, aby zanurzyć się w ich języku, opisach, scenach i wydarzeniach. Książki, które wywołują ogromne emocje i pozwalają przeżyć je wraz z bohaterami, aby na koniec sprawić, że samemu rozważa się ich niezwykłą moc, bo to one skłaniają do osobistych refleksji nad własnym...

Strasznie nudna dopiero podobnie jak w pierwszym tomie ostatnie sto stron coś się dzieje. Jak na 900 stron słabo.

Strasznie nudna dopiero podobnie jak w pierwszym tomie ostatnie sto stron coś się dzieje. Jak na 900 stron słabo.