Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dałam 9 gwiazdek, bo chociaż książka w pełni na nie zasługuje to zamierzam napisać tu głównie o minusach powieści, o których pisałam już wcześniej przy ocenach poprzednich tomów. Irytujące jest to, że tak dobra książka ma tyle niedociągnięć. Zwyczjnie nie mogę tego zignorować. Gdyby nie to, ta trylogia byłaby naprawdę świetna. Denerwujące jest to, że po tak długim czasie przebywania w towarzystwie Salima Manuela nie domyśla się kim on jest naprawdę. To znaczy raz się domyśla, a raz nie, za chwilę znowu przeczuwa, że to Armand, a za pięć minut twierdzi, że na pewno nie. I tak w kółko. I nawet wtedy, gdy Salim przedstawia się jako Armand, ona twierdzi, że to nie on, że tylko posługuje się tym imieniem w konkretnym celu, pomimo, że głos, gesty, sposób chodzenia i wypowiadania się, a także wiedza Salima wskazują, że jest to Armand to ona wciąż jest na tyle ślepa lub tępa, żeby się tego nie domyślić. Autorka kolejny raz popełnia tem sam błąd: wtłacza do powieści zbyt dużo przemyśleń głównej bohaterki i jej analiz, co przynosi tylko szkodę fabule. Rozdział, w którym chrześcijanie podpalają juderię jest chyba pod tym względem najgorszy. Co trzecie zdanie Manuela powtarza: "ach, gdybyż tu był Armand to on by im pokazał" , a gdy już go faktycznie spotyka rzuca mu w twarz całą nienawiść jaką do niego czuje, nie biorąc pod uwagę tych dobrych jego uczynków.