Ciekawie opisany, stosunkowo mało znany, fragment epoki napoleońskiej. Młody zdolny Napoleon, jeszcze nie cesarz, ale już generał prowadzi wojnę na terenie obecych Włoch. Można prześledzić jego posunięcia militarne oraz dwoiste podejście do żołnierzy. Napoleon może z powodów strategicznych poświęcić cały garnizon umierający z głodu, a jednocześnie być blisko ze swoimi żołnierzami i mobilizować ich przed i w czasie bitwy.
Autor opisuje, jak wojska austriackie przegrały wygraną bitwę oraz jak ważna jest rola jednostek w historii. Swoją drogą, gdyby nie błąd starego głównodowodzącego armią cesarską, to nie Napoleona nazywalibyśmy dziś geniuszem.
Irytuje ciągłe używanie przez autora nazwy miasta "Placencja" zamiast Piacenza. Ile jeszcze osób w Polsce tak nazywa to miasto? Mie liczę historyków starożytnego Rzymu, bo wtedy miasto nosiło nazwę Placentia).

Ciekawie opisany, stosunkowo mało znany, fragment epoki napoleońskiej. Młody zdolny Napoleon, jeszcze nie cesarz, ale już generał prowadzi wojnę na terenie obecych Włoch. Można prześledzić jego posunięcia militarne oraz dwoiste podejście do żołnierzy. Napoleon może z powodów strategicznych poświęcić cały garnizon umierający z głodu, a jednocześnie być blisko ze swoimi...

14.06.1800 rok, 71-letni gen. Melas dowodzący armią austriacką ściera się z Armią Odwodową Napoleona i omal nie pokonuje Francuzów, co mogło pogrzebać prawdopodobnie karierę Napoleona. Miałem przyjemność przeczytać tą książkę zaraz po przeczytaniu "Marengo" autorstwa Tomasza Rogackiego. Można powiedzieć że książki te się uzupełniają. Sławomir Leśniewski ma bardzo dobry styl, jego książki czyta się bardzo płynnie, to ogromna zaleta, która zabija według mnie zarzuty, że Autor bazował tutaj głównie na dwóch pracach Thiersa i Kukiela. Cóż z tego, jeżeli jest to podane tak smakowicie. O ile Rogacki głównie skoncentrował się na kampanii włoskiej, a w zasadzie na bitwie pod Marengo, o tyle Leśniewski zaserwował więcej informacji nt. wydarzeń poprzedzających wojnę na froncie włoskim, opisał walczące armie, czego próżno szukać u Rogackiego, dużo miejsca poświęcił obronie Genui, a na koniec zaserwował nam rozdział dot. udziału Polaków w kampanii włoskiej (obrona rzeki Var, obrona Genui) i reńskiej (ruch oddziałów Legii Naddunajskiej Kniaziewicza na Frankfurt i bitwa pod Hohenlinden) i nieco informacji na temat wydarzeń do pokoju w Amiens w 1802 roku, pokoju który w epoce napoleońskiej przyniósł długi, 3-letni czas spokoju. Mamy tutaj za to mniej opisu samej bitwy i gorsze mapy niż u Rogackiego, choć jak na to jak to jest tutaj opisane wystarczające. Polecam obydwie prace, uzupełniają się, są dobrze napisane i dotykają bardzo ważnej bitwy w historii Napoleona. Warto przeczytać o bitwie w której Austriacy przeważali chwilami 2:1 w ludziach i 6:1 w artylerii a jednak przegrali. O tym jak o sukcesie zadecydowała pogoda hamująca ruch Desaix`a na południe, przez co zdążył wrócić i odeprzeć Austriaków pod San Giuliano, o błędach Melasa, który zostawił armię w połowie bitwy, wierząc że jest już ona wygrana, o wspaniałych szarżach kawalerii dowodzonej przez Kellermana, o miażdżącej kanonadzie austrackiej pod Marengo, która dziesiątkowała korpusy Victora i Lannesa... na prawdę warto.

14.06.1800 rok, 71-letni gen. Melas dowodzący armią austriacką ściera się z Armią Odwodową Napoleona i omal nie pokonuje Francuzów, co mogło pogrzebać prawdopodobnie karierę Napoleona. Miałem przyjemność przeczytać tą książkę zaraz po przeczytaniu "Marengo" autorstwa Tomasza Rogackiego. Można powiedzieć że książki te się uzupełniają. Sławomir Leśniewski ma bardzo dobry...

Podobnie jak wiele innych pozycji tej serii "Marengo 1800" opisuje całą kampanię a nie tylko samą bitwę. Ma to oczywiście swoje uzasadnienie i jest ono w tej książce bardzo widoczne: Bez planu kampanii, który stworzył Napoleon jeszcze zanim jakiekolwiek wojska ruszyły do boju, nie byłoby prawdopodobnie Marengo.

Geniusz wojskowy Korsykanina objawił się w roku 1800 oszałamiająco trafną przepowiednią przyszłych działań wojennych. Jego plan wykorzystania terenu Szwajcarii do wyjścia na tyły o wiele silniejszych sił austriackich oraz jego pełna elastycznego podejścia do sprawy realizacja stanowią doskonały materiał na ciekawą książkę z dziejów wojen koalicyjnych.

Sławomir Leśniewski nie jest być może autorem z dużym talentem narratorskim, tym nie mniej potrafi przykuć uwagę czytelnika. Zamieszczone w tym tomiku zdjęcia nie wnoszą (już chociażby ze względu na podłą jakość reprodukcji) zbyt wiele do narracji. Za to mapy pozwalają na lekturę bez "akompaniamentu" atlasów. Za to duże brawa dla autora.

Leśniewski nie kończy opisu na działaniach wojennych, ale doprowadza narrację do logicznego punktu zwrotnego historii Europy - do podpisania traktatu pokojowego w Amiens. Szczególnym dodatkiem do książki jest rozdział o udziale polskich oddziałów w działaniach wojennych lat 1799-1800.

Podobnie jak wiele innych pozycji tej serii "Marengo 1800" opisuje całą kampanię a nie tylko samą bitwę. Ma to oczywiście swoje uzasadnienie i jest ono w tej książce bardzo widoczne: Bez planu kampanii, który stworzył Napoleon jeszcze zanim jakiekolwiek wojska ruszyły do boju, nie byłoby prawdopodobnie Marengo.

Geniusz wojskowy Korsykanina objawił się w roku 1800...