Czytałem po angielsku - to trochę dla mnie większy wysiłek i mam nadzieję, że nie zaniżam przez to oceny. Bo książka jest tylko dobra. Tylko dobra pomimo tego, że wcześniejsze części cyklu Imperium Radch bardzo mi się podobały (szczególnie pierwsza).

Teoretycznie część z tego, co mi się podobało nadal jest obecne - trochę klimat space opera, trochę książka psychologiczna, oryginalne pomysły na narrację, no i sam główny bohater (bohaterka). Ale było tego jednak mało, odkrywanie reguł świata było frajdą w pierwszych dwóch częściach - teraz tego trochę brakowało. Generalnie też duża część akcji to kończenie i nawiązywanie do różnych wątków, a mało świeżej akcji.

Do krytyki jest niestety więcej. Męczące były ciągle powtarzające się frazy: zmarszczyła czoło, zaniepokojona, zakłopotana. Trochę przez to książka wyglądała jak tasiemiec telewizyjny, gdzie co chwilę mamy ujęcia twarzy, które mają przekazać jakieś uczucia. 3/4 książki tak wyglądało - jakaś akcja pojawiła się dopiero na koniec i to też taka trochę zdawkowa. Nadal bardziej istotne było to, co przeżywają bohaterowie niż to, co się dzieje.

Z pozytywów to zakończenie cyklu, które trzyma spójność koncepcji ze światem z wcześniejszych części, wszystko logicznie się domyka. Podobały mi się też elementy humoru, szczególnie Translator Zeiat.

Na koniec jeszcze przytyk do polskiego tłumacza poprzednich części. Ancillary Justice stało się Zabójczą Sprawiedlwością, Acillary Sword stał się Zabójczym Mieczem, ale Ancillary Mercy nie mogła się chyba stać już Zabójczym Miłosierdziem. Mam nadzieję, że to nie była przyczyna tego, że nie wydano już tej części po polsku ;-) Ancillary stało się Serwitorem w polskiej treści książki, ale Serwitorowa Sprawiedliwość, no, nie brzmi to za dobrze. Ale w ten sposób trochę zgubiliśmy zamysł Autora, bo Ancillary to ważne słowo w książce. Można było przyjąć Służebną, Posiłkową lub po prostu Pomocniczą Sprawiedliwość. Cóż, zdarza się - przypadek Die Hard.

Czytałem po angielsku - to trochę dla mnie większy wysiłek i mam nadzieję, że nie zaniżam przez to oceny. Bo książka jest tylko dobra. Tylko dobra pomimo tego, że wcześniejsze części cyklu Imperium Radch bardzo mi się podobały (szczególnie pierwsza).

Teoretycznie część z tego, co mi się podobało nadal jest obecne - trochę klimat space opera, trochę książka psychologiczna,...