Zaskakująca!
Pierwsze wrazenie, drugie - niesamowicie ciekawa.
Swietnie prowadzona narracja ukazuje nam bardzirj nieznaną stronę II Wojny Światowej i Nazistowskich Niemiec. Z reguły czytamy wspomnienia więźniów obozowych bedacych naszymi rodakami, badz ofiarami rowniez ze wschodniej Europy.
A tutaj niespodzianka!
Kupując książkę nie spodziewałam sie tak osobistego spojrzenia na wojnę, opisania i przeżywania tej historii razem z bohaterami.
Lektura zaskakuje, pokazuje nam jak również Niemieckie rodziny sprzeciwiały sie ideologi i fanatyzmowi Hitlera, to, ze oni tez walczyli, cierpieli i ginęli,Ze nie kazdy Niemiec stal murem za faszyzmem.
Poznajemy historie krewnych rodzin opozycji antyhitlerowskiej, oficerow, arystokracji ktorych wojna także namacalnie dotknęła i wyryla swoje piętno. Emocjonujące, poruszające wspomnienia przede wszystkim DZIECI, które represja stosowana wobec rodzin spiskowcow dotknęła niezaleznie od wieku dziecka,ich rozłąka z rodziną, przesiedlenia, czy pobyty w obozach koncentracyjnych spisane przez córkę jednej z ofiar robi niesamowite wrażenie.
pieknie napisane, przeplatane listami z tego okresu zdecydowanie wywierają wrażenie.

Zaskakująca!
Pierwsze wrazenie, drugie - niesamowicie ciekawa.
Swietnie prowadzona narracja ukazuje nam bardzirj nieznaną stronę II Wojny Światowej i Nazistowskich Niemiec. Z reguły czytamy wspomnienia więźniów obozowych bedacych naszymi rodakami, badz ofiarami rowniez ze wschodniej Europy.
A tutaj niespodzianka!
Kupując książkę nie spodziewałam sie tak osobistego...

Zamach w Wilczym szańcu nie dość, że się nei powiiódl, to większość spiskowców, a także ich bliższych krewnych, zginęło okrutną smiercia. Claus von Schauffenberga rozstrzelano, kilku powieszono na rzexnickich hakach, niekórzy generałowie otruli się, by nie przechodzić hańbiącego procesu. Znajac chorobliwą podejrzliwość Hitlera ,miałam jak najgorsze przeczucia sięgając po ta książkę.
Jako jedyna skupia się na dzieciach zamieszanych w zamach ródzin Hofackeró, Uxhull Gyllendandó, Goerdelerów itp. Gdy uwięziono matki, zajęto się ojcami, wysłąno krewnych do licznych obozów pracy i śmierci ( Buchenwald, Stutthoff, Ravensbruck ( zona Stauffenberga),prawie 50 dzieci w wieku od roku do nastu lat zesłano do sierocińcow, ośrodków resocjalizowania, ale co kilka tygodni- meisięcy zmieniano im miejsce pobytu. Co sie działo przez rok internowania w jednej grupie opisuje Annerle Hofacker.
Osadzeni dorośłi jako więżniowie specjalni Hitlera mieli lepsze racje żywnosciowe, ale stali się swiadkamieksterminacji POlakó i żydów, cierpieli też głód, a nawet popędzono ich w marszach śmierci. noajgorszeu był brak wiadomości o losach głów rodu, śmierć Cezara Hofackera potwierdzono dopiero po wojnie. Dziwi mnie troxhe xhizon=freniczna postawa Hitlera i Himlera, ktorz umyślili sobie w pewnym momencie użyc dzieci dawnych spiskowców jako karty przetargowej z Rosjanami czy aliantami. Dlatego choć represje dotkneły wielu ,można by "dzieci duchy" uznać za szczęściarzy. Jak rozłaką i niepwenoć jutra wpłynęły na ich psychiki? W czym znajdowali pocieszenie, jak dlugo wyczekiwali ratunku juz od stycznia 1945 r? Kiedy wreszcie nastąpiło połaczenie z rodzinami, jak byli traktowaniu krótko po wojnie. Zamordowani spiskowcy zostali oczywiśćie pośmiertnie zrehabilitowani,
Frapująca historia dziecięcego udreczenia, małych ofiar Himmlera. Z jednej strony najpierw zapewniał, ze zdegenerowana arystokracja i wojsko zostaną wytępieni do ostatniego potomka za zamach, z drugiej udawano, że te dzieci nie istnieją. jak całą historia II wojny światowej zawiera wiele paradoksów, cudownych ocaleń.

Zamach w Wilczym szańcu nie dość, że się nei powiiódl, to większość spiskowców, a także ich bliższych krewnych, zginęło okrutną smiercia. Claus von Schauffenberga rozstrzelano, kilku powieszono na rzexnickich hakach, niekórzy generałowie otruli się, by nie przechodzić hańbiącego procesu. Znajac chorobliwą podejrzliwość Hitlera ,miałam jak najgorsze przeczucia sięgając po...

O zamachu na Hitlera w Wilczym Szańcu dokonanym 20 lipca 1944 roku przez Clausa von Stauffenberga i Wernera von Haeftna wszyscy interesujący się historią II wojny światowej wiedzą, ta książka opowiada o losach rodzin zamachowców. Sama autorka pisze, że polityka Hitlera i Himmlera, stosujących w tym przypadku odpowiedzialność zbiorową, była dziwna. Cześć osób było od razu straconych, część wywiezionych do obozów koncentracyjnych, a cześć puszczona wolno – jedno ich łączyło, całkowity zakaz rozmów, podawania swoich nazwisk i łączenia się w jakikolwiek sposób z tymi wydarzeniami – dzieci duchy. Ci, co ocaleli skazani byli na tułaczkę od obozu, do obozu, rozłąkę z dziećmi, niepewność dnia następnego, a pod koniec wojny morderczy marsz od Stutthof do Dachau i potem już po wyzwoleniu niepewność czy dzieci przeżyły. Książka ma pewną bazę jest to historia zamachu, związanych z nim wydarzeń historycznych – natomiast dodatkiem są listy, pamiętniki i wspomnienia spisane przez autorkę – wnuczkę jednego ze spiskowców Caesara von Hofackera. Opisy tego, co przeżyli dla nich były przerażające, chociaż byli traktowani, jako „więźniowie specjalni” o wiele lepiej niż inni, widać to właśnie w tych wspomnieniach – dopiero w ostatnich dniach wojny widzieli, że tak naprawdę mieli dużo szczęścia, że nie spotkało ich to, co miliony ludzi w Europie.

O zamachu na Hitlera w Wilczym Szańcu dokonanym 20 lipca 1944 roku przez Clausa von Stauffenberga i Wernera von Haeftna wszyscy interesujący się historią II wojny światowej wiedzą, ta książka opowiada o losach rodzin zamachowców. Sama autorka pisze, że polityka Hitlera i Himmlera, stosujących w tym przypadku odpowiedzialność zbiorową, była dziwna. Cześć osób było od razu...

Trzeba przeczytać.

Trzeba przeczytać.

Świetnie prowadzona narracja; trudno przejść obok losów represjonowanych dzieci obojętnie.

Świetnie prowadzona narracja; trudno przejść obok losów represjonowanych dzieci obojętnie.