Zapewne wszyscy słyszeliśmy o demencji, czyli obniżeniu sprawności umysłowej, spowodowanej uszkodzeniami mózgu, która dotyka wiele osób w podeszłym wieku. Charakteryzuje się osłabieniem pamięci oraz zaburzeniami funkcji poznawczych. Nigdy nie przypadła mi w udziale opieka nad takimi ludźmi, jednak wyobrażam sobie, że jest trudnym i frustrującym wyzwaniem. Gdybym mogła wybierać, wolałabym uniknąć tego problemu, dlatego sięgnęłam po książkę profesora Geralda Hüthera „Wzmocnij pamięć – usuń demencję. Samodzielna aktywacja regeneracji mózgu” mając nadzieję, że dowiem się, jakie działania pozwolą mi przeżyć starość bez kłopotów ze świadomością. W końcu wielu ludzi dożywa późnych lat, ciesząc się pełnią sił umysłowych.
Autor wychodzi z założenia, że współczesna medycyna próbuje poradzić sobie z tym problemem tradycyjnymi metodami wierząc, że demencja jest wywołana naturalnymi procesami starzenia się komórek mózgowych i ich degeneracją. Tymczasem ignoruje się badania, które jednoznacznie wykazały, że wielu ludzi, mimo istnienia złogów w mózgu i jego uszkodzeń, funkcjonują bez pogorszenia funkcji umysłowych. Z tego można wywnioskować, że muszą istnieć czynniki, które pozwalają zachować sprawność umysłową mimo obiektywnego starzenia się organizmu. Jakie to czynniki?
Podstawą wysnuwanych przez autora wniosków są badania monastyczne, przeprowadzone na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku, w których przebadano siostry zakonne w podeszłym wieku i stwierdzono, że mimo występowania w ich mózgach typowych dla upływu czasu uszkodzeń, nie wykazywały one oznak otępienia. Charakteryzuje cechy życia zakonnego – odosobnienie, poczucie sprawstwa, integralności, brak konieczności dogadywania się z mężem, wychowywania dzieci, czy zdobywania środków do życia w pośpiechu i chaosie współczesnego życia. Czy zatem tego właśnie mamy unikać, aby ograniczyć ryzyko demencji?
Styl życia, który zapewni nam ochronę przed demencją sprowadza się do tylko kilku zaleceń: dbania o zdrową, zbilansowaną dietę oraz odpowiednią ilość ruchu – to te w wymiarze fizycznym. Pozostają jeszcze inne: należy zachwycać się światem, odnajdywać przyjemność w kontemplacji, nauce i samorozwoju, kierowaniu się w życiu własnym osądem, zamiast wpatrywania się w opinie innych, poszukiwaniu sensu życia oraz współistnieniu z innymi dla obopólnego dobra, zamiast dążenia do osiągania własnych celów.
Powszechne obiegowe przekonanie, że procesy starzenia powodują, że w naturalny sposób tracimy zdolności umysłowe nie ma racji bytu. Przede wszystkim należy pamiętać, że komórki mózgowe mogą się regenerować. Po drugie, wielkie znaczenie ma również nasze nastawienie do wszystkiego, co nas otacza.
Receptą na uniknięcie zagrożenia demencją może być hasło „w zdrowym ciele – zdrowy duch”. Drugim aspektem jest nasze podejście do rzeczywistości: akceptowanie siebie, zdolność i chęć poznawania świata i siebie, bezkonfliktowe współżycie z otoczeniem. Wszystkie te czynniki sprzyjają utrzymaniu naszego mózgu w pełni sił. Przyznam, że oczekiwałam po książce innego rodzaju porad – bardziej szczegółowego podejścia do tematu. Jeśli dieta ma znaczenie, to co należałoby jeść? Jeśli ruch ma znaczenie, to jaki i jak intensywny byłby najbardziej optymalny? Skoro mam się cieszyć życiem, rozwijać, dobrze odnajdywać wśród innych, to jakimi sposobami to osiągnąć? Na te pytania nie odnalazłam odpowiedzi. Poza tym autor powołuje się na jedno badanie, z którego niezbyt czytelnie wyciąga wnioski. Liczyłam też na propozycje ćwiczeń i praktyk, które pomagają wzmocnić pamięć, a dostałam niejasną, nieprecyzyjną analizę jednego badania i rozważania o tym, że trudno zmienić główne paradygmaty nauk medycznych. Ostatecznie więc jestem książką zawiedziona, bo w zasadzie nie podpowiada, jak tą tytułową aktywację regeneracji mózgu osiągnąć.

Zapewne wszyscy słyszeliśmy o demencji, czyli obniżeniu sprawności umysłowej, spowodowanej uszkodzeniami mózgu, która dotyka wiele osób w podeszłym wieku. Charakteryzuje się osłabieniem pamięci oraz zaburzeniami funkcji poznawczych. Nigdy nie przypadła mi w udziale opieka nad takimi ludźmi, jednak wyobrażam sobie, że jest trudnym i frustrującym wyzwaniem. Gdybym mogła...