Pan Brywczyński stworzył dziesięć krótkich opowiadań, które mają niepowtarzalną atmosferę. Każda z historii ma swojego bohatera i niezwykłą fabułę, która wsysa czytelnika całkowicie. Wszystkie napisane są przystępnym językiem. Autor wykazał się tu bogatą wyobraźnią i elastycznością. Umiejętnie żongluje formą, stylem i sposobem narracji. Bawi się słowem tworząc galerię różnorodnych postaci osadzonych zarówno w realiach współczesnego życia jak i spoza naszej rzeczywistości. Historie zapadają w pamięć, zaskakują, bawią, intrygują i uczą, gdyż w każdej z nich można odnaleźć jakieś mądre przesłanie lub refleksję. Dzięki krótkim formom czytanie poszczególnych epizodów nie jest nużące a czas przy nich mija szybko.

Cała recenzja: https://oazarecenzji.home.blog/2019/02/27/456-mity-i-androny/

Pan Brywczyński stworzył dziesięć krótkich opowiadań, które mają niepowtarzalną atmosferę. Każda z historii ma swojego bohatera i niezwykłą fabułę, która wsysa czytelnika całkowicie. Wszystkie napisane są przystępnym językiem. Autor wykazał się tu bogatą wyobraźnią i elastycznością. Umiejętnie żongluje formą, stylem i sposobem narracji. Bawi się słowem tworząc galerię...

Niezwykłość codzienności.

Ciekawy zbiór opowiadań dotyczących... no właśnie, czego? W dużym uproszczeniu: ludzkiej codzienności oraz ludzkiej natury. Ludzkich spraw, uczuć, przemyśleń. Czasem śmiesznych, czasem refleksyjnych, jednak pod wspólnym mianownikiem, którym jest człowiek.

Już sam tytuł książki budzi ciekawość. To taka mała metafora ludzi i człowieczeństwa, które można pojmować - tak jak autor - jako zbiór mitów, a więc stereotypów i wyobrażeń łączących się z andronami, a więc z mniejszymi lub większymi bzdurami, głupotami; po prostu z ludzką ułomnością... Człowiek nie jest bowiem doskonały, a jednocześnie - czemu zaprzeczyć nie sposób - jest także najdoskonalszym tworem natury. Interesujące spojrzenie na ludzkie wnętrze - tego przymiotu wizji autora odmówić nie sposób.

Opowiadań znajdziemy w tej pozycji dziesięć. Każde nieco odmienne od poprzedniego, niektóre zawierające wątki kryminalne, inne zaś historie miłosne. Trochę skrajności, szczypta codzienności, wszystko zaś przepełnione jest małą i dużą refleksją nad tym, kim jesteśmy. I to w każdym tego słowa znaczeniu.

Zbiór interesujący, choć może niekoniecznie w jakiś sposób odkrywczy. Na pewno Lech Brywczyński przedstawia ciekawą wizję człowieka i tego, co można znaleźć w jego wnętrzu. Jeśli lubicie takie małe literackie wyprawy w głąb ludzkiej natury, to powinniście być zadowoleni.

Dziękuję Wydawnictwu Psychoskok za egzemplarz recenzencki.

http://cosnapolce.blogspot.com/2019/02/mity-i-androny-lech-brywczynski.html

Niezwykłość codzienności.

Ciekawy zbiór opowiadań dotyczących... no właśnie, czego? W dużym uproszczeniu: ludzkiej codzienności oraz ludzkiej natury. Ludzkich spraw, uczuć, przemyśleń. Czasem śmiesznych, czasem refleksyjnych, jednak pod wspólnym mianownikiem, którym jest człowiek.

Już sam tytuł książki budzi ciekawość. To taka mała metafora ludzi i człowieczeństwa, które...

„Skąd wiadomo, że żyję? To, że myślę, nie musi wcale oznaczać, że jestem. Może tylko myślę, że jestem, a tak naprawdę mnie nie ma? Czuję, widzę, słyszę, ale i to o niczym nie świadczy. Ludzkie zmysły są ułomne. Przydałby się jakiś dowód na moje istnienie...”

„Mity i androny” jest to zbiór 10 opowiadań o rożnej tematyce. Znaleźć można tu wątek miłosny czy kryminalny, ale żadne z opowiadań nie ma wspólnego mianownika. Różnią się od siebie wszystkim, dając nam ciekawy sposób patrzenia na otaczającą nas rzeczywistość. Pomysł jest naprawdę ciekawy, opowiadania są krótkie dzięki czemu cała książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Opowiadania choć nie bawią do łez, to zdecydowanie nas ciekawią i intrygują. Przez wszystkie historie płyniemy gładko, nie ma zbędnych opisów przez co na pewno się nie nudzimy przy czytaniu. Każde kolejne opowiadanie pokazuje nam jak ogromna i niezwykła jest wyobraźnia autora i aż dziw bierze jak jeden człowiek może wpaść na tyle genialnych pomysłów. Niektóre opowiadania skłaniaja nas do refleksji i do wysnuwania własnych wniosków. Autor zapewnia nam mnóstwo rozrywki, każdy znajdzie coś dla siebie i z pewnością czas poświęcony na lekturę nie będzie czasem straconym.

„Skąd wiadomo, że żyję? To, że myślę, nie musi wcale oznaczać, że jestem. Może tylko myślę, że jestem, a tak naprawdę mnie nie ma? Czuję, widzę, słyszę, ale i to o niczym nie świadczy. Ludzkie zmysły są ułomne. Przydałby się jakiś dowód na moje istnienie...”

„Mity i androny” jest to zbiór 10 opowiadań o rożnej tematyce. Znaleźć można tu wątek miłosny czy kryminalny, ale...

Co ukrywa w sobie książka pt. Mity i androny? Gdy zagłębimy się w tytuł, to wyjaśni on nam ramy całej pozycji. Zacznijmy od mitów, które są opowieściami o podstawowych sprawach - czym jest świat, człowiek, życie? Jeśli połączymy to z definicją andronów, czyli głupstwami, bzdetami, to wyjdzie z tego (nie)przyzwoita mieszanka. Paradoksalnie więc jest to zbiór opowiadań mówiących zarówno o sprawach najwyższej wagi, jak i jednocześnie o czymś z pozoru znanym, oczywistym.

Historii przedstawionych w książce jest dziesięć. Są one od siebie odrębne, zawierają różne wątki, kierują się innymi motywami. Powiedziałabym, że niniejszy zbiór opowiadań nasycony jest różnymi odcieniami codzienności. Pojawia się w nich wątek egzystencjalny, miłosny, kryminalny. Znajdziemy również dobry obyczaj, ale też i psychologiczne aspekty, a nawet czystą fantastykę. Miłość z kolei przybiera znajome oblicza, ale też i takie, których być może nie chcielibyśmy przeżywać. Książka zawiera głębokie przekazy, potrafi przebrnąć przez kolejne warstwy i dostać się do naszego środka.

Przybliżę jedno z opowiadań, ażeby pozostałe pozostawić czytelnikom do własnego odbioru. Szczególnie zapadnie mi w pamięć to, w którym świat wirtualny przenika rzeczywistość. Realność się zaciera, za to fikcja nabiera barw, rozpędu. Możemy być scenarzystami naszego życia, ale także może nim kierować ktoś inny. A może jest tak, że odgórnie nasz los jest zaplanowany? Nawet jeśli życie jest w naszych rękach, to nigdy nie mamy pewności co będzie dla nas najlepsze. Zawsze będą pojawiały się rozterki, czy dokonujemy słusznych decyzji. Czy decydujemy się podążać odpowiednią drogą.

Po lekturze już jednego utworu zauważyłam, że Mity i androny to historie, w których wszystko staje się możliwe. Wyobraźnia nie ma bowiem drzwi ani okien, nie ma granic.

Każda opowieść tak naprawdę pobudza w nas różne obszary. Wywołuje w nas emocje, zostawia z pytaniami i refleksjami.

Wydaje mi się, że każdy czytający przypisze do siebie któreś z niniejszych opowiadań. Bo wiadomo, że różnimy się między sobą, mamy inne doświadczenia, wspomnienia i codzienność. Dlatego też jedne trafią do nas bardziej, inne mniej, z niektórymi się może utożsamimy, inne odrzucimy. Ale jedno jest pewne - tego zbioru nie zapomnimy.

Co ukrywa w sobie książka pt. Mity i androny? Gdy zagłębimy się w tytuł, to wyjaśni on nam ramy całej pozycji. Zacznijmy od mitów, które są opowieściami o podstawowych sprawach - czym jest świat, człowiek, życie? Jeśli połączymy to z definicją andronów, czyli głupstwami, bzdetami, to wyjdzie z tego (nie)przyzwoita mieszanka. Paradoksalnie więc jest to zbiór opowiadań...