Pierwszy komiks o przygodach agenta 007, zatytułowany "Warg" naprawdę mi się spodobał. Dostałem bowiem klasyczną opowieść o słynnym agencie MI6, pełną pościgów, strzelanin, trupów i głupotek, a przy tym główny antagonista miał ciekawy motyw. Jaki? Bo mógł robić to, co robił. Słowem klasyczny psychopata. Na temat drugiego tomu naczytałem się wiele złego. Że rozczarowuje, nuży, jest wtórny, przewidywalny i tak dalej. Tylko wiecie... dla mnie ogólnie filmy z udziałem postaci Jamesa Bonda są wtórne, nieskomplikowane oraz fabularnie boleśnie przewidywalne. Niemniej taka jest konwencja tej serii, zawsze tak ją rozumiałem i nigdy mi ona nie przeszkadzała. Moim ulubionym odcinkiem jest zresztą "Licencja na zabijanie" bo tam Bond przynajmniej krwawi i ostro dostaje w skórę. Dlatego siadając do "Eidolon" nastawiłem się na lekką, niezobowiązującą lekturę i... dostałem w 100% to czego oczekiwałem.

Fabuła kręci się wokół tarć pomiędzy MI5 i MI6, które były już zaznaczone w pierwszym albumie. Tym razem już na samym starcie poznajemy tajemniczą postać o pokiereszowanej twarzy i słowo "Eidolon". Jednak jego znaczenie czytelnik pozna po dłuższym czasie, co należy policzyć na plus. Gdy to nastąpi, fanom serii od razu zaświta w głowie szereg nawiązań do kilku filmów i książek o 007. Sprawa pokazana w komiksie jest mniej "zwariowana" niż ta z "Warg", ale osobiście taka zagrywka bardzo mi się spodobała. Polityczne rozgrywki, intryga mocno zbliżona do współczesnych problemów świata globalnej polityki i bardzo prosta motywacja antagonistów, nadały całej historii nieco realizmu. O ile w przypadku Bonda możemy o nim w ogóle mówić. Tak czy inaczej, komiks czytało mi się wyjątkowo dobrze, choć oczywiście wiedziałem jak musi się skończyć. Nie zaskoczył mnie on ani razu, ale przyznaję - nie oczekiwałem tego. Natomiast dał mi to o czym pisałem we wstępie. Prostą, miła dla oka i nieskrępowaną logiką rozpierduchę.

Dobrze wypadają też poszczególne postaci, między innymi "dziewczyna Bonda", tym razem w osobie seksownej, rudej okularnicy, która wplątuje się w aferę zupełnym przypadkiem. Niemniej na scenie pojawia się tez inna aktorka, bardzo mocno przykuwająca uwagę Bonda oraz czytelnika. Miesza też trochę w samej fabule, co jednak wychodzi jej mocno na plus. Komiks kilka razy drwi trochę z pewnych stereotypów, jakie pokazywały stare filmy o agencie 007. Głównie na tle gadżetów czy "słabej" i naiwnej płci, wymagającej ratunku na każdym kroku.

Muszę powiedzieć, że nie rozumiem skąd bierze się tyle chłodnych lub negatywnych głosów na temat tego tomu. To nadal klasyczny, współczesny obraz Jamesa Bonda, który możemy powiązać z postacią graną przez Daniela Craiga. Ona też szydzi z pierwszych filmów, czy wymyślnych, często wręcz absurdalnych, gadżetów, stawiając na współczesne zdobycze techniki cyfrowej. Zatem jeśli ktoś lubi takie kino, szczególnie odcinki pokroju "Spectre" albo "Casino Royale", to powinien być w pełni usatysfakcjonowany lekturą "Eidolon". Osobiście czekam na trzeci tom i mam nadzieję, że utrzyma on poziom dotychczasowych albumów.

Pierwszy komiks o przygodach agenta 007, zatytułowany "Warg" naprawdę mi się spodobał. Dostałem bowiem klasyczną opowieść o słynnym agencie MI6, pełną pościgów, strzelanin, trupów i głupotek, a przy tym główny antagonista miał ciekawy motyw. Jaki? Bo mógł robić to, co robił. Słowem klasyczny psychopata. Na temat drugiego tomu naczytałem się wiele złego. Że rozczarowuje,...

Pierwsza przygoda z agentem 007 w postaci komiksu. To po prostu trzeba zobaczyć a przy okazji przeczytać! :) :)

Pierwsza przygoda z agentem 007 w postaci komiksu. To po prostu trzeba zobaczyć a przy okazji przeczytać! :) :)

- kategoria: komiks

Nie tak dawno pisałem tu o pierwszym tomie James'a Bond'a Non Stop Comics, a już przyszła kolej na drugą odsłonę.
Masters i Ellis pokazują nam, że nadal można tworzyć historie o Bondzie, które będą potrafiły przyciągnąć uwagę odbiorcy. Że nie jesteśmy skazani tylko na kino i książki. Nie jesteśmy skazani na obecny wizerunek Bonda. Pewne elementy muszą zostać zachowane, ale czy Bond musi być dżentelmenem? Czy zawsze jesteśmy skazani na unikanie przemocy?
https://salomonik.eu/blog/przeczytane/2193-james-bond-tom-2-eidolon

- kategoria: komiks

Nie tak dawno pisałem tu o pierwszym tomie James'a Bond'a Non Stop Comics, a już przyszła kolej na drugą odsłonę.
Masters i Ellis pokazują nam, że nadal można tworzyć historie o Bondzie, które będą potrafiły przyciągnąć uwagę odbiorcy. Że nie jesteśmy skazani tylko na kino i książki. Nie jesteśmy skazani na obecny wizerunek Bonda. Pewne elementy muszą...

Dość długo przyszło nam czekać na drugi tom „Jamesa Bonda”. Pierwsza odsłona serii od Non Stop Comics (a oryginalnie od Dynamite Entertainment) ukazała się już rok temu. Zaczynałem powoli mieć poważne wątpliwości, czy kontynuacja wciąż znajduje się w planach wydawnictwa. „Warg” okazał się naprawdę przyzwoitym komiksem, szkoda by było, gdybyśmy nie poznali dalszych przygód tej wersji słynnego 007. Na szczęście cierpliwość moja i innych oczekujących została w końcu nagrodzona, a na księgarskich półkach wylądował „Eidolon”, bezpośrednia kontynuacja zeszłorocznego rozpoczęcia serii.

James Bond zostaje wysłany do Los Angeles, gdzie ma pomóc bezpiecznie wyjechać z kraju agentce MI6. Niestety, oboje staja się celem ataków, a ktoś wyraźnie chce ich widzieć martwymi. Powrót do Wielkiej Brytanii nie będzie tak łatwy, jak zakładał agent Jej Królewskiej Mości. Co gorsza źle się dzieje także w samym Zjednoczony Królestwie – ktoś nastawia przeciwko sobie różne służby, w efekcie czego wokół działań agencji wywiadowczych unosi się atmosfera zagrożenia i braku zaufania. Bond musi dowiedzieć się, kto stoi za całym zamętem, odkryć jego motywację i postarać się wyeliminować zagrożenie.

Czytelnicy mający w pamięci najbardziej absurdalne, przerysowane i nazbyt efektowne odcinki filmowego Bonda mogą być dość mocno zaskoczeni kierunkiem, w jakim głównego bohatera prowadzi Warren Ellis. W jego interpretacji agent wcale nie jest supermanem, który w powietrzu wskakuje do spadającego helikoptera, ratując go przed rozbiciem, tylko człowiekiem z krwi i kości. Owszem, doskonale wyszkolonym, perfekcyjnym zabójcą, ale wciąż człowiekiem. Taki manewr znacząco zwiększa realizm opowieści i sprawia, że sceny, w których 007 musi wykazać się swoimi umiejętnościami nie przypominają już science fiction, za to znacznie łatwiej nam uwierzyć w możliwość ich zaistnienia w prawdziwym świecie. To naprawdę spora zaleta.

Kolejną zaskakującą sprawą jest fakt, że na dobrą sprawę dosyć mało tu samego Bonda, który nie jest atrakcją samą w sobie, ale jednym z elementów całości. Ellis nie z głównego bohatera czyni największą wartość tomu – tą okazuje się bowiem dobrze skonstruowana i sensowna intryga. To krok w naprawdę dobrym kierunku, bo dzięki temu możemy się na własne oczy przekonać, że świat 007 wciąż ma spory potencjał i nie trzeba go na siłę udziwniać i stawiać przed Bondem zagrożeń na skalę światową, konfrontując go z coraz bardziej karykaturalnymi superzłymi – wystarczy nieco staromodna opowieść szpiegowska, która ma ręce i nogi, posiada kilka zaskakujących zwrotów akcji i trzyma w napięciu. W efekcie ten tradycjonalizm przyniósł franczyzie sporo świeżości.

Podoba mi się to, w jaki sposób Warren Ellis traktuje prowadzone przez siebie postaci. Jaki jest Bond, pisałem wyżej, ale na uwagę zasługują także inni bohaterowie. Miło, że autor zdecydował się ruszyć zza biurka M. Szef MI6 w końcu zaprezentował jakieś kompetencje, aktywnie uczestnicząc w negocjacjach z MI5. Z kolei Moneypenny też powoli przestaje być uzupełnieniem wystroju pomieszczenia i partnerką do niezobowiązującego small-talk dla Bonda, a pokazuje charakter, działając poza biurem. Bardzo ciekawą postacią jest też główny antagonista. Ujął mnie swoim finałowym monologiem, kiedy wyjawia Bondowi swoją motywację. Nie będę wdawał się w szczegóły, byłby to bowiem spoiler, powiem tylko tyle, że ostatnie sceny to znakomite i błyskotliwe zaprzeczenie tych filmowych szwarccharakterów.

Za ilustracje ponownie odpowiedzialny był Jason Masters. Podobnie jak przy poprzednim tomie całość prezentuje się przejrzyście i stosunkowo prosto. Artysta nie bawi się w przeładowywanie kadrów zbędnymi szczegółami. Ta tendencja wydaje się jednak nieco męcząca przy niektórych tłach, które często są mocno monotonne i sprawiają wrażenie, jakby Masters o nich zapomniał. Nie powala również mimika postaci – rysowanie twarzy nie zawsze wypada naturalnie, co od czasu do czasu widać. Cała reszta utrzymana jest jednak we względnym porządku, co sprawia, że ostatecznie warstwa graficzna jawi się jako dość udana.

Drugi tom „Jamesa Bonda” od Dynamite Entertainment jest komiksem jeszcze ciekawszym niż „Warg”. To, co wtedy było dobre, teraz zostało doszlifowane i w efekcie dało to nam naprawdę interesujący tytuł. Warren Ellis kieruje prowadzonego przez siebie bohatera w ciekawe rejony, a czyni to dzięki pokazaniu 007 inaczej niż miało to miejsce w wielu filmach o jego perypetiach. Swoje zrobił też wyraźny powrót do szpiegowskich korzeni agenta. To wszystko sprawia, że „Eidolon” jest komiksem bardzo udanym i dobrze rokującym na przyszłość cyklu. Liczę, że Ellisowi uda się utrzymać tę wysoką twórczą formę także w kolejnym albumie.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - http://zlapany.blogspot.com/2018/10/james-bond-tom-2-eidolon-recenzja.html
oraz na łamach serwisu Szortal - http://szortal.com/node/15177

Dość długo przyszło nam czekać na drugi tom „Jamesa Bonda”. Pierwsza odsłona serii od Non Stop Comics (a oryginalnie od Dynamite Entertainment) ukazała się już rok temu. Zaczynałem powoli mieć poważne wątpliwości, czy kontynuacja wciąż znajduje się w planach wydawnictwa. „Warg” okazał się naprawdę przyzwoitym komiksem, szkoda by było, gdybyśmy nie poznali dalszych przygód...

TAKIEGO „BONDA” CHCE SIĘ CZYTAĆ

Jeśli „James Bond” to tylko albo filmy z Danielem Craigiem, albo komiksy pisane przez Warrena Ellisa – w innej formie go nie trawię, chociaż obejrzałem wszystkie kinowe odsłony serii, a i jakieś książki przewinęły się przez moje ręce. Co sprawia, że te dwa typy dzieł do mnie trafiły? Ich powaga, spora doza realizmu i specyficzny humor. Co w połączeniu z dynamiczną akcją, spektakularnymi scenami, brutalną nutą i udanym klimatem daje naprawdę znakomity efekt, który spodoba się miłośnikom dobrych, sensacyjnych tworów.

Dla Jamesa Bonda nie ma rutynowych misji, które mogłyby przebiegać w miarę spokojnie. Tym razem przybywa do Los Angeles żeby odebrać agentkę dyplomatycznego wydziały MI6 Cadence z posterunku tutejszego Konsulatu Turcji. Wywiad podejrzewa bowiem, że jej przykrywka jest spalona, a ona sama znajduje się w niebezpieczeństwie. Oboje nie mają jednak pojęcia, w jaki wielkim. Terroryści z MIT wkraczają do akcji, gdy tylko Bond kontaktuje się z Candence. Ale jak się wkrótce okazuje, nie tylko oni polują na kobietę, a stron zamieszanych w całą aferę jest o wiele więcej, niż mogłoby się wydawać. A jakie są ich cele?
Tymczasem źle się dzieje w samej ojczyźnie Jamesa Bonda. Wielka Brytania ma swoje problemy, a sprawy między MI5 i MI6 nie układają się najlepiej. A przeszłość nie śpi i chce upomnieć się o swoje…

Całość recenzji na moim blogu: http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2018/09/james-bond-2-eidolon-warren-ellis-jason.html

TAKIEGO „BONDA” CHCE SIĘ CZYTAĆ

Jeśli „James Bond” to tylko albo filmy z Danielem Craigiem, albo komiksy pisane przez Warrena Ellisa – w innej formie go nie trawię, chociaż obejrzałem wszystkie kinowe odsłony serii, a i jakieś książki przewinęły się przez moje ręce. Co sprawia, że te dwa typy dzieł do mnie trafiły? Ich powaga, spora doza realizmu i specyficzny humor. Co w...